6ον
Ἡ τιμωρία τῶν ἀμετανοήτων ἀρχόντων
«Ὁ Βασιλιὰς Σαοὺλ βγῆκε νικητὴς ἀπὸ ὅλους τοὺς πολέμους ὅσο παρέμεινε πιστὰ κοντὰ στὸ Θεὸ καὶ τηροῦσε τὶς ἐντολές του. Ἀλλὰ μόλις ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ζήτησε συμβουλὲς ἀπὸ τοὺς μάγους ἡττήθηκε στὸν πόλεμο ἐνάντια στοὺς Φιλισταίους καὶ ἀπελπισμένος αὐτοκτόνησε μὲ τὸ σπαθί του.
Ὁ Βασιλιὰς Σολομὼν ἦταν σοφὸς καὶ δίκαιος βασιλιὰς ὥς τὰ γεράματά του. Γιὰ αὐτὸ καὶ εἶχε πετύχει σὲ ὅλα. Καὶ δὲν ἔγινε πόλεμος κατὰ τὴν διάρκεια τῆς βασιλείας του. Ἀλλὰ στὰ γεράματα ἁμάρτησε, ἀφοῦ παρασύρεται στὴν εἰδωλολατρία ἀπὸ τὶς συζύγους του. Γι᾽ αὐτὸ καὶ λίγο ἀργότερα τὸ βασίλειό του χωρίζεται σὲ δύο μέρη, τὰ ὁποῖα ἀκατάπαυστα πολεμοῦν μεταξύ τους. Καὶ τοῦ εἶπε ὁ Κύριος: «ἐπειδὴ φέρθηκες μ᾽αὐτὸ τὸν τρόπο, καὶ δὲν τήρησες τὴν συμφωνία καὶ τοὺς νόμους μου, ὅπως σοῦ εἶχα ὁρίσει, θὰ πάρω ἐξάπαντος τὴ βασιλεία ἀπὸ σένα καὶ θὰ τὴν παραδώσω στὸν δοῦλο σου». (Γ´ Βασ. 11,11)
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Ναπολέων καὶ Ρῶσοι
«Μέσα στὴν ἀλαζονεία του ὁ βασιλιὰς Ναπολέων ἐπιτέθηκε στὴ Ρωσία μὲ τεράστιο στρατό, τέτοιο ποὺ ἡ Εὐρώπη εἶχε νὰ δῆ ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα. Λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τῶν Ρώσων καὶ ὄχι λόγῳ τῆς στρατιωτικῆς του δύναμης δόθηκε στὸν Ναπολέοντα νὰ εἰσβάλη στὴ Ρωσικὴ χώρα καὶ νὰ φθάση ὥς τὴ Μόσχα. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐπιτυχία θὰ ὑψώση ἀκόμα περισσότερο τὴν ἀλαζονεία τοῦ βασιλιᾶ Ναπολέοντα, ἔτσι ποὺ ξέχασε ἐντελῶς τὸ χρέος του ἔναντι τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων. Ὁ Ρωσικὸς λαὸς μέσα στὴ δυστυχία του καὶ τὶς πιέσεις μετανοεῖ γιὰ ὅλες του τὶς ἁμαρτίες καὶ μαζὶ μὲ τὸν αὐτοκράτορα καὶ τοὺς εὐγενεῖς παρακαλεῖ τὸ Θεὸ γιὰ βοήθεια καὶ σωτηρία. Τότε στρατηγὸς τοῦ ρωσικοῦ στρατοῦ ἦταν ὁ Κουτούζωφ, ἕνας ἄνθρωπος ταπεινός, ἥσυχος καὶ θεοσεβής. Αὐτὸς δὲν στηριζόταν οὔτε στὸν ἀριθμὸ οὔτε στὰ ὅπλα, ἀλλὰ στὸ Θεό, τὸν Ἕνα καὶ Ζῶντα. Καὶ ὅσο οἱ ἀδαεῖς τὸν ἀποκαλοῦσαν ἐκεῖνον ἀδαῆ, ὁ Κουτούζωφ σιωποῦσε καὶ προσευχόταν στὸ Θεό. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ξαφνικὰ φλέγεται ἡ Μόσχα καὶ καταλαμβάνει ἀπερίγραπτος φόβος τὰ στρατεύματα τοῦ Γάλλου βασιλιᾶ. Φοβισμένος καὶ ὁ ἴδιος ὁ Γάλλος βασιλιάς, διαφεύγει μόνος μὲ τὴν ἅμαξά του. Ὁ στρατός του συντρίβεται καὶ ἡ Ρωσικὴ χώρα ἐλευθερώνεται πλήρως καὶ καθαρισμένη ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς».
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Ἡ μετάνοια τοῦ Ναπολέοντος
«Ὁ ὑπερήφανος καὶ ἀλαζόνας Ναπολέων ταπεινώθηκε καὶ φυλακίσθηκε δέσμιος ἑπτὰ χρόνια σὲ ἐξορία στὸ νησὶ τῆς Ἁγίας Ἑλένης. Ἐκεῖ μετανόησε, ταπεινώθηκε καὶ εἶπε: Ὕψιστος κυβερνᾶ τὰ βασίλεια τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ παρέχει σὲ ὅποιον θέλει (Δαν. 4). Ἐγὼ γνωρίζω τοὺς ἀνθρώπους καὶ σᾶς λέω ὅτι ὁ Ἰησοῦς δὲν ἦταν μόνον ἄνθρωπος. Ἡ θρησκεία του ἀποτελεῖ ἕνα μυστήριο ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴ γνώση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τέτοια γνώση ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἀποκαλέσουμε ἀνθρώπινη γνώση… ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ἀποκαλύψη τοὺς νόμους τοῦ Πνεύματος. Ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Καίσαρας, ὁ Καρλομάγνος κι ἐγὼ θεμελιώσαμε μεγάλες αὐτοκρατορίες. Σὲ τὶ βασίσαμε ὅμως τὴ δημιουργία τῶν μεγάλων δημιουργημάτων τῆς εὐφυΐας μας; Στὴ δύναμη. Μόνον ὁ Ἰησοῦς βάσισε τὸ βασίλειό Του στὴν ἀγάπη καὶ ἰδοὺ ἀκόμα καὶ τώρα πολλοὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ πεθάνουν γι᾽Αὐτόν…».
Ἅγιος Νικόλαος Βελεμίροβιτς