Μπροστά στον θάνατο οι άνθρωποι είναι αδύναμοι σαν τα κουνούπια,
σαν τα πετραδάκια. Για ποιό πράγμα καυχάσθε ω άνθρωποι; Για τον πλούτο,
την επιστήμη, την φιλοσοφία και την κουλτούρα; Όλα αυτά είναι σκύβαλα –
συ και εγώ δούλοι του θανάτου! Κάθε άνθρωπος είναι δούλος του φόβου,
δούλος του θανάτου. Μπορεί να γίνει άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο με χαρά;
Όχι δεν μπορεί. Ό άνθρωπος πού θα αντικρίσει σοβαρά τον εαυτό του και
με σοβαρότητα θα κοιτάξει τον θάνατο σαν τον έσχατο σταθμό αυτής της
ζωής, αυτός ό άνθρωπος δεν έχει χαρά σε αυτό τον κόσμο, δεν υπάρχει γι’
αυτόν καμιά απόλαυση εδώ. Όλες οι απολαύσεις είναι ένα ψέμα, εάν ό
θάνατος αποτελεί για μένα και για σένα τον τελευταίο σταθμό αυτού του
κόσμου.