«Σεῖς εἶσθε τὸ ἁλάτι τῆς γῆς. ᾿Εὰν δὲ τὸ ἁλάτι χάσῃ τὴν ἁλμύρα του, μὲ τί θὰ ἀποκτήσῃ πάλι τὴν ἁλμύρα του; Δὲν εἶναι πλέον γιὰ τίποτε, παρὰ νὰ πεταχθῇ ἔξω καὶ νὰ καταπατῆται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Σεῖς εἶσθε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Δὲν δύναται νὰ κρυβῇ πόλι, ποὺ εἶναι πάνω σὲ βουνό. 15 Οὔτε ἀνάβουν λύχνο καὶ τὸν θέτουν κάτω ἀπὸ τὸ μόδι[1], ἀλλ᾽ ἐπάνω στὸ λυχνοστάτη, καὶ σκορπίζει τὴ λάμψι του σὲ ὅλους, ὅσοι βρίσκονται στὸ σπίτι. Ἔτσι νὰ λάμψῃ τὸ φῶς σας μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ἰδοῦν τὰ καλὰ ἔργα σας καὶ νὰ δοξάσουν τὸν πατέρα σας τὸν οὐράνιο».
----------------------
Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; Εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη. Οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
(Ματθ. 5, 13-16)
* (Μετάφραση Νικολάου Σωτηροπούλου)