Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μέγας
θησαυρὸς εἶναι ἡ Εὐχαριστία, μέγας πλοῦτος, ἀκατάβλητον ἀγαθόν, ἰσχυρὸν
ὅπλον ὅπως ἀκριβῶς ἡ βλασφημία ἡ ὁποία ἐπιτείνει τὴν ζημίαν καὶ μᾶς
κάνει νὰ χάσωμεν περισσότερα τῶν ὅσων ἐχάσαμεν.
Ἔχασες χρήματα; Ἂν μὲν εὐχαριστήσης τὸν Θεόν, ὠφέλησες τὴν ψυχήν σου καὶ ἀπέκτησες μεγαλύτερον πλοῦτον ἐπειδὴ προσείλκυσες τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ· ἂν ὅμως βλασφημήσης ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔχασες, ἔχεις χάσει καὶ τὴν ἰδικήν σου σωτηρίαν καὶ οὔτε ἐκεῖνα ἀνακτᾶς καὶ τὴν ψυχήν σου καταστρέφεις.
Ἐπειδὴ τώρα σᾶς ὡμίλησα περὶ βλασφημίας, θέλω νὰ ζητήσω ἀπὸ ὅλους σας μίαν χάριν ἀντὶ τῆς διαλέξεως καὶ τῆς ὁμιλίας ταύτης, καὶ αὐτὴ εἶναι νὰ σωφρονήσετε, πρὸς χάριν μου, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βλασφημοῦν εἰς τὴν πόλιν.
Καὶ ἂν ἀκούσης κάποιον εἰς τὸν δρόμον ἢ εἰς τὸ μέσον τῆς ἀγορᾶς νὰ βλασφημῇ τὸν Θεόν, πλησίασε, ἐπίπληξέ τον, καὶ ἂν πρέπει... νὰ τὸν δείρης, μὴ διστάσης ράπισέ τον εἰς τὸ πρόσωπον, σύντριψέ του τὸ στόμα, καὶ ἁγίασε τὸ χέρι σου διὰ τῆς πληγῆς ποὺ θὰ τοῦ δώσης, καὶ ἂν σὲ καταγγείλουν μερικοὶ καὶ σὲ σύρουν εἰς τὸ δικαστήριον, νὰ τοὺς ἀκολουθήσης καὶ ἂν ἀπὸ τὸ δικαστικὸν βῆμα σοῦ ζητήση ὁ δικαστὴς εὐθύνας νὰ εἰπῇς μὲ θάρρος, ὅτι ἐβλασφήμησε τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων. Διότι ἐὰν πρέπει νὰ τιμωροῦνται αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν τὸν ἐπίγειον βασιλέα, πολὺ περισσότερον πρέπει νὰ τιμωροῦνται ἐκεῖνοι ποὺ βλασφημοῦν ἐκεῖνον.
Τὸ ἔγκλημα τοῦτο εἶναι κοινὸν καὶ τὸ ἀδίκημα δημόσιον καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι δικαίωμα καθενὸς ποὺ θέλει νὰ τοὺς τιμωρῇ. Ἂς μάθουν καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι ὅτι οἱ Χριστιανοὶ εἶναι σωτῆρες τῆς πόλεως καὶ κηδεμόνες καὶ προστάται καὶ διδάσκαλοι αὐτῆς, ἂς μάθουν αὐτὸ καὶ οἱ ἀκόλαστοι καὶ διεφθαρμένοι, καὶ ὅτι πρέπει νὰ φοβοῦνται τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἂν κάποτε θελήσουν νὰ ἐκστομίσουν τέτοια λόγια, νὰ βλέπη ὁ ἕνας τὸν ἄλλον παντοῦ καὶ νὰ τρέμουν τὰς σκιᾶς, καὶ νὰ ἀγωνιοῦν μήπως ὁ Χριστιανός τους ἀκούση καὶ ὀρμήση ἐναντίον τους καὶ τοὺς τιμωρήση.
Δὲν ἤκουσες τί ἔκαμεν ὁ Ἰωάννης; Εἶδεν ἄνθρωπον τύραννον νὰ ἀνατρέπη τοὺς περὶ γάμου νόμους, καὶ μὲ θάρρος εἰς τὸ μέσον τῆς ἄγρας εἶπε· «δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχης ὡς σύζυγον τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου Φιλίππου». Ἐγὼ ὅμως δὲν σὲ ὡδήγησα ἐνώπιον βασιλέως, οὔτε ἐνώπιον δικαστοῦ, οὔτε διὰ παρανόμους γάμους, οὔτε δι’ ἐξύβρισιν τῶν συνανθρώπων σου, ἀλλὰ διὰ ὑβριστικὴν συμπεριφορὰν εἰς τὸν Δεσπότην ἔχω τὴν ἀξίωσιν νὰ σωφρονίσης τὸν συνάνθρωπόν σου.
Ἄραγε ἐὰν σοῦ ἔλεγα νὰ τιμωρῇς καὶ νὰ διορθώνης τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς δικαστὰς ὅταν παρανομοῦν, δὲν θὰ ἔλεγες ὅτι πάσχω ἀπὸ τρέλλαν; Καὶ ὅμως ὁ Ἰωάννης αὐτὰ ἔκαμε καὶ ἔτσι ἐδείχθη ὅτι δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ καθήκοντά μας.
Τώρα δὲ τοὐλάχιστον τὸν ὀμόδουλον καὶ ὁμότιμόν σου ἂν παραστῇ ἀνάγκη νὰ πεθάνης, σωφρονίζων τὸν ἀδελφόν σου, νὰ μὴ διστάσης νὰ τὸ κάμης, διότι ἔτσι θὰ γίνης μάρτυς τοῦ καθήκοντος· διότι καὶ ὁ Ἰωάννης ἔγινε μάρτυς.
Ἂν καὶ δὲν ἐθυσιάσθη οὔτε διετάχθη νὰ προσκύνηση εἴδωλον, ἀλλὰ χάριν τῶν ἱερῶν νόμων ποὺ ὑβρίζοντο ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν καὶ σὺ λοιπὸν νὰ ἀγωνισθῇς μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ὁ Κύριος θὰ πολεμήση δι’ ἐσέ.
Καὶ μὴ μοῦ εἰπῇς τὸν ψυχρὸν τοῦτον λόγον, τί μὲ ἐνδιαφέρει; Δὲν ἔχω καμμίαν σχέσιν μὲ αὐτόν. Μόνον μὲ τὸν διάβολον δὲν ἔχομεν καμμίαν σχέσιν, μὲ τοὺς ἀνθρώπους δὲ ὅλους ἔχομεν πολλὰ κοινά. Διότι ἔχουν τὴν ἰδίαν φύσιν μὲ ἐμᾶς, κατοικοῦν τὴν ἴδιαν γῆν, καὶ τρέφονται μὲ τὰς ἰδίας τροφάς, ἔχουν τὸν ἴδιον Δεσπότην, ἔλαβον τοὺς ἰδίους νόμους καὶ προορίζονται νὰ ἀπολαύσουν τὰ ἴδια ἀγαθὰ μὲ ἐμᾶς. Ἂς μὴ λέγωμεν λοιπὸν ὅτι δὲν ἔχομεν τίποτε κοινὸν πρὸς αὐτοὺς διότι αὐτή, εἶναι σατανικὴ φωνὴ καὶ δείχνει ἀπανθρωπίαν διαβολικήν. Ἂς μὴ λέγωμεν λοιπὸν αὐτὰ καὶ ἂς δείξωμεν ἐνδιαφέρον ποὺ ἁρμόζει εἰς ἀδελφούς.
Σᾶς διαβεβαιῶ δὲ τοῦτο μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν, καὶ σᾶς ἐγγυῶμαι ὅτι ἐὰν ὅλοι ἐσεῖς ἐδῶ ἠθέλατε νὰ διαμοιράσετε τὴν πόλιν εἰς τομεῖς καὶ ἐνδιαφερθῆτε διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν κατοίκων της, γρήγορα ὁλόκληρη ἡ πόλις θὰ διορθωθῇ. Καίτοι ἐδῶ ὑπάρχει τὸ ἐλάχιστον μέρος τῆς πόλεως κατὰ τὸ πλῆθος, τὸ σημαντικώτερον ὅμως ὡς πρὸς τὴν εὐσέβειαν.
Ἂς διαμοιράσωμεν λοιπὸν τὴν σωτηρίαν τῶν ἀδελφῶν μας, εἶναι ἱκανὸς ἕνας ἄνθρωπος γεμᾶτος ἀπὸ ζῆλον νὰ διόρθωση ὁλόκληρον πόλιν. Ὅταν δὲ δὲν εἶναι ἕνας, οὔτε δύο καὶ τρεῖς, ἀλλὰ τόσον μεγάλο πλῆθος ποὺ ἠμπορεῖ νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὴν φροντίδα τῶν παραμελημένων πνευματικῶς, τότε ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ὄχι ἀπὸ ἄλλην αἰτίαν, οὔτε ἀπὸ ἀδυναμίαν αὐτῶν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας ἀδιαφορίαν οἱ περισσότεροι τῶν Χριστιανῶν καταβάλλονται καὶ καταστρέφονται πνευματικῶς.
Διότι δὲν εἶναι ἄτοπον, ὅταν ἴδωμεν εἰς τὴν ἀγορὰν συμπλοκὴν ἀνθρώπων νὰ τρέχωμεν νὰ συμφιλιώνωμεν τοὺς διαπληκτιζομένους· καὶ διατὶ ἀναφέρω συμπλοκὴν ἀνθρώπων; Ἐὰν ἴδωμεν κάποιον ὄνον νὰ ἔχη πέσει, ὅλοι τρέχομεν νὰ τὸν βοηθήσωμεν νὰ σηκωθῇ, διὰ δὲ τοὺς ἀδελφούς μας ποὺ χάνονται θὰ ἀδιαφοροῦμεν;
Μὲ ὄνον ὁμοιάζει ὁ βλάσφημος, ποὺ ἔπεσε, διότι δὲν ἠμποροῦσε νὰ βαστάξη τὸ φορτίον τοῦ θυμοῦ του, πλησίασε καὶ σήκωσέ τον καὶ διὰ τῶν λόγων καὶ διὰ τῶν ἔργων, καὶ μὲ ἐπιείκειαν καὶ μὲ σφοδρότητα, ἂς εἶναι ποικίλον τὸ φάρμακον τῆς θεραπείας, καὶ ἂν ἔτσι τακτοποιῶμεν τὰ ζητήματά μας, καὶ φροντίζωμεν διὰ τὴν σωτηρίαν των πλησίον, γρήγορα καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη ποὺ θὰ διορθώσουν τὸν ἑαυτόν τους διὰ τῶν ἐνεργειῶν μας θὰ εἴμεθα ποθητοὶ καὶ ἀξιαγάπητοι καὶ τὸ σπουδαιότερον ὅλων θὰ ἀπολαύσωμεν τὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς ἔχουν ἑτοιμασθῇ, τῶν ὁποίων εἴθε ὅλοι νὰ ἐπιτύχωμεν διὰ τῆς χάριτος καὶ φιλανθρωπίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετὰ τοῦ ὁποίου εἰς τὸν Πατέρα συγχρόνως καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα ἀνήκει δόξα, κράτος, τιμή, καὶ τώρα καὶ πάντοτε καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰῶνον. Ἀμήν.
Ἔχασες χρήματα; Ἂν μὲν εὐχαριστήσης τὸν Θεόν, ὠφέλησες τὴν ψυχήν σου καὶ ἀπέκτησες μεγαλύτερον πλοῦτον ἐπειδὴ προσείλκυσες τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ· ἂν ὅμως βλασφημήσης ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔχασες, ἔχεις χάσει καὶ τὴν ἰδικήν σου σωτηρίαν καὶ οὔτε ἐκεῖνα ἀνακτᾶς καὶ τὴν ψυχήν σου καταστρέφεις.
Ἐπειδὴ τώρα σᾶς ὡμίλησα περὶ βλασφημίας, θέλω νὰ ζητήσω ἀπὸ ὅλους σας μίαν χάριν ἀντὶ τῆς διαλέξεως καὶ τῆς ὁμιλίας ταύτης, καὶ αὐτὴ εἶναι νὰ σωφρονήσετε, πρὸς χάριν μου, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βλασφημοῦν εἰς τὴν πόλιν.
Καὶ ἂν ἀκούσης κάποιον εἰς τὸν δρόμον ἢ εἰς τὸ μέσον τῆς ἀγορᾶς νὰ βλασφημῇ τὸν Θεόν, πλησίασε, ἐπίπληξέ τον, καὶ ἂν πρέπει... νὰ τὸν δείρης, μὴ διστάσης ράπισέ τον εἰς τὸ πρόσωπον, σύντριψέ του τὸ στόμα, καὶ ἁγίασε τὸ χέρι σου διὰ τῆς πληγῆς ποὺ θὰ τοῦ δώσης, καὶ ἂν σὲ καταγγείλουν μερικοὶ καὶ σὲ σύρουν εἰς τὸ δικαστήριον, νὰ τοὺς ἀκολουθήσης καὶ ἂν ἀπὸ τὸ δικαστικὸν βῆμα σοῦ ζητήση ὁ δικαστὴς εὐθύνας νὰ εἰπῇς μὲ θάρρος, ὅτι ἐβλασφήμησε τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων. Διότι ἐὰν πρέπει νὰ τιμωροῦνται αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν τὸν ἐπίγειον βασιλέα, πολὺ περισσότερον πρέπει νὰ τιμωροῦνται ἐκεῖνοι ποὺ βλασφημοῦν ἐκεῖνον.
Τὸ ἔγκλημα τοῦτο εἶναι κοινὸν καὶ τὸ ἀδίκημα δημόσιον καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι δικαίωμα καθενὸς ποὺ θέλει νὰ τοὺς τιμωρῇ. Ἂς μάθουν καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι ὅτι οἱ Χριστιανοὶ εἶναι σωτῆρες τῆς πόλεως καὶ κηδεμόνες καὶ προστάται καὶ διδάσκαλοι αὐτῆς, ἂς μάθουν αὐτὸ καὶ οἱ ἀκόλαστοι καὶ διεφθαρμένοι, καὶ ὅτι πρέπει νὰ φοβοῦνται τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἂν κάποτε θελήσουν νὰ ἐκστομίσουν τέτοια λόγια, νὰ βλέπη ὁ ἕνας τὸν ἄλλον παντοῦ καὶ νὰ τρέμουν τὰς σκιᾶς, καὶ νὰ ἀγωνιοῦν μήπως ὁ Χριστιανός τους ἀκούση καὶ ὀρμήση ἐναντίον τους καὶ τοὺς τιμωρήση.
Δὲν ἤκουσες τί ἔκαμεν ὁ Ἰωάννης; Εἶδεν ἄνθρωπον τύραννον νὰ ἀνατρέπη τοὺς περὶ γάμου νόμους, καὶ μὲ θάρρος εἰς τὸ μέσον τῆς ἄγρας εἶπε· «δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχης ὡς σύζυγον τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου Φιλίππου». Ἐγὼ ὅμως δὲν σὲ ὡδήγησα ἐνώπιον βασιλέως, οὔτε ἐνώπιον δικαστοῦ, οὔτε διὰ παρανόμους γάμους, οὔτε δι’ ἐξύβρισιν τῶν συνανθρώπων σου, ἀλλὰ διὰ ὑβριστικὴν συμπεριφορὰν εἰς τὸν Δεσπότην ἔχω τὴν ἀξίωσιν νὰ σωφρονίσης τὸν συνάνθρωπόν σου.
Ἄραγε ἐὰν σοῦ ἔλεγα νὰ τιμωρῇς καὶ νὰ διορθώνης τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς δικαστὰς ὅταν παρανομοῦν, δὲν θὰ ἔλεγες ὅτι πάσχω ἀπὸ τρέλλαν; Καὶ ὅμως ὁ Ἰωάννης αὐτὰ ἔκαμε καὶ ἔτσι ἐδείχθη ὅτι δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ καθήκοντά μας.
Τώρα δὲ τοὐλάχιστον τὸν ὀμόδουλον καὶ ὁμότιμόν σου ἂν παραστῇ ἀνάγκη νὰ πεθάνης, σωφρονίζων τὸν ἀδελφόν σου, νὰ μὴ διστάσης νὰ τὸ κάμης, διότι ἔτσι θὰ γίνης μάρτυς τοῦ καθήκοντος· διότι καὶ ὁ Ἰωάννης ἔγινε μάρτυς.
Ἂν καὶ δὲν ἐθυσιάσθη οὔτε διετάχθη νὰ προσκύνηση εἴδωλον, ἀλλὰ χάριν τῶν ἱερῶν νόμων ποὺ ὑβρίζοντο ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν καὶ σὺ λοιπὸν νὰ ἀγωνισθῇς μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ὁ Κύριος θὰ πολεμήση δι’ ἐσέ.
Καὶ μὴ μοῦ εἰπῇς τὸν ψυχρὸν τοῦτον λόγον, τί μὲ ἐνδιαφέρει; Δὲν ἔχω καμμίαν σχέσιν μὲ αὐτόν. Μόνον μὲ τὸν διάβολον δὲν ἔχομεν καμμίαν σχέσιν, μὲ τοὺς ἀνθρώπους δὲ ὅλους ἔχομεν πολλὰ κοινά. Διότι ἔχουν τὴν ἰδίαν φύσιν μὲ ἐμᾶς, κατοικοῦν τὴν ἴδιαν γῆν, καὶ τρέφονται μὲ τὰς ἰδίας τροφάς, ἔχουν τὸν ἴδιον Δεσπότην, ἔλαβον τοὺς ἰδίους νόμους καὶ προορίζονται νὰ ἀπολαύσουν τὰ ἴδια ἀγαθὰ μὲ ἐμᾶς. Ἂς μὴ λέγωμεν λοιπὸν ὅτι δὲν ἔχομεν τίποτε κοινὸν πρὸς αὐτοὺς διότι αὐτή, εἶναι σατανικὴ φωνὴ καὶ δείχνει ἀπανθρωπίαν διαβολικήν. Ἂς μὴ λέγωμεν λοιπὸν αὐτὰ καὶ ἂς δείξωμεν ἐνδιαφέρον ποὺ ἁρμόζει εἰς ἀδελφούς.
Σᾶς διαβεβαιῶ δὲ τοῦτο μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν, καὶ σᾶς ἐγγυῶμαι ὅτι ἐὰν ὅλοι ἐσεῖς ἐδῶ ἠθέλατε νὰ διαμοιράσετε τὴν πόλιν εἰς τομεῖς καὶ ἐνδιαφερθῆτε διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν κατοίκων της, γρήγορα ὁλόκληρη ἡ πόλις θὰ διορθωθῇ. Καίτοι ἐδῶ ὑπάρχει τὸ ἐλάχιστον μέρος τῆς πόλεως κατὰ τὸ πλῆθος, τὸ σημαντικώτερον ὅμως ὡς πρὸς τὴν εὐσέβειαν.
Ἂς διαμοιράσωμεν λοιπὸν τὴν σωτηρίαν τῶν ἀδελφῶν μας, εἶναι ἱκανὸς ἕνας ἄνθρωπος γεμᾶτος ἀπὸ ζῆλον νὰ διόρθωση ὁλόκληρον πόλιν. Ὅταν δὲ δὲν εἶναι ἕνας, οὔτε δύο καὶ τρεῖς, ἀλλὰ τόσον μεγάλο πλῆθος ποὺ ἠμπορεῖ νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὴν φροντίδα τῶν παραμελημένων πνευματικῶς, τότε ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ὄχι ἀπὸ ἄλλην αἰτίαν, οὔτε ἀπὸ ἀδυναμίαν αὐτῶν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας ἀδιαφορίαν οἱ περισσότεροι τῶν Χριστιανῶν καταβάλλονται καὶ καταστρέφονται πνευματικῶς.
Διότι δὲν εἶναι ἄτοπον, ὅταν ἴδωμεν εἰς τὴν ἀγορὰν συμπλοκὴν ἀνθρώπων νὰ τρέχωμεν νὰ συμφιλιώνωμεν τοὺς διαπληκτιζομένους· καὶ διατὶ ἀναφέρω συμπλοκὴν ἀνθρώπων; Ἐὰν ἴδωμεν κάποιον ὄνον νὰ ἔχη πέσει, ὅλοι τρέχομεν νὰ τὸν βοηθήσωμεν νὰ σηκωθῇ, διὰ δὲ τοὺς ἀδελφούς μας ποὺ χάνονται θὰ ἀδιαφοροῦμεν;
Μὲ ὄνον ὁμοιάζει ὁ βλάσφημος, ποὺ ἔπεσε, διότι δὲν ἠμποροῦσε νὰ βαστάξη τὸ φορτίον τοῦ θυμοῦ του, πλησίασε καὶ σήκωσέ τον καὶ διὰ τῶν λόγων καὶ διὰ τῶν ἔργων, καὶ μὲ ἐπιείκειαν καὶ μὲ σφοδρότητα, ἂς εἶναι ποικίλον τὸ φάρμακον τῆς θεραπείας, καὶ ἂν ἔτσι τακτοποιῶμεν τὰ ζητήματά μας, καὶ φροντίζωμεν διὰ τὴν σωτηρίαν των πλησίον, γρήγορα καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη ποὺ θὰ διορθώσουν τὸν ἑαυτόν τους διὰ τῶν ἐνεργειῶν μας θὰ εἴμεθα ποθητοὶ καὶ ἀξιαγάπητοι καὶ τὸ σπουδαιότερον ὅλων θὰ ἀπολαύσωμεν τὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς ἔχουν ἑτοιμασθῇ, τῶν ὁποίων εἴθε ὅλοι νὰ ἐπιτύχωμεν διὰ τῆς χάριτος καὶ φιλανθρωπίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετὰ τοῦ ὁποίου εἰς τὸν Πατέρα συγχρόνως καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα ἀνήκει δόξα, κράτος, τιμή, καὶ τώρα καὶ πάντοτε καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰῶνον. Ἀμήν.
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ ΟΜΙΛΙΑ Α’
ΕΠΕ σελ. 621-625
ΕΠΕ σελ. 621-625
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ