ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 estiapm@gmail.com
Πρίν προλάβουμε νά καταλάβουμε ποιοί εἶναι οἱ «παραθρησκευτικοί», κυκλοφορήθηκε τίς τελευταῖες ἡμέρες στό διαδίκτυο, βίντεο τό ὁποῖο δείχνει χειροτονία εὐαγγελικοῦ ἱερέα, παρουσίᾳ τοῦ τοπικοῦ Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεωργίου, ὁ ὁποῖος εἶναι μέλος τῆς τρέχουσας ΔΙΣ. Μετά τό πέρας τῆς χειροτονίας, ὁ Μητροπολίτης κλήθηκε ἀπό τόν ποιμένα τῆς εὐαγγελικῆς «ἐκκλησίας» νά μιλήσει στούς παρευρισκομένους.
Ὁ λόγος τοῦ Μητροπολίτη ἦταν πολύ θερμός, σάν νά πραγματοποιήθηκε χειροτονία Ὀρθοδόξου ἱερέα! Μίλησε γιά ἕνα «Πάσχα» πού ἔγινε μέ τά τόσα «ὡραῖα, σοφά καί πνευματικά» λόγια πού εἰπώθηκαν κατά τή χειροτονία. Μάλιστα, δεσμεύτηκε στό νέο ποιμένα «νά δώσουν μία κοινή μαρτυρία στόν σύγχρονο κόσμο»[i]. Ποιά κοινή μαρτυρία μπορεῖ νά δώσει ἡ Ὀρθοδοξία μέ τήν αἵρεση; τίς δέ συμφώνησις Χριστοῦ πρός Βελιάρ;[ii]
Οἱ ἄνθρωποι πού βρίσκονται στήν πλάνη, εἶναι ἀπόλυτα συμπαθεῖς καί ὀφείλουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι νά προσευχόμαστε καί νά προσπαθοῦμε γιά τήν ἐπιστροφή τους στή Μία καί μοναδική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Μέ τήν κολακεία τῆς πλάνης, καμμία διόρθωση δέν πρόκειται νά βροῦν οἱ ἴδιοι, ἀντιθέτως κινδυνεύουν καί οἱ Ὀρθόδοξοι νά παρασυρθοῦν καί νά πιστέψουν ὅτι εἴμαστε τό ἴδιο, ἀφοῦ ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης συμπορεύεται μαζί τους σάν νά μήν ὑπάρχει καμία δογματική διαφορά.
Μάλιστα, οἱ Ὀρθόδοξοι ἀποτελοῦν πεδίο προσηλυτισμοῦ τῶν συγκεκριμένων ὁμάδων, οἱ ὁποῖες διεξάγουν πολυδάπανες δραστηριότητες προκειμένου νά κάνουν ἔστω καί ἕναν προσήλυτο. Ὅμως, ἡ μία ψυχή πού θά παρασυρθεῖ ἀπό ἄγνοια, ἀλλά καί ἐξαιτίας τῆς ἀνεπαρκοῦς παρουσίασης τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἤ τῆς ὀλιγωρίας τους, ὡς αἰώνια καί ἀθάνατη, ἀξίζει περισσότερο ἀπό ὅλο τό φθαρτό κόσμο.
Ἦταν, ὅμως, αὐτή ἡ πρακτική τῶν Ἁγίων; Διαβάζουμε στό βίο τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, ὅπως ἀκριβῶς τό συνέγραψε ὁ Ἅγιος Παΐσιος:
«Ἐπειδή ὁ Πατήρ εἶχε μεγάλη ὀρθόδοξη εὐαισθησία, αἰσθανόταν πολύ βαθιά τήν μεγάλη εὐθύνη τοῦ ποιμνίου του καί ἐπαγρυπνοῦσε, πῶς νά τό προφυλάξη ἀπό τούς προβατόσχημους λύκους, τούς προτεστάντες, οἱ ὀποῖοι ἔκαναν προπαγάνδα στήν Ἀνατολή μέ τούς δασκάλους πού ἔστελναν νά κάνουν προσηλυτισμό. Γι’ αὐτό ὁ Πατήρ ἀναγκάσθηκε νά πάρη τρεῖς βοηθούς στό Σχολεῖο, τούς πιό μορφωμένους τοῦ χωριοῦ, γιά δασκάλους καί νά μή δέχεται κανέναν ἀπ’ ἔξω. Ἐνῶ στίς ἀρχές ἦταν πολύς ὁ φόβος ἀπό τούς Τούρκους καί τό Σχολεῖο τό εἶχε σάν κρυφό Σχολεῖο, ἀργότερα ἦταν χειρότερος ὁ φόβος ἀπ΄ τούς προτεστάντες, διότι ἤθελαν νά μολύνουν τήν ὀρθόδοξη πίστη τῶν παιδιῶν.
Μία φορά εἶχαν στείλει ἕναν δάσκαλο προτεστάντη, ὁ ὁποῖος, μόλις ἔφθασε στά Φάρασα, ζήτησε τό σπίτι τοῦ προτεστάντη Κουψῆ - πού τόν πλήρωναν νά κάνη προσηλυτισμό - γιά νά ξεφορτώση τά πράγματά του καί νά μείνη σ’ αὐτόν.
Ὅταν τό ἔμαθε γιά τόν δάσκαλο ὁ Πατήρ, πῆγε ἀμέσως, τόν συνάντησε καί τοῦ εἶπε: «Γρήγορα νά φύγης, ὅπως ἔχεις τά πράγματά σου, πρίν τά ξεφορτώσης, γιατί στά Φάρασα ἄλλον προτεστάντη δέν θέλουμε, μᾶς φθάνει ὁ ἕνας πού ἔχουμε, καί ἕνας Τοῦρκος πού εἶναι ἀπό χρόνια».
Μετά ἀπό αὐτά εἶπε καί στήν Ἐκκλησία ὁ Πατήρ: «Ὅποιος θά πῆ καλημέρα τοῦ Κουψῆ, νά τό ξέρη ὅτι θά βγῆ ἄλειωτος». Ἦταν ἡ μόνη λύση αὐτή, γιά νά ἀπομονώση τήν σφήκα, τόν Κουψῆ, ὁ ὁποῖος κέντριζε συνέχεια τούς νέους κυρίως, γιατί ἔχυνε στίς τρυφερές ψυχές τό δηλητήριο τῆς πλάνης του καί τούς ἀγρίευε μέ τό νά κατηγορῆ τόν Χατζεφεντῆ ὅτι διώχνει τούς δασκάλους, γιά νά ἀφήση τά παιδιά ἀμόρφωτα. Ἀφοῦ πιά δέν μιλοῦσε κανείς τοῦ Κουψῆ, ἀναγκάσθηκε νά καταλάβη τήν πλάνη του. Πῆγε στόν Πατέρα Ἀρσένιο, τοῦ ζήτησε συγχώρεση καί ἐπανῆλθε στό κοπάδι του καί αὐτός. Ἔτσι χάλασε πιά ἡ σφηκοφωλιά τῶν προτεσταντῶν.
Μεγαλύτερο κακό ἔκαναν οἱ προτεστάντες στόν εὐλαβῆ ὀρθόδοξο λαό τῆς Ἀνατολῆς παρά οἱ Τοῦρκοι, γιατί οἱ Τοῦρκοι ὁμολογοῦσαν ὅτι εἶναι Τοῦρκοι, καί οἱ Ορθόδοξοι Χριστιανοί τούς ἀπέφευγαν σάν Τούρκους. Ἐνῶ οἱ προτεστάντες παρουσιάζονταν μέ τό Εὐαγγέλιο καί παρέσυραν τούς ἁπλούς στήν πλάτη τους καί κατέστρεφαν ψυχές».[iii]
Ἀντίστοιχη ἀντιαιρετική δράση εἶχε καί ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐναντίον τῶν Εὐαγγελικῶν, ὅταν βρισκόταν στήν Κόνιτσα. Διαβάζουμε στό βίο του:
Γιά τό σοβαρώτατο αὐτό πρόβλημα ὁ Πατήρ Παΐσιος ἀπευθύνθηκε στίς ἐκκλησιαστικές ἀρχές ἀλλά δέν βρῆκε ἀνταπόκριση. Ἄρχισε λοιπόν μόνος του ἐντατικές προσπάθειες, γιά νά διαφωτίση τούς ἁπλούς ἀνθρώπους καί νά τούς στηρίξη στήν Ὀρθόδοξη πίστη. Πρῶτα-πρῶτα ἀνέθεσε σέ ἕναν ἔμπιστο καί συνετό ἄνθρωπο νά μάθη ποιοί πήγαιναν σέ αὐτές τίς συγκεντρώσεις (σ.σ.: τῶν εὐαγγελικῶν). Ὕστερα τούς πλησίαζε ἕναν-ἕναν καί τούς συμβούλευε νά μήν ξαναπᾶνε. Ἀκόμη καί νύχτα κατέβαινε στήν Κόνιτσα, γιά νά συναντήση κάποιους καί νά συζητήση μαζί τους. Γιά νά βοηθήση μάλιστα ὅλους τούς Κονιτσιῶτες νά καταλάβουν ὅτι ὁ προτεσταντισμός εἶναι αἵρεση, ἔγραψε ἕνα κείμενο ὑπό μορφήν ἐρωταποκρίσεων, τό ὁποῖο ἔβαλε σέ κορνίζα καί τό τοποθέτησε στόν ἐξωνάρθηκα τοῦ Ναοῦ στό Στόμιο. Τό κείμενο δέν σώθηκε, ἀλλά γνωρίζουμε ὅτι ξεκινοῦσε ὡς ἑξῆς:
- Πές μου, Πάτερ, τί εἶναι οἱ Εὐαγγελικοί;
- Προβατόσχημοι λύκοι, παιδί μου.
Δέν δίστασε ἀκόμη νά στείλη καί δυό νέους νά σπάσουν τήν πινακίδα πού ἔγραφε «Εὐαγγελική Ἐκκλησία». Ἐπίσης κάλεσε στό Μοναστήρι τόν ἀρχηγό τῶν Εὐαγγελικῶν ἀπό τήν Κατερίνη καί συζήτησε μαζί του μία ὁλόκληρη νύχτα. Οἱ Κονιτσιῶτες, πού τό ἔμαθαν αὐτό, περίμεναν νά δοῦν τί θά γίνη. Τήν ἄλλη μέρα τό πρωί εἶδαν τόν προτεστάντη ἀρχηγό νά φεύγη ἀπό τήν Κόνιτσα μέ κατεβασμένο τό κεφάλι. «Τόν ξετίναξε ὁ Καλόγερος, εἶπαν, σάν δένδρο φθινοπωρινό».
Ὁ δέ Ὅσιος ἔγραψε σέ ἐπιστολή του: «Εὐτυχῶς ἐδῶ τό προλάβαμε τό κακό. Δέν προλάβαμε νά διαλύσωμε τήν σφηκοφωλέαν τῶν Εὐαγγελικῶν καί ἄλλα ναυάγια παρουσιάστηκαν… Εὔχομαι ὁ Θεός νά φωτίση ὄλον τόν κόσμον καί αὐτούς, νά ἔλθουν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας».[iv]
Αὐτή, λοιπόν, ἦταν ἡ πρακτική τῶν Ἁγίων ἀπέναντι στούς προτεστάντες. Καί ὀφείλουμε ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τούς Ἐπισκόπους ὡς τούς λαϊκούς, νά ἀκολουθοῦμε τό δοκιμασμένο παράδειγμά τους, ἄν θέλουμε νά βοηθήσουμε τήν Ἐκκλησία, τούς ἑαυτούς μας ἀλλά καί τούς ἴδιους τούς προτεστάντες. Οἱ θρησκευτικές διπλωματίες καί ὁ οἰκουμενισμός δέν ἔχουν κανένα ὀρθόδοξο ἔρεισμα στή Γραφή καί στούς Πατέρες, ἀλλά ἀποτελοῦν προϊόντα παραθρησκευτικῶν ἀντιλήψεων.