Κάποτε
μας ήταν γνωστή μόνο από διηγήσεις παλαιοτέρων ή από κείμενα που
αναφέρονταν σε άλλες χώρες και άλλες εποχές. Σήμερα όλο και περισσότερο
τη βλέπουμε, την ακούμε και διαβάζουμε γι’ αυτήν στα διάφορα Μέσα. Τις
περυσινές καταστροφικές πλημμύρες στη χώρα μας τις διαδέχθηκε ένας
σχεδόν κατάστεγνος χειμώνας, μια άβροχη άνοιξη και ένα θερμό και άνυδρο
καλοκαίρι. Και οι προγνώσεις όσο πάνε και γίνονται πιο απειλητικές και
δυσοίωνες, όχι μόνο για την έλλειψη του ίδιου του νερού, αλλά και για τη
γεωργία και τη φυτική και ζωική παραγωγή που εξαρτάται απόλυτα από
αυτό. Ακούμε ότι σε κάποια μέρη ήδη άρχισαν να γίνονται λιτανείες για να
βρέξει, κάτι που παλιά ήταν η συνηθισμένη αντίδραση σε τέτοιες δύσκολες
συνθήκες. Κι αν τέτοιες αναφορές κάποτε γίνονταν με διάθεση ειρωνείας
από τους δημοσιολόγους, το ύφος σιγά-σιγά σοβαρεύει καθώς τα πράγματα
‘σφίγγουν’.
Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο ειδικό επιστήμονα να λέει ότι όλο το νερό που χρειαζόμαστε το παίρνουμε από πάνω, από τον ουρανό. Η φράση επιδέχεται διπλή ερμηνεία.
Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο ειδικό επιστήμονα να λέει ότι όλο το νερό που χρειαζόμαστε το παίρνουμε από πάνω, από τον ουρανό. Η φράση επιδέχεται διπλή ερμηνεία.
Από φυσική άποψη, όλοι οι υδάτινοι πόροι που καταναλώνουμε προέρχονται από τη βροχή.
Από θεολογική όμως σκοπιά, μας έρχονται ως δώρο «ἄνωθεν», από τον Θεό.
Η Αγία Γραφή και τα εκκλησιαστικά κείμενα είναι γεμάτα από σαφείς αναφορές και εικόνες γι’ αυτό.
Έτσι,
στις πρώτες ήδη γραμμές της Γενέσεως διαβάζουμε ότι «διεχώρισεν ὁ Θεὸς
ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος, ὃ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀναμέσον τοῦ
ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος» [Γεν. 1:7].
Ο
Θεός είναι «ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν» και αυτός που «ἔθετο
ὅριον, ὃ οὐ παρελεύσονται [τα ύδατα], οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν»
[Ψ. 103:9-10] και μας δίνει «οὐρανόθεν ὑετοὺς καὶ καιροὺς καρποφόρους»
[Πράξ. 14:17]. Σ
ε κάθε εκκλησιαστική ακολουθία έχουμε δέηση «ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων [δηλ. του κλίματος εν γένει], εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς».
Τέλος,
η παρατεταμένη ανομβρία ήταν η ακραία παιδαγωγική τιμωρία του Θεού προς
τον Ισραήλ στην περίοδο της μεγάλης αποστασίας επί του βασιλέως Αχαάβ,
όπως διαβάζουμε στην ιστορία του Προφήτη Ηλία [Γ΄ Βασ. κεφ. 18-19].
Οι σκέψεις αυτές δεν γράφονται με διάθεση κηρύγματος: όλοι είμαστε υπεύθυνοι για σπατάλες και κακοδιαχείριση των φυσικών πόρων, υδατίνων και άλλων, και όλοι μας είμαστε μέρος της γενικής πνευματικής αποστασίας που παρατηρείται στις ημέρες μας. Ας σκεφθούμε λίγο και από αυτή τη διάσταση το μεγάλο πρόβλημα που διαφαίνεται μπροστά μας, μια και οι όποιες ανθρώπινες λύσεις θα είναι απλώς… σταγονίδια
Οι σκέψεις αυτές δεν γράφονται με διάθεση κηρύγματος: όλοι είμαστε υπεύθυνοι για σπατάλες και κακοδιαχείριση των φυσικών πόρων, υδατίνων και άλλων, και όλοι μας είμαστε μέρος της γενικής πνευματικής αποστασίας που παρατηρείται στις ημέρες μας. Ας σκεφθούμε λίγο και από αυτή τη διάσταση το μεγάλο πρόβλημα που διαφαίνεται μπροστά μας, μια και οι όποιες ανθρώπινες λύσεις θα είναι απλώς… σταγονίδια