.jpg)
Από την επιστολή 22 προς την Ευστοχίαν, την οποία μετέφρασε και παρουσίασε ο αείμνηστος Μελέτιος Μητροπολίτης Νικοπόλεως με τον τίτλο « Περί παρθενίας» θα παρουσιάσουμε κάποιες σκέψεις του αγίου Ιερωνύμου.
Γράφει μεταξύ άλλων στην Ευστοχία ο Ιερώνυμος:
Μη θέλεις να φαίνεσαι πολύ λογία! Μη σπεύδεις να δείξεις ότι ξέρεις με το ρυθμό του μέτρου τα λυρικά ποιήματα. Μην ακολουθείς την γελοία προφορά των μεγαλοκυριών, που μιλάνε πότε με τα δόντια σφιχτά, και πότε με τα χείλη κλειστά, μια γλώσσα που ψευδίζει, προφέροντας τις λέξεις μισές! Αυτές θεωρούν χωριατιά κάθε τι το φυσικό. Η πορνεία τους αρέσει τόσο πολύ, που την εφαρμόζουν ακόμη και στην γλώσσα!
Όμως τι σχέση έχει το φως με το σκοτάδι; Τι συμφωνία μπορεί να υπάρξει μεταξύ Χριστού και Βελίαρ; (Β΄ Κορ. 6,14-15); Τι δουλειά έχει ο Οράτιος με το Ψαλτήριο; Τι σχέση έχει με τα Ευαγγέλια ο Βιργίλιος Μάρων; Με τον Απόστολο ο Κικέρων;
Και για να γίνω πιο κατανοητός
θα σου διηγηθώ στο σημείο αυτό μια δική μου θλιβερή ιστορία.
Πριν από χρόνια άφησα την οικογένειά μου, τις ανέσεις μου, το περιβάλλον μου, την πατρίδα μου, αρνήθηκα στον εαυτό μου κάθε σαρκική ηδονή, και ξεκίνησα να πάω στην Ιερουσαλήμ για να ἀσκητεύσω. Μαζί μου πήρα την βιβλιοθήκη μου. Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν. Νήστευα, προσευχόμουν, ἔχυνα δάκρυα, αγρυπνούσα και μετά στον ελεύθερο μου χρόνο διάβαζα Κικέρωνα με πάθος και αγαλλίαση, Πλαύτο (κωμικός συγγραφέας σαν τον Αριστοφάνη, γεμάτος αισχρολογίες) και άλλους αρχαίους κλασσικούς συγγραφείς.
Όταν συνερχόμουν και άρχιζα να διαβάζω κάποιον προφήτη, ο ακαλλιέργητος λόγος του με έκανε να φρίττω! Και μια και δεν έβλεπα το φως με τα στραβά μου, φανταζόμουν ότι το λάθος ήταν του ηλίου και όχι των ματιών μου!...
Κι ενώ λοιπόν ο όφις ο αρχαίος κάπως έτσι έπαιζε με εμένα, ακριβώς στη μέση της Σαρακοστής, με έπιασε ένας γερός πυρετός, ο οποίος με εξάντλησε και με κατέβαλε τόσο που μόλις διατηρούσα το σώμα μου. Τότε, ενώ οι άλλοι ετοίμαζαν την κηδεία μου, αρπάχτηκα εν πνεύματι και μεταφέρθηκα στο βήμα του Κριτή! Και κει πεσμένος μπρούμυτα, μη τολμώντας να στρέψω το βλέμμα μου προς τα επάνω άκουσα τον Θεό να με ρωτά:
– Τι είσαι;
Και απάντησα:
-
Χριστιανός είμαι.
-
Ψεύδεσαι, δεν είσαι Χριστιανός αλλά Κικερωνιανός. Διότι όπου ο θησαυρός σου εκεί και η καρδιά σου. Αφού συνέχεια ασχολείσαι με τον Κικέρωνα και μάλιστα περισσότερο από την αγία Γραφή είσαι Κικερωνιανός.
Αυτοί που ήταν γύρω από το θρόνο του Θεού έπεσαν στα γόνατα και τον παρακαλούσαν να με συγχωρέσει και να μου δώσει καιρό μετανοίας.
Κι εγώ ορκίστηκα τότε και είπα:
-
Κύριε αν στο μέλλον διαβάσω βιβλία κοσμικά για απόλαυση και αναψυχή τότε να θεωρήσεις ότι σε αρνήθηκα μια για πάντα και να με τιμωρήσεις ανάλογα.
Τότε με άφησαν να επιστρέψω στην γη με μάτια κλαμμένα και πονεμένα. Από τότε μελετώ τα βιβλία του Θεού περισσότερο απ' ότι διάβαζα πριν τα βιβλία των θνητών ανθρώπων.
«Όπου γαρ ἐστίν ο θησαυρός υμών εκεί ἔσται και η καρδία υμών (Ματθ. 6,21). Συνεπώς όπου είναι η καρδιά μας το ενδιαφέρον μας, εκεί είναι και ο θησαυρός μας. Περνάμε την ώρα μας με τηλεόραση, διαδίκτυο, ραδιόφωνο, καί άλλα αλλά δεν διαθέτουμε το χρόνο για μελέτη Γραφής, για προσευχή, για συμμετοχή σε εκκλησιαστικές συνάξεις κ.λπ. Τότε είμαστε αυτό με το οποίο ασχολούμαστε.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ