Η είδηση γνωστή: το υπουργείο Παιδείας επέβαλε ποινή αργίας (αναστολή εργασίας) σε καθηγητή Γυμνασίου, επειδή διένειμε στους μαθητές του φυλλάδιο με αποσπάσματα καταξιωμένων ορθοδόξων διδασκάλων με δριμύ κατηγορώ κατά της ομοφυλοφιλίας. Στο σχετικό ρεπορτάζ βλέπουμε ιερό Χρυσόστομο, π. Αθανάσιο Μυτιληναίο και Δημήτριο Παναγόπουλο.
Τουλάχιστον ο λόγος του ιερού Χρυσοστόμου είναι αγιοπατερικός λόγος (λόγος αγίου Πατέρα της Εκκλησίας), όμως και οι άλλοι δύο ορθόδοξοι πνευματικοί διδάσκαλοι από μεγάλο μέρος του ευσεβούς λαού (και από τον γράφοντα) έχουν σεβασμό αγίων.
Οι μαθητές – ή μέρος αυτών – «αναστατώθηκαν». Γονείς «αναστατώθηκαν». Έγιναν καταγγελίες. Και φυσικά το υπουργείο, ως θεματοφύλακας του «δικαιώματος στη διαφορετικότητα», έσπευσε να τιμωρήσει τον φταίχτη! Στη συνέχεια, όπως καταγγέλθηκε, σχηματίστηκε και ποινική δικογραφία σε βάρος του για «παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου», από το τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας, ο διοικητής του οποίου – ας το επισημάνουμε – έχει καταγγελθεί ο ίδιος (χωρίς βεβαίως κανείς να τον αγγίξει) για δημόσιο ρατσιστικό λόγο εναντίον των κληρικών και των χριστιανών!
Όταν βέβαια συνάδελφοι εκπαιδευτικοί διοργανώνουν στα σχολεία δραστηριότητες για μικρά παιδιά, που προπαγανδίζουν την ομοφυλοφιλία, κανείς δεν «αναστατώνεται», κανείς δεν «καταγγέλλει» (κι ας δημοσιεύονται στα μέσα πάμπολλες διαμαρτυρίες) και φυσικά το υπουργείο εγκρίνει και προωθεί! Όταν εκπαιδευτικοί καταφέρονται κατά της φιλοπατρίας, κατά ηρώων της ιστορίας μας, κατά της χριστιανικής πίστης και κάθε άλλου θεμελιώδους στοιχείου του πολιτισμού μας, κανείς δεν αναστατώνεται. Όταν πράγματι πάρα πολλοί γονείς αναστατώνονται για την υποτιθέμενη «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» και εκλιπαρούν να απαλλαγούν τα παιδιά τους από τη συμμετοχή σε αυτήν, το υπουργείο είναι ανένδοτο εναντίον τους!
Όλα αυτά, φρονώ ταπεινά ότι καλό είναι να μας προβληματίσουν. Ο πνευματικός πόλεμος για τη διεκδίκηση των παιδιών μας μαίνεται απροκάλυπτα πλέον, δεν υπάρχουν μάσκες, δεν τηρούνται προσχήματα. Όλοι καλούμαστε να πάρουμε θέση: ή με τον Χριστό ή με τον Εχθρό. Και είναι φανερό ποιος υπηρετεί ποιον.
Ας έχουμε απλώς πάντα κατά νου ότι η Ορθοδοξία ούτε διώκει, ούτε μισεί κανέναν, ακόμη και τους πιο πλανημένους, ακόμη και εκείνους που κατ’ ανάγκην οφείλουμε να αναχαιτίσουμε για τη σωτηρία εαυτών και αλλήλων. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του («ομοφοβικού») ιερού Χρυσοστόμου, ενός από τους Τρεις Ιεράρχες και προστάτες της ελληνικής (;) Παιδείας:
«Ο σημερινός ψαλμός μας προτρέπει σε στράτευση κατά των αιρετικών, όχι για να τους χτυπάμε, ενώ είναι όρθιοι, αλλά για να τους ανορθώσουμε, ενώ είναι πεσμένοι. Γιατί τέτοιος είναι ο πόλεμός μας: δεν κατασκευάζει νεκρούς από τους ζωντανούς, αλλά ζωντανούς από τους νεκρούς, γεμάτος ημεράδα και μεγάλη επιείκεια. Γιατί δεν αποδιώχνω κυριολεκτικά, αλλά διώκω με τα λόγια, όχι τον αιρετικό, αλλά την αίρεση. Δεν αποστρέφομαι τον άνθρωπο, αλλά μισώ την πλάνη (…) Θέλω να διορθώσω τη γνώμη, που διέφθειρε ο διάβολος. Όπως ο γιατρός, θεραπεύοντας τον ασθενή, δεν πολεμάει το σώμα, αλλά αναιρεί την κάκωση του σώματος. Έτσι κι εγώ, αν πολεμήσω κατά των αιρετικών, δεν πολεμάω τους ίδιους τους ανθρώπους, αλλά επιθυμώ να διώξω την πλάνη και να καθαρίσω τη μόλυνση. Δική μου συνήθεια είναι να διώκομαι και να μη διώκω, να εκτοπίζομαι και να μην εκτοπίζω. Όπως φέρθηκε και ο Χριστός, που δεν σταύρωσε, αλλά σταυρώθηκε, δε ράπισε, αλλά ραπίστηκε.» (Εις τον άγιον ιερομάρτυρα Φωκάν, P.G. 50, 841-842).
Και τα λόγια του σύγχρονου και αγαπημένου αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη (1866-1938):
«Η ψυχή δεν μπορεί να έχει ειρήνη, αν δεν προσεύχεται για τους εχθρούς. Χωρίς τη χάρη του Θεού, δε μπορούμε ν’ αγαπούμε τους εχθρούς μας. Το Άγιο Πνεύμα όμως εμπνέει την αγάπη, και τότε η ψυχή λυπάται ακόμη και τους δαίμονες… Σας ικετεύω, δοκιμάστε. Αν κάποιος σας προσβάλει ή σας ατιμάσει ή σας πάρει κάτι από τα υπάρχοντά σας ή και αν καταδιώκει την Εκκλησία ακόμη, προσευχηθείτε στον Κύριο λέγοντας: “Κύριε, όλοι είμαστε πλάσματά Σου. Λυπήσου τους πλανημένους δούλους Σου και κάλεσέ τους σε μετάνοια”… Αν δεν έχεις αγάπη, τουλάχιστον μην τους διαβάλλεις και μην τους καταριέσαι× και τότε καλύτερο θα είναι. Αν όμως κάποιος σκέφτεται το κακό για τους εχθρούς του, σημαίνει μάλλον πως κάποιο πονηρό πνεύμα εισήλθε στην καρδιά του και της φέρνει κακούς λογισμούς» (από τη βιογραφία του αγίου, που συνέγραψε ο μαθητής του άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ).