ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
«Ἀνὴρ δέ τις ὀνόµατι Σίµων προϋπῆρχεν ἐν τῇ πόλει µαγεύων καὶ ἐξιστῶν τὸ ἔθνος τῆς Σαµαρείας, λέγων εἶναί τινα ἑαυτὸν µέγαν·» (Πράξ. η΄, 9). (δηλ: Ὑπῆρχεν ὅµως ἀπὸ πρὶν εἰς τὴν πόλιν ἐκείνην κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἐλέγετο Σίµων, ὁ ὁποῖος εἰργάζετο τὰς µαγικάς τέχνας καὶ ἐξέπληττε µὲ τὰς µαγείας του τὸ ἔθνος τῆς Σαµαρείας, καὶ ἔλεγε διὰ τὸν ἑαυτόν του, ὅτι ἦτο κάποιος µεγάλος».
Μὴ πιστεύουμε σὲ σατανικὲς ἐνέργειες, εἶναι ὅλες ἀδύναμες καὶ κατὰ φαντασία. Στὴν Ἐκκλησία καὶ μόνο καταφεύγουμε γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὰ μάγεια.
«Ἐλέησέ με, Κύριε. Σκέψου τὴν πίστη τῆς γυναίκας. Δὲν πῆγε σὲ μάγους, δὲν κάλεσε μάντεις, δὲν ἔκανε φυλαχτά, δὲν πλήρωσε γυναῖκες ποὺ χρησιμοποιοῦν μαγγανεῖες, αὐτὲς ποὺ γοητεύουν τοὺς δαίμονες καὶ αὐξάνουν τὴν πληγή. Ἀλλ’ ἄφησε τὸ ἐργαστήριο τοῦ διαβόλου κι ἔρχεται στὸ Σωτήρα τῶν ψυχῶν μας. «Ἐλέησέ με. Ἡ θυγατέρα μου βασανίζεται φρικτὰ ἀπὸ δαιμόνιο».
- Ὅπως ἀναφέρεται στὸ Γεροντικὸ τοὺς ἀληθινὰ πιστοὺς τὰ μάγεια δὲν τοὺς πιάνουν.
«Ὁ Ἀββᾶς Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐχρημάτισε Γέροντας τῆς καλύβης «Κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννας» τῆς σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων Ἁγίου Ὄρους, ὁ ὁποῖος ἦταν ἱερομόναχος καὶ κατήγετο ἀπὸ χωριὸ τῆς Ἠπείρου, νέος ἀκόμα στὴν ἡλικία θέλησε νὰ ἐπισκεφθῆ τὴν Πατρίδα του, γιὰ νὰ δῆ τοὺς συγγενεῖς καὶ συμπολίτες του, ποὺ ἀρκετὰ χρόνια εἶχε ἀποχωρισθῆ.
Οἱ συγχωριανοί του, ἅμα τὸν εἶδαν νέο ἱερέα καὶ δραστήριο, μὲ πολλὲς πνευματικὲς γνώσεις καὶ ἀρετές, τὸν παρακάλεσαν νὰ μείνη στὸ χωριό του, καὶ μὲ τὸ καλό του παράδειγμα καθὼς καὶ τὴν πνευματική του ζωή, νὰ βοηθήση τοὺς συμπολίτες του νὰ σωθοῦν καὶ μὲ τὴν βοήθειά του νὰ ὠφεληθοῦν κι’ ἄλλοι πολλοὶ χριστιανοί.
Ὁ Ἀββᾶς Παῦλος, γαλουχημένος καὶ νουθετημένος μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ αὐστηροῦ ἀσκητισμοῦ καὶ συνηθισμένος στὴν ἡσυχαστικὴ ζωὴ τῆς ἐρήμου τῶν Καυσοκαλυβίων, δὲν δέχθηκε νὰ παραμείνη στὸ χωριό του καὶ νὰ εἶναι κοντὰ στοὺς οἰκείους του.
Οἱ χωριανοὶ ἀφοῦ ἐξάντλησαν κάθε μέσο συγγενικὸ καὶ τὶς συμβουλὲς τῶν γερόντων τοῦ χωριοῦ, ποὺ ὅλοι δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν πείσουν νὰ μείνη, κατέφυγαν στὶς Μάγισσες, οἱ ὁποῖες ἔδειξαν μεγάλη προθυμία καὶ ἀνέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα, νὰ συνεργασθοῦν μὲ τοὺς δαίμονες, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ καταφέρουν τὸν παπα-Παῦλο νὰ παραμείνη στὸ χωριό του.
Οἱ μάγισσες παρασκεύασαν τὰ πιὸ δραστικὰ μάγια, τὰ ὁποῖα ρίξανε μέσα στὸ ποτὸ ποὺ θὰ πρόσφεραν στὸν ἱερομόναχο. Ἐκεῖνος, μία μέρα πρὶν φύγη ἀπὸ τὸ χωριό του, μὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ ταπείνωση τέλεσε τὴν θεία Λειτουργία καὶ προσευχήθηκε, γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς συγγενεῖς του καὶ γενικὰ γιὰ ὅλους τοὺς κατοίκους τοῦ χωριοῦ, νὰ τοὺς φυλάη ὁ Θεὸς καὶ ἡ πρεσβεία τῆς Παναγίας Αὐτοῦ Μητέρας τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀφοῦ κατέλυσε τὰ ἅγια Μυστήρια τῆς θείας Εὐχαριστίας, τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου, βγῆκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ πῆγε στὴν αἴθουσα δεξιώσεων, ὅπου τοῦ πρόσφεραν οἱ μάγισσες τὸ ποτὸ ποὺ εἶχαν παρασκευάσει. Ὁ Ἀββᾶς Παῦλος, ὅπως κάνουν ἐκ παραδόσεως ὅλοι οἱ μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἔκανε κι αὐτὸς τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, πρῶτα ἐπάνω του καὶ ὕστερα σταύρωσε καὶ τὸ ποτήρι μὲ τὰ μάγια καὶ τὸ ἤπιε ὅλο.
Στὴν συνέχεια ἀκολούθησε τὸ φαγητό, ποὺ κι ἐκεῖ εἶχαν ρίξει ἄλλα μάγια, ἀλλὰ καὶ στὸ φαγητὸ ὁ π. Παῦλος ἔκανε πρῶτα τὴν προσευχή του καὶ μετὰ τὸ φαγητὸ ἔκανε εὐχαριστία, ὅπως πρέπει νὰ κάνουν κι ὅλοι οἱ χριστιανοί.
Ἀφοῦ ἔφαγε ἀπὸ τὰ παρασκευασθέντα γι’ αὐτὸν φαγητὰ ποὺ εἶχαν τὰ μάγια, δὲν ἔπαθε ἀπολύτως τίποτε καὶ ὅπως ὁ ἴδιος ὁμολόγησε οὔτε κατάλαβε τίποτα καὶ καμιὰ διαφορὰ στὸν ἑαυτό του, διότι τὴν ἄλλη μέρα ἀναχώρησε καὶ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐπέστρεψε ἀβλαβὴς στὴν μετάνοιά του.
Οἱ μάγισσες εἶπαν ὅτι ἔβαλαν ὅλη τους τὴν μαγικὴ τέχνη καὶ βεβαίωναν τοὺς χωριανοὺς ὅτι εἶναι ἀδύνατο ὁ παπὰς αὐτὸς νὰ μείνει ἄλλο στὸ Ὄρος, ἀλλὰ πρέπει νὰ γυρίση σύντομα στὸ χωριό του, γιατί ἂν δὲν γυρίση, θὰ τοῦ στρίψη τὸ μυαλὸ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ σ’ αὐτὸν θὰ κάνουν τὰ μάγια. Θὰ πρέπη λοιπόν, ἔλεγαν αὐτές, σὲ ἕνα τὸ πολὺ δυὸ μῆνες νὰ εἶναι φερμένος ἐδῶ.
Παρὰ ταῦτα ὅμως ὁ Ἀββᾶς Παῦλος ἔζησε μετὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ περισσότερα ἀπὸ 50 χρόνια καὶ δὲν αἰσθάνθηκε τὴν παραμικρὴ ἐπιθυμία, ὄχι νὰ πάη στὸ χωριό του καὶ νὰ μείνη, ἀλλ’ οὔτε νὰ τὸ ἐπισκεφθῆ ξανά».
Τὰ μάγια λοιπὸν δὲν πιάνουν τὸν χριστιανό, ὅταν αὐτὸς εἶναι πιστὸς στὸ Θεὸ καὶ ἐκπληρώνη τὰ καθήκοντά του πρὸς τὴν Ἐκκλησία, τὸν συνάνθρωπο καὶ τὸν ἑαυτό του. Ἀλλὰ καὶ ὅταν κάνη ὅλα τὰ πνευματικά του καθήκοντα, πρέπει ἀπαραίτητα, πρὶν φάη ἢ πιῆ κάτι ἔστω καὶ σκέτο νερό, πρῶτα νὰ κάνη τὸ Σταυρό του καὶ νὰ σταυρώνη ἐκεῖνο ποὺ πρόκειται νὰ φάη ἤ νὰ πιῆ καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας, ἐξουδετερώνει κάθε σατανικὴ ἐνέργεια, μὲ τὴν ὁποία θέλει ὁ διάβολος ἢ οἱ ἄνθρωποι νὰ τὸν βλάψουν».