Αποδεχόταν την Ορθόδοξη Εκκλησία ως την μόνην αληθινή Εκκλησία...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου, κάναμε μία μελέτη τῶν πηγῶν θέλοντας νά τεκμηριώσουμε:

Α) τήν ἄσκηση καί ἀσκητικότητα τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου, ὅπως αὐτή φανερώνεται τόσο στήν ζωή ὅσο καί στήν διδασκαλία του,

Β) τήν ἀκραιφνή ὀρθοδοξότητά του καί τήν ἀντίθεσή του στόν Οἰκουμενισμό, τόν Παπισμό, τήν Πανθρησκεία, τήν Νέα Ἐποχή, τήν νεοορθοδοξία, τήν Μεταπατερική θεολογία καί γενικά σ’ ὅλες τίς αἱρέσεις-σέκτες-θρησκεῖες,

Γ) τήν γνήσια Ἁγιοπατερική του διδασκαλία στό θέμα τῶν προγαμιαίων-ἐλεύθερων σχέσεων, τῆς ἐγκράτειας πρίν καί μέσα στόν Γάμο, τῆς ἀποφυγῆς τεκνογονίας, τῆς καταδίκης κάθε εἴδους σαρκικῶν διαστροφῶν καί τῆς τεχνητῆς γονιμοποίησης.

Διαπιστώσαμε ὅτι ὁ Ἅγιος, μέ τήν ζωή του ἀλλά καί μέ τήν διδασκαλία του, διετράνωσε τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς ἀκολούθησης σέ ὅλα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Θεωροῦσε ἀπαραίτητη τήν σωματική κακοπάθεια, τήν ἄσκηση καί τήν περιεκτική ἐγκράτεια. Σύμφωνα μέ τόν Ὅσιο, ὅλα τά στοιχεῖα πού συναποτελοῦν τήν ὀρθόδοξη Ἁγιοπατερική ἀσκητική ἀγωγή καί διδασκαλία εἶναι ἀπαραίτητα γιά τόν πνευματικό ἀγῶνα, τήν πνευματική ζωή τοῦ μοναχοῦ ἀλλά καί τοῦ κάθε πιστοῦ. Συγκεκριμένα, ὁ Ἅγιος, μέ ὅλη του τήν συμβουλευτική-διδασκαλία, καταδεικνύει ὅτι:

Α) Ἀποδεχόταν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς τήν μόνην ἀληθινή Ἐκκλησία, πού αὐτή μόνη καί κατ’ ἀποκλειστικότητα ἔχει:

α. τήν σώζουσα πίστη,

β. τήν ἀλήθεια γιά τόν Χριστό καί τήν Ἁγία Τριάδα, τόν μόνο ἀληθινό Θεό

γ. τήν θεραπευτική μεθοδολογία, καθώς καί

δ. τά μυστηριακά μέσα,

γιά τήν θεραπεία τῆς πνευματικά ἀσθενοῦς ἀνθρώπινης ὑπόστασης.

Δέν συμφωνοῦσε μέ τόν Οἰκουμενισμό οὔτε μέ τούς διαλόγους, ἔτσι ὅπως γίνονται. Ἀγαποῦσε ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλους τούς πλανεμένους, καί τούς καλοῦσε σέ ἐπιστροφή στήν Ὀρθόδοξη πίστη.

Β) Καταδίκαζε τήν ὅποια ἀνηθικότητα, τίς προγαμιαῖες σχέσεις, τήν ὁμοφυλοφιλία καί τήν κάθε εἴδους διαστροφή μέσα στόν γάμο ἤ ἐκτός αὐτοῦ. Θεωροῦσε μέγιστο ἁμάρτημα τήν ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας. Καταδίκαζε τήν τεχνητή γονιμοποίηση καί ἔθετε στούς γονεῖς τό ὀρθόδοξο πλαίσιο γιά τήν κατά Θεόν τεκνοποιΐα καί ἀνατροφή τῶν τέκνων τους.

Γ) Ἀποστρεφόταν μέ βδελυγμία τόν ἐρωτισμό, τόν νεονικολαϊτισμό, τά κηρύγματα περί «ἀνάστασης» χωρίς σταύρωση τῶν παθῶν, καί τίς ἄλλες αἱρετικές διδασκαλίες τῶν νεοορθοδόξων - μεταπατερικῶν θεολόγων.

Δ) Δίδασκε ὅτι ὄντως ὑπάρχει διάβολος, κόλαση καί πάθη. Γι’ αὐτό, ἔλεγε, ἀπαιτεῖται ἀγώνας ἀσκητικός γιά τήν κάθαρση καί τό σταύρωμα τῶν παθῶν. Ἡ ἀγάπη πρός τόν Χριστό ἐκφράζεται μέ τόν σωματικό κόπο, τήν κακοπάθεια, τήν θυσία, τό «πάσχειν» γιά τόν Ἠγαπημένο.

Ἐλπίζουμε καί εὐχόμαστε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ ἀσκητικώτατου καί ὀρθοδοξοπατερικώτατου Ἁγίου Πορφυρίου καί πάντων τῶν Ἁγίων, τό ταπεινό αὐτό πόνημα νά ἀποτελέσει ἀνάχωμα:

α) στήν Νεοορθόδοξη-Νεονικολαϊτική-Μεταπατερική λαίλαπα,

β) στήν ἀνηθικότητα, πού στήν ἐποχή μας ἔχει ξεπεράσει αὐτήν τῶν Σοδόμων καί

γ) στήν διαστροφή τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, πού ἐπιχειρεῖται ἀπό τούς νεοορθόδοξους-μεταπατερικούς κληρικούς καί λαϊκούς, θεολόγους καί μή. Εἴθε νά συμβάλλει μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ στήν ὁλοκληρωτική ἐξάλειψη αὐτῶν τῶν αἱρέσεων.

Ὁ Κύριος, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου καί πάντων τῶν Ἁγίων, νά μᾶς στερεώσει ὅλους στήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή καί νά μᾶς ἀξιώσει ὅλους τῆς Βασιλείας Του. Ἀμήν!
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο