ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΛΟΥΚΑ (04-10-2020)
Ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου μέσα στὸν
Παράδεισο συνίστατο στὴν ἄρνηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν προβολὴ τοῦ
ἐγωϊσμοῦ του. Αὐτὸς ὁ ἐγωϊσμός, ἡ φιλαυτία, συνιστᾶ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη
τραγωδία, εἶναι ἡ ρίζα τῆς ἀρρώστειας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾽ αὐτὸ
καὶ ὁ Κύριος, δίνει στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τὸ κατάλληλο
φάρμακο: τὴν ἀγάπη.
Οἱ πρῶτοι του λόγοι ἀπετέλεσαν τὸν λεγόμενο
χρυσὸ κανόνα, τὴν ἐντολὴ ἐκείνη, ποὺ μὲ λίγες λέξεις περικλείει ὅλο τὸν
Νόμο τοῦ Θεοῦ. Καθὼς θέλετε, λέγει, νὰ πράττουν σ᾽ἐσᾶς οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι
νὰ τοὺς συμπεριφέρεστε κι ἐσεῖς.
Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἔλεγε: αὐτὸ ποὺ ἐσὺ μισεῖς, νὰ μὴ τὸ κάνης σὲ κανέναν
(Τωβὶτ 4,15). Αὐτὸ εἶναι ἡ ἀρνητικὴ ἀποφυγὴ τοῦ κακοῦ. Καλό, ἀλλὰ ὄχι
πλῆρες. Ὁ Χριστός μας, ὡς τέλειος Θεός, μᾶς δίνει τὸ τέλειο, τὸ πλῆρες:
αὐτὸ ποὺ θὲς νὰ σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, νὰ κάνεις κι ἐσὺ στοὺς ἄλλους.
Ὁ εὐαγγελικὸς λόγος, ὅμως, δὲν σταματᾶ ἐδῶ. Προχωρεῖ ἀκόμη βαθύτερα,
γιὰ νὰ φθάση τὸ νυστέρι τοῦ χειρουργοῦ στὸ κόκκαλο, νὰ ξερριζώση τὴν
ἀρρώστεια.
«Ἐὰν ἀγαπᾶτε, λέγει, αὐτοὺς ποὺ σᾶς
ἀγαποῦν, ποιά ἀμοιβή σᾶς ἀνήκει; Καμμία. Διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀγαποῦν
ὅσους τοὺς ἀγαποῦν. Καὶ ἐὰν κάνετε τὸ καλὸ μονάχα στοὺς εὐεργέτες σας,
ποιά ἀμοιβὴ ἔχετε; Καμμία. Διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ ἴδιο κάνουν. Καὶ ἂν
δανείζετε ἐκείνους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐλπίζετε νὰ λάβετε πίσω τὰ
δανεικά, ποιά ἀμοιβὴ ἔχετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καμμία. Διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ
δανείζουν σὲ ἁμαρτωλοὺς γιὰ νὰ πάρουν κατόπιν πίσω τὰ δανεικά.
»Ἐσεῖς, ὅμως», ἐννοεῖται οἱ πιστοί,
«νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας καὶ νὰ εὐεργετεῖτε καὶ νὰ δανείζετε χωρὶς
νὰ περιμένετε ἀνταπόδοσι ἀνθρώπινη, καὶ θὰ εἶναι ὁ μισθός σας πολὺς
(στὸν οὐρανό), καὶ θὰ γίνετε παιδιὰ τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, διότι Αὐτὸς
εὐεργετεῖ τοὺς ἀχαρίστους καὶ τοὺς πονηρούς».
Πόσο
ἀπόμακρα, ἐξωπραγματικὰ ἀκούγονται τὰ λόγια αὐτὰ σήμερα, μέσα σὲ μιὰ
ὑλιστικὴ εὐδαιμονιστικὴ κοινωνία; Ἄλλο τόσο, ὅμως, εἶναι ἀληθινὰ καὶ
ἀδιάψευστα καὶ αἰώνια. Ἐὰν ὁ ὁρίζοντάς μας εἶναι ἡ γῆ, οἱ ἀμοιβές μας
φτάνουν μέχρι τὸν τάφο. Στὸν ἄλλο κόσμο τὰ χρήματα δὲν περνᾶνε. Ἐκεῖ
περνοῦν μόνον τὰ ἀγαθὰ ἔργα ποὺ κάναμε σ᾽ αὐτὴ τὴν ζωή, ἂν δὲν μᾶς τὰ
ξεπλήρωσαν οἱ ἀποδέκτες τους.
«Γίνεσθε λοιπὸν ἐλεήμονες ὅπως εἶναι καὶ ὁ Πατέρας σας». Αὐτὴ
εἶναι ἡ κατάληξι τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ἂς ἀναρωτηθοῦμε, λοιπόν,
ἀδελφοί. Ὁ Θεὸς εἶναι Ἐλεήμων. Τί σημαίνει αὐτό; Ἐὰν ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι
μία ἀνοησία, ὅπως καυχῶνται πολλοὶ ὑλόφρονες τῆς σήμερον, τότε εἶναι
ἀνόητος ὁ Θεός; Μὴ γένοιτο! Ἀνόητος εἶναι αὐτὸς ποὺ στηρίζει τὶς ἐλπίδες
του στὶς σκιὲς καὶ τὰ ὄνειρα. Ἀνόητος ὅποιος ξέχασε ὅτι καὶ ἐμεῖς ἐδῶ
στὸν κόσμο αὐτὸν ἔχουμε ἡμερομηνία λήξεως, γιὰ νὰ ἀνατείλουμε ὅμως κάπου
ἀλλοῦ.
Ἡ ἄνευ ὅρων ἀγάπη, τὸ ἔλεος πρὸς πάντας τούς ἀνθρώπους,
αὐτὰ εἶναι ποὺ θὰ γιατρέψουν καὶ τὴν δική μας τὴν ψυχή καὶ θὰ μᾶς κάνουν
ἀληθινὰ παιδιὰ τοῦ Ἐπουρανίου Πατέρα. Ὅπως εἶπαν οἱ Πατέρες τῆς
Ἐκκλησίας: «Προσπάθησε νὰ ἀγαπήσης ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὅλα τὰ πάθη θὰ φύγουν ἀπὸ μέσα σου».
Ἡ διδασκαλία εἶναι σύντομη, εὐκολομάθητη, ἀλλὰ δυσεφάρμοστη γιατὶ
μᾶς ἐμποδίζει ἡ φιλαυτία μας, ὁ ἐγωϊσμός μας, ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος. Ἐδῶ
εἶναι ποὺ πρέπει ὅλοι μας νὰ ρίξουμε τὸ βάρος γιατί, ἂς μὴ τὸ ξεχνοῦμε,
ἐδῶ δίνουμε ἐξετάσεις. Καὶ ἀναμένουμε ὅλοι τὴ βαθμολογία μας, ποὺ θὰ βγῆ
κάποια στιγμή, ποὺ δὲν τὴν περιμένουμε. Ἀμήν.