“Λέγε την αλήθεια να ‘χεις το Θεό βοήθεια”

 

Ερωτήσεις Αδαούς

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

    Αφορμή για τα παρακάτω έλαβα από μια εγκύκλιο της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Κρήτης που εστάλη στις ενορίες λίγες μέρες πριν για να θέσει περιορισμούς στις περιπτώσεις αναδοχής ενός παιδιού.

Μεταξύ των προϋποθέσεων, η ύπαρξη βάπτισης του αναδόχου κατά το Ορθόδοξο Ανατολικό Δόγμα και στην περίπτωση που είναι έγγαμος, η τέλεση θρησκευτικού γάμου.

Βεβαίως η Ιερά Σύνοδος της Κρήτης έχει απόλυτο δίκιο. Οι προϋποθέσεις αυτές ήδη ισχύουν σε άλλες μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος εδώ και χρόνια. Και ο λόγος ύπαρξής τους είναι γιατί, φυσικά, δεν μπορεί να υπόσχεται ο ανάδοχος, μετά μαρτύρων, απόλυτη σύνταξη με τον Ιησού Χριστό και να Τον έχει προηγουμένως αρνηθεί τελώντας πολιτικό “γάμο” και συνεπώς απορρίπτοντας για τον οποιοδήποτε λόγο ένα άλλο μυστήριο της Εκκλησίας μας.

Ως εδώ, όλα καλά και δικαιολογημένα. Από εδώ και κάτω όμως τα πράγματα περιπλέκονται.

Ο λαός έχει μπερδευτεί και η συνείδησή του έχει προ καιρού αμβλυνθεί γύρω από τα ορθόδοξα κριτήρια συμμετοχής στα μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Ψάχνουμε, και καλά κάνουμε, αν ο ανάδοχος έχει κάνει πολιτικό “γάμο” για να τον αποτρέψουμε και δεν ενδιαφερόμαστε και δεν κατηχούμε το ποίμνιο της Εκκλησίας ώστε να υγιαίνει πνευματικά πριν αναλάβει τόσο δύσκολη αποστολή.

Μεριμνήσαμε ποτέ αν ο υποψήφιος ανάδοχος :

έχει σχέση ζωντανή με την Εκκλησία του Χριστού;

γνωρίζει τα της πίστεώς μας ώστε να τα διδάσκει διά έργων και λόγων του στο παιδάκι που αναλαμβάνει να κατηχήσει;

έχει ψυχική ισορροπία;

έχει διαταραγμένη προσωπικότητα;

έχει ποινικό μητρώο που σχετίζεται με εγκλήματα κατά των παιδιών

Αν είναι ο ίδιος ομοφυλόφιλος, παιδεραστής, κτηνοβάτης, σαδομαζοχιστής ή ανήκει σε ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ και ειδικά σ αυτό το ύποπτο και απροσδιόριστο “+”;

Αν κακοποιεί τη γυναίκα ή τα παιδιά του;

Αν τα παραμελεί και ασωτεύει;

   Γνωρίζει ο άνθρωπος αυτός τι ακριβώς υπόσχεται και τρόπον τινά ορκίζεται, αφού φυσάει, φτύνει, επαναλαμβάνει τρις την αποταγή του Διαβόλου προς δυσμάς και τρις βεβαιώνει την σύνταξή του με τον Χριστό μας, τρις ομολογεί την πίστη του δια της τριπλής απαγγελίας του Συμβόλου της Πίστεως με παρισταμένους μάρτυρες που βεβαιώνουν όλα τα παραπάνω και πολύ περισσότερα αφού αυτοί (ασυναίσθητα δυστυχώς οι περισσότεροι) θα φέρουν μετά την βάπτιση πάνω στο στήθος τους το μαρτυρικό;

Γνωρίζουν ότι τα μαρτυρικά δεν πετιούνται ούτε απλά καταχωνιάζονται αλλά όπως έκαναν οι ευλαβέστατες γιαγιάδες μας, φυλάσσονται σε ιδιαίτερο κουτάκι στο εικονοστάσι γιατί ως γνωστόν γιά όλα αυτά θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός; Αν, δηλαδή, όλα έγιναν σωστά στη βάπτιση αυτή;

Γνωρίζουν ότι η αναδοχή δεν έχει ως φυσικό επακόλουθο την Θ. Κοινωνία για 3 φορές μόνο, μαζί με τη λαμπάδα της βαπτίσεως, και δώρα για τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και στη γιορτή των αναδεκτών; Δεν γνωρίζουν την υψηλή αποστολή τους κατά το “ταύτα έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι”; (Ματθ. κγ’, 23)

Γνωρίζουν τι είναι και που τους χρειάζεται για την υγεία του παιδιού που βάπτισαν το ΕΠΟΡΚΙΣΤΟ ΕΛΑΙΟ;

Γνωρίζουν τα “μη” και τα “όχι” στους στολισμούς και τα ενδύματα παιδιών, νεοφωτίστου και ενηλίκων για να μην αναφέρω τα πρόστυχα, συχνά, ενδύματα κουμπάρας, μητέρας (μητέρας έγραψα! Ναι, μητέρας, να το βλέπω να το χορταίνω!!!), τα ανεπίτρεπτα προσκλητήρια κ.λ.π; Που έχουν κακοποιήσει το μυστήριο και το έχουν μετατρέψει σε κοινωνική εκδήλωση ευτελίζοντας ό, τι πιο ιερό υπάρχει στην Εκκλησία μας;

Και τόσα άλλα που συμβαίνουν και έχουν σχέση με το Άγιο Βάπτισμα.

Τα γνωρίζουν; Οι περισσότεροι όχι μόνο δεν τα ξέρουν, όχι μόνο δεν επιθυμούν να τα μάθουν, αλλά συχνά λοιδωρούν τους κληρικούς που τους τα ζητούν και πράττουν τα ακριβώς ανάποδα λες και ο τελών τη βάπτιση κληρικός είναι ένας κομπάρσος που εκτελεί το δικό του κομμάτι στο “θεατρικό” της βάπτισης!

Ποιός φταίει για την κατάσταση αυτή;

Φυσικά, ο ακατήχητος λαός και πολύ σωστά σε ένα από τα τελευταία συνέδριά της η Εκκλησία μας εντόπισε την ανάγκη επανευαγγελισμού του ακατήχητου λαού!

Η Εκκλησία μας όμως, δεν θα έπρεπε να αγνοεί ότι ο λαός έμεινε ακατήχητος διότι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι κατηχητές, οι κληρικοί όλων των βαθμίδων, δεν ανταποκριθήκαμε στην αποστολή μας. Έτσι δεν είναι;

Αν ο μαθητής δεν διδάχτηκε σωστά την ύλη του μαθήματος, φταίει πρωτευόντως ο εκπαιδευτικός και δευτερευόντως ο μαθητής.

Άρα θα έπρεπε κατά την παραπάνω σοφή Κυριακή προτροπή “και ταύτα έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι” να επιμορφώνονται μεν οι κληρικοί στις νέες τεχνολογίες και τα νέα δεδομένα αλλά και να μαθαίνουν τα της πίστεώς μας. Να γίνεται επιμόρφωση στο “πως” και “γιατί” των μυστηρίων της Εκκλησίας μας, στην Ιερά Παράδοση και την Πατερική Γραμματεία για να γίνεται παράλληλα και ο επανευαγγελισμός των κληρικών που θα κληθούν να επανευαγγελίσουν το λαό.

Γιατί ποιός φταίει που έμεινε το ποίμνιό μας βορρά στις σκοταδιστικές και δαιμονικές θεωρίες των πρόθυμων “γερακιών” της αλλοδαπής και των δορυφόρων τους της ημεδαπής που μέρα νύχτα απεργάζονται την αποδόμηση κάθε συνεκτικού της κοινωνίας μας κρίκου;

Ποιός φταίει που δεν μπορούμε συχνά ούτε να μιλήσουμε την ίδια γλώσσα με το λαό; Που δεν μπορούν να καταλάβουν ποιό είναι το θέλημα του Θεού και ποιό το νόημα των λόγων Του αφού απεμπολήσαμε την Πατερική θεόπνευστη διδασκαλία που ερμηνεύει με αλάνθαστο τρόπο, ως θεόπνευστη, το Ιερό Ευαγγέλιο;

Θα είχαμε τώρα πρόβλημα να μεταφέρουμε τη θέση της Εκκλησίας στο θέμα, ας πούμε, της ομοφυλοφιλίας;

Ποιός δεν έκανε σωστά τη “δουλειά” του στην διδασκαλία της αλήθειας του Χριστού; Οι άλλοι, οι αντικείμενοι, προοδεύουν επί τα χείρω, μεταφέροντας με τα αργυρώνυτα και κάποιες φορές εμετικά ΜΜΕ τις θέσεις των δαιμονικών ανθρώπων και το κάνουν αριστοτεχνικά. Εμείς, με τη βοήθεια όχι των ΜΜΕ αλλά του ίδιου του Αγίου Τριαδικού Θεού, της Παναγίας μας, όλων των Αγίων και των Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας, γιατί δεν μεταδώσαμε τόσες δεκαετίες πριν την Αλήθεια η οποία θα οδηγούσε κατευθείαν στην αγκαλιά του Θεού, κατά το γνωμικό του τίτλου του άρθρου αυτού “λέγε την αλήθεια, να ‘χεις το Θεό βοήθεια”;

Αν είχαμε μιλήσει αληθινά, καθαρά και πατερικά τώρα δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να κρατήσουμε τα προβατάκια μας μέσα στην ποίμνη. Γιατί τότε τα πρόβατα θα μας αναγνώριζαν και ξεχώριζαν απ’ τους ψευδοποιμένες και τους “μισθωτούς”. Θα ήξεραν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι διαφορετική “κανονικότητα” αλλά βδελυκτό από τον Θεό πάθος.

Θα ήξεραν ότι οι πιο ιερές λέξεις στον κόσμο, η “μητέρα”, ο “πατέρας”, η “μητρότητα”, η “πατρότητα”, η “οικογένεια” δεν είναι λέξεις και έννοιες που διαφοροποιούνται μέσα στο χρόνο ανάλογα με τις ορέξεις καθενός και είναι αναγνωρισμένες και δοκιμασμένες στο χρόνο ακόμη και από την Πολιτεία διά του Συντάγματός της αλλά και ως όροι που μας έδωσε ο Θεός  και προστατεύονται από την ηθική τάξη και τη συνείδηση του ανθρώπου.

Θα ήξεραν ότι η αυτοκτονία ή η καύση των σωμάτων οδηγεί τον άνθρωπο εκτός Εκκλησίας που σημαίνει ότι δεν θα δικαιούτο εκκλησιαστική κήδευση όπως άλλωστε ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες, τα Δόγματα και η Εκκλησιαστική συνείδηση-εμπειρία. Και έτσι δεν θα φοβόμασταν εμείς σήμερα να μιλήσουμε γι αυτά και να οριοθετήσουμε την πίστη της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να μην μηχανευόμαστε τρόπους να το αποφύγουμε όπως για παράδειγμα με τα ψυχιατρικά “συγχωροχάρτια” στους αυτόχειρες, ώστε να τους κηδεύουμε τελικά όλους. Με προφανή συνέπεια την άμβλυνση της συνείδησης και του ορθόδοξου κριτηρίου του λαού.

Θα ήξεραν ότι ο πολιτικός “γάμος” λογίζεται από την Εκκλησία μας ως μοιχεία και δεν αναγνωρίζεται ως αμαρτία που είναι, αν και συναριθμείται για λόγους νομικούς και θα κατανοούσαν γιατί οι συνειδητοί πνευματικοί ορίζουν επιτίμια στους τελούντες πολιτικό “γάμο” και δεν θα τα ανεδείκνυαν τα  κανάλια ως τα “κουτσομπολιά” της ημέρας!

Αλλά οι παραλείψεις μας διαμόρφωσαν μιά “νέα γενιά πραγμάτων” που με τη σειρά της συντηρεί μιά αξιακή, ηθική και εννοιολογική Βαβέλ που δεν πρόκειται ποτέ να μας βγει σε καλό γιατί ποτέ δε θα μπορέσουμε να συννενοηθούμε…προς τέρψιν του μισοκάλου και τώρα…βοήθειά μας!