Σεβασμιώτατε, πρὶν γίνετε ἐπίσκοπος εἴχατε τὴν μορφὴ τοῦ ὡραίου, τοῦ ταπεινοῦ, τοῦ γλυκοῦ ἀνθρώπου. Ἀπὸ τότε ὅμως ποὺ γίνατε ἐπίσκοπος, καὶ βάλατε στὸ κεφάλι σας τὴν αὐτοκρατορικὴ μίτρα, καὶ φορέσατε τὸν αὐτοκρατορικὸ μανδύα καὶ σάκο, ἐμφανίζεσθε σὰν ἀνθρωπος τῆς ἐξουσίας. Τὸ λέω αὐτό, γιατί εἶστε ὁ μοναδικὸς ἐν Ἑλλάδι ἐπίσκοπος ποὺ ἤλθατε ἀνοικτὰ σὲ διαμάχη μὲ τὸ ποίμνιό σας. Καὶ κάθε τόσο γράφουν οἱ ἐφημερίδες καὶ σᾶς παρουσιάζει ἡ τηλεόραση νὰ μαλώνετε μὲ τὸ ποίμνιό σας. Νὰ μαλώνετε μὲ ἐκείνους τοὺς χριστιανοὺς ποὺ εἶναι ὄχι κλέφτες καὶ λωποδύτες, ὄχι ναρκομανεῖς καὶ ἐγκληματίες, ὄχι ὁμοφυλόφιλοι καὶ πόρνοι, ἀλλὰ μὲ ἐκείνους τοὺς εὐσεβεῖς καὶ ὁμολογητὲς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Σᾶς ἔστειλε ἡ Ἐκκλησία μας στὴ Μητρόπολή σας, γιὰ νὰ ποιμάνετε τὸ λαό της. Γιὰ νὰ τὸν κατηχήσετε, γιὰ νὰ καλέσετε καὶ ἐκείνους τοὺς χριστιανοὺς ποὺ σταμάτησαν νὰ ἐκκλησιάζονται, νὰ ἐκκλησιάζονται. Σᾶς ἔστειλε νὰ ὀργανώσετε τὸ φιλανθρωπικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ ἔργο τῆς Μητροπόλεώς σας. Καὶ ἐσεῖς, Σεβασμιώτατε, τί κάνετε; Βγήκατε στοὺς δρόμους καὶ κυνηγᾶτε τοὺς χριστιανούς, τοὺς ζωντανοὺς χριστιανούς, ἐκείνους ποὺ ἐκκλησιάζονται, ποὺ ἐξομολογοῦνται, ποὺ κοινωνοῦν τακτικὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔρευσε ἀπὸ τὴν πλευρά Του πάνω στὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ.
Ὅταν οἰ ἀνθρωποι σᾶς βλέπουν σ’ αὐτὴ τὴν ἄσχημη κατάσταση, ὠφελοῦνται ἢ σκανδαλίζονται; Καὶ ὁ σκανδαλισμὸς αὐτὸς τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων, νομίζετε ὅτι θὰ μείνει ἀτιμώρητος; Ἂν προέρχεται ἀπὸ ἐσᾶς σκεφθήκατε τί σᾶς λέει ὁ Χριστός; «ὅς δ’ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικός εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης, Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18, 6-7). Δὲν φοβόσαστε; Δὲν χάσατε τὸν ὕπνο σας; Κοιμᾶστε ἥσυχα καὶ ἤρεμα τὰ βράδια; Λειτουργεῖτε τὶς Κυριακὲς «ὄμορφα» καὶ ἡ φωνὴ σας βγαίνει ἄνετα; Ἐγώ, Σεβασμιώτατε, δὲν τὰ βάζω μὲ τοὺς χριστιανούς, ποὺ διαμαρτύρονται, ἀλλὰ μὲ ἐσᾶς. Οἰ χριστιανοὶ μπορεῖ ν’ ἀγνοοῦν πολλὰ ἀπὸ τὸν Λόγο τοῦ Θεού, ἐσεῖς ὅμως ὄχι. Γι’ αὐτὸ σταματῆστε αὐτὸν τὸν ἄχαρο πόλεμο ἐναντίον τῶν ὡραίων αὐτῶν χριστιανῶν τοῦ ποιμνίου σας καὶ προσπαθῆστε νὰ τοὺς ἠρεμήσετε. Αὐτοὶ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὸν Ἐσταυρωμένο, ἐσεῖς τί; Ὁμολογεῖτε τὴν ἐπιστήμη σας; δεῖξτε ἀγάπη, Σεβασμιώτατε, σ’ αὐτοὺς τοὺς ὁμολογητὲς τῆς πίστεως. Ἀντὶ νὰ τοὺς πολεμᾶτε νὰ καυχιέστε ποὺ ἔχετε στὸ ποίμνιό σας τέτοιους ἀγωνιστὲς ὀρθοδόξους χριστιανούς.
Καὶ θὰ τοὺς ἠρεμήσετε, ἂν σταματήσετε νὰ κυνηγᾶτε τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, Σᾶς ἐρωτῶ, Σεβασμιώτατε, λύσατε ὅλα τὰ προβλήματα τῆς Μητροπόλεώς σας καὶ ἦλθε τώρα ἡ σειρὰ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ; Ἄντε καὶ τὸν βγάλατε τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα, ποὺ βρισκόταν τόσα χρόνια καὶ ὅπως βρίσκονται σ’ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος. Ποῦ θὰ τὸν βάλετε, στὸ πατάρι τῆς ἐκκλησίας ἢ πίσω ἀπὸ τὰ καθίσματα τῶν ἐκκλησιαζομένων; Τὸν δικὸ σας Δεσποτικὸ θρόνο, ποῦ τὸν ἔχετε; Ἀσφαλῶς καὶ μέσα στὴν ἐκκλησία πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ἔξω στὸν κυρίως ναό, καὶ μάλιστα σὲ θέση, ὥστε νὰ σᾶς βλέπουν ὅλοι. Νὰ βλέπουν οἱ πτωχοὶ χριστιανοὶ τὰ χρυσοκέντητα ἄμφιά σας, τὴν ὡραία σας μίτρα καὶ τὴν ἀσημένια σας ράβδο. Τί κρῖμα, Σεβασμιώτατε. Ξέρετε, Σεβασμιώτατε, ἂν σκεφθῶ ὅτι ὀ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ βρίσκεται σὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα, καὶ μόνο ἐσεῖς ἀγωνίζεστε νὰ τὸν πετάξετε ἔξω τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, νομίζω ὅτι εἶστε σταυρομάχος.
Ἀσφαλῶς θὰ ἔχετε διαβάσει καὶ θὰ ἔχετε κηρύξει γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, θὰ ἔχετε τονίσει στὸν λαό, τὸ τί σημαίνει στὴ ζωὴ μας ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ πόσα σωτήρια ἀγαθὰ μᾶς προσέφερε, θὰ τοὺς ἀναφέρατε τὸ Κάθισμα τῆς Μεγάλης Πέμπτης: «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς, ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου, τῷ τιμίῳ σου Αἵματι, τῷ σταυρῷ προσηλωθείς, καὶ τῇ λογχῃ κεντηθείς, τὴν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις· Σωτὴρ ἡμῶν δόξα σοι». Θὰ εἴπατε στοὺς χριστιανούς, ὡς ἀρχιμανδρίτης ἀκόμα, ὅτι γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μᾶς μιλάει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη. Θὰ τοὺς ἀναφέρατε ἐκείνους τοὺς ἐξαίσιους ὕμνους: «Κύριε, ὅταν ἀνέβαινες πάνω στὸν Σταυρὸ, γιὰ νὰ σταυρωθῆς, τότε ὁλόκληρη τὴν Δημιουργία Σου τὴν κυρίευσε φόβος καὶ τρόμος. Καὶ τὴν μὲν γῆ τὴν ἐμπόδιζες καὶ δὲν τὴν ἄφηνες νὰ ἀνοίξη καὶ νὰ καταπιῆ τοὺς σταυρωτές Σου. Στὸν ἅδη ὅμως τοῦ ἐπέτρεπες νὰ στέλνη ἐπάνω στὴ γῆ τοὺς φυλακισμένους νεκρούς, καὶ βλέποντας τὴν δύναμί Σου οἱ ζωντανοὶ ἄνθρωποι, νὰ μπορέσουν νὰ ἀναγεννηθοῦν καὶ νὰ σωθοῦν. Ἐσύ Φιλάνθρωπε Κύριε, πού θὰ κρίνης ζῶντας καὶ νεκρούς, ἦλθες γιὰ νὰ μᾶς προσφέρης ζωὴ καὶ ὄχι θάνατο, ἂς εἶσαι δοξασμένος».
Καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ «Δεῦτε πιστοὶ τὸ ζωοποιὸν Ξύλον προσκυνήσωμεν, ἐν ᾧ Χριστὸς ὁ Βασιλεὺς τῆς δοξης ἑκουσίως χεῖρας ἐκτείνας ὕψωσεν ἡμᾶς εἰς τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα, οὕς πρὶν ὁ ἐχθρός, δι’ ἡδονῆς συλήσας, ἐξορίστους Θεοῦ πεποίηκε. Δεῦτε πιστοὶ Ξύλον προσκυνήσωμεν, δι’ οὗ ἠξιώθημεν, τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν συντρίβειν τὰς κάρας. Δεῦτε πᾶσαι αἱ πατριαί τῶν ἐθνῶν τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου ὕμνοις τιμήσωρεν. Χαίροις Σταυρὲ τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ τελεία Λύτρωσις, ἐν σοὶ οἱ πιστότατοι Βασιλεῖς ἡμῶν καυχῶνται ὡς τῇ σοὶ δυνάμει, Ἰσμαηλίτην λαόν, κραταιῶς ὑποτάττοντες. Σὲ νῦν μετὰ φόβου, Χριστιανοὶ ἀσπαζόμεθα, καὶ τὸν ἐν σοὶ προσπαγέντα Θεὸν δοξάζομεν λέγοντες· Κύριε ὁ ἐν αὐτῷ προσπαγείς, ἐλέησον ἡμᾶς ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος».
Τώρα τί πάθατε καὶ τὸν πολεμᾶτε, δὲν γνωρίζω. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζω εἶναι ποιά ἦταν ἡ καύχηση τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «ἐμοί δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ» (Γαλ.6,14). Ὀ Παῦλος καυχότον γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ σεῖς θέλετε νὰ τὸν πετάξετε ἔξω ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ τελικὰ νὰ παραμείνει μόνο τὸ σύνθρονό σας;
Βέβαια ὅταν θὰ ἔλθει ἄλλος ἐπίσκοπος, ποὺ ἀγαπάει καὶ τιμάει τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, νὰ ξέρετε ὅτι αὐτός, τὸν Ἐσταυρωμένο θὰ Τὸν βάλει καὶ πάλι στὸ Ἱερὸ Βῆμα. Ἀφῆστε λοιπὸν τὰ πειράματα στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας, σταματῆστε νὰ πολεμᾶτε τὸν Ἐσταυρωμένο, συφιλιωθεῖτε μὲ τὸ ποίμνιό σας, μὴ μᾶς σκανδαλίζετε καὶ μὴ θέλετε νὰ ἀμαυρώσετε τὸν βίο σας.
π. Κοσμᾶς
* Γιὰ τὴν ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ βιβλίο του «Σχολιάζοντας λίγα ἀπὸ ὅσα συνέβησαν»
Κ.Π.