Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Ἰ Παπαδάκης
Ὅσοι σήμερον ἐπιθυμοῦν καὶ ἐργάζονται γιὰ τὴν ὑποδούλωση καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν συνανθρώπων τους εἶναι σύγχρονοι βάρβαροι κι ἄς θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους πολιτισμένους. Οἱ παγκοσμιοποιητές, ὡς ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, εἶναι ἄξιοι τῆς ἀγάπης μας πρὸς τοὺς ἐχθρούς, ἀλλὰ καὶ ἀξιολύπητοι γιὰ τὸ κατάντημά τους. Καὶ εἶναι ἀντι-χριστιανοὶ καὶ ἀντίχριστοι, ὄχι μόνο γιατί δὲν πιστεύουν στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ καὶ γιατί ἀρνοῦνται τὴν ἐλευθερία στοὺς ἄλλους, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος διακηρύττει στοὺς αἰῶνες τὴν ἐλευθερία τοῦ κάθε ἀνθρώπου: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Ματθ. ιστ΄ 24), ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ μὲ ἀκολουθήσει ἢ ὄχι.
Αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση τῆς ἐλευθερίας σὲ κάθε ἄνθρωπο εἶναι ἡ καταλυτικὴ διαφορὰ μεταξὺ Χριστιανισμοῦ καὶ Ἀντιχριστιανισμοῦ, Χριστιανῶν καὶ μάλιστα Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχριστιανῶν. Ἡ παγκοσμιοποίση, ποὺ καταργεῖ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπιδιώκει τὴν θανάτωσή του μὲ διαφόρους τρόπους, εἶναι βαρβαρισμὸς τοῦ χειρίστου εἴδους καὶ οἱ παγκοσμιοποιητὲς νεοβάρβαροι ὡς κακοὶ χρῆστες τῶν ἐπιτευγμάτων τῆς τεχνολογίας σὲ βάρος τῶν συνανθρώπων τους.
Οἱ παγκοσμιοποιητὲς ὡς ἀντιχριστιανοὶ καὶ ἀντίχριστοι ἐργάζονται γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία τους, ποὺ θεωροῦν ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχει, γιὰ νὰ κυβερνᾶ τὸν κόσμο ἄνετα. Ἐπιδιώκουν νὰ φέρουν τὶς ἡμέρες τοῦ Μεσσία τους, τοῦ Ἀντιχρίστου, πρὶν τὴν ἔλευσή του, ὥστε ὅλα νὰ τὰ βρεῖ ἕτοιμα. Ὅμως ἐπειδὴ μόνον ὁ Θεὸς γνωρίζει πότε θὰ ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος, στὴν πραγματικότητα οἱ παγκοσμιοποιητὲς ἐπιζητοῦν τὴν διοίκηση τοῦ κόσμου ἀπὸ τοὺς ἴδιους μέχρι νὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος Μεσσίας τους. Αὐτὸς κατὰ τὴν Ἀποκάλυψη Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου θὰ κυβερνήσει τὸν κόσμο μόνο 7 χρόνια, 3 1/2 χρόνια μὲ χαμόγελο (ἔστω καὶ ψεύτικο) καὶ 3 1/2 χρόνια μὲ καταπίεση καὶ μαρτύρια τῶν πιστῶν Χριστιανῶν.
Τὸ ἔργο τῶν παγκοσμιοποιητῶν, μὲ τὸ ὁποῖο ἐπιδιώκουν τὴν στέρηση τῆς ἐλευθερίας στοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴ θανάτωσή τους, ὥστε νὰ μείνουν πάνω στὴ γῆ 500-50 ἑκατομμύρια, δῆθεν «γιὰ νὰ περνοῦν καλά», στὴν πραγματικότητα, γιὰ νὰ εἶναι εὔκολη ἡ χειραγώγησή τους, φέρνει στὸ νοῦ τὸν ἄδικο θάνατο τοῦ Ἄβελ ἀπὸ τὸν «μεγάλο» του ἀδελφό, τὸν Κάϊν, πρωτότοκο γυιὸ τοῦ Ἀδάμ. Ὡς σύγχρονοι Καϊνίτες οἱ ἀπάνθρωποι καὶ ἀντίχριστοι παγκοσμιοποιητὲς θέλουν καὶ ἐπιδιώκουν τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀφανισμὸ συνανθρώπων τους. Ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος, ποὺ ἐνεργεῖται ἤδη στὴν κομμουνιστικοκαπιταλιστικὴ Κίνα, θεωρεῖται ἀπὸ ὁρισμένους… πρόοδος. Αὐτὴ τὴν ἀπάνθρωπη δικτατορία οἱ παγκοσμιοποιητὲς τὴν θέλουν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς γῆς.
Ποῖοι ὅμως εἶναι οἱ Καϊνίτες παγκοσμιοποιητές; Ἀσφαλῶς ἡ ἐλὶτ τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου. Ἰσχυροὶ φαίνονται οἱ κυβερνῆτες τῶν κρατῶν καὶ μάλιστα τῶν μεγάλων, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἰσχυροὶ εἶναι ὄχι οἱ πολιτικοί, ἀλλὰ οἱ οἰκονομικὰ ἰσχυροί, οἱ ὁποῖοι συνήθως κρύβονται πίσω ἀπὸ τοὺς πολιτικούς, εἶναι οἱ καραγκιοζοπαῖκτες, ἐνῶ οἱ πολιτικοὶ εἶναι οἱ καραγκιόζηδες! Τὰ γνωστὰ «Πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς Σιὼν» διαγράφουν τὸ σχέδιο τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἀπὸ τοὺς οἰκονομικὰ ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου.
Παραδόξως νύξεις γιὰ τοὺς οἰκονομικὰ ἰσχυροὺς ὑπάρχουν καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Λόγου χάρη στὸ Δευτερονόμιο ὁ Μωϋσῆς ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ λίγο πρὶν αὐτὸς ἐπανέλθει στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τὴν Παλαιστίνη, μετὰ 430 ἔτη παραμονῆς στὴν Αἴγυπτο καὶ 40 χρόνια ταλαιπωρίας στὴν ἔρημο: «ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσης τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὲς ταύτας… καὶ δώσει σὲ Κύριος ὁ Θεός σου ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς, …καὶ δανεεῖς ἔθνεσι πολλοῖς, σὺ δὲ οὐ δανειῇ…» (κη΄1 καὶ 12). Ὁ δανεισμὸς σχεδὸν ὅλων τῶν κρατῶν τοῦ κόσμου μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι οἱ σήμερον οἰκονομικὰ ἰσχυροὶ τηροῦν τὶς ἐντολές τοῦ… Θεοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἰσχυροί!
Ὅμως οἱ οἰκονομικὰ πανίσχυροι Σιωνιστὲς θέλουν τὴν παγκοσμιοποίηση χωρὶς τὴν ἐλεύθερη σύμφωνη γνώμη τῶν λαῶν, γιὰ τὴν ἕνωση τῶν πάντων, ὅπως προσεύχεται ἡ Ἐκκλησία. Ὡς Καϊνίτες θέλουν νὰ τὴν ἐπιβάλουν μὲ τὴ βία καὶ τὴν κακὴ χρήση τῆς τεχνολογίας, γιατί ἡ πίστη στὸν Χριστὸ καὶ ἡ ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων δυσκολεύουν τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου Μεσσία τους, ὅσο καὶ τὴν διακυβέρνηση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς μέχρι νὰ ἔλθει ἐκεῖνος.
Βέβαια, ὡς εἶναι γνωστό, τὸν τελευταῖο λόγο θὰ τὸν ἔχει ὁ παντοδύναμος Κύριος τοῦ κόσμου ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ μὲ ἕνα φύσημα θὰ καταργήσει τὸν Ἀντίχριστο. Ὁ περιούσιος λαός, ποὺ διαθέτει τοὺς οἰκονομικὰ ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου, ποὺ ταλαιπωροῦν τὴν ἀνθρωπότητα, μετὰ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη, τελευταῖος θὰ πιστέψει στὸν Χριστό, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο (Ρωμ. κεφ. ια΄), πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ θὰ κρίνει τὸν κόσμο