Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, μέσα στὸν σκοτασμό του,
ἔθρεψε μέσα του τὴν ψευδαίσθηση ὅτι μπορεῖ νὰ ἀνακαλύψει καὶ νὰ
γνωρίσει τὸ Θεό, μὲ τὶς δικές του δυνάμεις. Ὅτι ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ
γνωρίσει, ἀφ’ ἑαυτοῦ, τὶς ὑπερβατικὲς ἀλήθειες. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς μᾶς
διαβεβαίωσε πὼς ὁ Θεὸς ἔκρυψε τὶς μεγάλες ἀλήθειες ἀπὸ τὰ μάτια «τῶν
σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀποκαλύπτεται νηπίοις» (Ματθ.11,25).
Παραθέτουμε
ἕνα χαρακτηριστικὸ σχόλιο τοῦ γνωστοῦ θεολόγου κ. Λάμπρου Σκόντζου
σχετικὰ μὲ τὸ ἐρώτημα, μὲ ποιοὺς μιλᾶ σήμερα ὁ Χριστός, ὅπως μίλησε στὴν
Σαμαρείτισσα: «…μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε μὲ ποιοὺς “συνομιλεῖ” σήμερα ὁ
Χριστός. Προφανῶς ὄχι μὲ τοὺς σύγχρονους μεγαλορρημονοῦντες “θεολόγους”,
ἰδιαίτερα μὲ ὅσους διαστρέφουν τὸ λόγο Του, μὲ τὴν γνωστὴ ἄνυδρη καὶ
ξύλινη “θεολογία” τους, τὴν ὁποία διατυπώνουν, μὲ ἀκαταλαβίστικους
συλλογισμοὺς καὶ φιλοσοφικοὺς ὅρους, γιὰ νὰ κάμουν ἐπίδειξη γνώσεων καὶ
νὰ καταστοῦν ὡς “σημαίνοντες θεολόγοι”.
Τέτοια παραδείγματα ἔχει νὰ μᾶς
παρουσιάσει πάμπολλα ἡ μεσαιωνικὴ αἱρετικὴ σχολαστικὴ “θεολογία”, ἀλλὰ
καὶ ἡ σύγχρονη προτεσταντική, ἡ ὁποία ἐπιχειρεῖ μέσῳ τῆς “θεολογίας” νὰ
καταρρίψει τὴν πίστη στὸ Θεό! Δὲν “συνομιλεῖ” μὲ τὴ σύγχρονη διανόηση, ἡ
ὁποία κλεισμένη στὰ στεγανά της, δὲν ἔχει νὰ προσφέρει τίποτε τὸ
οὐσιαστικὸ στὸν σημερινὸ ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἀντιμετωπίζει σοβαρὴ κρίση
ταυτότητας καὶ βιώνει πρωτοφανῆ ὑπαρξιακὴ ἀγωνία. Δὲν “συνομιλεῖ’ μὲ
τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐκθρόνισαν καὶ στὴ θέση Του
θρόνιασαν τὴν ἀνθρώπινη ματαιοδοξία.
Μὲ ποιοὺς λοιπὸν “συνομιλεῖ”;
Ἀναμφίβολα, μὲ ταπεινοὺς στὴν καρδιά, κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς,
τῶν ὁποίων ὁ ἁπλοϊκὸς λόγος εἶναι ἁγνὴ καὶ αὐθεντικὴ θεολογία, διότι
εἶναι ξεχείλισμα πίστεως καὶ ἀγάπης πρὸς Αὐτὸν καὶ πρὸς τοὺς ἀδελφούς
τους»! Ἀναμφίβολα, ναί!