Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Ἀθηνῶν
Στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, ὁ τέως Βουλευτὴς Ἐπικρατείας τῆς «ΝΙΚΗΣ» Γεώργιος Ἀποστολάκης δημοσιοποίησε ἕνα μικρὸ κείμενο μὲ τὸν τίτλο «Τί κάνουμε μὲ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό;» καὶ μὲ τὸν ὑπότιτλο «Προσωπικὲς ἀπόψεις. Δὲν δεσμεύουν κανένα. Δὲν διεκδικῶ τὸ ἀλάθητο. Θέλω ὅμως τεκμηριωμένο ἀντίλογο», στὸ ὁποῖο ἐκθέτει τὶς προσωπικές του ἀπόψεις καὶ θέσεις ἀναφορικὰ μὲ τὸ ἐπικείμενο, νέο σύστημα ψηφιακῆς ταυτοποίησης.
Στὸ πλαίσιο ἄσκησης καλόπιστης δημόσιας κριτικῆς (ὅπως ἐξάλλου ὁ ἴδιος δήλωσε ὅτι ἐπιθυμεῖ) θὰ ἐπιχειρήσουμε ἐν συντομίᾳ τὴν ἀναίρεση τῶν πεπλανημένων θέσεων πού διατυπώθηκαν, μὲ σκοπὸ τὴν ὀρθὴ καὶ ψύχραιμη ἐνημέρωση καὶ διαφώτιση τῆς κοινῆς γνώμης, σχετικὰ μὲ ἕνα μεῖζον κοινωνικὸ ζήτημα, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπηρεάσει ἀποφασιστικὰ τὴν ζωὴ τῶν πολιτῶν, δημιουργώντας παράλληλα ἕνα ἰσχυρὸ «πνευματικὸ ἀνάχωμα» σὲ κάθε μελλοντικὴ ἑκούσια ἢ ἀκούσια ἀπόπειρα παραπληροφόρησης καὶ χειραγώγησής τους.
Εὐελπιστοῦμε –σὺν Θεῷ– ὅτι μόλις ἀνακοινωθεῖ ἀπὸ τὴν κυβέρνηση ἡ ἔκδοση τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος ποὺ θὰ καθορίζει τὶς προϋποθέσεις, τὶς τεχνικὲς λεπτομέρειες καὶ τὴν διαδικασία ἠλεκτρονικῆς ἔκδοσης καὶ χορήγησης τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, νὰ ἐπανέλθουμε, θέτοντας στὴν δημοσιότητα ἕνα πληρέστερο κείμενο, στὸ ὁποῖο θὰ περιγράφονται ἀναλυτικὰ οἱ πνευματικές, νομικὲς καὶ κοινωνικὲς παράμετροι τοῦ αὐταρχικὰ ἐπιβαλλόμενου συστήματος προσωπικῆς ψηφιοποίησης καὶ ἀναγνώρισης.
Πρὸς διευκόλυνση τῶν ἀναγνωστῶν, στὸ κείμενο πού ἀκολουθεῖ θὰ προτάσσεται ἡ θέση τοῦ κ. Ἀποστολάκη καὶ ἐν συνεχείᾳ θὰ ἀκολουθεῖ ἡ τεκμηριωμένη ἀναίρεσή της ὑπὸ τὴν μορφὴ τοῦ ἀντιρρητικοῦ λόγου.
ΘΕΣΙΣ 1
Ὅσον ἀφορᾶ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμὸ (ΠΑ) κατ’ ἀρχὴν θὰ πρέπει νὰ ἑστιάσουμε στὸ μεγαλύτερο καὶ πιὸ σημαντικὸ πρόβλημα τοῦ ΠΑ τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ. Καὶ θὰ δώσω κάποια παραδείγματα, γιὰ νὰ καταλάβουμε τί σημαίνει ὁ ὅρος “διασύνδεση” καὶ πῶς αὐτὸς ὁ ὅρος ταυτίζεται μὲ τὴν χρήση ὁποιουδήποτε ἀριθμοῦ εἴτε τὸ θέλουμε, εἴτε ὄχι.
Σήμερα ἂν ἡ ἀστυνομία σὲ σταματήσει στὸν δρόμο γιὰ ἐξακρίβωση στοιχείων, σὲ περίπτωση πού δὲν ἔχεις πάνω σου τὴν ταυτότητα, ἔχει δικαίωμα ἀπὸ τὸ νόμο, νὰ σὲ ὁδηγήσει στὸ ΑΤ γιὰ ἐξακρίβωση στοιχείων. Καὶ ἐκεῖ μπορεῖ μόνο μὲ τὸ ὄνομα, τὸ ἐπίθετο, καὶ πατρώνυμο νὰ σὲ βρεῖ στὸ ἠλεκτρονικὸ ἀρχεῖο καὶ νὰ σὲ ταυτοποιήσει. Βλέπουμε δηλαδὴ ὅτι μὲ ἕνα ἁπλὸ ὄνομα, βγαίνει καὶ ὁ ἀριθμός. Ἑπομένως κάποιος πού θὰ πεῖ ὅτι “ἐγὼ δὲν χρησιμοποιῶ τὸν ΠΑ”, στὴν οὐσία θὰ τὸν χρησιμοποιεῖ ἔμμεσα, δίνοντας ἁπλὰ τὸν παλιὸ ἀριθμὸ ταυτότητας ἢ ἀκόμη καὶ τὸ ὄνομα.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΣ
Ἡ ἐξακρίβωση τῶν στοιχείων τῶν πολιτῶν στὰ Ἀστυνομικὰ Τμήματα ἀσφαλῶς καὶ δὲν ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν λήψη καὶ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, καθόσον ἡ διαδικασία τῆς ταυτοποίησής τους θὰ ὑλοποιεῖται στὸ πλαίσιο ἄσκησης δημόσιας ἐξουσίας, ἐνάντια στὴν ἐκπεφρασμένη ἐλεύθερη βούλησή τους. Ὁ πολίτης, ἀναφέροντας στὸν Ἀστυνόμο τὸ ὄνομα, τὸ ἐπώνυμο καὶ τὸ πατρώνυμό του θὰ τοῦ γνωστοποιεῖται –γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς ψηφιακῆς ταυτοποίησης– ὁ δωδεκαψήφιος προσωπικὸς ἀριθμός, χωρὶς τοῦτο νὰ συνιστᾶ «ὑποχώρηση» ἀπὸ τὴν θέση του νὰ μὴ λάβει τὸν Π.Α., οὔτε ἐγείρονται πρόσθετες ὑποχρεώσεις γιὰ τὸν ἴδιο, δεδομένου ὅτι ἡ ἐκφώνηση τοῦ Π.Α. ἀπὸ τὸν ἁρμόδιο ἀστυνομικὸ ὑπάλληλο δὲν συνεπάγεται αὐτοδικαίως τὴν ἀπόδοσή του στὸν πολίτη, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ἀποδοχή του.
Ὅπως, δηλαδή, ἡ γνωστοποίηση τοῦ περιεχομένου τῆς κατηγορίας ἀπὸ τὸν ἀστυνόμο στὸν πολίτη πού προσάγεται (στὸ πλαίσιο τῆς αὐτόφωρης διαδικασίας) δὲν στοιχειοθετεῖ τὴν ἐνοχή του, κατ’ ἀνάλογο τρόπο, καὶ ἡ ἀναγγελία τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ στὸν πολίτη πού προσάγεται στὸ πλαίσιο τῆς ἐξακρίβωσης στοιχείων δὲν ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ψηφιοποίησή του, ἀφοῦ σύρεται ἄδικα στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα, μὲ σκοπὸ τὸν ἐκφοβισμό του καὶ τὴν μελλοντικὴ συμμόρφωσή του στὸν νόμο «τῆς τάξης καὶ τῆς ἀσφάλειας».
Ἑπομένως, στὸ πλαίσιο τοῦ ἀστυνομικοῦ ἐλέγχου ποὺ διενεργεῖται γιὰ τὴν ἐξακρίβωση στοιχείων, τὸ κρίσιμο ζήτημα δὲν εἶναι «νὰ βγαίνει» ὁ ἀριθμός, ἀλλὰ νὰ «μὴ μπαίνει» ὁ ἀριθμὸς στὴν προσωπικὴ ζωὴ τοῦ πολίτη, ὑπὸ τὴν ἔννοια νὰ μὴ ὑπογράφει στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα ὅτι τὸν ἀποδέχεται.
Ὅσο ὁ πολίτης παραμένει σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος στὸν ἀξιακὸ του κώδικα, ὑπηρετώντας μὲ συνέπεια, θάρρος καὶ ἀποφασιστικότητα τὴν προσωπική του ἐλευθερία καὶ ἀξιοπρέπεια, ἀρνούμενος νὰ παραλάβει καὶ νὰ χρησιμοποιεῖ ἄμεσα ἢ ἔμμεσα τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ τῆς ψηφιακῆς του φυλακῆς, ἡ γνωστοποίηση τοῦ Π.Α. ἀπὸ τὸν ἀστυνομικὸ ὑπάλληλο δὲν θὰ λογίζεται ὁπωσδήποτε ὡς ἔμμεση συναίνεση ἢ ἀποδοχὴ τῆς λήψης τοῦ ἀριθμοῦ, ἀλλὰ ἡ ταλαιπωρία ἢ ἡ ἐνδεχόμενη κακομεταχείρισή του θὰ ἀποτελεῖ τὸ καύχημα καὶ τὸ παράσημό του στὸν ἀξιέπαινο ἀγώνα του ἐνάντια στὸν ψηφιακὸ ὁλοκληρωτισμὸ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
ΘΕΣΙΣ 2
Τὸ ἴδιο περίπου μπορεῖ νὰ γίνει γιὰ ἕνα ἁπλὸ πιστοποιητικὸ γεννήσεως ἢ οἰκογενειακῆς κατάστασης. Ἂν πάει κάποιος στὸν Δῆμο ἢ σὲ ΚΕΠ, μπορεῖ νὰ ζητήσει τὴν ἔκδοση πιστοποιητικοῦ μόνο μὲ τὸ ὄνομα καὶ ἀρκετὲς φορὲς μὲ τὸν ἀριθμὸ ταυτότητας. Ὅμως ἀμέσως στὸ τυπωμένο ἔγγραφο ἀναγράφεται ΚΑΙ ἕνας ἀκόμη ἀριθμός. Ὁ ἀριθμὸς δημοτολογίου χωρὶς νὰ τὸν ἔχεις δώσει ἐσὺ καὶ χωρὶς νὰ θέλεις νὰ κάνεις χρήση του. Ἄρα, ἔμμεσα, ἐκδίδοντας καὶ χρησιμοποιώντας αὐτὸ τὸ ἔγγραφο, κάνεις χρήση ΚΑΙ τοῦ ἀριθμοῦ δημοτολογίου. Ἕνα ἀκόμη παράδειγμα πού ἀποτελεῖ καθημερινὴ πραγματικότητα, εἶναι ἡ διασύνδεση πού ὑπάρχει ἤδη στὰ ΑΤ μὲ τὰ δημοτολόγια. Ἔτσι, ἂν κάποιος θέλει νὰ βγάλει ταυτότητα ἢ διαβατήριο, πλέον δὲν χρειάζεται νὰ πάρει πιστοποιητικὸ δημοτολογίου καὶ νὰ τὸ προσκομίσει στὴν ἀστυνομία. Ἤδη τὸ ξέρουν καὶ ἤδη χρησιμοποιοῦν τὸν ἀριθμὸ δημοτολογίου, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι. Ὅσον ἀφορᾶ τώρα τὴ λήψη καὶ τὴ χρήση τοῦ ΠΑ: Ἕνας ἁπλὸς πολίτης ποὺ –γιὰ τὸν α΄ἢ β΄ λόγο– δὲν θὰ θέλει νὰ πάρει τὸν ΠΑ, ἀλλὰ καὶ δὲν θὰ θέλει ἐπίσης νὰ τὸν χρησιμοποιήσει, δὲν θὰ μπορεῖ.
Γιατί ἁπλά, ἐνῶ θὰ δίνει τὸν παλιὸ ἀριθμὸ ταυτότητας, ταυτόχρονα λόγῳ τῆς διασύνδεσης θὰ ἐμφανίζεται εἴτε ἠλεκτρονικά, εἴτε ἐγγράφως ΚΑΙ ὁ ΠΑ, ὅπως στὰ παραπάνω παραδείγματα πού, ἐνῶ δίνεις ὄνομα ἢ ἄλλον ἀριθμό, ἐμφανίζεται καὶ κάποιος ἀκόμη ἀριθμὸς ποὺ δὲν τὸν χρησιμοποίησες.
Δηλαδή, καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι, ἀκόμη καὶ ἂν ζητήσουμε καὶ ἂν κάνουν δεκτὸ τὸ αἴτημά μας νὰ μὴ χρησιμοποιοῦμε τὸν ΠΑ, ἀλλὰ π.χ. τὸν παλιὸ ἀριθμὸ ταυτότητας, λόγῳ διασύνδεσης αὐτὸς θὰ χρησιμοποιεῖται. Πρέπει νὰ τὸ ξεκαθαρίσουμε αὐτό: Μόνο καὶ μόνο μία ἁπλὴ συναλλαγὴ τοῦ ἁπλοῦ πολίτη μὲ τὸ δημόσιο ἢ καὶ μὲ ἰδιῶτες ἀκόμη (βλέπε Τράπεζες), θὰ ὁδηγεῖ στὴν χρήση τοῦ ΠΑ εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΣ
Ὁ κ. Ἀποστολάκης ὑπολαμβάνει ἐσφαλμένα ὅτι ὅσοι πολίτες ἀπορρίψουν ἐνσυνειδήτως τὸ προσωπικὸ ἀριθμὸ θὰ ἐξακολουθοῦν ἀνέμελα νὰ συναλλάσσονται μὲ τὶς ἠλεκτρονικὲς ὑπηρεσίες τοῦ Ψηφιακοῦ Δημοσίου καὶ τοῦ Ἰδιωτικοῦ Τομέα, ἀξιοποιώντας κατὰ περίπτωση, εἴτε τὸν Α.Φ.Μ., εἴτε τὸν Α.Μ.Κ.Α. ἢ τὸν ἀριθμὸ δελτίου ταυτότητας, πού θὰ παραπέμπουν στὸν προσωπικὸ ἀριθμό.
Κατ’ ἀρχήν, ὀφείλουμε νὰ ξεκαθαρίσουμε ὅτι ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς τοῦ πολίτη δὲν εἶναι ἕνας προδήλως χρηστικὸς ἀριθμός, ἀλλὰ ἀποτελεῖ τὴν αἰχμὴ τοῦ δόρατος τοῦ ψηφιακοῦ μετασχηματισμοῦ τοῦ κράτους, τῆς οἰκονομίας, ἐν τέλει τῆς ἴδιας τῆς κοινωνίας, καὶ ἑπομένως συνιστᾶ τὸ πρῶτο καὶ ἀποφασιστικὸ βῆμα στὴν κατεύθυνση τῆς συγκρότησης τῆς ἀπαιτούμενης θεσμικῆς βάσης ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ οἰκοδομηθεῖ τὸ τερατῶδες καὶ ἐλεγκτικὸ Παγκόσμιο Ψηφιακὸ Κράτος τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Εἶναι ἀπαραίτητο οἱ πολίτες νὰ γνωρίζουν ὅτι οἱ νεοταξίτικες κυβερνήσεις ἐπιδιώκουν νὰ ἐφοδιάσουν κάθε ἄνθρωπο τοῦ πλανήτη μὲ τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα, στὴν ὁποία θὰ ἔχουν καταχωριστεῖ τὰ βιομετρικὰ ἀναγνωριστικά του στοιχεῖα μὲ τὸν προσωπικὸ ἀριθμό, προκειμένου νὰ μετατρέψουν τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀνθρωπότητας σὲ μία ἄβουλη καὶ καθοδηγούμενη μάζα ρομποτοποιημένων, ἐπιτηρουμένων καὶ ἀριθμοποιημένων σκλάβων.
Ὁ γράφων ὑποστηρίζει μία τελείως διαφορετικὴ θεώρηση καὶ στάση ζωῆς, ἡ ὁποία ἑδράζεται στὴν συνολικὴ ἀπόρριψη τοῦ ψηφιακοῦ εἰκονικοῦ κόσμου, πού ἐπιβάλλει τὴν ἐξαναγκαστικὴ ἠλεκτρονικοποίηση τῶν συναλλαγῶν, καθὼς πλέον ἔχει καταστεῖ ἤδη ὁρατὸς ὁ κίνδυνος διολίσθησης τῆς κοινωνίας πρὸς ἕνα ψηφιακὸ ἀπαρτχάιντ, ἀφοῦ ὅσοι πολίτες ἀποφασίσουν νὰ μὴ καταχωρίζουν τὸ ψηφιακό τους ἀποτύπωμα στὶς ψηφιακὲς βάσεις δεδομένων, θὰ ζοῦν ἐλεύθεροι καὶ ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ τὰ βασανιστικὰ δεσμὰ τῆς ψηφιακῆς αἰχμαλωσίας, ὡστόσο τὴν ἴδια στιγμὴ θὰ εἶναι ἐντελῶς ἀνύπαρκτοι γιὰ τὶς ἠλεκτρονικὲς ὑπηρεσίες τοῦ Ψηφιακοῦ Δημοσίου.
Συνεπῶς, μετὰ τὴν ἔκδοση καὶ τὴν κυκλοφορία τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, ἡ καθ’ οἱονδήποτε τρόπο ἐκ μέρους τῶν πολιτῶν χρήση καὶ ἀξιοποίηση τῶν ἀπορροφηθέντων (καὶ σιωπηρῶς καταργηθέντων) προηγούμενων ἀριθμῶν ταυτοποίησης (Α.Φ.Μ., Α.Μ.Κ.Α., ΑΔΤ, Ἀριθμὸς Δημοτολογίου) θὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ἔμμεση λήψη καὶ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, ἀφοῦ κάθε ἔγγραφο, εἴτε στὴν ὑλική, εἴτε στὴν ψηφιακή του μορφή, θὰ ἀναφέρει ἢ θὰ ἀναγράφει τὸν δωδεκαψήφιο μοναδικὸ προσωπικὸ ἀριθμό.
Ὅσοι πολίτες ἀπορρίπτουν γιὰ λόγους θρησκευτικῆς καὶ κοινωνικῆς συνείδησης τὸ ὁλοκληρωτικὸ μοντέλο τῆς ψηφιακῆς διακυβέρνησης ὀφείλουν νὰ ἀπέχουν ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ κάθε διαδικασία ἢ πλατφόρμα ἠλεκτρονικῶν συναλλαγῶν, διαφυλάσσοντας τὸ ἀπαραβίαστο τοῦ ἰδιωτικοῦ τους βίου καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῶν προσωπικῶν τους δεδομένων ἀπὸ τὰ ἀδιάκριτα βλέμματα καὶ τὶς κακόβουλες προθέσεις τῆς τυραννικῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία καταφεύγει στὴν ἀξιοποίηση τῶν σύγχρονων ἐφαρμογῶν τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας, ὄχι μὲ σκοπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν πολιτῶν, ἀλλὰ τὴν ἐπιτήρησή τους, ἐπιδιώκοντας νὰ γνωρίζει καὶ τὴν παραμικρὴ λεπτομέρεια ἀπὸ τὴν ζωή τους.
Οἱ πολίτες, ἀκολουθώντας τὴν πιὸ πάνω συνεπῆ ὁμολογιακὴ στάση, διατρανώνουν τὴν ἀντίθεσή τους στὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ τῆς ψηφιακῆς ἐπιτήρησης, ἀλλὰ τὴν ἴδια στιγμὴ εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ ὁδηγηθοῦν σὲ κατάσταση οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς ἀσφυξίας, γεγονός, πού ὀφείλει νὰ μὴ προκαλεῖ φόβο καὶ ταραχὴ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, ἁπλῶς ἀποτυπώνει τὴν κορύφωση τῆς ἔντασης τῆς Ἐσχατολογικῆς καὶ Ἀποκαλυπτικῆς περιόδου, στὴν ὁποία ἔχουμε εἰσέλθει, προσμένοντας καρτερικὰ τὴν ἐξ Ὕψους παρηγορία καὶ βοήθεια καὶ παραθέτοντας ὁλόκληρη τὴν ζωή μας στὰ Χέρια τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὅσοι πολίτες τελικῶς λάβουν τὴν γενναία προσωπικὴ ἀπόφαση νὰ ἀπορρίψουν τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα ταυτοποίησης καὶ συναλλαγῆς θὰ ἀποτελέσουν γιὰ τὸ κράτος τὴν ὁμάδα τῶν «ἀόρατων ἀνθρώπων», ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ θὰ σχηματίσουν τὴν ὁμάδα τῶν «ὁρατῶν φίλων» τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐναντιώνονται στὸν παγκόσμιο ψηφιακὸ φασισμό, δίνοντας θυσιαστικὴ μαρτυρία ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνειδήσεως, ἀλλὰ καὶ ἐλεύθερου δημοκρατικοῦ φρονήματος.
ΘΕΣΙΣ 3
Σὲ ὅλους θὰ δοθεῖ (ἐνν. τὸν Π.Α.) εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι.
Ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ ἀπομακρυσμένος ἀσκητὴς θὰ ἔχει ΠΑ, καὶ ἂς μὴ πῆγε ὁ ἴδιος νὰ τὸν παραλάβει. Ἀκόμη καὶ “στὰ βουνὰ” νὰ φύγει κάποιος, ἐννοεῖται ὅτι θὰ ἔχει ΠΑ καὶ ἂς πῆγε ὅπου θέλει. Δὲν ὑφίσταται ἐπιχείρημα “δὲν θὰ τὸν πάρουμε”. Ἀκόμη καὶ ἕνας πού ἔχει βγεῖ ἐκτὸς συστήματος, κάποια στιγμὴ θὰ συμβάλει στὴν ἔμμεση, ἔστω, χρησιμοποίηση τοῦ ΠΑ, ἀκόμη καὶ ἐν ἀγνοία του. Ἁπλὰ σὲ ἕναν ἔλεγχο τῆς ἀστυνομίας ἢ πχ ἕνας ἀσκητὴς ποὺ εἶναι στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἁπλὰ μὲ μόνη τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὸ ΑΟ.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΣ
Ἡ πνευματικῶς ἐπιλήψιμη συμπεριφορὰ δὲν ἔγκειται στὸ γεγονὸς τῆς αὐθαίρετης –χωρὶς τὴν συναίνεση τοῦ πολίτη– ἀπόδοσης τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, ἀλλὰ στὴν ἑκούσια ἄμεση ἢ ἔμμεση χρήση καὶ ἀξιοποίησή του, πού πραγματώνεται ἐντός τοῦ πλαισίου τῆς κυρίαρχης ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀνθρώπου.
Ἂν π.χ. μία ἐγκληματικὴ ὀργάνωση ὁρίσει μὲ τρόπο ἀδικαιολόγητο, αὐταρχικὸ καὶ ἐτσιθελικὸ ἕνα συγκεκριμένο πρόσωπο νὰ παραλάβει ἀπὸ τὸν σιδηροδρομικὸ σταθμὸ τῆς πόλης ἕνα σφραγισμένο φάκελο μὲ πλαστὰ χαρτονομίσματα, μὲ σκοπὸ νὰ τὰ διοχετεύσει στὴν ἀγορά, ἀλλὰ τὸ πρόσωπο αὐτό, ἐκδηλώνοντας τὴν κατηγορηματικὴ ἀντίθεσή του δὲν ἐμφανιστεῖ ποτέ, θὰ διωχθεῖ γιὰ τὴν συμμετοχή του σὲ ἀξιόποινη πράξη, ἐνῶ δὲν εἶχε τὴν παραμικρή, εἴτε ἄμεση, εἴτε ἔμμεση ἀνάμιξη;
Ἑπομένως, ὁ κάθε ἀπομακρυσμένος ἀσκητής, ἀλλὰ καὶ ὁ κάθε ἀφυπνισμένος πολίτης, πού πάρει –κυριολεκτικὰ ἢ μεταφορικὰ– τὰ βουνά, προκειμένου νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὴν παράνοια τῆς ἐπιβαλλόμενης νεοταξίτικης ψηφιακῆς διακυβέρνησης καὶ ἀπὸ τὴν μέγγενη τῆς διαρκοῦς ψηφιακῆς ἐπιτήρησης τῆς ὀργουελικῆς ἐξουσίας, ὅσο ἀντιστέκεται καὶ δὲν καταχωρίζει τὰ προσωπικά του στοιχεῖα στὶς ἠλεκτρονικὲς πλατφόρμες τῆς ἄνεσης καὶ τῆς εὐκολίας, ἐπιλέγοντας στὸ ὄνομα τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ἀξιοπρέπειας νὰ διαρρήξει ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα τὶς σχέσεις του μὲ τὸ Ψηφιακὸ Ὁλοκληρωτικὸ Κράτος, «γυρίζοντας τὴν πλάτη του» στὸ σύστημα τῶν ἠλεκτρονικῶν συναλλαγῶν, θὰ παραμένει μέχρι τέλους ἕνας ἐν Χριστῷ Χαριτωμένος Ἐλεύθερος Πολίτης, ἀρνούμενος νὰ μετασχηματιστεῖ σὲ ψηφιοποιημένο εἵλωτα τῆς ὑπερεθνικῆς ὀλιγαρχικῆς ἐλίτ.
ΘΕΣΙΣ 4
Εἶναι ὅμως τελικὰ ὁ ΠΑ πνευματικὸ θέμα ἀπὸ τὴν προσωπικὴ καὶ ἀτομικὴ πλευρὰ τοῦ κάθε Χριστιανοῦ; Προσωπική μου γνώμη εἶναι ὅτι δὲν εἶναι πνευματικὸ θέμα. Ἐννοῶ μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἡ χρήση του συνιστᾶ κάποιας μορφῆς πτώση ἢ ἁμάρτημα. Κατ’ ἀρχὴν νὰ τὸ ξεκαθαρίσουμε ὅτι ὁ Π.Α. δὲν εἶναι ὁ ἐπονομαζόμενος “δυσώνυμος ἀριθμός”. Δὲν εἶναι οὔτε qr code, οὔτε bar code, οὔτε τσιπάκι πού σὲ τελικὴ ἀνάλυση δὲν ξέρεις τί περιέχει μέσα. Εἶναι ἕνας ἀριθμός, ὅπως π.χ. ὁ ΑΜΚΑ ἢ τὸ ΑΦΜ. Καὶ θὰ δοθεῖ ὑποχρεωτικὰ σὲ ὅλους χωρὶς νὰ ρωτηθοῦμε ἂν συναινοῦμε ἢ ὄχι. Σὲ κάθε παιδὶ μὲ τὴ γέννησή του στὸ μαιευτήριο θὰ δίνεται ὑποχρεωτικὰ καὶ πάλι ἕνας ἀριθμός, ὁ ΠΑ, χωρὶς νὰ τὸ ρωτήσουμε ἂν συμφωνεῖ. Ἐπίσης, θὰ πρέπει νὰ ξαναθυμηθοῦμε τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: “Ὅταν, ἂς ὑποθέσουμε, ἂν δὲν μοῦ ζητοῦσαν ὑπογραφή, θέλω νὰ πῶ, καὶ μοῦ ‘διναν ἕνα χαρτί, σοῦ ‘λεγαν, αὐτὴ εἶναι ἡ ταυτότητά σου, λοιπόν, τέλος πάντων, δὲν θὰ πείραζε. Ἀλλά, ὅταν, νὰ ποῦμε, ἔχουν τὸ σύμβολο τοῦ διαβόλου, εἶναι λέγεται ταυτότητά μου, ὑπογράφω, κι αὐτὸ δὲν εἶναι μικρὸ πρᾶγμα. Δηλαδή, ἄρα τὸ ἀποδέχομαι αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.” Λέξη «κλειδί», ἐδῶ, εἶναι ἡ συναίνεσή μας μὲ μία ἐνεργὴ πράξη ἀπὸ πλευρᾶς μας. Αὐτὸ θέλουν τελικὰ καὶ αὐτὸ ἐπιζητοῦν. Τὴ συναίνεσή μας! Γι’ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐπεσήμανε τὴν ΥΠΟΓΡΑΦΗ! Γιὰ νὰ βγάλει κάποιος ταυτότητα, χρειάζεται καὶ ἡ ὑπογραφή. Ἀντιθέτως μὲ τὸν ΠΑ, κανένας δὲν θὰ μᾶς ρωτήσει ἂν τὸν θέλουμε ἢ ἂν τελικὰ θὰ τὸν χρησιμοποιήσουμε. Ἡ προσωπική μου ἄποψη εἶναι ὅτι ἡ κατοχὴ καὶ χρήση τοῦ ΠΑ εἶναι ἕνας ἀκόμη κρίκος στὰ ψηφιακά μας δεσμὰ καὶ ὁ τελικὸς προορισμὸς του εἶναι νὰ «ἑνωθεῖ», νὰ ἀποθηκευτεῖ στὸ τσιπάκι τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, ὥστε αὐτὴ ἀπὸ μέσο πιστοποίησης καὶ διασύνδεσης ἀρχείων νὰ γίνει καὶ «κάρτα δικαιωμάτων», μάλιστα νὰ καταστεῖ σταδιακὰ τὸ μοναδικὸ μέσο ἀσκήσεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ πολίτη, ὥστε ὁ μὴ κατέχων ἠλεκτρονικὴ κάρτα (= τσιπάκι) καὶ Προσωπικὸ (μοναδικὸ) Ἀριθμό, ἂν δὲν γίνει ἀπόκληρος τῆς κοινωνίας, ὁπωσδήποτε θὰ δυσκολεύεται σὲ μέγιστο βαθμὸ νὰ ἐξυπηρετεῖται. Συμπερασματικά: Πιστεύω ὅτι ἐπὶ τοῦ παρόντος καὶ ὅσο α) δὲν εἶναι ἀποθηκευμένος στὴ νέα ταυτότητα καὶ β) εἶναι δυνατὴ ἡ χρήση του χωρὶς καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα, ὁ Π.Α. δὲν εἶναι πνευματικὸ θέμα, δὲν εἶναι «κόκκινη γραμμὴ» πού δὲν πρέπει νὰ διαβοῦμε, ὅπως ὑποστηρίζουν κάποιοι. Ἂν εἶναι «κόκκινη γραμμή», ὅπως εἶναι πράγματι ἡ παραλαβὴ τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, ὁπότε δὲν πρέπει νὰ τὸν χρησιμοποιοῦμε, μολονότι δὲν ἔχουμε πάρει ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα καὶ ὅσο ἔχουμε τὴν «περίοδο χάριτος» τῆς συνισχύος καὶ τῶν δύο τύπων ταυτοτήτων (παλιᾶς καὶ νέας), τότε πρέπει νὰ ἀποδεχθοῦμε ὅτι στὸ σημερινὸ χρονικὸ σημεῖο θὰ τεθοῦμε ἄμεσα ἐκτὸς κοινωνίας. Χωρὶς τὴ χρήση τοῦ Π.Α. δὲν θὰ μπορεῖς νὰ πιστοποιεῖσαι στὸ στενὸ καὶ εὐρύτερο Δημόσιο, ἀλλὰ καὶ στὶς Τράπεζες. Δὲν θὰ μπορεῖς νὰ πάρεις τὸ μισθό σου, τὰ ἐπιδόματά σου, τὴ σύνταξή σου. Δὲν θὰ μπορεῖς νὰ νοσηλευθεῖς, νὰ πάρεις φάρμακα. Νὰ γράψεις παιδιὰ στὸ σχολεῖο. Νὰ ταξιδέψεις. Εἶναι κανένας ἕτοιμος γιὰ μία τέτοια κοινωνικὴ «αὐτοεξορία»; Δὲν ἄκουσα κανένα φωτισμένο Μητροπολίτη, Ἀρχιμανδρίτη, Ἡγούμενο, Γέροντα, Πνευματικὸ νὰ βγεῖ καὶ νὰ ἔχει πεῖ: «μὴ χρησιμοποιεῖτε τὸν Π.Α., εἶναι ἁμαρτία, εἶναι πτώση. Πῶς, λοιπόν, βγαίνουν κάποιοι καὶ ἄκριτα χαρακτηρίζουν τὸν ΠΑ ὡς «κόκκινη γραμμὴ» πού δὲν πρέπει νὰ διαβοῦμε; Ὅτι δὲν πρέπει νὰ τὸν χρησιμοποιοῦμε;».
ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΣ
Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ὑπενθυμίσουμε στὸν κ. Ἀποστολάκη ὅτι ὁ ἀρχικὸς κυβερνητικὸς σχεδιασμὸς προέβλεπε τὴν ἐνσωμάτωση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ τοῦ Πολίτη στὴν ψηφιακὴ ταυτότητα βιομετρικῶν δεδομένων. Ἐπειδὴ ὅμως, μία σημαντικὴ μερίδα πολιτῶν ἐναντιώθηκε στὴν ἔκδοση τῶν ψηφιακῶν ταυτοτήτων, ἡ κυβέρνηση τοῦ κ. Μητσοτάκη –προκειμένου νὰ μὴν ὁδηγηθεῖ σὲ φιάσκο ὁ περιβόητος ψηφιακὸς μετασχηματισμός– πονηρὰ σκεπτόμενη ἀποσυνέδεσε τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ ἀπὸ τὴν νέα ταυτότητα, μὲ σκοπὸ τὴν ἀπενεργοποίηση τῶν κοινωνικῶν ἀντανακλαστικῶν τῶν πολιτῶν καὶ τὸν ἐγκλωβισμό τους στὴν ψηφιακὴ φάκα τοῦ Π.Α.
Συνεπῶς, τὸ γεγονὸς ὅτι α) ὁ Π.Α. δὲν εἶναι ἀποθηκευμένος στὴν ψηφιακὴ ταυτότητα καὶ β) προβλέπεται ἡ χρήση του ἀνεξάρτητα ἀπὸ αὐτήν, συνιστᾶ εὐφυῆ κυβερνητικὸ ἑλιγμὸ παραπλάνησης τῶν πολιτῶν, δεδομένου ὅτι, μέσῳ τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτοποίησης –ποὺ συντελεῖται διὰ τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ– ὑλοποιεῖται (χωρὶς νὰ καθίσταται ἐπιβεβλημένη ἡ προηγούμενη ἔκδοση τῆς νέας ταυτότητας, καὶ σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο ἔγκειται ἡ τεχνική τῆς κοινωνικῆς χειραγώγησης) ἡ δυστοπικὴ ἀτζέντα τοῦ συστηματικοῦ ἐλέγχου, τῆς καταγραφῆς, ταξινόμησης, ἐπεξεργασίας καὶ συλλογῆς τῶν προσωπικῶν δεδομένων τῶν πολιτῶν.
Ὅσοι ἐπιχειροῦν νὰ παρασύρουν τοὺς πολίτες, πείθοντάς τους νὰ λάβουν τὸν προσωπικὸ ἀριθμό, καὶ χρησιμοποιοῦν τὸ κάλπικο ἐπιχείρημα, πού συνοψίζεται στὴν ἄκρως πονηρὴ καὶ παραπλανητικὴ φράση «πάρε τὸν προσωπικὸ ἀριθμό, τὴν ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα μὴ πάρεις», στὴν πραγματικότητα τοὺς ὠθοῦν στὴν καλοστημένη παγίδα τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος. Ἐπειδή, μέσῳ τῆς εὐρύτατης καὶ γενικευμένης χρήσης καὶ ἀξιοποίησης τοῦ Π.Α. ἐπιτυγχάνεται ἡ ἠλεκτρονικὴ διασύνδεση μεταξὺ ὅλων τῶν ἀρχείων τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν καὶ τῶν προσωπικῶν δεδομένων τῶν πολιτῶν, μὲ ἀποτέλεσμα κάθε κακόβουλη ἀρχὴ ἢ ὑπηρεσία νὰ ἀποκτᾶ πλήρη πρόσβαση στὸ οἰκονομικό, κοινωνικό, ἐπαγγελματικό, ἰατροφαρμακευτικὸ καὶ καταναλωτικὸ προφὶλ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θὰ τελοῦν ὑπὸ καθεστὼς ἀδιάλειπτης παρακολούθησης καὶ ἐπιτήρησης.
Μόλις δὲ ἐκδοθεῖ ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα βιομετρικῶν δεδομένων, οἱ ἴδιοι πού σήμερα ἐπιχειρηματολογοῦν ἄκριτα ὑπὲρ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, θὰ ἀρχίσουν νὰ εἰρωνεύονται τὸν δύσμοιρο πολίτη, λέγοντάς του περίπου τὰ ἀκόλουθα:
«Τί πρόβλημα ὑπάρχει στὴν λήψη τῆς νέας ταυτότητας; Ὅπως τόσο καιρό, ἔχεις ἐξοικειωθεῖ, χρησιμοποιώντας ἀνεμπόδιστα τὸν Π.Α., κάνοντας τὴν δουλειά σου, τὸ ἴδιο θὰ ἐξακολουθήσει νὰ γίνεται καὶ μὲ τὴν ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα, στὴν ὁποία ἁπλῶς θὰ ἔχει ἐνσωματωθεῖ καὶ ὁ προσωπικὸς ἀριθμός. Ἡ καθημερινότητά σου δὲν ἀλλάζει, ἴσα, ἴσα ἀναβαθμίζεται!».
Καὶ ἀμέσως, ὁ εὐκολόπιστος πολίτης θὰ χαμηλώσει τὸ κεφάλι καὶ τὸ βλέμμα του, ἀναλογιζόμενος, πόσο πολὺ τὸν ἐνέπαιξαν, ὅσοι «ἤθελαν τὸ καλό του», ἀλλὰ τότε θὰ εἶναι πολὺ ἀργὰ γιὰ δάκρυα..!
Δὲν ἐκπλησσόμαστε ἀπὸ τὴν πανουργία ὁρισμένων κύκλων ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν νὰ ἀκυρώσουν τὴν διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, παραπλανώντας τὸν λαὸ μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι γιὰ τὴν ἔκδοση τῆς ψηφιακῆς ταυτότητας ἀπαιτεῖται ἡ συναίνεση καὶ ἡ ὑπογραφή μας, ἐνῶ γιὰ τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ τοῦ πολίτη προβλέπεται ἀπαλλαγὴ ἀπὸ κάθε μορφὴ συναίνεσης, καὶ ὡς ἐκ τούτου μποροῦμε ἄφοβα καὶ ἀνενδοίαστα νὰ τὸν παραλάβουμε.
Ὀφείλουμε νὰ ἀντικρούσουμε τὴν πιὸ πάνω ὕπουλη ἐπιχειρηματολογία, ἐπισημαίνοντας τὰ ἀκόλουθα, πρὸς ἀποκατάσταση τῆς φίλτατης ἀλήθειας:
Ἡ βάση γιὰ τὸν σχηματισμὸ τοῦ δωδεκαψήφιου προσωπικοῦ ἀριθμοῦ θὰ εἶναι ὁ ἀριθμὸς τοῦ φορολογικοῦ μητρώου σὺν τρία ἀλφαριθμητικὰ ψηφία μπροστὰ ἀπὸ τὸν Α.Φ.Μ. Σύμφωνα μὲ ὅσα ἔχουν γίνει γνωστὰ μέχρι σήμερα, ἀπὸ τὰ τρία ἐπιπλέον ἀλφαριθμητικὰ στοιχεῖα πού θὰ προστεθοῦν στὸν Α.Φ.Μ. ὁ πολίτης θὰ μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει –ἀπὸ τὰ κοινὰ γράμματα τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ λατινικοῦ ἀλφαβήτου καὶ ἀπὸ τοὺς ἀριθμούς– ἕνα γράμμα καὶ ἕνα ἀριθμὸ τῆς προτίμησής του, ἐνῶ ἡ ἠλεκτρονικὴ πλατφόρμα «my info» θὰ ἐπιλέγει τὸ τρίτο στοιχεῖο, τὸν ἀριθμό, δηλ. τὸ «check digit» (ψηφίο ἐλέγχου), τὸ ὁποῖο ἐπαληθεύει τὴν ὀρθότητα τοῦ μοναδικοῦ ἀριθμοῦ.
Ἑπομένως, ὁ πολίτης, συμμετέχοντας αὐτοβούλως στὴν διαδικασία σχηματισμοῦ τοῦ προσωπικοῦ μοναδικοῦ ἀριθμοῦ, οὐσιαστικὰ παρέχει στὸ κράτος τὴν ἄυλη συναίνεσή του στὴν λήψη καὶ ἀποδοχή του. Στὴν περίπτωση, κατὰ τὴν ὁποία ὁ πολίτης δὲν συμμετέχει στὸν σχηματισμὸ τοῦ προσωπικοῦ του ἀριθμοῦ, τότε ὁ Π.Α. παράγεται τυχαῖα καὶ ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Γενικὴ Γραμματεία Πληροφοριακῶν Συστημάτων καὶ Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης.
Ὅμως, καὶ πάλι θὰ ἀπαιτεῖται ἡ συναίνεση τοῦ πολίτη, ἀφοῦ, μόλις ὁλοκληρωθεῖ ἀπὸ τὸ σύστημα ἡ διαδικασία ἔκδοσης τοῦ Π.Α., ἐκεῖνος θὰ ἐνημερώνεται γιὰ τὸν ἀριθμό, εἴτε μέσῳ τῆς προσωπικῆς πληροφόρησης (my Info), εἴτε μέσῳ τῆς Ἑνιαίας Ψηφιακῆς Πύλης τῆς Δημόσιας Διοίκησης (gov.gr-Ε.Ψ.Π) ἢ μέσῳ τοῦ Ἐθνικοῦ Μητρώου Ἐπικοινωνίας. Καὶ ἑπομένως, ἡ μέριμνα καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ πολίτη νὰ πληροφορηθεῖ τὸν ἐπιλεγέντα ἀπὸ τὴν Γενικὴ Γραμματεία Πληροφοριακῶν Συστημάτων (γιὰ τὸν ἴδιο) προσωπικὸ ἀριθμό, ἐπέχει στὴν πραγματικότητα θέση ἄυλης ὑπογραφῆς, ἀφοῦ, διὰ τῆς συμμετοχῆς του, στὴν διαδικασία ἐνημέρωσής του μὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς τρεῖς πιὸ πάνω ἀναφερομένους τρόπους, ἐκδηλώνει τὴν συναίνεσή του στὴν λήψη καὶ χρησιμοποίηση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ.
Ἑπομένως, βλέπουμε ὅτι ἡ κατὰ τὸν Ὅσιο Παΐσιο ἀπαιτούμενη προϋπόθεση τῆς συναίνεσης καὶ τῆς ὑπογραφῆς ἐξακολουθεῖ νὰ ὑφίσταται καὶ κατὰ τὴν διαδικασία τοῦ σχηματισμοῦ καὶ τῆς πληροφόρησης τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ μόνο, πού ἔχει μετασχηματιστεῖ σὲ ἄυλη μορφή. Ἔτσι, οἱ Νεοταξίτες, ἔχοντας ἀποσπάσει μὲ δόλιο τρόπο τὴν συναίνεση τῶν πολιτῶν, τοὺς παρασύρουν νὰ δοκιμάσουν «τὸν ἀπαγορευμένο ἀριθμὸ» τοῦ «δένδρου» τῆς ἄνεσης καὶ τῆς εὐκολίας, χάνοντας ὁριστικὰ τὴν «παραδείσια ἐλευθερία» τῆς ἰδιωτικῆς τους ζωῆς!
Ἐρωτᾶται ὁ κ. Ἀποστολάκης:
Ἀπαιτεῖται νὰ ἐνσωματωθεῖ ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς στὴν νέα ψηφιακὴ ταυτότητα, γιὰ νὰ θεωρηθεῖ ἐπιπλέον «κάρτα δικαιωμάτων», ὅταν κάθε πολίτης, ποὺ δὲν θὰ παραλαμβάνει καὶ δὲν θὰ χρησιμοποιεῖ τὸν δωδεκαψήφιο, μοναδικό, προσωπικὸ ἀριθμὸ θὰ τίθεται αὐτομάτως στὸ περιθώριο καὶ θὰ στερεῖται τὴν πρόσβαση σὲ βασικὲς λειτουργίες τῆς οἰκονομικῆς, ἐπαγγελματικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς;
Ὀφείλουμε νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς ἀπὸ τὴν στιγμὴ πού ἐκμηδενίζει καὶ καταργεῖ (ἔστω καὶ σιωπηρὰ) κάθε ἄλλο ἀναγνωριστικὸ ἀριθμὸ ταυτοποίησης τοῦ πολίτη, συνιστᾶ ἀναμφίβολα τὴν «κάρτα», στὴν ὁποία ἀναφερόταν ὁ Ὅσιος Παΐσιος στὴν ἐπιστολὴ του «Σημεῖα τῶν Καιρῶν».
Ἡ Ἰσχὺς καὶ ἡ Ἐλευθερία τοῦ Ἀνθρωπίνου Πνεύματος, ἡ ἔντονη Μυστηριακὴ καὶ Προσευχητικὴ ζωὴ καὶ ἡ γνήσια ἀγάπη γιὰ τὴν ἐλεύθερη καὶ ἀξιοπρεπῆ ζωὴ μποροῦν νὰ καταφρονήσουν κάθε ἄνομη καὶ ἀπαράδεκτη ἀπειλὴ κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ καὶ νὰ καταισχύνουν τόσο τοὺς δαιμονοκίνητους Νεοταξίτες, ὅσο καὶ τοὺς φανεροὺς ἢ κρυφοὺς ὑποστηρικτές τους.