Μᾶς λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος: «ἐν
παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκ
ἐξαπορούμενοι». Μετάφραση Π. Τρεμπέλα: «Ἔτσι συμβαίνει νὰ θλιβώμεθα εἰς
κάθε τόπον καὶ εἰς κάθε περίστασιν, καὶ ὅμως αἱ ἐξωτερικαὶ αὐταὶ
δυσκολίαι δὲν μᾶς δημιουργοῦν ἀδιέξοδον καὶ ἀγωνιώδη στενοχωρίαν.
Φθάνομεν εἰς ἀπορίαν, χωρὶς ὅμως καὶ νὰ ἀπελπιζώμεθα ἤ νὰ ἀποστερηθῶμεν
ποτὲ μέσων καὶ πόρων σωτηρίας».
• Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Βελιμίροβιτς παρατηρεῖ: «Ἀφήνω στὸ
Θεὸ τὶς στενοχώριες μου, καὶ Αὐτὸς θὰ μὲ διαθρέψη», εἶναι γραμμένο στὸ
Ψαλτήρι. («Ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτὸς σὲ
διαθρέψει») (54, 23). Ὁ Θεὸς ὁ Σωτήρας μας ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐλευθερώση τοὺς
πιστοὺς Του ἀπὸ τὶς ἀσήμαντες στενοχώριες. Γι’ αὐτὸ εἶπε: «Μὴ μεριμνᾶτε
γιὰ τὴ ζωή σας, τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιεῖτε, οὔτε γιὰ τὸ σῶμα σας τί θὰ
ντυθῆτε. Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι σπουδαιότερη ἀπὸ τὴν τροφή; Καὶ τὸ σῶμα δὲν
εἶναι σπουδαιότερο ἀπὸ τὴν τροφή; Καὶ τὸ σῶμα δὲν εἶναι σπουδαιότερο ἀπὸ
τὸ ντύσιμο; Κοιτάξτε τὰ πουλιὰ ποὺ δὲ σπέρνουν, οὔτε θερίζουν, οὔτε
συνάζουν ἀγαθὰ σὲ ἀποθῆκες, κι ὅμως ὁ οὐράνιος Πατέρας σας τὰ τρέφει.
Ἐσεῖς δὲν ἀξίζετε πολὺ περισσότερο ἀπὸ αὐτά; Γι’ αὐτὸ πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ
ἐπιζητῆτε τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός Του,
καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ ἀκολουθήσουν» (Μᾶρκ. β΄, 25, 26, 33)». Ἄς ἔχουμε πάντα
τὴν ἐλπίδα στὸν Κύριο.
Ἡ Ἐκκλησία Του ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο οἰκοδόμημα αἰσιοδοξίας ποὺ
κτίστηκε στή γῆ. Ἡ αἰσιοδοξία τοῦ Χριστιανισμοῦ δέν ἀποτελεῖ μία ἁπλῆ
πνευματική θεωρία, γιατί εἶναι δοκιμασμένη καί τεκμηριωμένη.
«Δέν θά μποροῦσα νά ἀποκαλέσω τόν ἑαυτό μου Χριστιανό, ἐάν δέν ἤμουν
αἰσιόδοξος. Καί ἄν ἀποκαλοῦσα τόν ἑαυτό μου Χριστιανό καί δέν ἤμουν
αἰσιόδοξος, δέν θά ἤμουν εἰλικρινής Χριστιανός. Καί ὅλοι ἐσεῖς ματαίως
ἀποκαλεῖσθε Χριστιανοί, ἐάν δέν εἶσθε αἰσιόδοξοι. Ὁ Χριστιανισμός
ἀποτελεῖ τό μέγιστο κάστρο αἰσιοδοξίας. Ὁ Χριστιανισμός θεμελιώνεται
στήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπη. Γιατί αὐτά τά τρία μόνο σώζουν:
πίστη, ἐλπίδα καί ἡ ἀγάπη».
• Ἕνας γέροντας (ἀναφέρεται στὸ περιοδικὸ «Ὀνήσιμος») μιλοῦσε σὲ κάτι
νεαρὰ παιδιά…Κάποια στιγμὴ σήκωσε ἕνα ποτήρι νερό, καὶ ὅλοι ὑπέθεσαν ὅτι
θὰ τοὺς ἀπευθύνη τὴν κλασικὴ ἐρώτηση «εἶναι μισοάδειο ἢ μισογεμάτο».
Ἀντὶ αὐτοῦ, μὲ ἕνα χαμόγελο στὸ πρόσωπο, ρώτησε: «Πόσο βαρὺ εἶναι αὐτὸ
τὸ ποτήρι νερό;» Οἱ ἀπαντήσεις ποὺ ἀκούστηκαν κυμαίνονταν ἀπὸ 250 σὲ 600
γραμμάρια.
Ἐκεῖνος ὅμως ἀπάντησε: «Τὸ ἀπόλυτο βάρος δὲν ἔχει σημασία… Ἐξαρτᾶται ἀπὸ
τὸ πόσο διάστημα τὸ κρατάω. Ἐὰν τὸ κρατήσω γιὰ ἕνα λεπτό, δὲν εἶναι ἕνα
πρόβλημα. Ἐὰν τὸ κρατήσω γιὰ μία ὥρα, θὰ ἔχω ἕνα πόνο στὸν βραχίονά
μου.
Ἂν τὸ κρατήσω γιὰ μία μέρα, τὸ χέρι μου θὰ μουδιάση καὶ θὰ ἀρχίση νὰ
παραλύη. Σὲ κάθε περίπτωση, τὸ βάρος τοῦ γυαλιοῦ δὲν ἀλλάζει, ἀλλὰ ὅσο
πιὸ πολὺ τὸ κρατάω, τόσο πιὸ βαρὺ γίνεται».
Ὁ γέροντας συνέχισε λέγοντας, «Τὰ ἄγχη καὶ οἱ ἀνησυχίες τῆς ζωῆς εἶναι
σὰν τὸ ποτήρι τοῦ νεροῦ. Ἂν τὰ σκέφτεστε γιὰ ἕνα μικρὸ χρονικὸ διάστημα,
δὲν συμβαίνει τίποτα κακό. Ἂν τὰ σκεφτῆτε λίγο περισσότερο, ἀρχίζουν νὰ
σᾶς βλάπτουν. Καὶ ἂν τὰ σκέφτεστε ὅλη τὴν ἡμέρα γιὰ μεγάλο χρονικὸ
διάστημα, μπορεῖ νὰ αἰσθανθῆτε ὅτι σᾶς παραλύουν καὶ ὅτι σᾶς καθιστοῦν
ἀνίκανους νὰ κάνετε ὅ,τιδήποτε ἄλλο».
Εἶναι σημαντικὸ νὰ θυμᾶστε νὰ διώχνετε τὰ ἄγχη καὶ τοὺς φόβους σας. Ὅσο
πιὸ νωρὶς μέσα στὴν ἡμέρα, ἀφῆστε ὅλα τὰ βάρη σας στὸν Χριστό. Μὴ τὰ
κουβαλᾶτε ὅλο τὸ ἀπόγευμα καὶ ὅλο τὸ βράδυ μαζί σας. Προσευχηθεῖτε καὶ
πεῖτε τα πρῶτα στὸ Χριστό!
Ἔπειτα, ἂν οἱ φοβίες σας γίνουν ἐμμονὲς ἢ αἰτία νὰ ἁμαρτάνετε, εἴτε μὲ
ὀλιγοπιστίες καὶ μὲ ἀμφιβολίες πρὸς τὸν Θεὸ εἴτε μὲ ἄσχημους λογισμοὺς
πρὸς τοὺς γύρω σας, τότε μὴ ἀργῆτε νὰ ἐπισκεφθῆτε τὸν πνευματικό σας
πατέρα καὶ ἐξομολογηθῆτε… Μὴ τὸ ἀναβάλετε. Θυμηθεῖτε νὰ ἀφήσετε τὸ
ποτήρι σας, ὅσο πιὸ γρήγορα μπορεῖτε! Γιὰ νὰ ξεκουραστῆτε…