«Πρόσθες ημίν πίστιν»[1]
– Γέροντα, τι διέκρινε μερικούς Αγίους, παλαιούς και νέους, και ήξεραν
πότε θα πεθάνουν, πότε θα γίνει το τάδε γεγονός κ.λ.π.;
– Το πολύ φιλότιμο, η μεγάλη απλότητα, η ταπείνωση και η πίστη. Δεν
έβαζαν στην ζωή τους την λογική που κλονίζει τη πίστη. Μεγάλο πράγμα η
πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα
κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζει[2]. Σας έχω πει για τον πατέρα Χαράλαμπο[3] που ζούσε πριν από λίγα χρόνια στην Μονή Κουτλουμουσίου;
Ήταν πολύ απλός, εργατικός και πνευματικός μοναχός. Όταν
γέρασε, μια βαρειά γρίππη τον έρριξε στο κρεββάτι και ο γιατρός είπε
στους Πατέρες να μην απομακρυνθούν από κοντά του, γιατί σε λίγη ώρα θα
τελειώσει η ζωή του. Ο πατήρ Χαράλαμπος, όταν το άκουσε κάτω
από τις κουβέρτες, απάντησε: «Τι λες; Εγώ δεν πεθαίνω, εάν δεν έρθει το
Πάσχα να πω το Χριστός Ανέστη». Πράγματι, πέρασαν δυο μήνες
σχεδόν, ήρθε το Πάσχα, είπε το «Χριστός Ανέστη», κοινώνησε και μετά
αναπαύθηκε. Το φιλότιμο αυτό απλό γεροντάκι είχε γίνει πραγματικό παιδί
του Θεού και μαζί με το Θεό καθόρισε την ημέρα του θανάτου του!
– Γέροντα, η πίστη πώς δυναμώνει;
–
Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. ΄Ένας άνθρωπος που δεν καλλιέργησε
την πίστη του από μικρός, αλλά έχει διάθεση, μπορεί να την καλλιεργήσει
με την προσευχή, ζητώντας από τον Χριστό να του προσθέσει πίστη. Να
παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέσει πίστη και να μας την αυξήσει.
Στον Χριστό τι είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν;
Όταν λες «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στο Θεό.
Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στο Θεό, τί να του
προσθέσει ο Θεός; Ζητάμε από το Θεό να μας προσθέσει πίστη, όχι για να
κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.
Για
να αυξηθεί η πίστη στο Θεό, όλα βοηθούν· και τα λουλούδια και οι
ακρίδες και τα αστέρια και οι κεραυνοί ακόμη. Όλοι τα βλέπουμε αυτά,
αλλά όλοι δεν βοηθιόμαστε, γιατί δεχόμαστε τα «τηλεγραφήματα», τους
λογισμούς που μας φέρνει ο εχθρός. Π.χ αν δεν υπήρχε το αλάτι, θα
βρωμούσε η θάλασσα. Όποιος όμως το εξετάζει στο εργαστήρι του, χωρίς
πίστη, δεν βοηθιέται, γιατί δεν καθάρισε την καρδιά του από τα άλατα. Αν
εργασθεί κανείς με φιλότιμο, με καλό λογισμό, ακόμη και τα πιο ανάποδα
τα βλέπει με άλλο μάτι, με θείο φωτισμό και δοξάζει το Θεό[4].
[1] Λουκ. 17,5.
[2] Βλ. Ματθ. 14, 30.
[3] Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 10-11.
[4] Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β΄, Πνευματική Αφύπνιση, Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2010, σελ.265,266.