ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΩΝ ΨΗΦΙΣΑΝΤΩΝ ΤΟΝ «ΓΑΜΟ» ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑΝ ΤΩΝ ΤΈΚΝΩΝ ΤΩΝ.

    

   Ἐπειδή εἰς τίς ἡμέρες μας ἔχει γίνει ἐμφανής ἡ συνοδοιπορία καί συνταύτησις τῶν Ἐπισκόπων μέ τούς πολιτικούς ἄρχοντας, τούς αἱρετικούς καί λοιπούς ἐξουσιαστές καί ὡς ἐκ τούτου δέν  ἀναμένομε ἀπό αὐτούς μίαν γενναίαν ἀντίδρασιν ἀνταξίαν τῆς θέσεώς των καί ἰσαξίαν τῶν παλαιῶν ἁγίων Ἐπισκόπων καί ὁμολογητῶν, προβαίνομε ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς καί Πνευματικοί εἰς τόν ἀφορισμόν ὅσων βουλευτῶν ἐψήφισαν τόν ἀντίθετο εἰς τήν φύσι  νόμο τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τῆς υἱοθεσίας τῶν τέκνων. Ὁ ἀφορισμός αὐτός ἔχει τήν ἔννοια ὅτι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ψηφίζουν νόμους ἀντιθέτους  εἰς τήν φύσι καί εἰς τούς φυσικούς νόμους καί κυρίως ἀντιθέτους εἰς τόν εὐαγγελικό νόμο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀλήθεια καί ἡ σωτηρία ὅσων τόν ἀποδέχονται καί τόν ἐφαρμόζουν, τοποθετοῦν τούς ἑαυτούς των διά τῶν πράξεών των ἐκτός Ἐκκλησίας καί ἄν δέν μετανοήσουν καί ἐκτός τῆς σωτηρίας. Ἡ πρᾶξις δηλαδή τοῦ ἀφορισμοῦ  ἐπιβεβαιώνει καί ἐπισφραγίζει τήν ἐπιλογή τῶν βουλευτῶν αὐτῶν νά ἀντιστρατευθοῦν εὐθέως στό νόμο τοῦ Θεοῦ  καί νά συστρατευθοῦν μέ τούς ἐχθρούς καί πολεμίους τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

          Ὁ ἀφορισμός αὐτός βεβαίως ἰσχύει καί γιά ὅλους ὅσοι καλυπτόμενοι πίσω ἀπό αὐτόν τόν ἀντίθεο καί ἀφύσικο νόμο θελήσουν νά συνάψουν ἀνώμαλες, ἀφύσικες καί ἀντίθεες σχέσεις. Τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀγωνίζονται κατά τήν δύναμί των νά τηροῦν τό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί μετανοοῦν γιά τά τυχόν λάθη των. Ἄν ὅμως ἐκ τοῦ ἀντιθέτου νομιμοποιήσωμε τήν ἁμαρτία καί μάλιστα στή χειρότερή της μορφή, δηλαδή τήν ὁμοφυλοφιλία, τότε καταργοῦμε τό Νόμο τοῦ Θεοῦ, γινόμεθα αἱρετικοί καί βεβαίως χωριζόμεθα ἀπό τήν Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει καί γιά τούς Ἐπισκόπους καί κληρικούς οἱ ὁποῖοι θά ἀποδεχθοῦν στήν Ἐκκλησία αὐτήν τήν κατάστασι. Θέτουν δηλαδή καί αὐτοί τούς ἑαυτούς των ἐκτός Ἐκκλησίας.

          Τό δικαίωμα αὐτό τοῦ δεσμεῖν καί λύειν ἔχει δοθῆ στούς ἱερεῖς καί Πνευματικούς διά τῆς χειροτονίας καί χειροθεσίας των καί προσέτι  κατοχυρώνεται καί διά τοῦ ΙΔ΄Ἱεροῦ Κανόνος τοῦ Θεοφίλου Ἀλεξανδρείας καί ἀκόμη διά τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν, οἱ ὁποῖες στό σημεῖο αὐτό ἐντέλλονται διά τούς ἱερεῖς τά ἑξῆς:«Πρεσβύτερος εὐλογεῖ, οὐκ εὐλογεῖται, εὐλογίας δέχεται παρά Ἐπισκόπου καί συμπρεσβυτέρου, ὡσαύτως ἐπιδίδωσιν συμπρεσβυτέρῳ· χειροθετεῖ, οὐ χειροτονεῖ, οὐ καθαιρεῖ, ἀφορίζει δέ τούς ὑποβεβηκότας, ἐάν ᾦσιν ὑπεύθυνοι τῇ τοιαύτῃ τιμωρίᾳ» (Ἀποστ. Διαταγαί 8,28 –ΒΕΠΕΣ 2,162).

 

                   ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ