Ελευθέριος Ανδρώνης
Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης: Σαν σήμερα, στις 28/8/2010, αναχώρησε για τους ουρανούς η αγία και ηρωική ψυχή του Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Αυγουστίνου Καντιώτη, του νέου «Κοσμά του Αιτωλού», όπως τον αποκαλούσε ο Ορθόδοξος λαός, εξυμνώντας τον για την απαράμιλλη αγωνιστικότητα που επέδειξε σε ολόκληρο τον βίο του, άλλα και για το προφητικό χάρισμα που διέθετε.
Έφυγε πλήρης ημερών σε ηλικία 103 ετών.
Ήταν ένας πραγματικός πνευματικός ηγέτης με όλη τη σημασία της λέξης. Η ζωή του πατρός Αυγουστίνου ήταν ένας διαρκής και ακάματος αγώνας για την πίστη. Για τα υψηλά ιδανικά. Για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.
Ήταν δεινός ρήτορας. Τα πύρινα κηρύγματα του έσειαν τα ακροατήρια. Πλήθη λαού έσπευδαν να τον ακούσουν και ακόμα και στα Εξάρχεια, στο κτίριο της αδελφότητας του Σταυρού όπου κήρυττε, γέμιζαν οι δρόμοι ασφυκτικά με κόσμο. Όπου και αν μιλούσε, στην Αθήνα, στη Φλώρινα και σε όλη την Ελλάδα, χιλιάδες κόσμος τον ακολουθούσε.
Έβλεπες έναν μικρόσωμο ιερέα, με ταλαιπωρημένο ράσο, με σκονισμένα άρβυλα και μεγάλα μυωπικά γυαλιά να ανεβαίνει στον άμβωνα και να μεταμορφώνεται σε γίγαντα, να γίνεται το στόμα του πύρινη ρομφαία που ορθοτομούσε τον λόγο της Αληθείας.
Το κήρυγμά του, πάντα ζωηρότατο και ελεγκτικό. Με βροντερή φωνή, αφυπνιστική, χαρακτηριστική, που σου αποτυπωνόταν. Δεν έπαυε να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα από όπου και αν προέρχονταν και δεν υπολόγιζε προσχήματα και επικοινωνιακά τερτίπια.
Με αδιάψευστο γνώμονα το Ευαγγέλιο, ήλεγχε σκληρά προς πάσα κατεύθυνση αυτούς που το παράβαιναν.
Ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης αγωνίστηκε κατά των αισχροτήτων που γίνονταν στα καρναβάλια της Πάτρας, κατά του πανσεξουαλισμού και του γυμνισμού που προωθούσαν οι τότε «διαγωνισμοί ομορφιάς», κατά της αποκτήνωσης της νεολαίας, κατά του τζόγου, κατά των εκτρώσεων, κατά της βλασφημίας των Θείων, κατά του εθνομηδενισμού, κατά του Παπισμού και του Οικουμενισμού, κατά της μασονίας, κατά των αιρέσεων, κατά της υποκρισίας των πολιτικών και πλήθους άλλων ζητημάτων.
Πρωτοστάτησε στα αιτήματα για κάθαρση της Εκκλησίας με το ιστορικό σύνθημα: «Ζητούμε Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία», ζητούσε να καθιερωθούν αξιοκρατικές εκλογές για τους Επισκόπους με τη συμμετοχή Κλήρου και Λαού, αγωνιούσε για την ενότητα της Εκκλησίας.
Έδωσε μεγάλους αγώνες και για σημαντικά εθνικά θέματα όπως υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, όντας ιδιαίτερα καυστικός απέναντι στις παράλογες αξιώσεις των Σκοπίων, όπως επίσης και υπέρ της δικαίωσης των Ελλήνων της Β. Ηπείρου.
Το φιλανθρωπικό του έργο, ανυπολόγιστο. Επεκτάθηκε σε όλες τις πτυχές του κοινωνικού συνόλου. Σε άπορους, ασθενείς, ευπαθείς ομάδες, αδικημένους. Χωρίς καμία απολύτως διάκριση, βοηθούσε τους πάντες. Ειδικά η φιλανθρωπική δράση του στη Φλώρινα έμεινε χαραγμένη στις γενιές του τόπου, ως και σήμερα.
Έχτισε δομές φιλοξενίας και περίθαλψης για ηλικιωμένους και αναξιοπαθούντες, έφτιαξε μαθητικές κατασκηνώσεις που φιλοξενούσαν παιδιά από όλη την Ελλάδα, έκανε αναρίθμητες δωρεές, βάφτισε ένα πλήθος αθίγγανων που ήταν άστεγοι και περιπλανώμενοι και τους έχτισε σπίτια για να μένουν. Στην κηδεία του, το 2010, όπου είχαν παρευρεθεί χιλιάδες λαού, γυναίκες τσιγγάνες πήγαν να τον αποχαιρετήσουν με δάκρυα στα μάτια και λόγια ευγνωμοσύνης.
Ο Πατέρας Αυγουστίνος είχε τόσα χαρίσματα και τάλαντα, που έμοιαζε σχεδόν υπερφυσικός.
Ήταν μορφωμένος και με εντυπωσιακή ευρυμάθεια για όλα τα ζητήματα. Άψογος γνώστης και χειριστής της Ελληνικής γλώσσας. Εξαιρετικός αρθρογράφος με κείμενα που πετούσαν φωτιές τόσο – όσο και τα κηρύγματα του. Είχε ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, ήταν άοκνος και αεικίνητος στον καθημερινό αγώνα του, ήταν αφιλάργυρος, αρνούμενος να πιάσει λεφτά στα χέρια του, ζούσε πάμφτωχος και πλήρως αποκομμένος από τα υλικά αγαθά, πέραν των απολύτως απαραίτητων.
Καίτοι ήταν Επίσκοπος, ζούσε πάντα ασκητικά. Ήταν απλός, προσιτός και ανιδιοτελής, άλλα ταυτόχρονα κάθε του κίνηση, κάθε του πράξη, κάθε του λόγος, σε έκανε να νοιώθεις βαθιά μέσα σου πως έχεις μπροστά σου έναν μεγάλο Άγιο. Έναν μαχητή του Χριστού, που έμοιαζε σαν να ξεπήδησε από τους πρωτοχριστιανικούς αιώνες.
Παράλληλα, η ψυχή του ήταν ανόθευτη και ευαίσθητη σαν μικρού παιδιού. Δεν ήταν λίγες οι φορές που την ώρα των τόσο συνταρακτικών και δυναμικών κηρυγμάτων του, τον έπιανε συγκίνηση και λύγιζε η φωνή του από λυγμούς. Η αγάπη του για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία και η αγωνία του για την τύχη της πατρίδας που τόσο λάτρευε, τον συγκλόνιζε και βούρκωνε σε δευτερόλεπτα.
Ένα από τα πολλά χαρίσματα με τα οποία τον είχε προικίσει ο Θεός, ήταν και το προφητικό. Συνέβαινε κατά τη διάρκεια κηρυγμάτων του, να διακόπτει τη ροή του λόγου του σαν να λάμβανε κάποια πνευματική πληροφορία και να προφητεύει γεγονότα. Κάποια από αυτά που προφήτευσε συνέβησαν πριν ακόμα κοιμηθεί, και κάποια άλλα μένουν για να εκπληρωθούν.
Το θάρρος της γνώμης αυτού του μεγάλου Ιεράρχη, ήταν μνημειώδες. Δεν δίστασε να ελέγξει με σφοδρότητα από τον άμβωνα άλλα και με την πένα του, από λαοφιλείς σκηνοθέτες, συγγραφείς και πολιτικούς, μέχρι Δικτάτορες και Πρωθυπουργούς.
Σαν ένας σύγχρονος Ιωάννης Πρόδρομος, επειδή «ενοχλούσε» πολλούς με τον πύρινο λόγο του, γι’ αυτό και στοχοποιήθηκε πολλές φορές στη ζωή του και κατασυκοφαντήθηκε. Κανένας πόλεμος λάσπης όμως, δεν τον έκανε να λυγίσει ή να παρεκκλίνει έστω ένα χιλιοστό από τη μαχητική πορεία του.
Ο Άγιος Γέροντας, πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης ήταν ένας ποιμένας τέτοιου πνευματικού βεληνεκούς, που ζήτημα είναι αν βρίσκεται ένας παρόμοιος σαν και αυτόν, ανά αιώνα. Το τιτάνιο ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο του, θα χρειαζόταν βιβλιοθήκες ολόκληρες για να περιγραφθεί επαρκώς.
Άξιος μιμητής του Πατρο – Κοσμά του Αιτωλού, αγνός, Θεοφόρος, άφοβος, λέοντας Ορθοδοξίας με πυρ- πνέουσα Χρυσοστομική γλώσσα, με υποδειγματικό βίο, με καρδιά που χαρίστηκε εξ’ ολοκλήρου στον συνάνθρωπο και ψυχή στολισμένη με ουράνια χαρίσματα.
Αυτό το διαμάντι της Εκκλησίας, με την απαράμιλλη μαχητικότητα του και τη διορατική ματιά του, μπορεί να μας λείπει πολύ σήμερα, ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε, άλλα άφησε πίσω του μια τεράστια πνευματική παρακαταθήκη για τους Ορθόδοξους χριστιανούς όλων των μελλοντικών γενεών. Το παράδειγμά του, τις ομιλίες του, τα γραπτά του, τις προφητείες του, τις ελεημοσύνες και τους αγώνες του. Άφησε πίσω του εφόδια αιωνιότητας, και αυτά δεν πρόκειται να χαθούν ποτέ.
Έλεγε συχνά πυκνά στα ακροατήρια του: «Κλείστε τις άχρηστες τηλεοράσεις και ανοίξτε μια άλλη τηλεόραση, πνευματική, την τηλεόραση του Χριστού, το Ευαγγέλιο».
Ευχόμαστε να μας ευλογεί και να πρεσβεύει για εμάς, αυτός ο πανσέβαστος Άγιος Ιεράρχης.
Πηγή: upopsi.gr