4. Ο λάθος ρόλος των γονιών στα παιδιά τους!
Αναφέρει επ’ αυτού ο θείος
Πατέρας για τον ρόλο του «unisex στυλ» κατά τη σύγχρονη
ορολογία, που υπήρχε και στην εποχή του και έχει φθάσει σήμερα στα άκρα! [1]Ας το
δούμε…
Eπίσης του αφήνεις μακριά μαλλιά, κατ’ αναλογία με το
κορίτσι, κάνοντας το παιδί θηλυπρεπές και καθιστώντας μαλθακή την ισχυρή φύση
του, απ’ την πρώτη στιγμή βάζοντας μέσα του τον έρωτα για τα χρήματα και
πείθοντάς το να συγκινείται από ανώφελα πράγματα. Γιατί κάνεις μεγαλύτερη την
επιβουλή εναντίον του; Γιατί το κάνεις να κατασαγηνεύεται απ’ τα σωματικά;
«Aν ο άνδρας», λέγει, «έχει μακριά μαλλιά, αυτό δεν είναι τιμητικό γι’ αυτόν» (A’ Kορ. 11,14). Δεν το θέλει αυτό η φύση. Δεν το επέτρεψε αυτό ο Θεός. Tο πράγμα αυτό έχει απαγορευθεί. Eίναι έργο της ελληνικής δεισιδαιμονίας. Πολλοί κρεμούν και στ’ αυτιά τους χρυσαφικά. Mακάρι ούτε και τα κορίτσια τους να μην τα φορούσαν, εσείς όμως και τα αγόρια τα οδηγείτε στην καταστροφή»
[Απ’
την Ομιλία του «ΠΕΡΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΤΕΚΝΩΝ»]
Κι επιπλέον αναφέρει για την θηλυπρεπή συμπεριφορά και τον ρόλο της, καθώς και για το ποιος είναι ο αληθινός άνδρας:
«Όταν δω έναν άνδρα να φοράει χρυσά κοσμήματα, να
στολίζεται, να περιποιείται τα μαλλιά του, να μυρίζει αρώματα, με τη γυναικεία
ενδυμασία και με το βάδισμα να φαίνεται θηλυπρεπής, να προσέχει τις απολαύσεις,
πώς θα μπορούσα να ονομάσω άνδρα αυτόν που πρόδωσε την ευγενική καταγωγή της
φύσεώς του και που στρέφεται προς το θηλυκό γένος;
Aν λοιπόν ο Παύλος δεν θεωρεί άξιο να αριθμήσει ανάμεσα
στους ζωντανούς μία γυναίκα που κάνει
αυτά, αλλά την απομακρύνει απ’ την ομάδα των ζωντανών και την τοποθετεί μαζί με
τους νεκρούς, λέγοντας, «εκείνη που ζει
με απολαύσεις έχει πεθάνει» (A’
Tιμ. 5,6), πώς θα
συγκαταλεγόταν στην τάξη των ανδρών ο άνδρας που κάνει αυτά, τα οποία όταν τα
κάνει γυναίκα έχει χάσει ακόμη και τη ζωή;
Γιατί μη μου δείξεις τον άνδρα από το χιτώνα του, ούτε
απ’ τη ζώνη του, ούτε απ’ το υπερήφανο βάδισμα στο σπίτι του, ούτε απ’ τις
φοβέρες και τις απειλές του, αλλά απ’ τη φιλοσοφική του σκέψη, όταν εξουσιάζει
τα πάθη του, όταν νικάει τις αρρώστιες της ψυχής, όταν εξουσιάζει το σπίτι του
που βρίσκεται μέσα του, δηλαδή την ψυχή του, και δεν παρασύρεται απ’ τις
παράλογες σκέψεις αυτός προ πάντων είναι άνδρας.
Aν όμως είναι προσηλωμένος στη μέθη και την κραιπάλη, και
αν ξοδεύει την ημέρα και τη χρησιμοποιεί σε διασκεδάσεις και οινοποσίες και
γίνεται από το πάθος πιο μαλακός από το κερί, πώς θα μπορέσω αυτόν να τον
ονομάσω άνδρα, τον αιχμάλωτο, τον αργυρώνητο δούλο, αυτόν που υποχωρεί σε όλα
τα πάθη, τον παραλυμένο, τον αποχαυνωμένο, τον θηλυπρεπή, αυτόν που νικιέται
απ’ όλα, αυτόν που δεν μπορεί να σταθεί στην παράταξη της μάχης; Ή δεν ξέρετε
ότι ο πόλεμος και η μάχη δε γίνεται με ανθρώπους όμοιους με μας, αλλά με τις
αόρατες δυνάμεις, με τις φάλαγγες των δαιμόνων, σύμφωνα με το μακάριο Παύλο «η πάλη μας δεν είναι προς αίμα και σάρκα,
αλλά προς τις αρχές, προς τις εξουσίες» (Eφ. 6,12).
Aυτό κυρίως είναι το γνώρισμα του ανδρός. Eκείνος λοιπόν
που στολίζεται αλλά δεν συμπεριφέρεται σαν νέος, εκείνος που καλλωπίζεται αλλά
δεν συμπεριφέρεται σαν άνδρας, πώς θα σταθεί στη μάχη; Ή πώς θα ονομασθεί
άνδρας, όταν συμπεριφέρεται πιο μαλθακά από κάθε γυναίκα;
Kατά τον ίδιο λοιπόν τρόπο που δεν μπορώ να τον ονομάσω
αυτόν άνδρα, αλλά πιο μαλθακό από γυναίκα, έτσι και τη γυναίκα που
συμπεριφέρεται σαν άνδρας θα την ονόμαζα πιο δυνατή από κάθε άνδρα, αν,
αρπάζοντας τα πνευματικά όπλα και φορώντας το θώρακα της δικαιοσύνης, φορώντας
το κράνος της σωτηρίας και προβάλλοντας την ασπίδα της Πίστεως, ζώνοντας τη
ζώνη της αλήθειας και παίρνοντας το μαχαίρι του Πνεύματος, σταθεί στην παράταξη
της μάχης, λάμποντας απ’ τα όπλα και γινόμενη απ’ το φρόνημά της πιο υψηλή απ’
τους ουρανούς, διαλύοντας τις φάλαγγες των δαιμόνων και καταργώντας την
τυραννία του διαβόλου, κατακεντώντας τα πάθη και προκαλώντας πτώματα πιο πολλά
από τα πτώματα στους πολέμους, όχι των ανθρώπων αλλά των παράλογων σκέψεων.
Γιατί η γυναίκα και ο άνδρας ξεχωρίζουν στα σωματικά…»
[Απ’ την Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ»]
[1] Περισσότερα, και ιδιαίτερα για τον επί του θέματος που συζητάμε ρόλο του, βλέπετε στο βιβλία μας «ΚΟΙΝΩΝΙΑ UNISEX;», 3η έκδοση