"Συνοπτική ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας"
Το τεμάχιο του άρτου, το οποίο πρόκειται να γίνει σώμα Χριστού, το
βγάζομε από το πρόσφορο. Δεν προσφέρομε ολόκληρο το πρόσφορο εις τον
Κύριον, αλλά ένα τεμάχιό του. Το πρόσφορο εικονίζει την ανθρωπίνην
φύσιν, το ημέτερον φύραμα, το ανθρώπινο γένος. Εξήλθε ο Χριστός εκ του
ημετέρου φυράματος δια να θεώσει αυτό. Ας εξέλθωμεν και ημείς εκ μέσου
των ανθρώπων, δια να θεωθώμεν, δια να προσφερθώμεν εις τον Θεόν. Διότι,
προσφέροντας αυτό το αντίτυπον, προσφέρομεν τον εαυτόν μας. Τα αντίτυπα
του τιμίου σώματος και του αίματος του Χριστού πρώτα τα εναποθέτομεν ως
δώρα εις τον Κύριον επί της αγίας Προσκομιδής και εν συνεχεία τα
προσφέρομεν ως θυσίαν επί του αγίου θυσιαστηρίου.
Ας καταστήσωμεν τον εαυτόν μας δώρο διαλεγμένο, δώρο ξεχωρισμένο, δώρο
που θα το αφήσωμε μια για πάντα στα χέρια Εκείνου και δεν θα θελήσωμε
ποτέ να το πάρωμε πίσω. Όταν προσφερθούμε εις Αυτόν ως δώρο, τότε μόνον
θα μπορούμε, πλησιάζοντες και κυκλούντες καθ' εκάστην το θυσιαστήριόν
του και προσεδρεύοντες εις αυτό, να προσενέγκωμεν ολόκληρο το είναι μας,
τον εαυτόν μας — νουν, ψυχήν και καρδίαν— θυσίαν ζώσαν και ευάρεστον.
Το είναι μας μας το εχάρισε Εκείνος· το οφείλομεν εις Εκείνον, ο οποίος
δεν θα παύση να είναι το κέντρο και το τέλος, ο σκοπός της ζωής μας.
πηγή: αρχιμ. Αιμιλιανού (Σιμωνοπετρίτου), Κατηχήσεις και λόγοι (4) - Θεία Λατρεία, Προσδοκία και όρασις Θεού, εκδ. Ορμύλια 2001