Περιφέρεται στην ατμόσφαιρα συχνά ένα επιχείρημα. Η Εκκλησία που θέλει να φέρει κόσμο Κοντά της γιατί δεν κάνει τίποτα; Ή δεν κάνει αυτό κι εκείνο και το άλλο;
Η Εκκλησία δεν είναι μαγαζάκι. Δεν ψάχνει πελάτες. Ούτε εργαζόμενους. Η Εκκλησία καλεί αιώνια τον άνθρωπο (άνευ φυλής και έθνους) και τον προετοιμάζει συνεχώς να ταξιδεύει στο θαλασσοταραγμένο ταξίδι της Ζωής Της. Δεν βγάζει ανθρώπους στο δρόμο να πουλάνε ή να φωνάζουν τη πραμάτεια της, όπως κάποιοι άλλοι (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, ναι για τους Ιαχωβαδες λέμε).
Η Εκκλησία βασισμένη ΠΆΝΤΑ στα λόγια του Κυρίου περιμένει εκείνον που θα αποδεχθεί το κάλεσμα, "όστις" λέει ο Χριστός, όποιος θέλει.
Δεν εκβιάζει, δεν πουλάει, δεν χρεώνει. Απλόχερα δίνει και παίρνει.
Τώρα η Εκκλησία έχει ένα τεράστιο έργο. Κοινωνικό, φιλανθρωπικό, Ποιμαντικό, δογματικό. Η Εκκλησία πάντα κινείται προς τον κόσμο. Το μήνυμα της όμως δεν είναι για όλο τον κόσμο. Πολλοί οι κλητοι μας λέει ο Χριστός, ολίγοι όμως οι εκλεκτοί. Όλος ο κόσμος καλείται συνεχώς να μάθει, να συναντήσει, να ζήσει τον Χριστό αλλά δεν είναι όλοι έτοιμοι για την θυσία που χρειάζεται, γιατί ο Χριστός μας προειδοποίησε, "αρατω τον σταυρόν αυτού και ακολουθειτω". Εδώ παιδί μου θα μάθεις την ΑΛΉΘΕΙΑ, όχι την αλήθεια σου. Αυτή που σε βολεύει, που σε χρησιμοποιεί, που σε δικαιολογεί και σε κάνει να νομίζεις πως είσαι θεός. Θα μαθεις να ζεις την ΑΛΉΘΕΙΑ, που είναι ο Χριστός αλλά για να το κάνεις θα πρέπει να σηκώσεις σταυρό και να απαρνηθείς τον εγωισμό σου.
Όλα τα άλλα είναι προφάσεις. Δεν θες να είσαι μέλος της Εκκλησίας, με γεια σου και χαρά σου. Αλλά εκτός Εκκλησίας Χριστό δεν θα μάθεις. Αυτό που ονομάζεις στο μυαλό σου Χριστός είναι απλά ο εγωισμός σου καλυμμενος με στρώσεις ευσεβισμου, ηθικισμου και υποκρισίας.