Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Πολλὰ ἀπεκαλύφθησαν κατὰ τὴν τελευταίαν συγκέντρωσιν Ἱεραρχῶν εἰς τὸ Φανάρι διὰ τὸν νέον Ἐνιαυτόν, παρὰ τὰς προσπαθείας τοῦ Πατριαρχείου νὰ συσκοτίση τὴν κατάστασιν. Χαρακτηριστικὸν εἶναι ὅτι πλὴν μιᾶς (αὐτῆς περὶ τῶν λειτουργικῶν παρατυπιῶν, τῆς πλέον ἀνωδύνου κατὰ τὴν κρίσιν πολλῶν) δὲν ἔδωσαν τὰς ὁμιλίας εἰς τὴν δημοσιότητα. Ἐντρέπονται δι’ αὐτάς; Κρατοῦνται μυστικαί, διότι θὰ φρίξουν «Ἅδου πυλωροὶ» μὲ τὰ ὅσα διατυπώνονται; Παραλλήλως, δὲν ἐδόθησαν οὔτε τὰ ὀνόματα τῶν συμμετεχόντων εἰς τὴν λεγομένην αὐτὴν «Σύναξιν». Μήπως διότι ὑπῆρξαν ἠχηραὶ ἀπουσίαι; Μήπως δὲν ἔχουν τὸ θάρρος νὰ ὁμολογήσουν ποῖοι μετέβησαν ἀντικανονικῶς εἰς τὸ Φανάρι; Τί φοβοῦνται;
Δύο πράγματα γνωρίζουν ὅλοι πολλοὶ καλῶς. Πρῶτον, ὅτι ἡ «Σύναξις» αὕτη ἐχαρακτηρίσθη ἀπὸ ἰδιαιτέραν μυστικοπαθείαν, ἐπειδὴ σκοπὸς δὲν ἦτο νὰ ληφθῆ μία ἀπόφασις πρὸς τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ νὰ γίνη «πλύσις ἐγκεφάλου» εἰς τοὺς παρόντας περὶ Οὐκρανικοῦ καὶ παπισμοῦ. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ «ἀνίερον» τοῦ γεγονότος: Συνεδρίασαν εἰς ξενοδοχεῖον, οὐχὶ εἰς ἱερόν ναόν, οὔτε κἄν εἰς αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ἢ Θεολογικῆς Σχολῆς.
Δεύτερον, ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ποιεῖ σύναξιν ὅποτε ἐπιθυμεῖ νὰ προβῆ εἰς διχασμὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἄλλοτε πρὶν τὸ Κολυμβάριον καὶ τώρα πρὶν ἀπὸ τὸν συνεορτασμὸν μὲ τοὺς παπικούς!
Εἰς αὐτὰ τὰ ὀλέθρια διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας συμμετεῖχαν Μητροπολῖται τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σκεπτόμενοι ὡς νὰ ἦσαν ἀκόμη Ἀρχιμανδρῖται. Ὅσοι συμμετέχουν εἰς τοιαύτας συνάξεις ὑποπίπτουν εἰς τὸ παράπτωμα τῆς «παρασυναγωγῆς», καθὼς μετέχουν (ὡς ἄφωνοι κόλακες…) εἰς ὄργανα ἐκτός τοῦ συνοδικοῦ συστήματος ἐν γένει (!) καὶ ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος!
Παραδοχὴ τῆς παταγώδους ἀποτυχίας
Ἡ «Ἐναρκτήριος ὁμιλία» τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου δὲν περιεῖχε τίποτε ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ μόνον παραθέματα ἀπὸ τὸν Ζηζιούλαν, τὸν Φλωρόσκυ κ.ἄ. Αὐτοὶ εἶναι οἱ «Πατέρες» διὰ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον; Ἰδιαιτέραν ὅμως σημασίαν εἶχεν ἡ ἑξῆς ἀποστροφὴ τοῦ λόγου του:
«Εἶναι ἀξιοσημείωτον ὅτι αἱ θέσεις, αἱ ὁποῖαι ἐμφανίζουν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὡς οὐσιαστικῶς ἀρνητικὴν πρὸς τὸν οἰκουμενικὸν διάλογον καὶ ἀδιάφορον διὰ τὴν συνάντησιν μετὰ τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ καὶ τῶν νέων ἰδεῶν, ὡς ἐσωστρεφῆ καὶ ἐθνοκεντρικήν, ἐκφέρονται ὑπὸ τῶν ἐντὸς τῶν τειχῶν ὡς ἔπαινος καὶ ὡς μαρτυρία γνησίου ὀρθοδόξου φρονήματος, ἐνῶ ὑπὸ τῶν ἐκτὸς μὲ κριτικὴν διάθεσιν καὶ πρὸς στιγματισμὸν τῆς κατ’ αὐτοὺς οἴκοθεν «κλειστῆς» Ὀρθοδοξίας. Τρανήν ἀπόδειξιν περὶ τούτων ἀποτελεῖ ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπὸ τῶν φονταμενταλιστῶν ἡμετέρων ὡς «οἰκουμενιστικῆς»».
Ὁ Πατριάρχης παρὰ ὅτι καταφεύγει εἰς τὴν διόγκωσιν τῶν θέσεων τῶν ἐπικριτῶν του καὶ εἰς χαρακτηρισμοὺς, διὰ νὰ τοὺς ὑποτιμήση, ὁμολογεῖ τί ἰσχύει καὶ ἔχει πλέον καθιερωθῆ: α) Ὀρθόδοξος ἔπαινος εἶναι ἡ καταδίκη τῶν ἐνεργειῶν του καὶ β) τὸ Κολυμβάρι εἶναι «οἰκουμενιστικὸν» τελεία καὶ παύλα. Πρόκειται διὰ τὴν σπουδαιοτέραν παραδοχὴν τῆς ἀποτυχίας τῆς πατριαρχείας του!
Ἀλαζονεία εἰς τὸ ἔπακρον!
Εἰς τὴν αὐτὴν ὁμιλίαν δὲν ἐδίστασε νὰ ταυτίση τὴν τοπικὴν Ἐκκλησίαν τῶν 1.000 ἀτόμων τοῦ Φαναρίου μὲ τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, πρᾶγμα ὄχι μόνον βλάσφημον ἀλλὰ καὶ ὑπερφίαλον, λέγων:
«Αἱ πρόσφατοι ἐξελίξεις εἰς τὰς διορθοδόξους σχέσεις ἔχουν καταστήσει σαφὲς ὅτι ἡ ἑνότης τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπειλεῖται, ὅταν ἀμφισβητῆται ὁ ρόλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου»
Ὑπερηκόντισεν αὐτὸν ὁ Σεβ. Χαλκηδόνος Ἐμμανουὴλ μεθερμηνεύων τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ταυτίζων τὸν Πατριάρχην μὲ τὴν ἑνότητα, λέγων:
«(Ὁ Πατριάρχης εἶναι) ὁρατὴ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας…ἡ Ἐκκλησία ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Πατριάρχου τὴν ἑνότητα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἐμφανίζει…ὁ Πατριάρχης ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ τὴν πολυμέρειαν τῆς Ἐκκλησίας εἰς ἑνότητα συνάγει…Οὐ γὰρ ἐστιν ἁπλῶς κεφαλὴ διοικητική, ἀλλὰ ζῶσα εἰκὼν τῆς ἐν Τριάδι ἑνότητος».
Ὁ ἴδιος εἶναι καὶ εἰκὼν τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ κεφαλὴ ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ συγκροτεῖ τὴν ἑνότητα ἀντὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος… καὶ ἐφ’ ὅσον εἶναι ὅλα αὐτὰ δὲν χρειάζεται ΚΑΜΙΑΝ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΙΝ ἀπὸ ΚΑΝΕΝΑ ΑΡΧΙΕΡΕΑ διὰ τοῦτο ἁπλῶς ὡς «Πάπας τῆς Ἀνατολῆς» ἀνακοινώνει τὰς προειλημμένας ἀποφάσεις του, ὡς ἀναφέρει τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν τῆς «Συνάξεως»:
«Εἰς τὴν καταληκτήριον ὁμιλίαν του, ὁ Παναγιώτατος ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΝ εἰς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν ὅτι ἐντός τοῦ ἀρξαμένου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, κατὰ τὰ τέλη Μαΐου 2025, θὰ πραγματοποιηθῆ εἰς τὴν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας ὁ ἐπίσημος ἑορτασμὸς τῆς συμπληρώσεως 1700 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐκεῖσε συγκλήσεως τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῇ αὐτοπροσώπῳ συμμετοχῇ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου».
Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος ἔλαβεν ἀπόφασιν;
Τί λοιπὸν προσῆλθαν νὰ πράξουν οἱ Μητροπολῖται; Νὰ «γεμίσουν τὸ σκηνικὸν» εἰς τὸ «ὑπερθέαμα» τῶν φωτογραφιῶν εἰς τὸ Φανάρι; Νὰ παράσχουν νομιμοποίησιν εἰς κρίσιμα ζητήματα, τὰ ὁποῖα «χωρὶς νὰ λογαριάζη κανένα», οὔτε τοὺς Ἱ. Κανόνας, οὔτε τὴν Ἑνότητα, οὔτε τοὺς Ἀρχιερεῖς, προχωρεῖ μόνον μὲ τοὺς αὐλοκόλακας ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος μὲ τὴ δαψιλῆ εὐλογίαν τοῦ Προέδρου τῶν ΗΠΑ; Ἰδοὺ ποῖα «ἐγκλήματα» ἀναφέρονται εἰς τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθέν:
«…«Ἐκκλησία καὶ γεωπολιτικὰ ζητήματα», μὲ παρουσίασιν τῆς γενέσεως, ἀναπτύξεως καὶ ἐφαρμογῆς τῆς θεωρίας τοῦ λεγομένου «ρωσσικοῦ κόσμου». Ἀπερίφραστος ὑπῆρξεν ἡ καταδίκη ἐκ μέρους τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου τοῦ ἰδεολογήματος αὐτοῦ…
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἐκφράζεται ὁμοθυμαδὸν ἡ εὐχὴ ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα κατὰ τὸ ἑπόμενον ἔτος ὑπὸ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νὰ μὴ ἀποτελέση μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλὰ τὴν ἀπαρχὴν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διὰ τὸν ἑορτασμὸν του κατ’ ἔτος».
«Καταδίκη ἐκ μέρους τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου» καὶ «ὁμοθυμαδὸν» σημαίνει ὅτι οἱ παρόντες Μητροπολῖται, τουτέστιν καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, συμμετεῖχαν ἐνεργῶς καὶ ἀντικανονικῶς εἰς ἀποφάσεις ἑτέρας Ἐκκλησίας! Ἄνευ μάλιστα ἡ Ἱεραρχία εἰς τὴν ὁποίαν ἀνήκουν νὰ ἔχη ἀποφανθῆ ἐπὶ τῶν αὐτῶν θεμάτων! Αὐτὸ δὲν καθιστᾶ αὐτοὺς μόνον ὑπολόγους ἐνώπιον τῆς Ἱ. Συνόδου ἐπὶ ποινῇ καθαιρέσεως, ἀλλὰ καὶ ΚΑΤΑΛΥΕΙ de facto τὴν (ἐκ τῆς γενέσεώς της ἄκυρον) «Πατριαρχικὴν Πρᾶξιν» τοῦ 1928! Ὑπήχθη ἡ Βόρειος Ἑλλὰς εἰς τὸ Φανάρι καὶ δὲν μᾶς τὸ ἐκοινοποίησαν; Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου ἔχει συμφωνηθῆ νὰ κοπῆ ἡ Ἑλλὰς εἰς τὰ δύο;
Αὐτοπαγίδευσις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου
Εἰς τὴν «ἐναρκτήριον ὁμιλίαν» ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐταύτισε τὸ Φανάρι μὲ τὴν λειτουργικὴν τάξιν καὶ αὐτὴν μὲ τὴν σειράν της μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, λέγων:
«Ἡ λειτουργικὴ τάξις ἀποτελεῖ θεολογικὴν γλῶσσαν, διὰ τῆς ὁποίας ἐκφράζεται ὁ πυρὴν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ εὐσεβείας. Δικαίως εἴμεθα ὑπερήφανοι διὰ τὴν λειτουργικήν μας παρακαταθήκην, τὴν ὁποίαν ὀφείλομεν νὰ τηρῶμεν καὶ νὰ προσέχωμεν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ».
Ἡ εἰσήγησις τοῦ Καλλιουπόλεως καὶ Μαδύτου κ. Στεφάνου «Τὸ Τυπικὸν καὶ ἡ Λειτουργικὴ παράδοσις τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ αἱ ἐξ αὐτῶν παρατηρούμεναι ἀποκλίσεις» ἀπεγύμνωσεν ὁλόκληρον τὸ Φανάρι:
«Στὴν καταγραφὴ τῆς ἀταξίας αὐτῆς συμβάλλει σημαντικῶς καὶ ἡ καταχρηστικὴ προβολή, διὰ τοῦ διαδικτύου ἢ τῶν μέσων γενικῆς ἐνημερώσεως, εὐκαίρως-ἀκαίρως εἰκόνων καὶ ταινιῶν ἀπὸ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λατρείας, ἰδιαιτέρως δὲ ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καὶ μάλιστα κατὰ τὴν πιὸ φρικτὴ καὶ ἱερὴ στιγμὴ τῆς Θ. Λειτουργίας, τὴν ὥρα τοῦ καθαγιασμοῦ τῶν τιμίων δώρων. Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ παρακαλοῦσα θερμῶς νὰ δώσουμε ἰδιαίτερη προσοχή, γιὰ νὰ μὴ ἀποϊεροποιεῖται, ἀκουσίως ἀσφαλῶς, τὸ μέγιστο τῶν ἱερῶν μυστηρίων…
Ὑπάρχουν κάποιες τυπικὲς διατάξεις καὶ λειτουργικὲς παραδόσεις τῆς Μ. Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες σὺν τῷ χρόνῳ ἔχουν πλέον ἀτονήσει στοὺς Ναοὺς τῆς ΚΠόλεως, ἀλλὰ καὶ σ’ αὐτὸν ἀκόμη τὸν Π. Πατριαρχικὸ Ναό… Ἔτσι δὲν μπορεῖ περισσότερο νὰ ἀντισταθεῖ τὸ Πατριαρχεῖο στὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς καὶ ἀρχίζουν νὰ ψάλλωνται γιὰ πρώτη φορὰ καὶ στὸν Π. Πατριαρχικὸ Ναό, κατὰ τὶς ἐπίσημες Θ. Λειτουργίες, τὰ λεγόμενα «Πατριαρχικὰ Λειτουργικά»…
Σήμερα, δυστυχῶς, διαπιστώνουμε τὶς δυσάρεστες πρακτικὲς συνέπειες τῆς καταστρατηγήσεως αὐτῆς τῆς τάξεως στὸν Π. Πατριαρχικὸ Ναό…
Μέχρι καὶ ἐπὶ τῆς πατριαρχείας Ἀθηναγόρου, στὴν Μεγάλη Ἐκκλησία, στὸν πρῶτο Ναὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδὴ στὸν Π. Πατριαρχικὸ Ναό, ἐτελεῖτο καθημερινῶς Θ. Λειτουργία…»
Ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα τὰ ὁποῖα παρατίθενται ἐνταῦθα διαπιστώνει κανεὶς ἐναργῶς: 1) ἡ ὁμιλία αὐτὴ ἐκθέτει τοὺς ἰδίους ὅτι δὲν τηροῦν τὴν λειτουργικὴν τάξιν, οὔτε εἰς τὸν Πατριαρχικὸν ναόν,
2) διαψεύδεται ἡ πλαστὴ ἐντύπωσις, τὴν ὁποίαν ἐκαλλιέργησεν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατὰ τὴν ὁμιλίαν του,
3) ἐὰν δὲν τηροῦν τὴν λειτουργικὴν τάξιν τότε δὲν τηροῦν οὔτε τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, ἀφοῦ τὰ δύο αὐτὰ ταυτίζονται κατὰ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον,
4) ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης κατεργάζεται τὴν ἀποϊρεοποίησιν τῆς Θ. Λειτουργίας, καθὼς ἐπιτρέπει τὴν ἀναμετάδοσιν διὰ τῆς τηλεοράσεως,
5) ὁ ἴδιος πάλιν δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ποιεῖ εἰσπήδησιν, ὡς ἀναφέρει καὶ τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν [«περιπτώσεις εἰσπηδήσεως διὰ τῆς χρήσεως τῶν μέσων γενικῆς ἐνημερώσεως»],
6) ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι τὸ Φανάρι ἄγεται καὶ φέρεται ἀπὸ τὰς ξένας δυνάμεις καθώς: Ἂν «δὲν μπορῆ νὰ ἀντισταθῆ τὸ Πατριαρχεῖο» εἰς τὰ «Λειτουργικὰ», εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντισταθῆ εἰς τὰ μείζονα καὶ κρισιμώτερα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν μεγάλων δυνάμεων;
7) Ὁ μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρα ἔπαυσε τὴν τέλεσιν καθημερινῆς Θ. Λειτουργία εἰς τὸ Φανάρι, τακτικὴν τὴν ὁποίαν συνεχίζει πιστῶς ὁ νῦν Πατριάρχης Βαρθολομαῖος,
8) μὲ τὴν εἰσήγησιν περὶ «λειτουργικῆς παραδόσεως» διυλίζουν τὸν κώνωπα, ἀλλὰ καταπίνουν τὴν κάμηλον! Ἡ Ὀρθοδοξία εὑρίσκεται εἰς σχίσμα καὶ ἐκεῖνοι ἀσχολοῦνται, ἐὰν κατὰ τὸν Παρακλητικὸν Κανόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου λαμβάνει μέρος ὁ Διάκονος ἢ ὄχι!
Προσέβαλον τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος
Εἰς τὴν εἰσήγησιν τοῦ Καλλιουπόλεως ἐλέχθησαν καὶ τὰ ἑξῆς:
«Δυστυχῶς στὰ προσφάτως ἐπανεκδοθέντα ὑπὸ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Μηναῖα…ἔχει παρουσιασθεῖ ἕνα ἐπιπλέον πρόβλημα… στὴν τελευταία ἔκδοση τοῦ Μεγάλου Ὡρολογίου ὑπὸ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἀνεγράφησαν πλήθη νέων Ἀπολυτικίων καθ’ ἑκάστην ἡμέραν. Π.χ. γιὰ τὸν ἴδιο Ἅγιο καταγράφονται δύο καὶ τρία Ἀπολυτίκια! Καλὸν θὰ ἦταν ἡ «Ἀποστολικὴ Διακονία» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὶς νεώτερες ἐκδόσεις τῶν Μηναίων καὶ τοῦ Μ. Ὡρολογίου νὰ ἀπαλείψει τὰ ἐν λόγω νέα Ἀπολυτίκια, διότι σὺν τῷ χρόνῳ θὰ παγιωθεῖ αὐτὴ ἡ παρατυπία.»
Μέμφονται τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὡς εἰσάγουσα παρατυπίας εἰς τὴν Λειτουργικήν! Οἱ παρόντες Μητροπολῖται ἐπεκρότουν! Ἀκόμη καὶ ἂν δεχθῶμεν ὅτι ὑπάρχουν σφάλματα, ἔπρεπε νὰ καταστῆ ὁλόκληρον ζήτημα καὶ νὰ δημοσιοποιηθῆ; Ἁπλῶς ἐκτίθεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος… Αὐτὴ εἶναι μᾶλλον ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ αἴτημα τῆς ΔΙΣ διὰ ἐξηγήσεις περὶ τῆς βαπτίσεως εἰς Γλυφάδαν… «Ἀγνώμων φανείς, καὶ πονηρὸς ζηλότυπος» (Ὄρθρος Μ. Τετάρτης)…
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πλέει ἀκυβέρνητος, καθὼς τὸ πηδάλιον παρεδόθη… εἰς τὸν Μπάϊντεν, τὸν Ἐρντογάν… Κύριε, σῶσον τοὺς εὐσεβεῖς!