23-7-2025
Καρανίκας Παναγιώτης
Προσφάτως διάβασα, στο ιστολόγιο «ΑΚΤΙΝΕΣ», ένα άρθρο με τίτλο «Θεία Κοινωνία με Coca Cola; Κι όμως κάποιοι το κάνουν! (και κάποιοι τους «στηρίζουν»)» (21/7/2025). Αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσε το ακόλουθο απόσπασμα του εν λόγω άρθρου που υπογράφεται από κληρικό της Ελλαδικής Εκκλησίας:
«Προσωπικά, μου θυμίζει μια συζήτηση που είχα κάποτε με ομοφυλόφιλο ιερέα:
Όταν του είπα πως υπάρχουν περιορισμοί για την ερωτική δραστηριότητα του ιερέα αλλά και του πιστού που θέλει να μπει στον δρόμο της άσκησης, μου απάντησε:
Ο Θεός δεν έχει καμία δουλειά από την μέση και κάτω, δεν έχει καμία δουλειά κάτω από τα παντελόνια.
Μα υπάρχουν αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων περί αυτών των θεμάτων, του είπα!
Ω, μα αυτά είναι ξεπερασμένα πια. Άλλες εποχές τότε και άλλες τώρα, μου απάντησε.
Αυτή η Νικολαίτικη φιλοσοφία του «τα κάνω όλα» (ακολασία, σεξουαλική ανηθικότητα, «η σωτηρία της ψυχής δεν επηρεάζεται από τις σωματικές ερωτικές πράξεις και επιλογές, άρα μπορώ να ζω ασύδοτα») είναι που άνοιξε την πόρτα στην ιδιωτική θεολογία («εγώ πιστεύω με τον τρόπο μου»).»
Αν και κατά καιρούς φθάνουν στα αυτιά μου, από χείλη λαϊκών, φήμες περί υπάρξεως ομοφυλόφιλων αρχιερέων και ιερέων, τις προσπερνώ ως ανυπόστατες, ανεδαφικές και δυσφημιστικές της Εκκλησίας του Χριστού. Ωστόσο αδυνατώ να προσπεράσω την προαναφερθείσα διήγηση, δημοσιευθείσα υπό κανονικού ιερέως της Εκκλησίας μας, που γι’ αυτό έχει βαρύνουσα σημασία και πιθανή εγκυρότητα.
Αν όντως υπάρχουν στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας ομοφυλόφιλοι κληρικοί παντός βαθμού και εν γνώσει των ετεροφυλόφιλων συναδέλφων τους, τότε πρέπει να δοξάζουμε αδιαλείπτως τον Πανοικτίρμονα και Πολυεύσπλαχνο Τριαδικό Θεό που μας ανέχεται και δεν ενεργεί κατά την δικαιοσύνη Του. Που μακροθυμεί και δεν μας παιδεύει σκληρά.
Επιτρέπεται όμως, κληρικοί και λαϊκοί να παραβλέπουν και να «κάνουν τα στραβά μάτια» όταν γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι στην ενορία ή μητρόπολή τους δραστηριοποιούνται και διακονούν ομοφυλόφιλοι κληρικοί ή λαϊκοί; Πρόκειται περί αδιαβλήτου ή διαβλητής πράξεως η εκούσια αυτή παράβλεψη και εθελοτυφλία;
Ας αντλήσουμε την απάντηση από τον διαχρονικότατο και αψευδέστατο λόγο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού όπως αποθησαυρίζεται στις Παύλειες Επιστολές:
Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος (Εβρ. 7,26). Μετάφραση: Τέτοιας αξίας αρχιερέας μας χρειαζόταν· ευσεβής (ως προς το Θεό), άκακος (ως προς τους ανθρώπους), αμόλυντος (ως προς τον εαυτό του), διαφορετικός από τους αμαρτωλούς (αναμάρτητος), που υψώθηκε πάνω από τους ουρανούς.
Δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον ἀνεπίληπτον εἶναι… νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον (Τιμ. Α΄ 3,2). Μετάφραση: Πρέπει ο επίσκοπος να είναι αδιάβλητος… προσεκτικός, εγκρατής, σεμνός.
Διακόνους ὡσαύτως σεμνούς (Τιμ. Α΄ 3,8). Μετάφραση: Επίσης οι διάκονοι πρέπει να είναι σεμνοί.
Δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον… σώφρονα (Τίτ. 1,7-8). Μετάφραση: Διότι ο επίσκοπος ως διαχειριστής στον οίκο του Θεού πρέπει να είναι αδιάβλητος…εγκρατής.
Κρίνοντας από τα ανωτέρω και λαμβάνοντας υπόψη ότι όσα ισχύουν για την ηθική ακεραιότητα των αρχιερέων ισχύουν και για τους υπόλοιπους βαθμούς ιερωσύνης, αν ο κληρικός πρέπει να είναι αμόλυντος, αδιάβλητος, προσεκτικός, εγκρατής, σεμνός και αναμάρτητος όσο μπορεί, τότε πως θα ήταν επιτρεπτό και ανεκτό να χειροτονούνται, διακονούν, τελούν μυστήρια και ιερουργούν ομοφυλόφιλοι κληρικοί; Ιερεύς να συνευρίσκεται σαρκικά με άνδρα και κατόπιν να εισέρχεται στο ιερό βήμα, να αγγίζει ιερά σκεύη, το ιερό ευαγγέλιο, άγια λείψανα και την αγία τράπεζα, να βαπτίζει, να χρίει με ευχέλαιο και μύρο, να εξομολογεί, να στεφανώνει νεόνυμφους, να ενδύεται λειτουργικά άμφια, να θύει τον αγιασμένο άρτο και να μεταδίδει τη θεία κοινωνία! Και αν εκείνος είναι ασυνείδητος, σκοτισμένος από το πάθος και απερίτμητος στην καρδιά· δεν φέρουν ευθύνη εκείνοι που έχουν γνώση του ολέθριου πάθους του και διατηρούν ένοχη σιωπή ώστε να τα έχουν καλά ενδεχομένως με τον ταλαίπωρο κληρικό, τους αυλικούς του στην ενορία και τον μητροπολίτη του; Η εκκλησιαστική και πολιτική ιστορία πολλά μας διδάσκει για περιόδους δοκιμασίας μεμονωμένων ανθρώπων και λαών επειδή ανέχτηκαν και επέτρεψαν ανόσιες και ανίερες πρακτικές, βδελυκτές ενώπιον Θεού και Αγγέλων.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ζητάει από τους χριστιανούς να ενημερώνουν με μυστικό τρόπο τον επίσκοπο, τον ιερέα ή τον πνευματικό τους σε περίπτωση που αντιληφθούν ότι κάποιος χριστιανός υπέπεσε σε θανάσιμο ηθικό αμάρτημα και δεν το σταματά (Χρηστοήθεια Των Χριστιανών. Λόγος ΙΑ΄). Το ίδιο κελεύει και ο Μέγας Βασίλειος στον οα΄ κανόνα του όπου επιτιμά με τον ίδιο χρόνο εκείνον που πορνεύει, μοιχεύει ή φονεύει και εκείνον που καλύπτει τις αμαρτίες αυτές και δεν τις φανερώνει στον αρχιερέα ή πνευματικό του. Κι αν αυτά ισχύουν για την πορνεία και την μοιχεία, πόσο περισσότερο άραγε ισχύουν για την ομοφυλοφιλία;
Αν η Αγία και Τοπική Σύνοδος της Αγκύρας στον κε΄ κανόνα της τιμωρεί για δέκα χρόνια εκείνους τους συγγενείς που γνώριζαν και κάλυψαν κάποιον που αποπλάνησε μία κοπέλα, την κατέστησε έγκυο και έπειτα νυμφεύτηκε άλλη γυναίκα με την οποία ήταν ήδη αρραβωνιασμένος, τότε τι επιτίμιο θα επέβαλλε η αυτή Σύνοδος σε εκείνους που καλύπτουν ένα ομοφυλόφιλο κληρικό;
Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε και με βάση τον κε΄ κανόνα του Αγίου Ιωάννου του Νηστευτού που τιμωρεί ομοίως την μοναχή που μοιχεύει και την μοναχή εκείνη που καλύπτει την μοιχεία της και δεν την φανερώνει στην ηγουμένη.
Ο θείος Χρυσόστομος διδάσκει το εξής: αν δει κάποιος έναν εν Χριστώ αδελφό του να πορνεύει και κατόπιν να μεταλαμβάνει, να το φανερώνει στον ιερέα μυστικά για να τον εμποδίσει εκείνος· διότι αν σιωπήσει και τον καλύψει, έχει και αυτός την ίδια αμαρτία! Ευλόγως υποθέτουμε τι θα έλεγε ο ιερός Χρυσόστομος για τους χριστιανούς που καλύπτουν ομοφυλόφιλους κληρικούς.
Όταν γνωρίζουμε με αδιάσειστα στοιχεία ότι ένας κληρικός είναι ομοφυλόφιλος, οφείλουμε να το καταγγείλουμε στον επίσκοπό του και να το αποκρύψουμε από τους συνανθρώπους μας γιατί σκοπός είναι η παύση και διόρθωσή του, όχι ο διασυρμός και η διαπόμπευσή του που θα σκανδαλίσει το ποίμνιο και θα δώσει ευκαιρία κατηγορίας της Εκκλησίας στους εκκλησιομάχους. Ο επίσκοπος κατόπιν φέρει την ευθύνη να τον παύσει και συνετίσει ή καθαιρέσει. Αναφέρομαι βέβαια σε επισκόπους που δεν είναι ομοιοπαθείς και φιλελεύθεροι ώστε να ανέχονται αυτό το δυσώδες πάθος σε μέλη του πρεσβυτερίου τους.
Όσα ισχύουν για τους ομοφυλόφιλους κληρικούς ισχύουν και για όλους εκείνους που διακονούν στους ιερούς ναούς ως νεωκόροι, ιεροψάλτες και εκκλησιαστικοί σύμβουλοι και έχουν καταληφθεί από το πάθος της αρρενομανίας. Πρέπει να καταγγέλλονται διακριτικά στον εφημέριο και κατόπιν στον οικείο επίσκοπο σε περίπτωση που είναι αποδεδειγμένα κίναιδοι. Πολύ ανησυχώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν θα εκπλαγούν οι εφημέριοι και οι επίσκοποι ως έχοντες γνώση των ιδιαίτερων σεξουαλικών προτιμήσεων κάποιων εκ του ιερατείου και του κατώτερου κλήρου που διακονούν στους ναούς και δη στα αναλόγια! Αλί και τρισαλί…