«Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν,-οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑµῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ,» (: Σᾶς λέγω νὰ δίδετε προσοχὴν µόνον εἰς αὐτούς, ποὺ πολιτεύονται κατὰ τὸ ἰδικόν µας παράδειγµα, διότι πολλοὶ παρουσιάζουν κακὴν συµπεριφοράν. Περὶ αὐτῶν, ὅταν ἤµην εἰς Φιλίππους πολλὲς φορὲς σᾶς ἔκαµα λόγον, τώρα δέ, ἐπειδὴ ἐν τῷ µεταξὺ ἐχειροτέρευσαν, µὲ κλάµατα ὁµιλῶ δι’ αὐτούς, ποὺ µὲ τὴν σαρκικήν των ζωὴν ἀποδεικνύονται ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι σύµβολον αὐτοθυσίας καὶ πόνου». (Φιλ. γ΄, 18).
«Ὅταν κάνης τὸν Σταυρό σου νὰ σκέπτεσαι ὅλα τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ σβῆσε τὸ θυμὸ κι ὅλα τ’ ἄλλα πάθη. Ὅταν κάνης τὸν Σταυρό σου γέμισε τὸ μέτωπό σου μὲ πολλὴ παρρησία κι ἐλευθέρωσε τὴν ψυχή σου ἀπ’ τὰ πάθη.
Μὴ αἰσθανθῆς ντροπὴ γιὰ ἕνα τόσο μεγάλο ἀγαθό, γιὰ νὰ μὴ ντραπῆ νὰ ὁμολογήση καὶ γιὰ σένα ὁ Χριστός, ὅταν θὰ ἔλθη μὲ ὅλη τὴ δόξα Του καὶ θὰ φανῆ ὁ Σταυρὸς (Πρβλ. Ματθ. 24, 30) μπροστά Του λαμπρότερος ἀπ’ τὶς ἡλιακὲς ἀκτῖνες».
- Στὸ βιβλίο «Ἀσκητὲς μὲσα στὸν κόσμο», Τόμος Α΄, περιγράφεται ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ:
«Κάποιος μπουλντοζιέρης κατάκοπος ἀπὸ τὴν ἐργασία του ξάπλωσε μία καλοκαιρινὴ νύκτα νὰ ξεκουραστῆ…
Αἰσθάνθηκε στὸν ὕπνο του ἕνα βάρος νὰ τὸν πιέζη καὶ ξύπνησε, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε νὰ ἀντιδράση.
Ἔβλεπε ἕνα μαῦρο, κάτι σὰν σκυλὶ ποὺ προχωροῦσε σιγά-σιγά πρὸς τὸ κεφάλι του καὶ τὸν πλάκωσε. Πήγαινε νὰ τοῦ βγῆ ἡ ψυχή…
Ὅταν ὅμως ἔφθασε μέχρι τὸ στῆθος, ἄκουσε μία φωνή: «Ἄν δὲν εἶχες αὐτὸ (τὸν Σταυρὸ) στὸ στῆθος σου, θὰ ἔβλεπες τί θὰ πάθαινες»…, καὶ ἀμέσως ἐξαφανίστηκε.
Εὐχαρίστησε τὸν Θεό, ἔκανε τὸν σταυρό του καὶ κατάλαβε πόσο μεγάλη εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ποὺ τυπικὰ φοροῦσε μέχρι τότε.
- Ὁ π. Νίκων Κουτσίδης, στὸ περιοδικὸ «Λυχνία» Νικοπόλεως (9/2018), σκιαγραφεῖ τὴν μεταστροφὴ ἑνὸς μέλους συγκροτήματος ρὸκ μουσικῆς μὲ τὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ.
«ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ;;;
Στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ἕνας δεκαεννιάχρονος ἑλληνοαυστραλός, ὁ Θεμιστοκλῆς Ἀδαμόπουλος μαζὶ μὲ μερικοὺς φίλους του ἔφτιαξαν ἕνα συγκρότημα ρὸκ μουσικῆς, τοὺς Φλάϊς (Flies).
Τὸ συγκρότημα ταχύτατα ἔγινε διάσημο ἀνὰ τὸν κόσμο.
Διηγεῖται ὁ Θεμιστοκλῆς: “Τότε ἦταν πολὺ τῆς μόδας τὰ διάσημα μέλη τῶν ρὸκ συγκροτημάτων νὰ ἐπισκέπτωνται στὴν Ἰνδία κάποιον γκουροὺ (=διδάσκαλο γιὰ μύηση στὸν Βουδδισμὸ) γιὰ συμβουλὲς καὶ πνευματικὴ καθοδήγηση! Ἄρχισα, λοιπόν, νὰ πηγαίνω καὶ ἐγώ. Σὲ ἕνα τέτοιο ταξίδι μου, ὁ γκουροὺ ἀκουμποῦσε τὸ χέρι του στὸ κεφάλι τοῦ κάθε ἐπισκέπτη, λέγοντας: «Σοῦ μεταδίδω γνώση». Ὅταν ἦλθε ἡ σειρά μου, σταμάτησε καὶ μοῦ εἶπε: – «Βγάλε τὸν σταυρό σου»(!)
Ἦταν ἐπίσης τῆς μόδας, τότε, γιά μᾶς, νὰ φορᾶμε σταυρό. Ὄχι πὼς πιστεύαμε, ἀλλὰ τὸν φορούσαμε ὡς διακοσμητικό, μᾶλλον, στοιχεῖο.
Ἐξεπλάγην ἀπὸ τὴν προτροπὴ τοῦ γκουροὺ καὶ τοῦ εἶπα:
– Γιατί;
– Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ μεταδώσω γνώση. Λοιπόν, θὰ τὸν βγάλης;
– Ὄχι. Ἀπάντησα.
Καὶ ἔφυγα, συγκλονισμένος ἀπὸ τὸ γεγονός. Γιατί δὲν μποροῦσε νὰ δράση ὁ γκουροὺ (εἰδωλολάτρης!) ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ; Τί εἶναι, ἐπιτέλους, ὁ Σταυρός; Ἄρχισα νὰ διαβάζω μὲ πάθος τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔτσι ἀνακάλυψα τὴν πίστη στὸν Χριστό. Τὰ παράτησα ὅλα. Ἔγινα ὀρθόδοξος χριστιανός. Ἔκανα θεολογικὲς σπουδὲς καὶ ἀφιέρωσα τὴν ζωή μου στὸν Χριστό, γενόμενος μοναχός”.
Ὁ ἄλλοτε μουσικὸς τῆς ρὸκ εἶναι σήμερα ὁ ἐπίσκοπος π. Θεμιστοκλῆς. Ἐπὶ χρόνια ἱεραπόστολος στὴ Σιέρρα Λεόνε τῆς Ἀφρικῆς. Ἐκεῖ, μὲ ἀπόλυτη αὐταπάρνηση καὶ κάτω ἀπὸ τρομακτικὰ δύσκολες συνθῆκες, μεταδίδει τὴν πίστη στοὺς ἀφρικανοὺς ἀδελφούς μας. Φροντίζοντας, ὅσο μπορεῖ καὶ τὶς τεράστιες ὑλικές τους ἀνάγκες. Διεθνῶς εἶναι γνωστὸς ὡς ὁ «ἅγιος τῆς Ἀφρικῆς»!
Ὅταν, λοιπὸν φορᾶμε τὸν Σταυρό μας ἢ κάνουμε τὸν Σταυρό μας μὲ ἀκλόνητη πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ Χριστό, εἶναι σὰν νὰ ἀκουμπᾶ πάνω μας ὁ ἴδιος ὁ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
“Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης.
Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων τὸ κραταίωμα.
Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα.
Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα”».