Μου άρεσε πολύ ο τίτλος ενός άρθρου που διάβασα σε κάποιο περιοδικό, καλοί μου φίλοι. Έλεγε: «Οι νέοι δεν είναι μάζα». Και καθώς μελέτησα αυτό το άρθρο, τράβηξε την προσοχή μου τούτη η φράση ενός Γάλλου επαναστάτη: «Επανάσταση δεν είναι να καις αυτοκίνητα. Επανάσταση είναι να παραμένεις ο εαυτός σου, σε πείσμα όσων θέλουν να σε μετατρέψουν σε μαζικό φαινόμενο». Σοφότατο!
Γιατί, στις μέρες μας ειδικά, και τι δεν γίνεται προκειμένου όλοι, ιδιαίτερα δε οι νέοι, να γίνουν μάζα. Και τι δεν κάνουν προκειμένου μαζικοποιήσουν κυρίως τη νεολαία. Να την κάνουν ένα. Να, κάτι σαν κοπάδι ας πούμε. Και στη συνέχεια την ομογενοποιούν και την κάνουν κάτι σαν πολτό. Για να έχει όλα τα στοιχεία και τις ιδιότητες του … κοπαδιού!
Και ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του κοπαδιού; Δεν υπάρχει ατομική ταυτότητα, ούτε καμμιά ιδιαιτερότητα, αλλ’ όλα είναι εντελώς υποταγμένα στη μάζα, όλα λειτουργούν όπως η μάζα. Πρόκειται για ένα άβουλο πράγμα που το πηγαίνει και το κάνει ό,τι θέλει ο τσοπάνος, ως ιδιοκτήτης κιόλας του κοπαδιού! Και το καθοδηγεί όπως θέλει, και το πηγαίνει όπου θέλει, και το κάνει να ζει όπως αυτός θέλει, για το εκμεταλλεύεται απολύτως!
Δεν είπαν τυχαία τούτο το λόγο: «Εκείνος που ακολουθεί τον όχλο, γρήγορα χάνεται σ’ αυτόν». Γι’ αυτό και όλοι προτρέπουν: «Ξεχώρισε απ’ τη μάζα πριν σε καταπιεί»!
Να γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό σήμερα, με τα τόσα μέσα μαζικής επικοινωνίας, όπως αποκαλούνται, που δρουν οργανωμένα και μεθοδικά παντού, να είσαι έξω απ’ το κοπάδι. Να γιατί αποτελεί όντως επαναστατική πράξη να είσαι ο εαυτός σου, όταν η απώλεια της ταυτότητάς μας, είναι δίχως καμμιά αμφιβολία η μεγαλύτερη σύγχρονη απειλή.
Λοιπόν, χαίρομαι πολύ όταν ακούω φράσεις ή και διακηρύξεις σαν αυτές: «Θέλω να είμαι ο εαυτός μου», «το προτέρημά μου είναι ότι είμαι πάντα ο εαυτός μου» και να συμβαίνει όντως αυτό. Και λυπάμαι πάρα πολύ για τους άλλους που λένε ή και τραγουδούν φράσεις σαν αυτές: «Δίχως ταυτότητα πια…». Λες κι αποτελεί κατάκτηση αυτή η κατάντια!
* * *
Μην ξεχνάμε ότι ο Θεός δημιούργησε έναν κόσμο πανέμορφο και ιδιαίτερα θαυμαστό, ακριβώς γιατί διαθέτει όλη τη χάρη και τη γοητεία της ποικιλίας. Αυτό συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Ο καθένας μας είναι ανεπανάληπτος με τα δικά του προσόντα, μ’ ό,τι του έδωσε ο Θεός, όπως τον έπλασε.
Συμβαίνει όπως ακριβώς και με το δάσος. Την ομορφιά του δεν την χρωστάει σε κάποια πανύψηλα ή και αιωνόβια δένδρα, αλλά και στο ταπεινό εκείνο κυκλάμινο, την δροσερή ανεμώνη, το ταπεινό χαμόμηλο.
Έτσι κι εμείς, έχουμε ο καθένας τη δική του χάρη και ιδιαιτερότητα. Τα δικά του προσόντα και προτερήματα, όλα τους απ’ τον Θεό δοσμένα, με τα οποία είμαστε σημαντικοί και χρήσιμοι.
* * *
Στ’ αλήθεια, είναι πάρα πολύ σημαντικό να είμαστε ο εαυτός μας. Κι επαναστατικό, όπως είπαμε. Πως όμως μπορεί να είναι; Κι αν είναι, κι αν πραγματικά συμβαίνει αυτό που διακηρύττει, πως μπορεί να παραμείνει;
Την απάντηση θα μας την δώσει αυτό το πανέμορφο κείμενο. Αναφέρει:
«Η ατομικότητα του κάθε ανθρώπου υπάρχει. Είναι δεδομένη. Η προσωπικότητα όμως, η ελεύθερη, η ολοκληρωμένη, η αγιασμένη, κατακτάται. Είναι αποτέλεσμα αγώνα και προσπάθειας. Επιπλέον είναι πανεύκολο να είναι κανείς στοιχείο της μάζας. Μα τόσο δύσκολο να δρα και να κινείται ως προσωπικότητα αγιασμένη, έξω και μακριά απ’ αυτήν»!
Τι επαναστατικό! Τι αποκαλυπτικό!
Ναι, ο Θεός προίκισε τον καθένα μας με την ατομικότητα και την ιδιαιτερότητά του. Όμως θέλει, και μας έδωσε όλα τα προσόντα γι’ αυτό, να γίνει και προσωπικότητα ελεύθερη από κάθε μορφή δουλείας, ολοκληρωμένη κι αγιασμένη. Οπότε απαιτείται εδώ κι η δική μας προσπάθεια κι ο δικός μας αγώνας.
Στ’ αλήθεια δεν είναι καθόλου απλό, το να είναι κανείς ο εαυτός του. Αυτός ο εαυτός που θα τον ολοκληρώνει, θα τον τελειοποιεί και θα τον αγιάζει κάθε μέρα.
Και τι σύμπτωση! Μόνο αυτός ο αγιαζόμενος και τελειοποιούμενος καθημερινά εαυτός μας μπορεί τελικά να μείνει έξω απ’ τη μάζα. Άλλως παραμένει μόνο ένας πολύ ωραίος πόθος και μια θαυμάσια διακήρυξη αυτό το «είμαι ο εαυτός μου»…
Τι λέτε παιδιά;