Ο
π. Σεραφείμ Δημόπουλος είχε μεγάλη ευλάβεια για το Περιβόλι της
Παναγίας και έλεγε: «Αυτά που κάνουμε εμείς εδώ κηρύγματα, φιλανθρωπίες…
είναι για τα νήπια. Το Άγιον Όρος είναι το Πανεπιστήμιο. Εκεί οι
μοναχοί δεν κόβουν τα πάθη, αλλά γνωρίζουν μεθόδους που ξεριζώνουν τα
πάθη μια για πάντα. Ο μοναχός πρέπει να κάθεται στο κελλί του κι ας μην
κάνη πολλά πνευματικά. Εάν ο μοναχός βγαίνη έξω στον κόσμο δεν κάνει
καμμία προκοπή».
Κάποιος
του πήγε ένα βιβλίο για το Άγιον Όρος. Ο π. Σεραφείμ το πήρε στα χέρια
του, έψαξε μία-μία τις φωτογραφίες με Αγιορείτες γέροντες, τις
ασπάστηκε, τις εναγκαλίστηκε θερμά και αμέσως μετά επέστρεψε το βιβλίο
λέγοντας «πάρτο τώρα».
Κάποτε τον ρώτησαν αν γνώρισε από κοντά τον γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη και είπε:
– Ναι,
τον συνάντησα 2-3 φορές. Σε κοίταζε βαθειά με τα διαπεραστικά του μάτια
και σε “διάβαζε”. Όταν είχα βαρειά άρρωστους, κυρίως καρκινοπαθείς, του
έστελνα γράμμα και όλοι τους έγιναν καλά, ούτε ένας δεν πέθανε.
– Γέροντα, πώς απέκτησε τόση χάρι ο γέροντας Παΐσιος;
– Ξέρεις τι προσευχές έφτιαχνε ο γέροντας Παΐσιος; Άστα, εμείς δεν κάνουμε τίποτα. Όλα με την προσευχή γίνονται.
– Πώς
γίνεται, Γέροντα, όποιος άνθρωπος κι αν ανοίξη ένα βιβλίο του γέροντα
Παϊσίου, να μαγνητίζεται και να ζητάη να διαβάση το βιβλίο, ενώ για άλλα
βιβλία να μένη αδιάφορος;
– Ο
γέροντας Παΐσιος είχε πολλή χάρη και αυτή μεταφέρεται στα βιβλία του·
όποιος τα διαβάζει, πληροφορείται και αναπαύεται η ψυχή του. Είχε τόση
χάρι, που και τα βιβλία που γράφουν οι άλλοι για αυτόν τραβάνε σαν
μαγνήτης. Εμείς όμως τελικά τίποτα δεν ξέρουμε για τον γέροντα Παΐσιο.
Αυτά που νομίζουμε πως ξέρουμε είναι πολύ λίγα. Αυτός ζούσε μεγάλα
πράγματα και δεν τα είπε ποτέ σε κανέναν. Έε!… δεν λέγονται εύκολα αυτά.
Αλλά
και ο γέροντας Παΐσιος εκτιμούσε ιδιαίτερα τον π. Σεραφείμ. Σε μία
παρέα νέων από την Λάρισα, που τον επισκέφθηκαν στην Παναγούδα, τους
είπε: «Γιατί έρχεστε σε μένα; Εσείς εκεί στην Λάρισα έχετε έναν άγιο
άνθρωπο, τον π. Σεραφείμ».
Όμως
την επόμενη φορά που οι νέοι αυτοί επισκέφθηκαν την Παναγούδα ανέφεραν
στον γέροντα Παΐσιο ότι δεν υπάρχει κανένας π. Σεραφείμ στις ενορίες της
Λάρισας. Βέβαια ο π. Σεραφείμ δεν είχε δική του ενορία, αλλά πήγαινε σε
χωριά και όπου αλλού τον έστελνε η Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης, γιατί ήταν
ιεροκήρυκας.
Ο γέροντας Παΐσιος απάντησε: «Εκεί είναι, αλλά κρύβεται σαν τον λαγό πίσω από τους θάμνους, ψάξτε λίγο και θα τον βρείτε».
Γνωστός
Θεολόγος Λαρισαίος (Αθανασόπουλος Κωνσταντίνος, πρώην Διευθυντής
Ακαδημίας Λάρισας) επεσκέπτετο πολύ συχνά τον π. Παΐσιο. Πάντα τον
ρωτούσε να μάθη νέα για τον π. Σεραφείμ και, όταν έφευγε, του έλεγε να
του μεταφέρη τους χαιρετισμούς του.
Του
ανέφερε κάποιος ότι ένας Αγιορείτης Γέροντας μιλούσε υποτιμητικά για
τον γέροντα Παΐσιο, λέγοντας πως δεν ξέρουμε αν είναι άγιος. Ο π.
Σεραφείμ στενοχωρέθηκε και με έναν παιδικό αυθορμητισμό απάντησε: «Τι να
κάνουμε; Αφού είναι Άγιος».
Είχε
την φωτογραφία του γέροντος Παϊσίου στον τοίχο πάνω από το κρεββάτι
του, δείγμα ιδιαίτερης ευλαβείας, μαζί με τον Εσταυρωμένο, εικόνες της
Παναγίας και την Αποκαθήλωση.