Γράφει ὁ κ. Ἰωάννης Μπεϊνᾶς, Θεολόγος
Παρακολουθοῦμε, μὲ ἐπιφύλαξη καὶ διάκριση, τὴ συνέχεια, σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἔτσι ὅπως ἐξελίχτηκε τὶς τελευταῖες ἡμέρες, μὲ κατάληξη μία σχετικὴ ἐπερώτηση στὴ βουλὴ καὶ τὴν ἀπάντηση ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὴν ἁρμόδια Ὑφυπουργὸ Παιδείας, ἡ ὁποία μεταξὺ ἄλλων χρησιμοποίησε, ὡς στήριγμα τῶν θέσεών της, τὶς θέσεις τοῦ Θεολογικοῦ Συνδέσμου «Καιρὸς»(1).
Προφανῶς ἡ κυβέρνηση ἐπιθυμεῖ ἡ πολιτική της νὰ ὑπηρετεῖ τοὺς σκοποὺς τῆς περιβόητης woke ἀτζέντας, ἐφαρμόζοντας, οὐσιαστικά, τὰ προτάγματα τῆς ἀπερχόμενης(;), καθὼς διεθνῶς παρατηρεῖται, Νέας Τάξης Πραγμάτων. Στὸ ἔργο της αὐτό, ἡ κυβέρνηση συνεπικουρεῖται ἀπὸ δημοσιογράφους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀποφασίσει νὰ ἀκολουθοῦν, πιστά, αὐτοὺς ποὺ τοὺς μισθοδοτοῦν, στὸ ὄνομα τῆς ὑποτιθέμενης ἀνεξάρτητης δημοσιογραφίας. Ἀκόμη, ὑποστηρικτικὰ πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση, λειτουργεῖ καὶ ἡ στάση α) τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, γιὰ τοὺς δικούς της λόγους, προκρίνει τὴ σιωπὴ ἀπὸ τὴν δημόσια ὁμολογία τῆς πίστης, ἀλλὰ καὶ β) μίας μικρῆς ὁμάδας «ἀριστερῶν» Θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐπιλέξει γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ γιὰ τὴν καριέρα τους, τὸ ρόλο τῶν καλῶν παιδιῶν τοῦ συστήματος.
Ὅμως, λόγῳ τῆς ἰδιότητάς μας ὡς Θεολόγων, ἀλλὰ καὶ ὡς πιστὰ μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλουμε νὰ ὑπηρετοῦμε καὶ νὰ ὁμολογοῦμε παντοῦ καὶ πάντοτε τὴν Ἀλήθεια, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ὁποιαδήποτε φίμωση λόγου καὶ σκέψης, ποὺ ἐπιβάλλεται ἀντιδημοκρατικὰ στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, στὸ ὄνομα τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἰδεοληψίας τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας. Πιστεύουμε ἐξάλλου ὅτι καὶ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς ἑλληνικὸς λαός μας δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ τρέφεται μὲ τὸ ψέμα καὶ τὴν ὑποκρισία, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀλήθεια.
Ἡ ἀλήθεια λοιπόν εἶναι ὅτι ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἡ ὄντως Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καὶ Ζωὴ καὶ ὅτι, στὴν ἐπὶ γῆς παρουσία Του, διακήρυξε πάντα τὴν ἀλήθεια.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, δὲν μπορεῖ νὰ μὴ κηρύττει καὶ νὰ μὴ ὑπηρετεῖ πάντοτε τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς χριστιανικῆς πίστεώς μας ὁμολογοῦσαν «λόγῳ καὶ ἔργῳ» καὶ μαρτυροῦσαν, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν θυσία τῆς ἴδιας τους τῆς ζωῆς, τὴν ἀλήθεια.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη, ἀποτελεῖ παρέκκλιση ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ζωή, δηλαδὴ μία ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου στὴν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πορεία του πρὸς τὴν ἁγιότητα, τὸ «καθ΄ ὁμοίωσιν», τὴν θέωσή του.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἐπιλογὴ ἀπὸ κάποιους τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶναι, γιὰ τὴ χριστιανικὴ πίστη, ἐπιλογὴ ἑνὸς πάθους, ποὺ ἀνήκει στὴ φιληδονία καὶ ὅπως ἄλλα πάθη (πχ ἡ φιλοπλουτία καὶ ἡ φιλοδοξία), ἐμποδίζει καὶ ἀπομακρύνει τὸν βαπτισμένο ἐν Χριστῷ ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ζωή, τὴν ὁποία ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ ἀκολουθοῦν, ὡς ὁδό, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία πολεμᾶ μὲ ἀγάπη καὶ προσευχὴ τὴν ἁμαρτία, ὅμως, τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο, τὸν καλεῖ πρὸς μετάνοια, τὸν συγχωρεῖ, τὸν σκεπάζει καὶ τὸν προστατεύει.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐπίσης, ὅτι τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα, διψοῦν γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀληθινὴ ζωὴ καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ ὀφείλουν, πρώτιστα, νὰ διδάσκουν μὲ ἀγάπη τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας στοὺς/στὶς μαθητὲς/ τριές τους, μὲ τὸν κατάλληλο, βέβαια, παιδαγωγικά, τρόπο, ποὺ ἁρμόζει στὴν κάθε φάση τῆς ἀναπτύξεώς τους.
Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, ἡ ἐπιλογὴ τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, ὡς τρόπου ζωῆς, ἀποτελεῖ ἐπιλογὴ ἐλευθερίας τοῦ κάθε ἀνθρώπου σὲ αὐτὸν τὸν προσωρινὸ κόσμο, ἀλλά, στὸ τέλος, ὁ δίκαιος κριτὴς θὰ «ἀποδώσει εἰς ἕκαστον κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. Σὲ αὐτούς, ποὺ σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ πράττουν τὰ ἀγαθὰ καὶ ζητοῦν τὴν ἀφθαρσία καὶ τὴν ἀθανασία, προσφέρεται, ὡς δωρεά, ἡ αἰώνια ζωή, σὲ αὐτούς, δέ, ποὺ δὲν πείθονται καὶ δὲν ἀκολουθοῦν τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ κατεργάζονται τὸ κακό, προσφέρεται «θλίψη καὶ στεναχωρία» (Ρωμ. 2, 6- 9).
Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, ἡ ἐπιλογὴ τοῦ αἰώνιου μέλλοντός μας, πρώτιστα καὶ κύρια, ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους ὅ,τι καὶ νὰ εἴμαστε: Κληρικοί, Θεολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, γονεῖς, ἐκπαιδευτικοὶ κ.ἄ.
Σημειώσεις:
1. Τὰ μέλη αὐτοῦ τοῦ Θεολογικοῦ Συνδέσμου εἶναι ἐκεῖνα ποὺ συνέθεσαν τὸ πνευματικὸ Πρόγραμμα – ἔγκλημα σὲ βάρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἀλήθειας, τὰ Νέα Πολυθρησκειακὰ Προγράμματα Σπουδῶν καὶ τοὺς σχετικοὺς Φακέλους τοῦ μαθητῆ, ποὺ τὸ 2016 σὲ συνεργασία μὲ τοὺς κ.κ. Φίλη καὶ Γαβρόγλου, τὰ εἰσήγαγαν στὰ σχολεῖα τῆς χώρας, μὲ στόχο τὴν μετατροπὴ τῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας σὲ διδασκαλία πολυθρησκείας. Στὴ συνέχεια, ὅμως, ὅταν ὅλα αὐτὰ ἀκυρώθηκαν, μὲ (4) τέσσερις διαδοχικὲς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας (ΣτΈ), ὡς ἀντορθόδοξες, ἀντισυνταγματικές, παράνομες καὶ ἀκατάλληλες γιὰ τὰ παιδιὰ διδασκαλίες, τὰ μέλη τοῦ παραπάνω Θεολογικοῦ Συνδέσμου δὲν πτοήθηκαν, ἀλλὰ προσπάθησαν καὶ μέχρι σήμερα ἀγωνίζονται λυσσαλέα, νὰ ἐπαναφέρουν σὲ ἰσχύ, μὲ κάθε τρόπο, τὰ ἀκυρωμένα ἀπὸ τὸ ΣτΕ Προγράμματα καὶ τὶς φυλλάδες τῆς πολυθρησκείας. Τὴν πολυθρησκεία, λοιπόν, παλεύουν, ἀκόμη καὶ τώρα, νὰ τὴν εἰσάγουν στὴν Ἐκπαίδευση, μέσῳ τοῦ μαθήματος, ποὺ προορίζεται γιὰ τοὺς/τὶς μαθητὲς/τριες, ποὺ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Γι’ αὐτὸ ἔκαναν καὶ κάνουν τόσο ἀγώνα, τοὺς τελευταίους μῆνες, γιὰ νὰ μὴ μπεῖ στὰ σχολεῖα, γιὰ τοὺς ἄθεους καὶ τοὺς ἀγνωστικιστές, τὸ μάθημα τῆς Ἠθικῆς, ἀλλὰ τὸ μάθημα τῆς πολυθρησκείας. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο λοιπόν, οἱ ἴδιοι, οἱ αὐτοονομαζόμενοι προοδευτικοὶ ἀναβαθμιστὲς (οἱ φίλοι τους οἱ Συριζαῖοι αὐτοονομάζονται ριζο-σπάστες), ἀγωνίζονται νὰ ξαναεισάγουν τὰ ἀκυρωμένα ἀπὸ τὸ ΣτΕ, Προγράμματά τους, χρησιμοποιώντας, γι’ αὐτὸ τὸ σκοπό, ἀκόμη καὶ τὴν ἐκπαιδευτικὴ ἐξουσία κάποιων Σχολικῶν Συμβούλων τῶν Θεολόγων.