Άγιος Σπυρίδωνας ο Θαυματουργός.
Οι Ολιγογράμματοι Κληρικοί έσωσαν και σώζουν και σήμερα την Ορθοδοξία.
Γράμματα ο Άγιος δεν έμαθε πολλά, ούτε φοίτησε σε ανώτερες σχολές. Ένας Κύπριος Ιερέας και βοσκός ήταν, που είχε τα Ιερά Γράμματα πάντα μαζί του μέσα στον τορβά του, την γνωστή κυπριακή ''βούρκα''. Και όμως έλαβε τέτοιο χάρισμα Θαυμάτων που του δόθηκε η ονομασία Θαυματουργός και έγινε γνωστός σε όλη την τότε Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Καλέστηκε και στην Α' Οικουμενική Σύνοδο η οποία συγκλήθηκε για να αντιμετωπίσει την αίρεση του Αρείου. Εκεί σηκώθηκαν πολλοί Πατέρες μορφωμένοι και προσπαθούσαν να πείσουν τον Άρειο ότι ο Χριστός δεν είναι Κτίσμα, αλλά το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Ο αιρεσιάρχης Άρειος είχε πολύ ευγλωττία και τους έλεγε- έλεγε Θεολογία της Λογικής του, δηλαδή ό,τι και όπως μπορούσε να εξηγήσει ο ανθρώπινος νους και μόνο, ακριβώς ό,τι κάνουν και οι σημερινοί Αιρεσιάρχες, πανομοιότυπα.
Κάποια στιγμή σηκώνεται και ο ταπεινός βοσκός, ο Ιερέας Σπυρίδων και πάει μπροστά του. Κρατάει στα χέρια του ένα κεραμίδι, κάνει το σημείο του Σταυρού, σφίγγει το κεραμίδι και λέει «Εις το Όνομα του Πατρός» και από το κεραμίδι βγαίνει μία φλόγα. «Και του Υιού» και από το κεραμίδι στάζει νερό. «Και του Άγιου Πνεύματος» και στο χέρι του μένει το χώμα!!!
Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων εξηγεί με λόγια απλά: ''Το χώμα, το νερό και η φωτιά, έκαναν το ένα κεραμίδι. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αγία Τριάδα. Είναι ένας Θεός, αποτελείται όμως από τρία Πρόσωπα, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα''. Έμειναν όλοι έκπληκτοι, ο δε Άρειος αποστομώθηκε από έναν Ιερέα Βοσκό.
Είναι ακριβώς αυτό που είπε ο Απόστολος Παύλος «ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν αποδείξει πνεύματος και δυνάμεως». Αν ένας μπορούσε να καυχηθεί στην ανθρώπινη γνώση και στις σπουδές του, αυτός θα ήταν ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος πριν γίνει Χριστιανός είχε λάβει την καλύτερη γνώση από όλους τους νέους της εποχής εκείνης, ήταν από τους πιο μορφωμένους άντρες, μαθητής του καλύτερου τότε διδασκάλου ''παρά τους πόδας του Γαμαλιήλ''.
Και όμως γράφει ''Εκείνα τα οποία ήταν για μένα έπαινος και κέρδη, αυτά όλα τα θεωρώ πλέον ότι είναι ζημιά για το έξοχο της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, για τον οποίον ζημιώθηκα τα πάντα και τα θεωρώ όλα Σκουπίδια για να κερδίσω τον Χριστό''.
Είναι κακή η Ανθρώπινη Γνώση;
Όχι είναι απαραίτητη σε Χριστιανούς και μη, εκτός αν εξαιτίας της, γίνει κάποιος ''πεφυσιωμένος'' δηλαδή φουσκώσουν με άδειο αέρα τα μυαλά του.
Και πόσο χειρότερο είναι αυτό όταν το βλέπεις σε Χριστιανούς και μάλιστα Κληρικούς όλων των βαθμίδων οι οποίοι θέλοντας να μοιάσουν με τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες ''του κόσμου τούτου'' αραδιάζουν στο βιογραφικό τους ολόκληρες σελίδες με σπουδές σε όλες τις καθώς πρέπει αντι- Ορθόδοξες και Οικουμενιστικές Σχολές του Σκοταδισμού της Δύσης.
Και έρχονται ως Ανώτεροι Κληρικοί και Καθηγητές Πανεπιστημίου και δηλητηριάζουν τον Αθώο Ορθόδοξο Χριστιανό.
Αντί να τα θεωρήσουν όλα αυτά Σκύβαλα, καυχώνται σε αυτά, τα κύρια αίτια δια των οποίων φτάσαμε σε αυτή την Πνευματική Κατάντια.
Και τί δεν ακούσαμε και τί δεν ζήσαμε από πολλούς τέτοιους πολυσπουδαγμένους Πνευματικούς Πατέρες, την περίοδο της Πανδημίας!!!
Και τί Μάχη Λουκουμόσκονης τους είδαμε να κάνουν για ό,τι πιό Αισχρό έχει ψηφιστεί ποτέ από την Ελληνική Βουλή, τον Νόμο του Σοδομικού Ψευτογάμου, με τον οποίον τίναξαν συνθέμελα τον Ιερό Θεσμό της Οικογένειας.
Λυπάμαι που τα λέω αυτά, ειλικρινά Πονάω.
Είναι όμως η Κατάντια των πολλών Σπουδών τους για τις οποίες καυχώνται.
ΜΟΝΟ ΛΙΓΟΙ ΟΛΙΓΟΓΡΑΜΜΑΤΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
Όπως ο Άγιος Σπυρίδων αποστόμωσε τον μορφωμένο Άρειο και ο αγράμματος Μοναχός, ο Άγιος Χριστόφορος Παπουλάκος ο οποίος σήκωσε το μικρό ανάστημα του σε Βασιλιάδες, Υπουργούς, Στρατηγούς και όλους τους μορφωμένους Ιερείς της εποχής του οι οποίοι υπέκυψαν στους Λατινόφρονες και Λουθηριανούς ύπουλους εισβολείς, έτσι και αυτοί οι ελάχιστοι και ολιγογράμματοι Κληρικοί, κάνουν σήμερα ένα μεγάλο Αγώνα να συμμαζέψουν ό,τι μπορούν, από αυτή την Δυτική θύελλα Κοσμικού και Ορθολογιστικού πνεύματος, που έφεραν στην Ορθοδοξία οι σπουδαγμένοι και καυχόμενοι αχρήστων Τίτλων Σπουδών.
Να προσευχόμαστε γιαυτούς και να τους αποδίδουμε Διπλή Τιμή Σεβασμού, αλλά και Υπακοή. Είθε ο Θεός να τους προστατεύει και να τους δυναμώνει μέχρι τέλους στον Αγώνα τους.
Χρήστος Κλητσινάρης
Γράμματα ο Άγιος δεν έμαθε πολλά, ούτε φοίτησε σε ανώτερες σχολές. Ένας Κύπριος Ιερέας και βοσκός ήταν, που είχε τα Ιερά Γράμματα πάντα μαζί του μέσα στον τορβά του, την γνωστή κυπριακή ''βούρκα''. Και όμως έλαβε τέτοιο χάρισμα Θαυμάτων που του δόθηκε η ονομασία Θαυματουργός και έγινε γνωστός σε όλη την τότε Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Καλέστηκε και στην Α' Οικουμενική Σύνοδο η οποία συγκλήθηκε για να αντιμετωπίσει την αίρεση του Αρείου. Εκεί σηκώθηκαν πολλοί Πατέρες μορφωμένοι και προσπαθούσαν να πείσουν τον Άρειο ότι ο Χριστός δεν είναι Κτίσμα, αλλά το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Ο αιρεσιάρχης Άρειος είχε πολύ ευγλωττία και τους έλεγε- έλεγε Θεολογία της Λογικής του, δηλαδή ό,τι και όπως μπορούσε να εξηγήσει ο ανθρώπινος νους και μόνο, ακριβώς ό,τι κάνουν και οι σημερινοί Αιρεσιάρχες, πανομοιότυπα.
Κάποια στιγμή σηκώνεται και ο ταπεινός βοσκός, ο Ιερέας Σπυρίδων και πάει μπροστά του. Κρατάει στα χέρια του ένα κεραμίδι, κάνει το σημείο του Σταυρού, σφίγγει το κεραμίδι και λέει «Εις το Όνομα του Πατρός» και από το κεραμίδι βγαίνει μία φλόγα. «Και του Υιού» και από το κεραμίδι στάζει νερό. «Και του Άγιου Πνεύματος» και στο χέρι του μένει το χώμα!!!
Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων εξηγεί με λόγια απλά: ''Το χώμα, το νερό και η φωτιά, έκαναν το ένα κεραμίδι. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αγία Τριάδα. Είναι ένας Θεός, αποτελείται όμως από τρία Πρόσωπα, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα''. Έμειναν όλοι έκπληκτοι, ο δε Άρειος αποστομώθηκε από έναν Ιερέα Βοσκό.
Είναι ακριβώς αυτό που είπε ο Απόστολος Παύλος «ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν αποδείξει πνεύματος και δυνάμεως». Αν ένας μπορούσε να καυχηθεί στην ανθρώπινη γνώση και στις σπουδές του, αυτός θα ήταν ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος πριν γίνει Χριστιανός είχε λάβει την καλύτερη γνώση από όλους τους νέους της εποχής εκείνης, ήταν από τους πιο μορφωμένους άντρες, μαθητής του καλύτερου τότε διδασκάλου ''παρά τους πόδας του Γαμαλιήλ''.
Και όμως γράφει ''Εκείνα τα οποία ήταν για μένα έπαινος και κέρδη, αυτά όλα τα θεωρώ πλέον ότι είναι ζημιά για το έξοχο της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, για τον οποίον ζημιώθηκα τα πάντα και τα θεωρώ όλα Σκουπίδια για να κερδίσω τον Χριστό''.
Είναι κακή η Ανθρώπινη Γνώση;
Όχι είναι απαραίτητη σε Χριστιανούς και μη, εκτός αν εξαιτίας της, γίνει κάποιος ''πεφυσιωμένος'' δηλαδή φουσκώσουν με άδειο αέρα τα μυαλά του.
Και πόσο χειρότερο είναι αυτό όταν το βλέπεις σε Χριστιανούς και μάλιστα Κληρικούς όλων των βαθμίδων οι οποίοι θέλοντας να μοιάσουν με τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες ''του κόσμου τούτου'' αραδιάζουν στο βιογραφικό τους ολόκληρες σελίδες με σπουδές σε όλες τις καθώς πρέπει αντι- Ορθόδοξες και Οικουμενιστικές Σχολές του Σκοταδισμού της Δύσης.
Και έρχονται ως Ανώτεροι Κληρικοί και Καθηγητές Πανεπιστημίου και δηλητηριάζουν τον Αθώο Ορθόδοξο Χριστιανό.
Αντί να τα θεωρήσουν όλα αυτά Σκύβαλα, καυχώνται σε αυτά, τα κύρια αίτια δια των οποίων φτάσαμε σε αυτή την Πνευματική Κατάντια.
Και τί δεν ακούσαμε και τί δεν ζήσαμε από πολλούς τέτοιους πολυσπουδαγμένους Πνευματικούς Πατέρες, την περίοδο της Πανδημίας!!!
Και τί Μάχη Λουκουμόσκονης τους είδαμε να κάνουν για ό,τι πιό Αισχρό έχει ψηφιστεί ποτέ από την Ελληνική Βουλή, τον Νόμο του Σοδομικού Ψευτογάμου, με τον οποίον τίναξαν συνθέμελα τον Ιερό Θεσμό της Οικογένειας.
Λυπάμαι που τα λέω αυτά, ειλικρινά Πονάω.
Είναι όμως η Κατάντια των πολλών Σπουδών τους για τις οποίες καυχώνται.
ΜΟΝΟ ΛΙΓΟΙ ΟΛΙΓΟΓΡΑΜΜΑΤΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
Όπως ο Άγιος Σπυρίδων αποστόμωσε τον μορφωμένο Άρειο και ο αγράμματος Μοναχός, ο Άγιος Χριστόφορος Παπουλάκος ο οποίος σήκωσε το μικρό ανάστημα του σε Βασιλιάδες, Υπουργούς, Στρατηγούς και όλους τους μορφωμένους Ιερείς της εποχής του οι οποίοι υπέκυψαν στους Λατινόφρονες και Λουθηριανούς ύπουλους εισβολείς, έτσι και αυτοί οι ελάχιστοι και ολιγογράμματοι Κληρικοί, κάνουν σήμερα ένα μεγάλο Αγώνα να συμμαζέψουν ό,τι μπορούν, από αυτή την Δυτική θύελλα Κοσμικού και Ορθολογιστικού πνεύματος, που έφεραν στην Ορθοδοξία οι σπουδαγμένοι και καυχόμενοι αχρήστων Τίτλων Σπουδών.
Να προσευχόμαστε γιαυτούς και να τους αποδίδουμε Διπλή Τιμή Σεβασμού, αλλά και Υπακοή. Είθε ο Θεός να τους προστατεύει και να τους δυναμώνει μέχρι τέλους στον Αγώνα τους.
Χρήστος Κλητσινάρης