Στὴ
χορεία τῶν Μεγαλομαρτύρων ἀνήκουν καὶ οἱ γυναῖκες Μεγαλομάρτυρες, οἱ
ὁποῖες συναγωνίστηκαν ἐπάξια σὲ ἡρωισμὸ καὶ ὁμολογιακὸ φρόνιμά τους
ἄνδρες Μεγαλομάρτυρες. Μία ἀπὸ τὶς πλέον ἔνδοξες γυναῖκες Μεγαλομάρτυρες
εἶναι καὶ ἠ αγία Εἰρήνη.
Ἔζησε τὸν 4ο αιώνα. Καταγόταν ἀπὸ
τὴν πόλη Μαγεδών της Περσίας. Ὁ πατέρας τῆς ὀνομαζόταν Λικινιος, ἔπαρχος
τῆς περιοχῆς καὶ ἡ μητέρα της Λικινία. Ἀνῆκαν στὴν εἰδωλολατρικὴ
(πυρολατρικὴ) θρησκεία του Ζωροαστρισμού. Απέκτησαν μία ὄμορφη καὶ
χαριτωμένη κόρη, τὴν ὁποία ὀνόμασαν Πηνελοπη. Από μικρὴ ἔδειχνε
ἀσυνήθιστη εὐστροφία καὶ ἦταν στολισμένη μὲ χαρίσματα. Οἱ πλούσιοι
γονεῖς τῆς φρόντισαν νὰ τῆς παράσχουν ὅλα τὰ ἐφόδια γιὰ νὰ γίνει
ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα. Προσέλαβαν ἕναν σοφὸ δάσκαλο, τον Απελλιανό,
στὸν ὁποῖο ἀνέθεσαν τὴν ἀνατροφή της, διδάσκοντάς της τὴν κατὰ κόσμο
σοφία.
Συχνὰ ἡ οἰκογένειά της διέμενε σὲ
πολυτελῆ ἐξοχικὸ πύργο. Τὴν ἀκολουθοῦσε καὶ ὁ δάσκαλός της, ὁ ὁποῖος
δίδασκε στὴν μικρὴ στοὺς μεγάλους καὶ πανέμορφους κήπους, κάτω ἀπὸ τὰ σκιερὰ δένδρα
καὶ τὰ μυρωδάτα ἄνθη. Τὰ ἔπιπλα τῆς ἔπαυλης ἦταν χρυσαφένια, ἐνῶ
πολυπληθεῖς δοῦλοι τοὺς προσέφεραν τὶς ὑπηρεσίες τους.
Μία ἀπὸ τὶς πολλὲς δοῦλες διέφερε
ἀπὸ τὶς ἄλλες. Ἦταν ὑπάκουη, πρόθυμη καὶ εὐγενικὴ καὶ γι’ αὐτὸ ἀγαπητὴ
στοὺς ἄρχοντες τῆς ἔπαυλης. Γι’ αὐτὸ τῆς ἀνέθεσαν νὰ ὑπηρετεῖ τὴν μικρὴ
Πηνελόπη. Ἦταν κρυφὴ Χριστιανή. Ἡ εὐγενὴς κόρη ἀρέσκονταν νὰ κάνει
μακρὲς συζητήσεις μαζί της καὶ προσπαθοῦσε νὰ ἐξηγήσει τὴν αἰτία τῆς
διαφορᾶς της ἀπὸ τὶς ἄλλες δοῦλες.
Κάποιο βράδυ, ἐνῶ κοιμόταν ἢ
Πηνελόπη εἶδε ἕνα περίεργο ὄνειρο. Ἕνα λευκὸ περιστέρι κρατώντας στὸ
ράμφος τοῦ ἕνα κλαδὶ ἐλιᾶς, μπῆκε στὴν ἔπαυλη καὶ τὸ ἄφησε ἐπάνω στὸ
χρυσὸ τραπέζι. Μετὰ ἦρθε ἕνας ἀετός, ὁ ὁποῖος ἄφησε στὸ τραπέζι ἕνα
στεφάνι μὲ λουλούδια καὶ τέλος παρουσιάστηκε ἕνας κόρακας, ὁ ὁποῖος
ἄφησε ἕνα σκοτωμένο φίδι. Ἡ Πηνελόπη ξύπνησε τρομαγμένη. Ἔμεινε ἄγρυπνη
γιὰ πολλὴ ὥρα. Ὅταν τὴν ξαναπῆρε ὁ ὕμνος εἶδε ἕνα ἄγγελο νὰ τῆς λέει: «Ὁ
ἀληθινὸς Θεὸς σὲ καλεῖ νὰ τὸν ἀκολουθήσεις. Θὰ σὲ βοηθήσει ἡ ἀγαπημένη
σου ὑπηρέτρια, ἡ ὁποία εἶναι Χριστιανή»!
Τὸ ἄλλο πρωὶ ἡ Πηνελόπη ξύπνησε
προβληματισμένη. Φώναξε κοντὰ τῆς τὴν ὑπηρέτρια, στὴν ὁποία εἶπε ὅτι
ἄγγελος Κυρίου τῆς ἀποκάλυψε ὅτι εἶναι Χριστιανὴ καὶ ἐπιζητοῦσε ἀπὸ αὐτὴ
νὰ τῆς γνωρίσει τὸν Θεό της.
Ἡ Χριστιανὴ δούλη ἔβαλε τὰ κλάματα
ἀπὸ συγκίνηση καὶ ζήτησε συγνώμη ἀπὸ τὴν ἀρχοντοπούλα γιὰ τὸ μυστικό της
καὶ ἄρχισε νὰ τῆς μιλᾶ γιὰ τὴ νέα πίστη. Ἡ Πηνελόπη ἐνθουσιάστηκε καὶ
ἔβαζε βαθειὰ τὴν ψυχὴ τῆς τὰ λόγια της καλῆς ὑπηρέτριας. Οἱ μυστικὲς
συζητήσεις τοὺς συνεχίστηκαν ἕως ὅτου ἡ Πηνελόπη πίστεψε στὸ Χριστὸ καὶ
ζήτησε νὰ βαπτισθεῖ. Σεβάσμιος ἱερέας μπῆκε στὴν ἔπαυλη καὶ τὴ βάπτισε
κρυφά, δίνοντάς της τὸ ὄνομα Ειρηνη.
Ἡ χαρὰ τῆς νεοφώτιστης δὲ μπόρεσε νὰ
μείνει γιὰ πολὺ κρυφή. Κάποια μέρα ἀποκάλυψε στοὺς εἰδωλολάτρες γονεῖς
της ὅτι ἀσπάστηκε τὸν Χριστιανισμό. Ἐκεῖνοι θύμωσαν καὶ προσπαθοῦσαν νὰ
πείσουν τὴν κόρη τους νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Εἰς μάτην ὅμως ἡ Εἰρήνη
ἦταν ἀμετάπειστη.
Ταυτόχρονα μαθεύτηκε τὸ νέο σὲ ὅλη
τὴν περιοχή, ὅτι ἡ κόρη τοῦ ἔπαρχου Λικίνιου ἔγινε Χριστιανή. Πέρσες
ἱερεῖς του Ζωροάστρη πηγαν στὸν Λικίνιο προκειμένου νὰ τὸν πείσουν νὰ
δικάσει τὴν κόρη του. Ἐκεῖνος προχώρησε σὲ δίκη. Ἀρχικὰ προσπαθοῦσε μὲ
κολακεῖες νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της καὶ ὕστερα
μεταχειρίστηκε ἀπειλὲς καὶ βία. Βλέποντας ὅμως τὴν ἀπόφασή της, θύμωσε
καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὴν πάνε στὸ στάβλο, νὰ τὴν ποδοπατήσουν τὰ
ἀφηνιασμένα
ἄγρια ἄλογα. Ἀλλὰ συνέβη τὸ ἑξῆς
θαυμαστό: τὰ ἄλογα δὲν τὴν πείραξαν καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἔτρεξε πρὸς τὸ
μέρος τοῦ ἡγεμόνα, τὸν ὁποῖο κλώτσησε καὶ τὸν σκότωσε! Ὁ λαὸς ποὺ εἶδε
τὸ θαῦμα ἀναγνώρισε τὴν πίστη τῆς Εἰρήνης. Ἐνῶ οἱ σκοταδιστὲς ἱερεῖς
μιλοῦσαν γιὰ μαγικά της κόρης.
Ἡ Εἰρήνη λυπημένη γιὰ τὸ θάνατο τοῦ
πατέρα τῆς ἔτρεξε κοντά του καὶ ἄρχισε νὰ προσεύχεται μὲ ὅλη τὴ δύναμη
τῆς ψυχῆς της γιὰ τὴ σωτηρία του. Τότε ἔγινε τὸ δεύτερο θαῦμα. Ὁ
Λικίνιος ἀναστήθηκε, σηκώθηκε ὄρθιος, ζήτησε συγνώμη ἀπὸ τὴν κόρη του
καὶ ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸ Χριστό. Κατόπιν ζήτησε καὶ βαπτίστηκε ὁ
ἴδιος καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά του. Μαζί του βαπτίστηκε καὶ ὁ σοφὸς δάσκαλος
Ἀπελλιανός. Παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ ὑψηλό του ἀξίωμα, μοίρασε τὴν περιουσία
του στοὺς φτωχοὺς καὶ ἔζησε ταπεινὰ στὸ ἐξοχικό του κάνοντας ἐλεημοσύνες
καὶ κηρύττοντας τὴν χριστιανικὴ πίστη.
Ὅμως ὁ διάδοχος του Σεδεκίας, ὁ
ὁποῖος μισοῦσε θανάσιμά τους Χριστιανούς, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συλληφθεῖ ἡ
Εἰρήνη καὶ νὰ τὴ ρίξουν σὲ λάκκο μὲ φαρμακερὰ φίδια, θεωρώντας τὴν ὡς
ἀφορμὴ τῆς διείσδυσης τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν Περσία. Τὴν ἄφησε ἐκεῖ
δεκατέσσερις μέρες. Ἀλλὰ ὅταν πῆγαν νὰ πάρουν τὸ πτῶμα τῆς εἶδαν μὲ
θαυμασμὸ ὅτι τὰ ἑρπετὰ τὴ σεβάστηκαν καὶ δὲν τὴν ἔβλαψαν! Κατόπιν ὁ
Σεδεκίας ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὴ δέσουν σὲ τροχὸ μὲ λεπίδες. Ἀλλὰ καὶ πάλι
θαυματουργικά, στέρεψε πάραυτα τὸ νερό, ποὺ γύριζε τὸν τροχό! Μετὰ ἔδωσε
ἐντολὴ νὰ τῆς πριονίσουν τὰ πόδια της. Ἀλλὰ ξανὰ ὁ Θεὸς τὴν θεράπευσε
θαυματουργικά, πρὸς καταισχύνη τῶν εἰδωλολατρῶν! Στὴ συνέχεια ὁ γιὸς τοῦ
Σεδεκία, Σαβώθ, περνώντας μὲ τὸ στρατό του ἀπὸ τὴν πόλη ποὺ ζοῦσε ἡ
Εἰρήνη, τὴ συνέλαβε καὶ τῆς ἔμπηξε καρφιὰ στὶς φτέρνες, τὴ φόρτωσε ἕνα
βαρὺ φορτίο μὲ ἄμμο, ἀλλὰ καὶ πάλι ὁ Θεὸς τὴ διέσωσε. Μετὰ ἀπὸ αὐτό, ἡ
ἁγία ἐλευθερώθηκε καὶ γύριζε ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, κηρύττοντας τὸ Χριστό.
Ἔφτασε στὴν πόλη Καλλινικο, ὅπου ὁ τοπικὸς ἄρχοντας Νουμεριανος τη
συνέλαβε καὶ τὴν ἔριξε σὲ πυρακτωμένο καμίνι, σὲ σχῆμα βοδιοῦ. Ἀλλὰ καὶ
πάλι διασώθηκε θαυματουργικά.
Ἡ φήμη τῆς ἔφτασε μέχρι καὶ τὸν
Πέρση βασιλιά Σαβωριο, ὁ ὁποῖος τὴν κάλεσε κοντά του καὶ ἐπειδὴ δὲν
μπόρεσε νὰ τὴν μεταπείσει νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἔδωσε διαταγὴ νὰ τὴν
ἀποκεφαλίσουν. Ἀλλὰ καὶ πάλι ὁ Θεὸς τὴν διέσωσε, καταισχύνοντας τοὺς
εἰδωλολάτρες. Ἀπελευθερώθηκε καὶ ἄρχισε τὸ ἱεραποστολικό της ἔργο.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά, ὕστερα ἀπὸ τὶς μεγάλες κακουχίες καὶ τὰ μαρτύριά
της. Η μνήμη τῆς τιμᾶται στὶς 5 Μαΐου.