Κατόπιν πληροφόρησής μας για την έγκριση άδειας εισόδου των πολεμικών τεχνών, συγκεκριμένα του Ζίου-Ζίτσου,
σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε όλη την επικράτεια, με
σχετικό έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας[1], θα θέλαμε να εκφράσουμε την
έντονη διαμαρτυρία μας.
Οι πολεμικές τέχνες «βασίζονται σε Ανατολικές φιλοσοφίες ή θρησκείες,
ιδιαιτέρως στον Ταοϊσμό και τον Βουδισμό Ζεν. Το Ζίου-Ζίτσε, το Καράτε,
το Κιούντο και το Κέμπο είναι έντονα επηρεασμένα από τον Βουδισμό Ζεν»[2].
Μάλιστα, «δημιουργός των πολεμικών τεχνών θεωρείται ο Βουδιστής μοναχός
Μποντιντάρμα»[3]. Και παρότι «πολλοί που ασκούν τις πολεμικές τέχνες το
κάνουν χωρίς να γνωρίζουν τον θρησκευτικό χαρακτήρα τους», η ουσία
είναι ότι «το πλήθος των διαφόρων μαχητικών ειδών συνδέονται με ένα
πνευματικό κέντρο που έχει τις ρίζες του στον Ταοϊσμό και τον
Βουδισμό»[4].
«Στη ρίζα τους όλες οι πολεμικές τέχνες αποτελούν μέρος ενός
συνολικού συστήματος εκπαίδευσης, το οποίο έχει ως απώτερο σκοπό τη ριζική μεταμόρφωση της ίδιας της ύπαρξης του ασκούμενου»[5]. Και παρότι αυτό συχνά παραθεωρείται, «η πνευματική διάσταση είναι ο πυρήνας των πολεμικών τεχνών»[6].
Ο Richard Schmidt, καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο της
Νεμπράσκα, επισημαίνει ότι οι Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες «αποτελούν
οχήματα για πνευματική εκπαίδευση και φώτιση» και ότι το πνεύμα και τα
πιστεύω παραμένουν κατά βάση τα ίδια, ανεξάρτητα από το είδος της
πολεμικής τέχνης[7].
Αλλά και στην ιστοσελίδα της «Ελληνικής Φιλάθλου Ερασιτεχνικής
Ομοσπονδίας Ζίου-Ζίτσου», η οποία αιτήθηκε την άδεια εισόδου στα
Ελληνικά σχολεία, διαβάζουμε ότι το Ζίου-Ζίτσου «πρωτοεμφανίστηκε στα
μοναστήρια του Θιβέτ και καθιερώθηκε σαν πρώτη μορφή πολεμικής τέχνης
στην Ιαπωνία» και παράλληλα ότι «διατηρ[ούν] τις παραδόσεις και τα
πιστεύω που πρεσβεύει η πολεμική [τους] τέχνη». Αν αυτά ισχύουν, τότε
πώς μπορούν οι Ορθόδοξοι μαθητές, αλλά και όσοι μαθητές δεν επιθυμούν να
έχουν επαφή με βουδιστικές κ.λπ. πρακτικές, να ασκούνται στο
Ζίου-Ζίτσου και μάλιστα στον χώρο του σχολείου;
Επισημαίνεται ότι οι πολεμικές τέχνες δεν είναι απλές ασκήσεις εκγύμνασης, αλλά συστήματα που έχουν φιλοσοφικο-θρησκευτικό προσανατολισμό.
«Ανεξάρτητα από το στυλ που ακολουθεί κάποιος, το κλειδί για όλες τις
πολεμικές τέχνες βρίσκεται στην επιδέξια χρήση της παγκόσμιας ζωτικής
δύναμης (Τσι για τους Κινέζους και Κι για τους Γιαπωνέζους)»[8], μιας μεταφυσικής, «νεοποχίτικης ενέργειας
που βρίσκεται έξω από τα όρια οποιουδήποτε επιστημονικού ελέγχου,
μελέτης» ή μέτρησης[9]. Η μεταφυσική υπόθεσή τους μάλιστα είναι ότι «ο
ειδικός στις πολεμικές τέχνες είναι ικανός να τιθασεύει την συμπαντική
ενέργεια τσι και να την στερεί ή να αδειάζει τον αντίπαλό του από αυτήν»[10]. Δηλαδή, η
θεμελίωση των πολεμικών τεχνών βρίσκεται στις ενεργειακές πρακτικές του
Τσι (Κι), οι οποίες είναι ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη πίστη και ζωή,
κάτι που έχει τονιστεί σε Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις για θέματα αιρέσεων
και παραθρησκείας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στα Πορίσματα της ΙΘ΄ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως
Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα
αιρέσεων και παραθρησκείας τονίστηκαν και οι «εξευρωπαϊσμένες μορφές των
ανατολικών θρησκειών και των πρακτικών τους (Γιόγκα, Διαλογισμός,
Ρέικι, Ρεφλεξολογία, Τάι Τσι, ενεργειακές μορφές τύπου Τσι, πολεμικές
τέχνες της Ανατολής κ.λπ.), που από τους αγνοούντες την αλήθεια γίνονται
δεκτές σαν πρακτικές υγείας και ευεξίας»[11].
Η ένστασή μας λοιπόν είναι ότι ενώ επιχειρείται στα σχολεία η
απορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και η κατάργηση του
κατηχητικού χαρακτήρα του, κάτι που στερεί από τους Ορθόδοξους μαθητές
το δικαίωμα να μάθουν την πίστη τους, ταυτόχρονα εισάγεται, δια της
πλαγίας οδού, η κατήχηση σε βουδιστικά και ανατολικά φιλοσοφικο-θρησκευτικά συστήματα, όπως είναι αυτό της γιόγκα και των πολεμικών τεχνών.
«Όταν οι Ορθόδοξοι νέοι ασχολούνται με τις τεχνικές αυτές, χωρίς να το
αντιληφθούν μυούνται τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη στον Βουδισμό,
Ταοϊσμό, Ζεν, Σιντοϊσμό και άλλες θρησκευτικές τάσεις του πανθέου που
επικρατεί στις χώρες της ΄Απω Ανατολής»[12].
Μάλιστα, κάνοντας απλές σκέψεις καταλαβαίνουμε ότι οι πολεμικές
τέχνες έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το Ορθόδοξο Χριστιανικό μήνυμα της
αγάπης. Να τονιστεί ότι όλων των ειδών οι πολεμικές τέχνες δεν
συνάδουν με το πνεύμα του Ευαγγελίου, το οποίο μας καλεί να δούμε τον
άλλον, όχι πολεμικά, ως εχθρό, αλλά με αγάπη, ως εικόνα Θεού.
Επιπροσθέτως, όπως επισημαίνουν πρώην δάσκαλοι πολεμικών τεχνών αλλά
και έγκυροι μελετητές, «η χειραγώγηση της ενέργειας [Κι ή Τσι] στις
πολεμικές τέχνες είναι συχνά ίδια και απαράλλακτη με τη χρήση της στο χώρο του αποκρυφισμού γενικά»[13]. Εδώ ελλοχεύουν οι σοβαροί κίνδυνοι από το άνοιγμα στον αποκρυφισμό. Στους κινδύνους να προσθέσουμε την άμβλυνση του Ορθοδόξου φρονήματος,
το οποίο οδηγεί κάποιους στο επικίνδυνο συγκρητιστικό συμπέρασμα ότι
μπορεί να συνδυαστεί η Ορθόδοξη Χριστιανική ζωή με πρακτικές έκφρασης
ανατολικών θρησκειών, κάτι το οποίο αφενός δεν ισχύει και αφετέρου έχει
και σωτηριολογικές συνέπειες. Επίσης, να αναφερθούν οι εξής
καταγεγραμμένοι κίνδυνοι: ο κίνδυνος της καλλιέργειας της βίας, της επιθετικότητας και του εγωισμού, καθώς και οι σωματικοί κίνδυνοι από την άσκηση των πολεμικών τεχνών, οι οποίοι περιλαμβάνουν τραυματισμούς, σοβαρές, ακόμα και μη αναστρέψιμες, σωματικές βλάβες καθώς και νευρολογικές διαταραχές[14].
Μετά από την παρούσα ενημέρωση καλούμε το Ορθόδοξο πλήρωμα να απέχει από την οποιαδήποτε ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες και αναμένουμε από τους αρμοδίους του Υπουργείου Παιδείας να προβούν, σύμφωνα με τη δεοντολογία, στην άμεση ανάκληση της χορηγηθείσας αδείας.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1]. Υπ᾽ αριθμ. Φ6/1623/213794/Δ1 30/12/2015.
[2]. Dr Ankerberg, John & Dr Weldon, John, Encyclopedia of New Age Beliefs, Harvest House Publishers, 1996, σελ. 354 (η έμφαση δική μας).
[3]. Encyclopedic Dictionary of Cults, Sects and World Religions, Zondervan, 2006, σελ. 420.
[4]. Αυτόθι.
[5]. Encyclopedia of New Age Beliefs, ένθ. ανωτ., σελ. 356.
[6]. Αυτόθι (η έμφαση δική μας).
[7]. Αυτόθι.
[8]. Θεοφ. Επισκ. Χριστοφόρου Τσιάκκα, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων, Ι.Μ. Τροοδιτίσσης, Κύπρος, 2002, σελ. 810.
[9]. Carroll R.T., The Skeptic᾽s Dictionary, Wiley, 2003, σελ. 119.
[10]. Encyclopedic Dictionary of Cults, Sects and World Religions, ένθ. ανωτ., σελ. 290.
[11]. Από τα Πορίσματα της ΙΘ΄ Πανορθόδοξης Συνδιασκέψεως, 2007.
[12]. Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων, ένθ. ανωτ., σελ. 814.
[13]. Encyclopedia of New Age Beliefs, ένθ. ανωτ., σελ. 360 (η έμφαση δική μας).
[14]. Encyclopedia of New Age Beliefs, ένθ. ανωτ., σελ. 367-368, 374-377 (η έμφαση δική μας).