ΙΧΘΥΣ: Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

Ελλάδα χωρίς … Έλληνες;



Ως τώρα λέγαμε, και πολύ σωστά, ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Άραγε που θα ανήκει η Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες; Ναι, είναι παράξενο το ερώτημα. Ο Θεός να φυλάξει να μην συμβεί ποτέ αυτό. Και να μας φωτίσει για να σωθεί η Πατρίδα μας. Αλλά περί τίνος πρόκειται ακριβώς;
Πρόκειται για την μεγαλύτερη ως τώρα απειλή, το δημογραφικό πρόβλημα. Το οποίο όχι μόνο παίρνει καθημερινά μεγαλύτερες διαστάσεις, αλλά έχει και μεγάλο βάθος. Τόσο μεγάλο, που αγγίζει πλέον το ίδιο το φρόνημά μας και τις αξίες μας. Ναι!
Κανένας εχθρός της Ελλάδος, ως και ο πλέον κακός και ορκισμένος γι’ αυτό, δεν θα μπορούσε να την πλήξει τόσο καίρια και αποτελεσματικά, όσο με αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο δημογραφικό θέμα.
*   *   *
Είναι αλήθεια ότι ζούμε πλέον πολύ περισσότερα χρόνια απ’ ό,τι στο παρελθόν, αφού το προσδόκιμο της ζωής έχει ανέβει σημαντικά. Παρ’ όλα αυτά ο πληθυσμός της Πατρίδας μας μειώνεται συνεχώς, πράγμα το οποίο οφείλεται σε πολλούς παράγοντες.
Πραγματοποιούμε λιγότερους γάμους, χωρίζουμε γρήγορα και πολύ εύκολα, γεννάμε όλο και λιγότερα παιδιά και σε μεγαλύτερη ηλικία, οι οικογένειες από πολύτεκνες μετατρέπονται σε μονογονεϊκές κ.λπ. Την κατάσταση ήρθε να επιδεινώσει, λόγω της οικονομικής κρίσης, και η μετανάστευση μέρους αυτών των παιδιών που μας απέμειναν (υπολογίζονται σε 500.000 την τελευταία 10ετία)!
Αυτό ακριβώς το κενό, είναι και το ρήγμα που δημιουργείται κάτω από τα πόδια μας, το οποίο δυστυχώς όλο και μεγαλώνει!
Κι επειδή οι αριθμοί είναι πάντοτε αποκαλυπτικοί, ας δούμε εν συντομία μερικούς απ’ αυτούς, προκειμένου να γίνουν καλύτερα κατανοητά αυτά που αναφέρουμε. Έχουμε, λοιπόν:
  • Οι γεννήσεις είναι πλέον λιγότερες από τους θανάτους και, για πρώτη φορά το 2015, ο ελληνικός πληθυσμός μειώθηκε από 11,1 εκατ. που ήταν το 2011 σε 10,5 εκατ.
  • Πιο συγκεκριμένα οι γεννήσεις είναι κάτω των 100.000 (όταν στις αρχές τις προηγούμενης 10ετίας ήταν της τάξης των 110.000 – 120.000 τον χρόνο) και λιγότερες των θανάτων (το 2019 είχαμε 86.440 γεννήσεις και 119.446 θανάτους) !!!
  • Το 1961 μόλις το 8% του πληθυσμού μας ήταν ηλικίας άνω των 65 ετών. Το 2019 το ποσοστό αυτό έφθασε το 21% !!!
  • Το 1961, επίσης, το ποσοστό των παιδιών κάτω των 14 ετών ήταν 26%. Το 2019 το ποσοστό αυτό περιορίστηκε στο 14,3% !!!
Έτσι όχι μόνο λιγοστεύουμε, αλλά και γερνάμε!
  • Σύμφωνα με τους ειδικούς, αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, το 2035 ο ελληνικός πληθυσμός θα μειωθεί κατά 1,4 εκατ., το δε 2050 κατά 2,5 εκατ. Και επιπλέον οι άνω των 65 ετών θα αποτελούν το 28% και το 33% αντίστοιχα!!!
  • Η μέση Ελληνίδα δεν γεννά πλέον ούτε τα 2,1 παιδιά που απαιτούνται για την ανανέωση – διατήρηση του πληθυσμού, αλλά μόλις 1,38 παιδιά!!! Μάλιστα ο δείκτης αυτός, της γονιμότητας όπως λέγεται, είναι απ’ τους χαμηλότερους στον κόσμο. Ας σημειωθεί ότι το 1960 ήταν 2,3 παιδιά.
  • Κατά μέσον όρο οι Ελληνίδες αποκτούν το πρώτο τους παιδί στην ηλικία των 30,3 ετών (από 28,8 που ήταν το 2008), ενώ στην Ε.Ε. είναι τα 29 έτη!
*   *   *
Οι επιπτώσεις από τον μειούμενο και γηρασκόμενο πληθυσμό, ασφαλώς είναι τόσο πολλές και τόσο οδυνηρές, που ούτε και να τις σκέφτεται δεν θα ήθελε κανείς!
Αρχίζουν απ’ το πρώτο και κύριο που είναι ο αφανισμός του έθνους μας και συνεχίζουν με αυτές στην οικονομία (μέχρι και το ΔΝΤ έκανε δυσμενέστερες τις προβλέψεις του για την μακροχρόνια ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας από την υπογεννητικότητα και τη γήρανση του πληθυσμού!), το ασφαλιστικό σύστημα (μικρότερες εισφορές και μεγαλύτερες δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης), τις ένοπλες δυνάμεις και την ασφάλεια της Χώρας μας κ.λπ. και φθάνουν ως και την έλλειψη της δυναμικής που χαρακτηρίζει τους νέους ανθρώπους.
Αξίζει ακόμη να σημειωθεί επ’ αυτού ότι μια αύξηση του πληθυσμού κατά 100.000 άτομα οδηγεί σε άνοδο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 3%, ενώ μια αύξηση κατά 50.000 των ηλικιωμένων (από 65 ετών και πάνω) οδηγεί σε μείωση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 15%!!!
Τι να πει δε κανείς και για την τυχόν αντικατάσταση των Ελλήνων από τους μετανάστες (Θεός φυλάξει!) οι οποίοι προέρχονται από πολλές χώρες με άλλη κουλτούρα, θρησκεία, πολιτισμό, μορφωτικό επίπεδο κ.λπ.;
*   *   *
Για να λυθεί σωστά αυτό το πρόβλημα, θα πρέπει να δούμε σε βάθος τις αιτίες.
Πολλοί επικαλούνται τις οικονομικές συνθήκες. Ασφαλώς ισχύουν αυτές, αλλά δεν είναι οι μόνες. Γιατί πολύτεκνες οικογένειες είναι συνήθως οι φτωχότερες και όχι αυτές που είναι αυτάρκεις οικονομικά και πλούσιες.
Επ’ αυτού ας ληφθεί υπόψη ότι, σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε., ο πληθυσμός της Ελλάδος είναι ο 6ος πιο γηρασμένος πληθυσμός του κόσμου, ενώ η Ελλάδα δεν είναι βέβαια η 6η πιο φτωχή χώρα του κόσμου!!!
Και επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία της EUROSTAT, ακόμη και σ’ αυτήν την γηράσκουσα Ε.Ε., η Ελλάδα είναι η 2η πιο γηρασμένη χώρα της, μετά την Ιταλία!!!
Επομένως πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τις αιτίες, όπως στην κατάσταση της σύγχρονης οικογένειας, για παράδειγμα.
Τι παρατηρεί κανείς εδώ; Μείωση των γάμων, αύξηση των διαζυγίων, αύξηση των αποκαλουμένων «ελευθέρων συμβιώσεων», αύξηση των εκτός γάμου γεννήσεων, αύξηση των μονογονεϊκών οικογενιών κ.λπ. Έτσι δεν εκλείπει πλέον η πολύτεκνη οικογένεια μόνο, αλλά διέρχεται μεγάλη κρίση και η ίδια η ολιγομελής οικογένεια. Πώς να γεννηθούν έτσι παιδιά;
Αξίζει να τονιστεί επ’ αυτού το εξής: Το 2005 ανά 1.000 κατοίκους αντιστοιχούσαν 5,5 γάμοι και 1,2 διαζύγια. Το 2017 η αναλογία αυτή έγινε 4,7 γάμοι και 1,8 διαζύγια! Μάλιστα στην περίοδο 2014 – 2017 είχαμε 51.637 γάμους και 15.058 διαζύγια τον χρόνο!!!
Επιπλέον αξίζει να τονιστεί ότι από το 2012 οι πολιτικοί γάμοι είναι περισσότεροι από τους θρησκευτικούς [σε σύνολο 49.705 γάμων, οι 25.725 ήταν πολιτικοί (52%) και οι 23.980 (48%) ήταν θρησκευτικοί]. Από τότε, το 2012 δηλαδή, το 50% έως το 52,1% των γάμων είναι πολιτικοί!!!
Ανερχόμενα είναι και τα σύμφωνα συμβίωσης. Το 2009 όταν ξεκίνησαν (με το νόμο!) ήταν μόλις 161. Έκτοτε παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση από χρόνο σε χρόνο και το 2018 ξεπέρασαν τις 6.000!!!
Επομένως οι ρίζες του προβλήματος είναι πολύ βαθιές και δεν είναι μόνο οι οικονομικές συνθήκες, όπως νομίζουμε.
*   *   *
Κάποιοι ως λύση βλέπουν τους μετανάστες, αν είναι δυνατόν! Και τούτο γιατί οι άνθρωποι αυτοί προέρχονται από διάφορες χώρες (Πακιστάν, Αφγανιστάν, Μπαγκλαντές, Αφρικανικές κ.λπ.) με τελείως διαφορετικές πολιτιστικές και θρησκευτικές αντιλήψεις και μάλιστα είναι μη αφομοιώσιμοι όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μειονότητες μέσα στην ίδια μας τη χώρα!
Αν, Θεός φυλάξει γίνει αυτό, τότε δεν θα μιλάμε πια για την Ελλάδα, αλλά πραγματικά για μιάν άλλη χώρα και μάλιστα ούτε σε 2-3 δεκαετίες αν η απαράδεκτη αυτή κατάσταση συνεχιστεί!
*   *   *
Για την επιβίωση του Έθνους μας οι λύσεις δεν μπορεί να είναι μόνο οικονομικές, αλλά πρέπει να βλέπουν στο βάθος που είναι η βαθύτατα κλονιζόμενη ελληνική οικογένεια.
Σήμερα μιλάμε πολύ για την ανάπτυξη και για τις αναπτυξιακές πολιτικές. Αλλά καμμία πολιτική δεν είναι πιο αναπτυξιακή από την πολιτική στήριξης του θεσμού της οικογένειας.
Στην Κύπρο, ήδη από το 2009 έχει συσταθεί Εθνικός Φορέας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής για την χάραξη στρατηγικών στο θέμα. Στις Σκαδιναβικές χώρες και στη Γαλλία η κατάσταση είναι καλύτερη λόγω των πολιτικών που εφαρμόζουν.
Σε τέτοιες πολιτικές στήριξης του θεσμού της οικογένειας, ασφαλώς και επιβάλλεται να προβεί και η Εκκλησία μας, η τροφοδότρια αυτή του Γένους μας, πέραν αυτών που ήδη κάνει (σκεφθείτε τι θα γινόταν αν έλλειπε και η Εκκλησία!).
Όμως πολλά έχουμε να κάνουμε κι εμείς όλοι, ακόμη κι αν δεν μπορούμε να γεννήσουμε. Απ’ το να είμαστε λίαν ευαισθητοποιημένοι στο θέμα, ως το να βοηθήσουμε και να ενισχύσουμε τους νέους να αποκτήσουν παιδιά, το να είμαστε δίπλα σε όσους έχουν όπως γινόταν στις προηγούμενες δεκαετίες κ.λπ., πόσο μάλλον όταν είμαστε παππούδες και γιαγιάδες αυτών των παιδιών.
 *   *   *
Όπως και να το κάνουμε το πρόβλημα μας αφορά όλους. Κι έχει υπερεπείγουσα προτεραιότητα. Είναι ανάγκη κήρυξης συναγερμού για την επιβίωση του Γένους. Βρισκόμαστε, όντως, μπροστά σε ιστορικής σημασίας εξελίξεις.
Υπόψη ότι η Πατρίδα μας βρέθηκε και σε δεινότερες καταστάσεις στο παρελθόν. Όπως στην περίοδο της επανάστασης του 1821 όπου, αμέσως μετά απ’ αυτήν, ο πληθυσμός που επέμεινε ήταν μόλις περί τα 2 εκατ. Όμως με το φρόνιμα, τις αξίες, αλλά και θεσμούς όπως η οικογένεια που είχε, μεγαλούργησε. Και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν πολύ μεγάλες οι απώλειες, όπως και η μετανάστευση των Ελλήνων. Όμως για τους ίδιους λόγους η Πατρίδα μας συνέχισε και μάλιστα δυναμικά. Το ίδιο, με την χάρη του Θεού, πρέπει να γίνει και τώρα
                                                                 Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος