Ἡ ἀγάπη τοῦ Φλωρινιώτικου λαοῦ
καὶ ἡ αὐτοθυσία τῶν κοριτσιῶν
Ὁ λαὸς τῆς Φλώρινας, ποὺ γνώρισε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν π. Αὐγουστῖνο, εἶχε μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὶς κοπέλλες καὶ τὶς βοηθοῦσε στὸ κοινωνικὸ ἔργο. Εἶχαν πολλοὺς συνδρομητὰς στὰ συσσίτια, οἱ ὁποῖοι βοηθοῦσαν εἴτε σὲ εἶδος εἴτε σὲ χρήματα. Ὅλοι οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι τοὺς ἔδιναν κάθε μῆνα ὅ,τι μποροῦσαν. Ἡ Πρόνοια ἀπέκτησε τὸν πιὸ καλὸ σύμμαχο. Ἔστελνε τοὺς φτωχοὺς γιὰ φαγητὸ στὰ συσσίτια τῶν κοριτσιῶν.
Κάποια μέρα τὶς κάλεσαν νὰ πάρουν κάποια γίδια, ποὺ κατασχέθηκαν στὰ σύνορα καὶ ἦταν πολὺ καχεκτικά. Τὰ μετέφεραν στὸ σφαγεῖο ἀγκαλιά, γιατὶ φοβήθηκαν μήπως στὸ ψοφήσουν.
Τὰ ὑλικὰ γιὰ τὰ συσσίτια τὰ κουβαλοῦσαν μὲ τὰ χέρια τους, γιὰ νὰ μὴ χαλάσουν χρήματα στὰ μεταφορικά. Πήγαιναν στὴν ἀγορὰ γιὰ κρεμμύδια καὶ μετέφεραν τὰ δεμάτια στοὺς ὤμους τους.
Πέθανε ἕνας παπποῦς, ποὺ δὲν εἶχε συγγενῆ νὰ τὸν κηδέψῃ, καὶ ἐφήρμοσαν τὴ συμβουλὴ τῆς ἀγάπης, ποὺ ἔδωσε ὁ π. Αὐγουστῖνος σὲ συνεργάτες του στὴν Κοζάνη: «...Ἐνταφιάσατε κανένα φτωχόν, ἄπορον; Νὰ ἔχῃς τὸ νοῦ σου. Θὰ τὸν κηδεύσωμεν ὡς βασιλέα. Ἔτσι θὰ τιμήσωμεν τὸν ΧΡΙΣΤΟΝ, ποὺ δὲν εἶχε κανένα νὰ τὸν κηδεύσῃ καὶ παρουσιάσθη ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος».
Ἔμαθαν ὅτι σὲ μιὰ ἀποθήκη τοῦ Δήμου ὑπάρχει ἕνα φέρετρο καὶ τὸ ζήτησαν. Τὸ πῆραν στὰ χέρια τους, τὸ πέρασαν ἀπὸ τὴν πλατεῖα καὶ τὸ πῆγαν στὸ σπίτι τοῦ παπποῦ καὶ τοῦ ἔκαναν τὴν κηδεία.
Κάποια μέρα τὶς κάλεσαν νὰ πάρουν κάποια γίδια, ποὺ κατασχέθηκαν στὰ σύνορα καὶ ἦταν πολὺ καχεκτικά. Τὰ μετέφεραν στὸ σφαγεῖο ἀγκαλιά, γιατὶ φοβήθηκαν μήπως στὸ ψοφήσουν.
Τὰ ὑλικὰ γιὰ τὰ συσσίτια τὰ κουβαλοῦσαν μὲ τὰ χέρια τους, γιὰ νὰ μὴ χαλάσουν χρήματα στὰ μεταφορικά. Πήγαιναν στὴν ἀγορὰ γιὰ κρεμμύδια καὶ μετέφεραν τὰ δεμάτια στοὺς ὤμους τους.
Πέθανε ἕνας παπποῦς, ποὺ δὲν εἶχε συγγενῆ νὰ τὸν κηδέψῃ, καὶ ἐφήρμοσαν τὴ συμβουλὴ τῆς ἀγάπης, ποὺ ἔδωσε ὁ π. Αὐγουστῖνος σὲ συνεργάτες του στὴν Κοζάνη: «...Ἐνταφιάσατε κανένα φτωχόν, ἄπορον; Νὰ ἔχῃς τὸ νοῦ σου. Θὰ τὸν κηδεύσωμεν ὡς βασιλέα. Ἔτσι θὰ τιμήσωμεν τὸν ΧΡΙΣΤΟΝ, ποὺ δὲν εἶχε κανένα νὰ τὸν κηδεύσῃ καὶ παρουσιάσθη ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος».
Ἔμαθαν ὅτι σὲ μιὰ ἀποθήκη τοῦ Δήμου ὑπάρχει ἕνα φέρετρο καὶ τὸ ζήτησαν. Τὸ πῆραν στὰ χέρια τους, τὸ πέρασαν ἀπὸ τὴν πλατεῖα καὶ τὸ πῆγαν στὸ σπίτι τοῦ παπποῦ καὶ τοῦ ἔκαναν τὴν κηδεία.