Όταν η αγάπη για τον Χριστό ξεχειλίζει, τότε δεν χωρά στα στενά όρια του εαυτού σου· τότε ο πόνος του εχθρού σου, του αγνώστου, του αδελφού σου, του πλησίον, γίνεται και δικός σου πόνος.
Καταλαβαίνεις ξαφνικά, ότι υπάρχει και μια άλλη, διαφορετική ζωή από τη ζωή των καφετεριών, των γλεντιών, της καλοπέρασης και του δεβαριετισμού. Είναι η ζωή στα "κορεσμένα" νοσοκομεία, η ζωή των χημιοθεραπειών, της απέραντης θλίψης της οριακής δοκιμασίας και του σταυρικού πόνου!
Είναι μια ζωή ακαταλαβίστικη για τους πολλούς. Ας πούμε γι' αυτούς αλλά και για εμάς το "Κύριε ελέησον"!
