Είναι αλήθεια πως πολλές φορές μας θλίβει η κατάσταση που βρίσκεται είτε η Πατρίδα μας, είτε κι αυτός ο εαυτός μας ακόμη! Αλλ’ όσο και να ψάξουμε τις αιτίες, είναι βέβαιο πως σ’ ένα θα καταλήξουμε: Πως μας λείπει το υπέροχο και μοναδικό φρόνιμα των Αγίων και των ηρώων. Αν το αποκτήσουμε, όλα θα αλλάξουν μέσα μας και γύρω μας.
Πρόκειται για το φρόνημα της γενναιότητας, της αντίστασης στο κακό, της άρνησης υποταγής στα σχέδιά του, της απόρριψης του φόβου στους κομπασμούς του, της εμμονής μας στην Πίστη και στην αρετή και σ’ όλα τα μεγάλα και τα μεγαλεία…
Δεν είναι τυχαίο που βλέπουμε πολλούς Αγίους, και μάλιστα τους μάρτυρες, να έχουν στο ένα χέρι τον Σταυρό και το άλλο τους χέρι να έχει ορθωμένη την παλάμη. Είναι αυτό ακριβώς που τους διακρίνει. Δηλαδή η άρνηση του κακού. Μια άρνηση που βέβαια τους στοίχισε, αλλά και μια άρνηση που τους ανέδειξε ακόμη και σε πρότυπα, αλλά και σε πολίτες του Παραδείσου.
Ως παράδειγμα τέτοιου φρονήματος, και μάλιστα ήρωα, είπαμε να αναφέρουμε αυτή τη φορά τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, όπως προκύπτει μέσα από ένα συγκλονιστικό περιστατικό με τον Ιμπραήμ. Για να το έχουμε υπόψη μας όλοι, άρχοντες και αρχόμενοι.
Όπως είναι γνωστό ο Ιμπραήμ, λίγο έλειψε να σβήσει οριστικά τον μέγα θρίαμβο της Ελληνικής Επανάστασης. Έκαιγε τα πάντα, έσφαζε ανελέητα τους ανθρώπους. Γινόταν χαλασμός όπου περνούσε.
Τόσο μεγάλος ήταν ο φόβος απ’ το κακό που έσπερνε παντού, ώστε πολλοί προσκύνησαν για να γλιτώσουν. Κι άλλοι και μάλιστα απ’ τους καπεταναίους, εξαγοράστηκαν δυστυχώς! Βλέπετε ο Ιμπραήμ χρησιμοποίησε ακόμη και το άφθονο χρήμα που διέθετε.
Ο αδιάφθορος Κολοκοτρώνης όμως, όπως δεν φοβήθηκε ούτε τον Δράμαλη, ούτε κανἐναν και ποτέ, έτσι δεν φοβήθηκε και τον Ιμπραήμ. Και δεν είναι μόνο αυτό που διακήρυξε ο ίδιος «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», είναι και η απάντηση που έδωσε στον ίδιο τον Ιμπραήμ.
Ο Ιμπραήμ, λοιπόν, έχοντας ήδη κάψει 30.000 ελιές και 60.000 άλλα καρποφόρα δένδρα, έχοντας κάψει όλα τα χωριά της Μεσσηνίας και της Αρκαδίας, έχοντας κάνει την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να εξαφανιστεί, στέλνει στον Κολοκοτρώνη το εξής μήνυμα:
«Να έρθετε να με προσκυνήσετε. Να παραιτηθείτε από τα φερσίματα της αποστασίας. Ήρθα εδώ για να κατακόψω, να κατακαύσω και σχεδόν να αφανίσω όλα τα δένδρα σας, όσα είναι χρήσιμα και αναγκαία προς τροφήν σας»
Σ’ αυτή δεν φοβερή κατάσταση, σε τούτη την δεινή απειλή, ποια ήταν η απάντηση του Κολοκοτρώνη; Ακούστε την:
«Αυτό οπού μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δένδρα μας, όχι τα κλαριά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μην μείνη, εμείς δεν σε προσκυνάμε.
Τι τα δένδρα μας αν τα κόψης και τα κάψης, την γην δεν θέλει την σηκώσεις και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια η γης, μένει δική μας και θα τα ματακάνει. Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μη ελπίζης πως την γην μας θα την κάνης δική σου. Βγάλτο απ’ το μυαλό σου»
Λένε πως τέτοια γενναία και τόσο ηρωική απάντηση δεν υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία, εκτός από εκείνο το γνωστό «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, από Έλληνες ήρωες κι αυτό ειπωμένο.
Άραγε τι καλύτερο διαθέτουμε σήμερα πέραν από τους Αγίους και τους Ήρωές μας;
Να πρότυπα για τη νέα γενιά!
Ας μας προβληματίσει πολύ γιατί με μεθοδευμένο τρόπο τους διώχνουν από τα σχολεία, απ’ την κοινωνία και από την καρδιά μας…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος