Αφιερωμένο το κείμενο που ακολουθεί στην πρόσφατη πεπαρρησιασμένη, ορθόδοξη, συντονισμένη, σύσσωμη και για αυτό επαινετή και αξιομίμητη αντίδραση του ποιμνίου της περιοχής του Περιστερίου.)
Σημείο των καιρών μας και αυτό. Μορφωμένοι (κατά κόσμον) υψηλόβαθμοι ρασοφόροι, ακαδημαϊκοί σου λέει, θα μιλήσουν! Θα κάνουν διάλεξη!
Μαζεύουν ακροατήριο. Τι θα ακούσω λες; Θα καταλάβω άραγε τίποτις από τούτες τις «θεολογικές σοφίες», εγώ ο αγράμματος;
Θα καταλάβω την «γλώσσα» της επιστημονικής τάχατες υψηλής διανόησης;
Η διάλεξη αρχίζει. Δεκάδες τετράγωνα, και μόνο τετράγωνα κουτάκια αρχίζουν να εκσφενδονίζονται από το μυαλό του ρασοφόρου καθηγητή-ομιλητή. Όλα σε κουτάκια στοιβαγμένα (πάντα τετράγωνα) στην ΛΟΓΙΚΟκρατούμενη ασφυκτικά νόηση (παρανόησή) του.
Όχι, δεν είναι μειονέκτημα (υπονοεί ο ομιλητής) να τα έχουμε σε τετράγωνα κουτάκια ΟΛΑ. Αυτό κατά την αρχαιοελληνική φιλοσοφία, θα μας επισημάνει πάλι ο κ. καθηγητής, εξέφραζε την τελειότητα.
Μα, λησμόνησα να σημειώσω το θέμα μας!
Η θέση, λέει, του Σταυρού του Χριστού μας στο Ιερό. Αν είναι σωστό να βρίσκεται πίσω από την Αγ. Τράπεζα. Και να οι πίνακες και να οι γραμμές, και να τα κουτάκια. Μάθημα Γεωμετρίας. Μόνο μοιρογνωμόνια δεν βγήκαν.
Κάτι, δηλαδή, που δεν ενόχλησε ούτε σαν σκέψη (πόσο δε μάλλον μαθηματικό πρόβλημα), ούτε καν σαν ΛΟΓΙΣΜΟ δεν πέρασε από τον Άγιο Νεκτάριο, Άγιο Ιάκωβο, Άγιο Πορφύριο, Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη και τόσους άλλους προγενέστερους Αγίους Λειτουργούς, τώρα φαίνεται ότι ΕΝΟΧΛΕΙ ΕΜΜΟΝΙΚΑ τον ρασοφόρο πανεπιστημιακό ομιλητή μας.
Για τους προαναφερόμενους Αγίους Λειτουργούς αποτελούσε ο Σταυρός, στην θέση του αυτή πίσω από την Αγία Τράπεζα, πηγή δυνάμεως (αφορμή ασπασμού και έντονης και έμπονης προσευχής) προ και κατά την αναίμακτη Θυσία – Ιερουργία, και όχι μόνο. Για τον ομιλητή μας όμως αναφανδόν αποτελεί ΕΜΠΟΔΙΟ. Απεριφράστως συνιστά ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ στην ιδιωτική «θεολογία» του. ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ στην συχνότητα των εσχάτων.
Αχ αυτά τα έσχατα! Και τι δεν άκουσαν στην διάλεξη αυτή. Αποκόπηκαν, λέει από τα παρόντα. Αααα, όλα και όλα. Η Γέννηση αυστηρά εκεί. Η Σταύρωση εκεί, και μόνο εκεί. Ο Τάφος εκεί. Η Δευτέρα παρουσία εκεί. Τίποτις άλλο. Δεν χωρεί κουβέντα. Σας παρακαλώ.
Τετράγωνα κουτάκια (μάλλον άδεια) μέσα σε ένα εμμονικό – διαστροφικό καλάθι, περιστρέφονται ακατάπαυστα μπροστά στα μάτια του θεατή. Το κακό καλογερικό πείσμα σε όλο το μεγαλείο του. Όλα χωρισμένα αυστηρά σε μια τετραγωνισμένη αυστηρή (σε αστείο βαθμό) λογική. Ερμητικά, λες, σφραγισμένα πλαίσια – βιτρίνες – παραστάσεις. Περιχώρηση ΚΑΜΜΙΑ δεν νοείται, ούτε υπονοείται. Ρητώς δε απαγορεύεται.
Τα έσχατα, και τα έσχατα. «Ποιος σας είπε κύριοι, κύριοι, εσείς που μου κουνάτε το δάχτυλο εδώ και ενάμιση χρόνο, ότι έχετε το δικαίωμα να τοποθετείτε τον Σταυρό, στον χώρο των Εσχάτων; Μη και νομίσατε το Ιερό για ξέφραγο αμπέλι; Μέγα λάθος. Εκεί που είναι τα έσχατα, είναι ΜΟΝΟ τα έσχατα. Τίποτε άλλο στα έσχατα. Όλα ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΜΕΝΑ. Άλλωστε, το λέει και ο μέγας Φουντούλης».
Μα, και στα έσχατα άγιε ρασοφόρε και κύριε καθηγητά αναφέρεται ότι θα σημειωθεί ο Σταυρός. Διάβασες καμία φορά το Ματθ.24,30; «καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.
(Μετάφραση) «Και τότε θα φανή στον ουρανόν το σημείον του υιού του ανθρώπου, και τότε όλαι αι φυλαί της γης, που δεν επίστευσαν, θα οδύρωνται σπαρακτικά, και θα ίδουν τον υιόν του ανθρώπου να έρχεται επάνω εις τας νεφέλας του ουρανού με δύναμιν μεγάλην και δόξαν πολλήν».
Ορίστε κ. καθηγητά, και στα ΕΣΧΑΤΑ τοποθετείται ο Σταυρός !
Διάβασες εκτός από τον Φουντούλη (ούτε πληρωτικός δικηγόρος του να ’σουν) και τον Άγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο; «Και αλλού λέγει, ότι «Ο Χριστός που θυσιάσθηκε μια φορά για να βαστάξει πάνω του τις αμαρτίες των πολλών, θα φανεί σ' εκείνους που τον περιμένουν για να τους σώσει»5. Να, στη μία περίπτωση θυσιάσθηκε, ενώ στην άλλη θυσίασε τον εαυτό του. Είδες πως έγινε και θύμα και Ιερέας, και πως ο σταυρός ήταν θυσιαστήριο;» (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία Α' «Στο Σταυρό και το Ληστή και για τη δεύτερη παρουσία του Χριστού, και για την αδιάκοπη προσευχή υπέρ των εχθρών μας»).
Ορίστε άγιε δέσποτα, και θυσιαστήριο κοντά στο άλλο ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ο Σταυρός !
Και παρακάτω, ο Άγιος: «Βλέπεις πόσα αγαθά μας προξένησε ο σταυρός; Αναλογίζεσαι τη βασιλεία των ουρανών; Πες μου λοιπόν, βλέπεις κάτι τέτοιο; Αυτά που βλέπεις είναι καρφιά και σταυρός, άλλ' ο σταυρός αυτός, λέγει, είναι το σύμβολο της βασιλείας των ουρανών. Γι' αυτό τον ονομάζω βασιλιά, επειδή τον βλέπω να σταυρώνεται. Γιατί είναι χαρακτηριστικό του βασιλιά να πεθαίνει για τη σωτηρία των υπηκόων του.»
Και αλλού, ο Άγιος: «Είδες πως ο σταυρός είναι σύμβολο και της βασιλείας των ουρανών; Θέλεις να μάθεις αυτό και από αλλού; Δεν τον άφησε στη γη ο Χριστός, αλλά τον πήρε μαζί του και τον ανέβασε στον ουρανό. Από που φαίνεται αυτό; Επειδή πρόκειται να έρθει με το σταυρό στη δεύτερη και ένδοξη παρουσία του, για να μάθεις πόσο σεβαστό πράγμα είναι ο σταυρός, γι' αυτό και τον ονόμασε δόξα».
ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ. ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ, ΩΣ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ.
Παρ΄το όπως θες, κ. καθηγητά. Θες έσχατα; Τοποθέτησε τον στα έσχατα. Θες Θυσιαστήριο; Τοποθέτησέ τον Θυσιαστήριο. Και τα δύο να τα νοήσεις το βλέπω κομμάτι δύσκολο, κατά πως διαλέγεσαι με το ποίμνιό σου και όλους εμάς τους πιστούς, που ανεχόμαστε τα φερσίματα σου. Δεν σου είναι επιτρεπτό σε καμία των περιπτώσεων να Τον εξοβελίζεις, ως εχθρός Του.
Μήπως όμως
και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που προαναφέραμε ΕΠΗΡΕΑΣΘΗΚΕ από την δύση; Μη
γένοιτο!
Και οι Προτεστάντες και οι παπικοί και ο επηρεασμός μας και άλλα ασυνάρτητα.
Αχ, δέσποτά μου, ξενοδιαβασμένε. Τα λές εσύ αυτά που χαριεντίζεσαι στο
βιογραφικό σου με μια άλλη γυναίκα μοντέρνα (όπως θα έλεγε ο Άγ. Παΐσιος);
Προς τι τόσο ΚΟΜΠΛΕΞ με τους Δυτικούς; Τα ίδια και όμοια; Εδώ αύριο, εσύ και οι συναδέλφοι σου γλείφεστε να έχετε «κοινό ποτήριο», μάλλον κενό ποτήριο να σημειώσω.
Εδώ, ο αρχιαιρεσιάρχης Βαρθολομαίος ο Διχοστασιαστής, ως κενοφανής ανάδοχος ονομάτισε τις ΑΙΡΕΣΕΙΣ ως ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ και τους πάπες ως αδέρφια και τους τρίτους ως ξαδέρφια. Από την άλλη η μη ορθοτομούσα ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΕΧΘΗΚΕ το μόρφωμα, που ακούει στο όνομα ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ με το τσούρμο των κρυφοδαγκανιάριδων, που συνήλθαν ως προβατόσχημοι λύκοι να κατασπαράξουν και να ξεσχίσουν το Σώμα της Εκκλησίας. Μιλάς, λοιπόν, για επηρεασμό από την δύση, όταν κολυμπάτε με τα φερσίματά σας και τις μνημονεύσεις Αρχιεπισκόπων και Πατριαρχών στα βρωμό - νερά της δύσης;
Τολμάς
δέσποτα να μιλάς σήμερα για επηρεασμούς από την δύση, και δεν στρουθοκαμηλίζεις
ή παραλογίζεσαι νομίζεις; Όταν οι καλλιτεχνικές επιλογές των ρασοφόρων
συναδέλφων σου σε κάθε φιλανθρωπικό γκαλά βρωμάνε δύση; Εσένα δεν σου μυρίζουν;
Ο Σταυρός σου μύρισε; Όταν προ της Μεγάλης Εβδομάδας έγιναν άγρια δύση οι
Ενορίες με τα ρεσιτάλ τους στον σολέα, κάτω από το βλέμμα του Εσταυρωμένου (του
Τέμπλου); Ο Σταυρός τάχα τώρα σου ξένισε;
Μπορείς μήπως, δέσποτα μου, να μας διαφωτίσεις και σε κάτι ακόμα; Εσύ, που τόσο
λογικά (μα και υποκριτικά τα σερβίρεις) και τα οριοθετείς στα κουτάκια του
μυαλού σου τα της Λατρείας, πες σε ποιο σημείο λέει ο Φουντούλης ότι
επιτρέπεται να τοποθετούνται οργανοπαίχτες και αοιδοί στον Σολέα; Ο Σταυρός του
Χριστού σε ενόχλησε; Ω !!! Φαρισαίοι, τυφλοί και υποκριτές, ακούστηκε κάποτε.
Ποιος άραγε θα σας γλυτώσει της γέενας;
Επηρεασμός από την Δύση, ο Σταυρός του Κυρίου μας, πίσω από την Αγία Τράπεζα, λέει. Και να οι φωτογραφίες και να τα slides, και να τι κάνουν οι δυτικοί και το αντιγράψαμε. Μήπως, επειδή και οι δυτικοί έχουν μπροστά από τον Σταυρό την τράπεζά τους, να μετακομίσουμε και εμείς την Άγια Τράπεζά μας αλλού; Μήπως και αυτός είναι ακόμη ένας επηρεασμός, και δεν το πήραμε χαμπάρι; Δεν μας το΄πε κανένας «νεοφωτισμένος» σκοταδιστής;
Μήπως κακώς και εξ επηρεασμού και ο Πατρο - Κοσμάς ο Άγιος, όπου ομιλούσε έστηνε τον Σταυρό; Και ας μίλαγε κάτω από την σκιά Του (και πέτυχε εν τέλει την Ανάσταση του γένους μας) και ας έσπερνε τον αναστάσιμο σπόρο; Ανάσταση ζούσαν και έβλεπαν, όσοι τον άκουγαν.
Ποτέ δεν φανταζόμουν, από όταν άρχισα να σπουδάζω Θεολογία, αλλά και ως καθηγητής αργότερα, ότι θα βρισκόταν δεσπότης, που θα προκαλέσει τέτοιο θέμα (απορεί κάποιος που του ΄ρθε), τόσο εμμονικά, και για τόσο διάστημα, σε έναν τόσο ταραγμένο εκκλησιαστικό παρόν που ζούμε.
Πραγματικά με ξεπερνάει και με αγανακτεί (πόσο δε μάλλον τους πιστούς του Περιστερίου που το υφίστανται εδώ και ενάμιση χρόνο)!
Είναι ντροπή σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί αναγνώστες, και κατάντια, σε μια εποχή που η Ορθοδοξία μας βάλλεται πανταχόθεν, αυτοί που θα έπρεπε να είναι επί σκοπόν να είναι επί σκότους. Αυτοί, που θα έπρεπε να είναι διαφωτιστές να είναι διασκοτιστές. Αυτοί, που θα έπρεπε να πολεμούν τους αιρετικούς, τώρα να κατηγορούν τους πιστούς, και μάλιστα να στρέφονται εναντίον του ποιμνίου τους, και να τους χαρακτηρίζουν τάχα φιλοαιρετικούς.
Λαϊκοί με παρρησία να ορθοτομούν και δεσπότης να ΞΗΛΩΝΕΙ. Βλέπετε, σημείο των καιρών μας, και αυτό.
παπα-Παύλος Καλλίκας.