Ας σοβαρευτούμε, επιτέλους, Μακαριώτατε…
«Βλέπεις εκεί πέρα, φίλε μου Σάντσο, τριάντα ή περισσότερους τεράστιους γίγαντες με τους οποίους σκοπεύω να αναμετρηθώ
και να αφαιρέσω τις ζωές τους» (Δον Κιχώτης)
και να αφαιρέσω τις ζωές τους» (Δον Κιχώτης)
Με περισσή έκπληξη ακούσαμε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου στο κήρυγμά του κατά την επίσημη Συνοδική Θ. Λειτουργία στη θρονική εορτή της Εκκλησίας της Κύπρου (Λευκωσία, Ι. Ν. Αγ. Βαρνάβα, 11-6-25) να λέει τα εξής απίθανα:
«Η πίστη μας αυτή δοκιμάστηκε πολλάκις,… από προβατόσχημους λύκους οι οποίοι εισέρχονται λάθρα στην Εκκλησία, έτοιμοι να κατασπαράξουν το ποίμνιο και να διαρρήξουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου. Ιδιαίτερα στις μέρες μας ανεφάνη ένας ανεπίτρεπτος ζηλωτισμός με ακραίες εκδηλώσεις. Οι εκπρόσωποί του, διακατέχονται από έναν εωσφορικό εγωϊσμό· δεν αναγνωρίζουν ορθόδοξο φρόνημα σε κανένα Πατριάρχη, Αρχιεπίσκοπο ή Επίσκοπο, παρά μόνο στον εαυτό τους, τον οποίο θέτουν εκτός της Εκκλησίας. Η νέα λέξη «αποτείχιση» νομίζω μπήκε καλά στο λεξιλόγιό μας το τελευταίο διάστημα. Η Ιερά Σύνοδος αντελήφθη τον κίνδυνο και έθεσε τέρμα σ’ αυτή την εκτροπή η οποία συνιστά, ως παρέκκλιση από την ορθή πίστη, μια νέα αίρεση».
Αλήθεια, σε τι διαφέρουν τα λόγια του Μακαριωτάτου από αυτά που είπε ο Δον Κιχώτης στο φίλο του Σάντσο όταν είδε τους ανεμόμυλους; Και οι δύο βλέπουν και “πολεμούν” ανύπαρκτους εχθρούς! Τραγικό!
Ας προσγειωθούμε όμως στην πραγματικότητα, από την οποία τόσο απέχουν ο συμπαθής Δον Κιχώτης και ο Μακαριώτατος:
Στην Κύπρο μέχρι τις 22-5-25 ο όρος «αποτείχιση» και η πρακτική της ήταν τελείως άγνωστη. Κανένας δεν μιλούσε και δεν επιχειρηματολογούσε υπέρ ή κατά της «αποτείχισης». Κανένας δεν ήξερε ούτε καν την λέξη.
Πώς εμφανίστηκε τόσο έντονα στην κυπριακή καθημερινότητα, ώστε μέσα σε δύο εβδομάδες να είναι θέμα έντονης συζήτησης σε τηλεοπτικά πάνελ και να αναγκαστεί ο Μακαριώτατος να αναφερθεί σε αυτή στην επίσημη ομιλία του, ως τον μέγα και μοναδικό κίνδυνο για τη ζωή και την ύπαρξη της Εκκλησίας;
Να υπενθυμίσουμε, λοιπόν, ότι αυτός που εισήγαγε τη λέξη «αποτείχιση» στο κυπριακό λεξιλόγιο είναι ο ίδιος ο Μακαριώτατος! Και ακριβέστερα: αυτός κατασκεύασε ένα εχθρό για να τον πολεμήσει!
Πιο συγκεκριμένα:
Θέλοντας να ξεμπερδεύει με τους αντιφρονούντες επισκόπους ξεκίνησε από τον μικρότερο, μόλις δύο χρόνια επίσκοπο, τον Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό, ο οποίος είχε το σθένος να εφαρμόζει επακριβώς τους Ιερούς Κανόνες και στις δύο τους μορφές, και κατ’ ακρίβεια και κατ’ οικονομία. Η με βάση τους Ι. Κανόνες ποιμαντική του Μητροπολίτη Τυχικού αποτελούσε έλεγχο στη συνείδηση του Μακαριωτάτου και όσων χρησιμοποιούν τους Ι. Κανόνες μόνο για να επιβάλουν την εξουσία τους και πουθενά αλλού.
Τι θα μπορούσε όμως να προσάψει στον ακέραιο Μητροπολίτη Τυχικό; Εκτός από τις φαιδρές κατηγορίες ότι δεν τελούσε μεικτούς γάμους (είναι ψέμα, γιατί έχει τελέσει στα δύο χρόνια 38 τέτοιους γάμους!) και ότι εγκαινίασε παρεκκλήσιο σε μη αναγνωρισμένο Άγιο (το ίδιο ακριβώς έχει κάνει και ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά προσπάθησε να εξαπατήσει το λαό λέγοντας δημοσίως ψέματα ότι δεν «έκαμα τέτοιο πράγμα»!) βρήκε τον μεγάλο εχθρό και κίνδυνο στη μαγική λέξη την οποία πλάσαρε στην Κυπριακή εκκλησιαστική ορολογία: ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ!
Βέβαια δεν έφτανε αυτό. Έτσι, χωρίς ενδοιασμό και εντελώς αθεολόγητα προχώρησε στη δαιμονοποίησή της παραβλέποντας ότι ο όρος «αποτειχίζω» υπάρχει στους Ι. Κανόνες (15ος της Πρωτοδευτέρας επί Μ. Φωτίου) και η πρακτική αυτή έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη στη ζωή της Εκκλησίας από μεγάλους Αγίους και Πατέρες της Εκκλησίας στον αγώνα κατά των αιρετικών (Μ. Αθανάσιος, Μάξιμος Ομολογητής, Θεοδ. Στουδίτης, Γρηγ. Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός). Μάλιστα πολύ πρόσφατα (1972) ο Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, όλο το Άγ. Όρος και τρεις Μητροπολίτες της Ελλάδος (Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, Παραμυθίας Παύλος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος) αποτείχισαν τον τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα διακόπτοντας το μνημόσυνό του μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Αλλά τι σημασία έχουν αυτά για τον Αρχιεπίσκοπο; Ο σκοπός του ήταν να εξοντώσει τον Τυχικό και το πέτυχε για την ώρα.
Έτσι δημιούργησε ένα δήθεν επικίνδυνο εχθρό και σοβαρότατο κίνδυνο για την Εκκλησία της Κύπρου (την αποτείχιση), τον χρέωσε στον Μητροπολίτη Τυχικό και έτσι τον παρουσίασε ως το πλέον επικίνδυνο πρόσωπο για την Κύπρο. Πολύ εύκολα λοιπόν, τον καρατόμησε, «φιλευσπλάχνως», όπως με θράσος διατυμπανίζει.
Αποκρύπτει όμως ο Αρχιεπίσκοπος τρία καίρια σημεία:
1. Εκτός από μία περίπτωση κληρικού δεν υπήρξε ποτέ στην Εκκλησία της Κύπρου όχι μόνο πρακτική αποτείχισης αλλά ούτε καν προβληματισμός για αποτείχιση, ούτε καν ήξεραν οι Κύπριοι τη λέξη αυτή. Προκαλούμε τον Αρχιεπίσκοπο να μας παρουσιάσει τυχόν δημοσιεύματα ή κηρύγματα υπέρ της αποτείχισης πριν από την 22.5.25. Πού και πότε και ποιοι μιλούσαν για αποτείχιση στην Κύπρο πριν από τις 22.5.25; Δεν γνωρίζουμε κανένα.
2. Η μοναδική περίπτωση κληρικού που προχώρησε σε αποτείχιση: Τον είχε χειροτονήσει ο ίδιος ο Γεώργιος όταν ήταν Μητροπολίτης Πάφου. Ο κληρικός αυτός πριν από ένα χρόνο χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις του 15ου κανόνα διέκοψε το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Τυχικού (δηλαδή τον αποτείχισε), ο Μητροπολίτης Τυχικός καθηκόντως ενήργησε τα δέοντα και ο κληρικός καθαιρέθηκε. Στην Κύπρο δεν υπάρχει κανένας άλλος “αποτειχισμένος”, ούτε κληρικός ούτε λαϊκός. Είναι, τουλάχιστον, αστείο και προκλητικό για τη νοημοσύνη μας ο Αρχιεπίσκοπος να κατηγορεί και να τιμωρεί τόσο σκληρά τον Τυχικό ότι τάχα υποθάλπει την αποτείχιση όταν είναι ο μοναδικός Κύπριος Ιεράρχης που ενήργησε ώστε να καθαιρεθεί “αποτειχισμένος”.
3. Ο Μητροπολίτης Τυχικός πάντοτε στις Θ. Λειτουργίες μνημονεύει του ονόματος του Αρχιεπισκόπου, συνεπώς δεν είναι “αποτειχισμένος”!
4. Ας έχει υπ’ όψη του ο Μακαριώτατος ότι η προκλητική προς τους πιστούς τακτική που ακολουθεί (πασιφανής εμπάθεια προς τον συνεπίσκοπό του Τυχικό, περιφρόνηση του Καταστατικού Χάρτη, καταπάτηση δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, μεθόδευση άδικης δίκη εναντίον του Τυχικού, αθεολόγητες και αντιπατερικές προσεγγίσεις των σχέσεων με τους παπικούς, ψέματα από τηλεοράσεως κοκ) κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού του Θεού στο πρόσωπό του και στην Ι. Σύνοδο. Το αποτέλεσμα: η ανύπαρκτη στην Εκκλησία της Κύπρου μέχρι χθες πρακτική της αποτείχισης, να φαίνεται ως η μοναδική διέξοδος πλέον, για πολλούς ευαίσθητους περί την πίστη κληρικούς και λαϊκούς. Συνεχίζοντας αυτή την τακτική ο Αρχιεπίσκοπος ο ίδιος σπρώχνει το λαό στην αποτείχιση. Τώρα, μάλιστα, που -με ευθύνη του Αρχιεπισκόπου- ο λαός αντελήφθη ότι η αποτείχιση υπό προϋποθέσεις είναι αγιοπατερική δυνατότητα και πρακτική θα υλοποιηθεί ο προφητικός λόγος «ο. σπείροντες .νέμους θερίζουσι θύελλαν» (Ωσηέ η, 7). Η ευθύνη, τότε, θα είναι αποκλειστικά δική σας, Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Γεώργιε!
Συγκρίνοντας τον Δον Κιχώτη με τον Μακαριώτατο υπάρχει μία τεράστια διαφορά: Ο Δον Κιχώτης είναι μια τραγική φιγούρα που αυτοταλαιπωρείται ζώντας ο ίδιος στον κόσμο της φαντασίας του γιατί αδυνατεί να αποδεχθεί την πραγματικότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος όμως, γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα και επειδή αυτή δεν τον βολεύει στους σχεδιασμούς του συνειδητά την αρνείται και προσπαθεί βίαια να την αλλάξει. Δυστυχώς δεν τον ενδιαφέρει το μεγάλο κόστος που θα καταβάλουν οι άλλοι και η ίδια η Εκκλησία της Κύπρου από τις πρακτικές του αυτές.
Αν ο τύπος του Δον Κιχώτη προκαλεί τη συμπάθειά μας, ο τύπος του Μακαριωτάτου προκαλεί τον αποτροπιασμό μας…
«Η πίστη μας αυτή δοκιμάστηκε πολλάκις,… από προβατόσχημους λύκους οι οποίοι εισέρχονται λάθρα στην Εκκλησία, έτοιμοι να κατασπαράξουν το ποίμνιο και να διαρρήξουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου. Ιδιαίτερα στις μέρες μας ανεφάνη ένας ανεπίτρεπτος ζηλωτισμός με ακραίες εκδηλώσεις. Οι εκπρόσωποί του, διακατέχονται από έναν εωσφορικό εγωϊσμό· δεν αναγνωρίζουν ορθόδοξο φρόνημα σε κανένα Πατριάρχη, Αρχιεπίσκοπο ή Επίσκοπο, παρά μόνο στον εαυτό τους, τον οποίο θέτουν εκτός της Εκκλησίας. Η νέα λέξη «αποτείχιση» νομίζω μπήκε καλά στο λεξιλόγιό μας το τελευταίο διάστημα. Η Ιερά Σύνοδος αντελήφθη τον κίνδυνο και έθεσε τέρμα σ’ αυτή την εκτροπή η οποία συνιστά, ως παρέκκλιση από την ορθή πίστη, μια νέα αίρεση».
Αλήθεια, σε τι διαφέρουν τα λόγια του Μακαριωτάτου από αυτά που είπε ο Δον Κιχώτης στο φίλο του Σάντσο όταν είδε τους ανεμόμυλους; Και οι δύο βλέπουν και “πολεμούν” ανύπαρκτους εχθρούς! Τραγικό!
Ας προσγειωθούμε όμως στην πραγματικότητα, από την οποία τόσο απέχουν ο συμπαθής Δον Κιχώτης και ο Μακαριώτατος:
Στην Κύπρο μέχρι τις 22-5-25 ο όρος «αποτείχιση» και η πρακτική της ήταν τελείως άγνωστη. Κανένας δεν μιλούσε και δεν επιχειρηματολογούσε υπέρ ή κατά της «αποτείχισης». Κανένας δεν ήξερε ούτε καν την λέξη.
Πώς εμφανίστηκε τόσο έντονα στην κυπριακή καθημερινότητα, ώστε μέσα σε δύο εβδομάδες να είναι θέμα έντονης συζήτησης σε τηλεοπτικά πάνελ και να αναγκαστεί ο Μακαριώτατος να αναφερθεί σε αυτή στην επίσημη ομιλία του, ως τον μέγα και μοναδικό κίνδυνο για τη ζωή και την ύπαρξη της Εκκλησίας;
Να υπενθυμίσουμε, λοιπόν, ότι αυτός που εισήγαγε τη λέξη «αποτείχιση» στο κυπριακό λεξιλόγιο είναι ο ίδιος ο Μακαριώτατος! Και ακριβέστερα: αυτός κατασκεύασε ένα εχθρό για να τον πολεμήσει!
Πιο συγκεκριμένα:
Θέλοντας να ξεμπερδεύει με τους αντιφρονούντες επισκόπους ξεκίνησε από τον μικρότερο, μόλις δύο χρόνια επίσκοπο, τον Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό, ο οποίος είχε το σθένος να εφαρμόζει επακριβώς τους Ιερούς Κανόνες και στις δύο τους μορφές, και κατ’ ακρίβεια και κατ’ οικονομία. Η με βάση τους Ι. Κανόνες ποιμαντική του Μητροπολίτη Τυχικού αποτελούσε έλεγχο στη συνείδηση του Μακαριωτάτου και όσων χρησιμοποιούν τους Ι. Κανόνες μόνο για να επιβάλουν την εξουσία τους και πουθενά αλλού.
Τι θα μπορούσε όμως να προσάψει στον ακέραιο Μητροπολίτη Τυχικό; Εκτός από τις φαιδρές κατηγορίες ότι δεν τελούσε μεικτούς γάμους (είναι ψέμα, γιατί έχει τελέσει στα δύο χρόνια 38 τέτοιους γάμους!) και ότι εγκαινίασε παρεκκλήσιο σε μη αναγνωρισμένο Άγιο (το ίδιο ακριβώς έχει κάνει και ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά προσπάθησε να εξαπατήσει το λαό λέγοντας δημοσίως ψέματα ότι δεν «έκαμα τέτοιο πράγμα»!) βρήκε τον μεγάλο εχθρό και κίνδυνο στη μαγική λέξη την οποία πλάσαρε στην Κυπριακή εκκλησιαστική ορολογία: ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ!
Βέβαια δεν έφτανε αυτό. Έτσι, χωρίς ενδοιασμό και εντελώς αθεολόγητα προχώρησε στη δαιμονοποίησή της παραβλέποντας ότι ο όρος «αποτειχίζω» υπάρχει στους Ι. Κανόνες (15ος της Πρωτοδευτέρας επί Μ. Φωτίου) και η πρακτική αυτή έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη στη ζωή της Εκκλησίας από μεγάλους Αγίους και Πατέρες της Εκκλησίας στον αγώνα κατά των αιρετικών (Μ. Αθανάσιος, Μάξιμος Ομολογητής, Θεοδ. Στουδίτης, Γρηγ. Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός). Μάλιστα πολύ πρόσφατα (1972) ο Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, όλο το Άγ. Όρος και τρεις Μητροπολίτες της Ελλάδος (Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, Παραμυθίας Παύλος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος) αποτείχισαν τον τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα διακόπτοντας το μνημόσυνό του μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Αλλά τι σημασία έχουν αυτά για τον Αρχιεπίσκοπο; Ο σκοπός του ήταν να εξοντώσει τον Τυχικό και το πέτυχε για την ώρα.
Έτσι δημιούργησε ένα δήθεν επικίνδυνο εχθρό και σοβαρότατο κίνδυνο για την Εκκλησία της Κύπρου (την αποτείχιση), τον χρέωσε στον Μητροπολίτη Τυχικό και έτσι τον παρουσίασε ως το πλέον επικίνδυνο πρόσωπο για την Κύπρο. Πολύ εύκολα λοιπόν, τον καρατόμησε, «φιλευσπλάχνως», όπως με θράσος διατυμπανίζει.
Αποκρύπτει όμως ο Αρχιεπίσκοπος τρία καίρια σημεία:
1. Εκτός από μία περίπτωση κληρικού δεν υπήρξε ποτέ στην Εκκλησία της Κύπρου όχι μόνο πρακτική αποτείχισης αλλά ούτε καν προβληματισμός για αποτείχιση, ούτε καν ήξεραν οι Κύπριοι τη λέξη αυτή. Προκαλούμε τον Αρχιεπίσκοπο να μας παρουσιάσει τυχόν δημοσιεύματα ή κηρύγματα υπέρ της αποτείχισης πριν από την 22.5.25. Πού και πότε και ποιοι μιλούσαν για αποτείχιση στην Κύπρο πριν από τις 22.5.25; Δεν γνωρίζουμε κανένα.
2. Η μοναδική περίπτωση κληρικού που προχώρησε σε αποτείχιση: Τον είχε χειροτονήσει ο ίδιος ο Γεώργιος όταν ήταν Μητροπολίτης Πάφου. Ο κληρικός αυτός πριν από ένα χρόνο χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις του 15ου κανόνα διέκοψε το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Τυχικού (δηλαδή τον αποτείχισε), ο Μητροπολίτης Τυχικός καθηκόντως ενήργησε τα δέοντα και ο κληρικός καθαιρέθηκε. Στην Κύπρο δεν υπάρχει κανένας άλλος “αποτειχισμένος”, ούτε κληρικός ούτε λαϊκός. Είναι, τουλάχιστον, αστείο και προκλητικό για τη νοημοσύνη μας ο Αρχιεπίσκοπος να κατηγορεί και να τιμωρεί τόσο σκληρά τον Τυχικό ότι τάχα υποθάλπει την αποτείχιση όταν είναι ο μοναδικός Κύπριος Ιεράρχης που ενήργησε ώστε να καθαιρεθεί “αποτειχισμένος”.
3. Ο Μητροπολίτης Τυχικός πάντοτε στις Θ. Λειτουργίες μνημονεύει του ονόματος του Αρχιεπισκόπου, συνεπώς δεν είναι “αποτειχισμένος”!
4. Ας έχει υπ’ όψη του ο Μακαριώτατος ότι η προκλητική προς τους πιστούς τακτική που ακολουθεί (πασιφανής εμπάθεια προς τον συνεπίσκοπό του Τυχικό, περιφρόνηση του Καταστατικού Χάρτη, καταπάτηση δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, μεθόδευση άδικης δίκη εναντίον του Τυχικού, αθεολόγητες και αντιπατερικές προσεγγίσεις των σχέσεων με τους παπικούς, ψέματα από τηλεοράσεως κοκ) κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού του Θεού στο πρόσωπό του και στην Ι. Σύνοδο. Το αποτέλεσμα: η ανύπαρκτη στην Εκκλησία της Κύπρου μέχρι χθες πρακτική της αποτείχισης, να φαίνεται ως η μοναδική διέξοδος πλέον, για πολλούς ευαίσθητους περί την πίστη κληρικούς και λαϊκούς. Συνεχίζοντας αυτή την τακτική ο Αρχιεπίσκοπος ο ίδιος σπρώχνει το λαό στην αποτείχιση. Τώρα, μάλιστα, που -με ευθύνη του Αρχιεπισκόπου- ο λαός αντελήφθη ότι η αποτείχιση υπό προϋποθέσεις είναι αγιοπατερική δυνατότητα και πρακτική θα υλοποιηθεί ο προφητικός λόγος «ο. σπείροντες .νέμους θερίζουσι θύελλαν» (Ωσηέ η, 7). Η ευθύνη, τότε, θα είναι αποκλειστικά δική σας, Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Γεώργιε!
Συγκρίνοντας τον Δον Κιχώτη με τον Μακαριώτατο υπάρχει μία τεράστια διαφορά: Ο Δον Κιχώτης είναι μια τραγική φιγούρα που αυτοταλαιπωρείται ζώντας ο ίδιος στον κόσμο της φαντασίας του γιατί αδυνατεί να αποδεχθεί την πραγματικότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος όμως, γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα και επειδή αυτή δεν τον βολεύει στους σχεδιασμούς του συνειδητά την αρνείται και προσπαθεί βίαια να την αλλάξει. Δυστυχώς δεν τον ενδιαφέρει το μεγάλο κόστος που θα καταβάλουν οι άλλοι και η ίδια η Εκκλησία της Κύπρου από τις πρακτικές του αυτές.
Αν ο τύπος του Δον Κιχώτη προκαλεί τη συμπάθειά μας, ο τύπος του Μακαριωτάτου προκαλεί τον αποτροπιασμό μας…
12-6-25
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ