Τὸ ἀνήσυχο κοσμικό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μᾶς κατέστρεψε, δυστυχῶς, μὲ τὸν δῆθεν πολιτισμό τοῦ ἀκόμη καὶ τὰ ἅγια ἐρημικά μέρη, ποὺ γαληνεύουν καὶ ἁγιάζουν τὶς ψυχές. Ὁ ἀνήσυχος ἄνθρωπος δὲν ἡσυχάζει ποτέ. Δὲν ἄφησαν πουθενά τόπο ἥσυχο. Ἀκόμη καὶ τούς Ἁγίους Τόπους τούς ἔχουν κάνει τώρα!... Ὅπως ἀναφέρεται καὶ στὸν βίο τῆς Ἐρημίτιδος Φωτεινῆς93, στὴν ἔρημο, ὅπου εἶχε ἀσκητέψει, ἔκαναν μετά περίπτερα, καντίνες!... Μέσα στὰ ἀσκητήρια, ὅπου ἀσκήτεψαν τόσοι μοναχοί, τόσοι Ἅγιοι, πουλοῦσαν ἀναψυκτικά οἱ Ἄγγλοι! Πάει ἡ ἔρημος! Σπίτια, ραδιόφωνα, μαγαζιά, ξενοδοχεῖα, ἀεροδρόμια! Ἔγινε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς: «Ἐκεῖ ποὺ κρεμοῦν τώρα τὰ παλληκάρια τὰ καριοφίλια, θὰ ʹρθῆ καιρός ποὺ θὰ κρεμοῦν οἱ γύφτοι τὰ ὄργανα!». Θέλω νὰ πῶ, ἔτσι καταντήσαμε καὶ ἐμεῖς, ἐκεῖ ποὺ ἀσκήτευαν, ποὺ εἶχαν τὰ κομποσχοίνια οἱ μοναχοί, τώρα ἔχουν ραδιόφωνα, ἀναψυκτικά!... Ἔ, φαίνεται, μετά ἀπὸ λίγα χρόνια δὲν θὰ χρειάζωνται αὐτά. Ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα, γενικά, φαίνεται ἡ ζωή πλησιάζει στὸ τέλος. Τελειώνει ἡ ζωή, τελειώνει καὶ αὐτός ὁ κόσμος.
93. Ἡ Ἐρημίτις Φωτεινή γεννήθηκε στὶς 7 Ἰανουαρίου 1860
στὴν Δαμασκό τῆς Συρίας ἀπὸ Ἕλληνες γονεῖς. Τὸ 1884 περίπου ἀνεχώρησε
γιὰ τὴν ἔρημο πέρα ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη ποταμό. Τὸ 1915, ἐξ αἰτίας τοῦ Ἅʹ
Παγκοσμίου Πολέμου, ἀναγκάσθηκε νὰ πάη στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἔμεινε μέχρι
τὸ τέλος τοῦ πολέμου. Στὴν συνέχεια πῆγε στὴν δυτική ἔρημό της Νεκρᾶς
Θάλασσας, ὅπου καὶ ἀσκήτεψε μέχρι τὸν θάνατό της. (Βλ. Ἀρχιμ. Ἰωακείμ
Σπετσιέρη, Ἡ Ἐρημίτις Φωτεινή, Ι. Καλύβη Ἄγ. Ἀναργύρων, Νέα Σκήτη, Ἄγ.
Ὅρος 1994).
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»