 |
| Οδυσσέας Σέλιος. Εύζωνας. 2024 |
Πρὸ δύο αἰώνων στὶς 25 Μαρτίου μία κραταιὰ ἕως τότε αὐτοκρατορία κλονίζεται ἀπὸ μία χούφτα ξωτάρηδων, μία δράκα ἀσήμων χωρικῶν μὲ λερὲς φουστανέλες καὶ τραχιὰ μουστάκια, οἵτινες μὲ μόνη τὴν εὐλογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ᾖραν τὰ ἐλάχιστα γιαταγάνια καὶ καριοφίλια τους ἔναντι τοῦ ἀηττήτου σουλτάνου καὶ τῶν ὀθωμανῶν δυναστῶν γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῆς Ῥωμιοσύνης.Ὁ μῦθος τοῦ Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ, οἱ διηγήσεις τῶν παππούδων ἐκ γενεῶν καὶ τὰ μαρτύρια τῶν Ἁγίων γιὰ τὴν Πίστη στὸν Ἀναστάντα Χριστὸ ἐπιβίωσαν στὸ συλλογικὸ ὑποσυνείδητο τῶν σκλαβωμένων καὶ φώλιασαν στὶς καρδιὲς τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 21 ὡς ἄσβεστος πόθος γιὰ τὴν ἱστορικὴ συνέχιση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς πτώσεως τοῦ τελευταίου Παλαιολόγου. Ἡ ἔκρηξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τὸ 1821 ἀνήμερα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεομήτορος ἤχησε ὡσὰν ἄλλη ἐπάνοδο τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸ ἀνεκλάλητο θαῦμα τῆς σωτηρίας τῶν Ἑλλήνων διαδέχτηκε ἐκείνη τὴν ἡμέρα τὸ ἑνοειδὲς θαῦμα τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἔκτοτε ἡ νίκη τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τῆς μιαρᾶς ἡμισελήνου συνύφανε ἀρρήκτως τὴν Ἔθνική μας μοῖρα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Ὀρθοδοξίας.Ὅσο κι ἂν ὠρύεται μαινόμενο τὸ ἐγχώριο ἐκσυγχρονιστάν καὶ τῆς μηδενιστικῆς ψευτοελίτ, ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Καραϊσκάκης, ὁ Μακρυγιάννης, ὁ Μπότσαρης, ὁ Παπαφλέσσας δὲν ξέρανε οὔτε ἀπὸ φιλελεύθερα κινήματα οὔτε ἀπὸ ταξικὲς ἐξεγέρσεις. Μία παρακμιακὴ κάστα νεόπλουτων καὶ ἡμιμαθῶν κουλτουριαραίων, ἡ ὁποία διαμορφώνει ἀποκλειστικὰ τὴν κρατικὴ ἰδεολογία, παραχαράσσει τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα, διατείνεται ὅτι εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν διαφωτιστῶν τῆς Ἑσπερίας καὶ διατρανώνει ὅπου σταθεῖ κι ὅπου βρεθεῖ μὲ σύνδρομα ἐνοχικὰ τὸν οἰκουμενικὸ χαρακτῆρα τῆς ἐπανάστασης, λὲς καὶ ἦταν ὑπόθεση τῶν παρεπιδημούντων στὴν Ὠκεανία.Ἡ Πατρὶς 200 χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἱεροῦ Ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ Ἀγῶνος βρίσκεται ἀκόμα δέσμια τουρκόψυχων συνεργατῶν τοῦ Ἐρντογάν μὲ μία κοινωνία θλιβερὰ προσκυνημένη ἀποτελουμένη ἀπὸ μικροαστούς, ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν προτιμήσει τὸν ἑαυτό τους, ἀνικάνους οὐχὶ μόνο νὰ μιμηθοῦν, ἀλλὰ καὶ νὰ τιμήσουν τοὺς προγόνους τους, ὡς ἔδει. Ὅπως τότε ἔτσι καὶ τώρα ὑπάρχει ἀνάγκη γιὰ μία νέα Ἐθνικοθρησκευτικὴ Ἐπανάσταση ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὸ πάθος καὶ τὴν ὁρμὴ τοῦ ’21. Μὲ τὶς ἰδέες μας, τὴν Πίστη μας καὶ τὸν ἀέναο ἀγῶνα γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἔχουμε καθῆκον νὰ ἐνυλώσουμε τὸ ἀνεκπλήρωτο ὄνειρο τῶν Ἡρώων τῆς Ἐθνεγερσίας σὲ ἁπτὴ κληρονομιὰ γιὰ τὶς ἑπόμενες γενεές. Γιὰ νὰ ἑορτάσουμε στὸ μέλλον ἐκεῖ ὅπου ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ φυσικὸς προορισμὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, στὴ Βασιλεύουσα ! Πέτρος Ἰ. Νικολοῦ