 |
| Φωτογ.: augoustinos-kantiotis |
Ζητεῖται σκύλος νοήμων, ἀλλὰ νὰ μὴν γαυγίζει.
Πλήρης διατροφή καὶ προστασία. Ἀνυπακοὴ ἵσον φόλα.
Ἡ ἱστοσελίδα Ἐξάψαλμος δημοσίευσε ἕνα σχόλιο «ἑνὸς θαρραλέου καὶ μαχητικοῦ ἱεράρχη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου», χωρὶς νὰ δημοσιεύει τὸ ὄνομά του, σχετικῶς μὲ ὅσα γράφεται στὸν τύπο ὅτι συμβαίνουν μεταξὺ ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Τὸ θάρρος καὶ ἡ μαχητικότης εἶναι σπάνια στὴν ἐποχή μας καὶ εἶναι πολὺ ὡφέλιμα ἄν συνοδεύονται ἀπὸ σωφροσύνη, γνώσι καὶ λογική· διότι ἄλλως ἐκπίπτουν σὲ θράσος καὶ ἐριστικότητα, τὰ ὀποία δὲν ὡφελοῦν κανέναν, ἀλλὰ δημιουργοῦν ἐντάσεις καὶ φανατισμοὺς καὶ ἐξυπηρετοῦν ὅ,τι δήποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀλήθεια.
Θὰ μείνω μόνον σὲ μερικὲς θέσεις ποὺ ἐμφανίζονται σ᾿ αὐτό τὸ σχόλιο.
1 Η επαρχία της Κρήτης δεν έχει καμία διαφορά από τας άλλας εν τω εξωτερικώ Επαρχίας του Πανιέρου Οικουμενικού Θρόνου.
2 Που ακούστηκε αι Πατριαρχικαί Μοναί της νήσου Κρήτης- η οποία εξαρτάται διοικητικά και πνευματικά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο- να έχουν το αυτό καθεστώς με τας Πατριαρχικάς Μονάς των Νέων Χωρών.
3 Τι σχέση έχει η εν Κρήτη Εκκλησία με τις Νέες χώρες; Είναι μια απλή Επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου.
4 ο Πατριάρχης τους έχει δηλώσει πολλές φορές, ότι δεν τον ενδιαφέρει η διαχείριση της κτηματικής περιουσίας των Μονών.
5. Ξεχνούν βέβαια ότι άνευ του Πατριαρχείου δεν είναι τίποτα, παρά ένα μεγάλο μηδενικό!!!
Ποὺ τὰ βρῆκε αὐτὰ ὁ θαρραλέος καὶ μαχητικός; Εἶναι σίγουρος ὅτι ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα; Προφανῶς, διότι διαφορετικὰ δὲν θὰ τὰ ἔλεγε, ἐκτὸς καὶ ἄν κρυπτόμενος πίσω ἀπὸ τὴν ἀνωνυμία του, λέγει ἀνέξοδα ὅτι θέλει.
Ὁ ἰστότοπος Ἐξάψαλμος χαρακτηρίζει τὸ θέμα «σημαντικὸ γιὰ τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο». Εἶναι, ἐπίσης, ὄχι μόνον σημαντικό, ἀλλὰ καὶ ζωτικὸ γιὰ τοὺς Κρῆτες ὁρθοδόξους καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Ὁ θαρραλέος βλέπει τὴν Κρήτη σὰν ἐπαρχία τοῦ Πατριαρχείου ἡ ὁποία «δεν ἔχει καμμία διαφορά από τας άλλας εν τω εξωτερικώ Επαρχίας του Πανιέρου Οικουμενικού Θρόνου». Μόνον ποὺ ὑπάρχει μία διαφορὰ σημαντικὴ τὴν ὁποία παραβλέπει ὁ ἀνώνυμος θαρραλέος. Μιλῶντας σχηματικὰ καὶ μόνον, λέμε ὅτι στὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης οἱ ὑπάρχουσες ἐξ ἀρχῆς Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες ἀπεροφήθησαν ἀπὸ τοὺς Λατίνους. Ὅταν ἀργότερα μετανάστευσαν ἐκεὶ ὀρθόδοξοι πληθυσμοὶ, σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν ἐκκλησίες διασπορᾶς καὶ ὅσες ἀνήκαν στὴν ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος κατέληξαν στὴν διοικητικὴ ἀρμοδιότητα τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Τὰ ἴδια ἔγιναν στὴν Ἀμερικὴ καὶ τὴν Αὐστραλία. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἑκκλησίες συνηθίζεται νὰ χαρακτηρίζονται ὡς «ἐπαρχίες» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, χωρὶς νὰ ὑπάρχει καμμία κανονικὴ ἐκκλησιαστικὴ θεμελίωσις, ἀλλὰ στηριζόμενη στὴν χρονίζουσα «συνήθεια».
Στὴν Κρήτη, ὅμως, ὑπάρχει Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἐξ ἀρχῆς. Ἔχει περάσει ἀπὸ δῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἔχει ἱδρύσει τὴν Ἐκκλησία Κρήτης, ἔχει στείλει τὸν μαθητή του Τίτο, ὑπάρχει ἡ πρὸς Τίτον ἐπιστολή... Ὅταν ὑπῆρχε ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία Κρήτης τί ὑπῆρχε ἐκεῖ ποὺ αἰῶνες ἀρχότερα ἔγινε ἡ Κωνσταντινούπολις καὶ συνεστήθη τὸ Πατριαρχεῖο; Ἀλλα, δὲν εἶναι τοῦ παρόντος ἡ ἀναλυτικὴ διερεύνησις. Θεωρεῖ, λοιπόν, ὁ θαρραλέος ἀνώνυμος ὅτι ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης δὲν ἔχει καμμία διαφορά ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν τῆς διασπορᾶς, τὶς ὁποίες θεωρεῖ τὸ Πατριαρχεῖο ἐπαρχίες του. Θὰ πεῖ κανεὶς ὅτι στὴν ἐποχή μας ὁ κάθε ἕνας θεωρεῖ ὅτι θέλει καὶ ἀποκαλεῖ ἀλήθεια ὅτι νομίζει ὅτι ἐξυπηρετεῖ τὸ συμφέρον του, ἀλλὰ ἐδὼ μιλάμε γιὰ ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο, τὀ ὁποῖο ὅμως, κρύπτεται πίσω ἀπὸ τὴν ἀνωνυμία, ἄν καὶ χαρακτηρίζεται «θαρραλέο».
Στὸ σημεῖο 3 ἐπανέρχεται καὶ λέει: «Τι σχέση έχει η εν Κρήτη Εκκλησία με τις Νέες χώρες; Είναι μια απλή Επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου». Ποιά εἶναι ἡ διαφορὰ τῶν Νέων Χωρῶν μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης; Γνωρίζει ὁ ἀνώνυμος; Οἱ λεγόμενες Νέες χῳρες ὅταν ἀπελευθερώθησαν ἀπὸ τὴν Τουρκικὴ δουλεία ἦταν κανονικὲς ἐπισκοπὲς καὶ μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Τὸ 1928 ἐπιχειρήθηκε κάποια τακτοποίησις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος, καθότι πλέον ἀνήκαν στὴν Ἑλλάδα. Ἄλλη συζήτησι τοῦ τί καὶ γιατὶ ἔγινε. Ἡ Ἐκκλησία Κρήτης, ὅμως, ἦταν ἀπὸ καιροῦ Ἐλεύθερη καὶ Ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία:
«Ἡ ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησία φυλάττουσα ἀπαραμείωτα τά δόγματα, τούς Ἱερούς Κανόνας καί τάς τυπικάς διατάξεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἐλευθέρα ἵνα κανονίσῃ πάντα τά λοιπά κατ’ αὐτήν ἐν κοινῇ συμπράξει μετά τῆς Κρητικῆς Πολιτείας». (Σύμβασις Κρητικῆς Πολιτείας – Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (14ης Ὀκτωβρίου 1900) Ἀριθ. Πρωτοκόλλου 6133. Ἄρθρον 6ον)
Τὸ μόνον δικαίωμα ποὺ εἶχε ὁ Πατριάρχης ἦτο νὰ ἐκλέγῃ ἀπὸ τὸ τριπρόσωπο ποὺ τοῦ ἔστελναν οἱ Κρῆτες Ἐπίσκοποι τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης, ἀλλὰ ἦταν ἀπαραίτητη καὶ ἡ συναίνεσις τοῦ Ὑπάτου Ἀρμοστοῦ Κρήτης γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυσί του στὸ νησί. Πέραν τοῦτου οὐδέν.
«Ὁ Ὕπατος Ἁρμοστής ... παρέχει ἤ οὐ τήν συναίνεσιν Αὐτοῦ πρός ἐγκαθίδρυσιν τοῦ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκλεγομένου Μητροπολίτου Κρήτης καί τῶν παρά τῆς ἐν Κρήτῃ Ἐπισκοπικῆς Συνόδου ἐκλεγομένων Ἐπισκόπων». ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ἔτους 1907 Ἐπίσημος Ἐφημερίς τῆς Κρητικῆς Πολιτείας (Τεῦχος Θ΄, ἀριθμ. 7, τῆς 8-2-1907) Ἄρθρ. 37
Ὁ τελευταῖος λόγος περὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὅπως βλέπετε, δὲν ἦτο τοῦ Πατριάρχου, ἀλλὰ τοῦ Ὑπάτου Ἀρμοστοῦ τῶν Κρητικῶν, τῆς Κρητικῆς Πολιτείας. Οἱ λόγοι εὐνόητοι. Νὰ μὴν μπορῇ ἡ Τουρκία διὰ τοῦ Πατριάρχου νὰ παρεμβαίνει στὰ πράγματα τοῦ κράτους. Καὶ ὁ πλέον ἠλίθιος καταλαβαίνει πόσο πολὺ περισσότερο σήμερα ἱσχύουν ἀντίστοιχοι λόγοι....
Βέβαια τὸ 1961 γίνεται ἕνα «πραξικόπημα», ὅσον ἀφορᾶ τὰ δίκαια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ ἔρχεται ὁ Ν. 4149/1961 καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης ἀπὸ Αὐτόνομη καθίσταται «ἡμιαυτόνομη» διότι μιὰ σειρὰ ἀρμοδιοτήτων διοικητικοῦ, δικαστικοῦ καὶ νομοθετικοῦ χαρακτήρα παραχωροῦνται στὸ Πατριαρχεῖο.
Γιατὶ παραχωρήθηκαν; Ἀπὸ ποιούς; Τί παραχωροῦσαν; Τὰ προσωπικά τους δικαιώματα ἤ τοῦ σογιοῦ τους; Ρώτησαν τὸν λαό, πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες; Ὅσο τὸν ρωτοῦν καὶ σήμερα ποὺ πωλοῦν ὅτι ἔχει ἀπομείνει ἀπὸ τὴν πίστι καὶ τὴν χώρα, σὰν μικροπωλητὲς, στὶς λαϊκὲς τῆς δαιμονικῆς ἐσπερίας.
Ἥδη ἀπὸ τὸ Ἄρθρον 1 ὁρίζεται ξεκάθαρα ὅτι ἡ μέχρι τότε Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Κρητης γίνεται ἡμιαυτόνομη.
«Ἡ ἐν Κρήτη Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀπαρτιζομένη ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ τῶν Ἱ. Ἐπισκοπῶν Κρήτης, εἶναι ἡμιαυτόνομος, ἔχουσα τὴν κανονικὴν ἐξάρτησιν αὐτῆς ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου». Ν. 4149/1961 ἀρθρ.1
Ἐπ᾿ αὐτοῦ ὁ θαρραλέος ἀνώνυμος μπορεῖ νὰ ἀνατρέξει στὰ κείμενα καὶ νὰ δῇ τί συνέβη. Ἀπορῶ πῶς γράφει ὅτι «Από ένα λάθος μας το 1961 που έγινε στον νέο καταστατικό Χάρτη της εν Κρήτη Εκκλησίας, σήμερα υποφέρει η Μήτηρ Εκκλησία». Ἄς μᾶς πεῖ ποιὸ ἦταν τὸ λάθος. Τί δηλαδὴ ἤθελαν οἱ φαναριῶτες «γιὰ νὰ μὴν ὑποφέρουν σήμερα»- διότι ὅταν βλέπετε Μητέρα Ἐκκλησία κλπ σημαίνει τὴν Φαναριώτικὴ νομενκλατοῦρα ποὺ λυμαίνεται τὴν Ἐκκλησία.
Ὅποιος θέλει ἄς ἀναζήτήσει σχετικὸ ἄρθρο, μὲ τίτλο «Πατριαρχικὰ Σταυροπήγια τῆς Κρήτης καὶ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Πραγματικότητες καὶ φαντασιώσεις», ὅπου ἐξηγοῦνται πολλά.[1]
Ἀκολούθησαν ἡ Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξι 812/1962 (25ης Σεπτεμβρίου) περὶ «Ἀνυψώσεως τῶν ἐν Κρήτη Ἐπισκοπῶν εἰς τὴν ἀξίαν Μητροπόλεων τιμῆς ἔνεκεν» και κυρώθηκε με το ἄρθρο 13 τοῦ Νομοθετικοῦ Διατάγματος 4562/1966. Μὲ αὐτὸ γίνεται τὸ ἐξῆς: Τὸ Πατριαρχεῖο ἀπονέμει σὲ ἕκαστο ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης «τόν τίτλον τοῦ Μητροπολίτου, τιμῆς ἕνεκεν», χωρὶς καμμία παραβίασι τῶν δικαιωμάτων καὶ προνομίων του στὴν Μητρόπολί του «ἀπαραβιάστων μέντοι γε καί ἀναλλοιώτων συντηρουμένων καί ἐφεξῆς, ... τῶν ἐπί τῆς οὐτωσίν εἰς Μητρόπολιν ἀνυψουμένης Ἐπισκοπῆς δικαιωμάτων καί προνομίων αὐτοῦ». (Πράξι 812/1962)
Καὶ ἔρχεται τὶ 1993, ἐπὶ Πατριαρχείας τοῦ Βαρθολομαίου, καὶ οἱ τιμῆς ἔνεκεν Μητροπόλεις μετατρέπονται σὲ ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπόλεις τοῦ Θρόνου μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι μεταπίπτουν «υπό την άμεσον εξάρτησιν και υποταγήν του καθ’ ημάς Αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου». Πατριαρχικός Τόμος 301 της 9ης Μαρτίου 1993 «Ανακηρύξεως εις εν ενεργεία Μητρόπολιν της τιμής ένεκεν Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας».
Ἔτσι κατήντησε ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης στὰ τελευταία 130 χρόνια τῆς πορείας της ἀπὸ ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία νὰ γίνῃ κατ᾿ ἀρχὴν ἡμιαυτόνομη καὶ μετὰ τὸ 1993 νὰ ἀποροφηθῇ ἀπὸ τοὺς ἀδηφάγους Φαναριῶτες. Καὶ βγαίνουν σήμερα ἀνωνύμως οἱ τιτουλάριοι ἐπίσκοποι τοῦ Φαναρίου νὰ λένε τὰ παραπάνω ἀπίθανα καὶ ἀνιστόρητα.
Ὅσον ἀφορᾷ τὰ σταυροπήγια ἄς ἀνατρεέξει ὁ θαρραλέος στὸ παραπάνω ἄρθρο [1] νὰ μάθῇ τί ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ αὐτὰ καὶ γιατὶ ὁ πατριάρχης ἔκανε τοὺς ἡγουμένους τους τιτουλαρίους ἐπισκόπους καὶ τότε θὰ καταλάβῃ ἄν ἰσχύει αὐτὸ ποὺ λέει στὸ σημεῖο 4 ὅτι: «ο Πατριάρχης τους έχει δηλώσει πολλές φορές, ότι δεν τον ενδιαφέρει η διαχείριση της κτηματικής περιουσίας των Μονών».
Τὸ σοβαρώτερο ὅμως ἀπὸ ὅλα εἶναι τὸ σημεῖο 5. «Ξεχνούν βέβαια ότι άνευ του Πατριαρχείου δεν είναι τίποτα, παρά ένα μεγάλο μηδενικό!!!» Ἐδὼ ὑπάρχει σοβαρὸ πρόβλημα ἐπειδὴ ὑβρίζεται ἡ ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ. Ἐδὼ ἔχουμε καὶ διὰ τῶν λόγων τὸν ἐξευτελισμὸ τῆς Ἱερωσύνης ποὺ παρατηροῦμε διὰ τῶν πράξεων. Ὁ ἀνώνυμος ἀποκαλεῖ «μεγάλα μηδενικά» τοὺς ἐπισκόπους τῆς Κρήτης!!!! Ἀνεξαρτήτως τοῦ τί πράγματι εἶναι ὡς ἄνθρωποι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκαλεῖ «μηδενικά» ἀνθρώπους ποὺ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔχει τιμήσει μὲ τὴν ἀρχιερωσύνη καὶ τοὺς ἔχει ἀναθέσει τὴν διαποίμανσι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Τὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι ὁ ἀνώνυμος συναρτᾶ τὴν ἀρχιερωσύνη μὲ τὸ Πατριαρχεῖο!!! «Ἄνευ τοῦ Πατριαρχείου» λέγει «δὲν εἶναι τίποτα», οἱ ἐπίσκοποι, «παρὰ ἕνα μεγάλο μηδενικό». Αὐτὸς εἶναι ὁ σεβασμὸς του, καὶ ὁ σεβασμὸς ὅλων αὐτῶν τῶν παπίσκων, πρὸς τὴν ἀρχιερωσύνη. Μιλοῦν σὰν νὰ ἔχουν δώσει κάτι δικό τους, τὸ ὁποῖο ὅποτε θέλουν τὸ παίρνουν πίσω καὶ ἀπαιτοῦν ἀπόλυτη ὑποταγὴ καὶ δουλικὴ ὐποτέλεια ὡς νὰ μὴν εἶναι οἱ ἐπίσκοποι λειτουργοὶ τοῦ Ὑψίστου, ἀλλὰ ἐξυπηρετητὲς τῶν συμφερόντων τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχου.
Βέβαια ὅταν λένε ὅτι παίρνουν πίσω τὰ ὅσα ἔχουν γίνει πρὸ αἰώνων γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καὶ παραβλέπουν τὴν κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τὸν Ὀνούφριο καὶ δημιουργοῦν ἄλλη Ἐκκλησία ἀπὸ σχισματικοὺς, αἱρετικοὺς καὶ ἀχειροτόνητους, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετήσουν τοὺς Ἀμερικανοὺς πάτρωνές τους· μὲ ἀποτέλεσμα τὸν πόλεμο καὶ τὸ αἱματοκύλισμα στὴν Οὐκρανία, περιμένει κανεὶς νὰ σεβαστοῦν τὴν ἀρχιερωσύνη τῶν ἐπισκόπων τῆς Κρήτης; Μήπως ὅμως καὶ οἱ ἵδιοι οἱ Κρῆτες ἐπίσκοποι δὲν εἶναι συνεργοὶ σ᾿ αὐτὴ τὴν κατάστασι; Σαφῶς καὶ εἶναι καὶ τώρα ἀπολαμβάνουν τὰ ἐπίχειρα τῆς δουλικότητός τους καὶ τῆς ἀνεπάρκειάς τους.
Ἄν θεωροῦν «μηδενικὰ» τοὺς ἐπισκόπους, τί θεωροῦν τὸν ἀπλό λαό; Τὶ ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸ μηδέν; Γι᾿ αὐτὸ καὶ συνεργάστηκαν μὲ τὸ παγκόσμιο κύκλωμα ποὺ ἐπεχείρησε τὴν ὑγειονομικὴ ἀπάτη καὶ τὸν κλονισμὸ τῆς πίστεως καὶ βγῆκε ὁ Πατριάρχης μὲ τὸ σύνθημα «δὲν κινδυνεύει ἡ πίστις, ἀλλὰ οἱ πιστοί» τὸ ὁποῖο τὸ χρησιμοποίησαν κατὰ κόρον καὶ οἱ Κρῆτες ἐπίσκοποι...
Ἐμεῖς, ὡς ἄνθρωποι, δὲν θεωροῦμε μηδενικὰ τοὺς ἑαυτούς μας κατὰ τὴν ἔννοια τῶν φαναριωτῶν· ὡς Κρῆτες δέ, δὲν θεωροῦμε οὔτε τὸ νησί μας ἰδιοκτησία καὶ ἀεροπλανοφόρο τοῦ Πατριάρχη, οὕτε ὅ,τι τὰ μοναστήρια μας «εἶναι κανονικὸ ἔδαφος καὶ προέκτασι τοῦ Φαναρίου» [1] ὅπως λένε τὰ φερέφωνα του, ποὺ χειροτόνησε ἐπισκόπους.
Γεώργιος Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων. 13 Μαΐου 2024.