Για το Αγέννητο παιδί...
Όταν μιλάμε με όρους βιολογίας, μας λένε «δεν είναι ακριβώς παιδί»!
Όταν μιλάμε στην πολιτική, μας λένε «ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό»!
Όταν μιλάμε στα ΜΜΕ, μας λένε οπισθοδρομικούς, «σκέτο Μεσαίωνα»!
Όταν μιλάμε δημόσια, μας λένε ότι είναι «ενοχλητικό και διχαστικό»!
Όταν μιλάμε στις επιχειρήσεις, «αποσπά την προσοχή» από το αντικείμενό μας!
Όταν μιλάμε στην εκπαίδευση, είναι πολύ «αμφιλεγόμενο»!
Όταν μιλάμε ανοιχτά, είναι «ιδιωτικό»!
Όταν σχολιάζουμε το νόμο, παραβιάζουμε «κεκτημένα δικαιώματα»!
Όταν μιλάμε οικογενειακά, είμαστε «γραφικοί» ή «προτρέχουμε».
Όταν μιλάμε για δικαίωμα στη ζωή, μας λένε «δικό μας είναι το σώμα, ότι θέλουμε το κάνoυμε»!
Όταν μιλάμε με επιστημονικά στοιχεία, κάνουμε «ψευδοεπιστήμη»!
Όταν μιλάμε με ενθουσιασμό, είμαστε «αξιολύπητα θύματα της ανδροκρατίας»!
Όταν μιλάμε με μετάνοια, είμαστε «θρησκόληπτοι»!
Επομένως, για το παιδί που ζει και αναπτύσσεται στην κοιλιά της μάνας του…
Πού και πώς πρέπει να μιλήσουμε;