Σύμφωνα με την μελέτη που μεταφέρουν οι The Epoch Times τα
άτομα που λαμβάνουν δύο δόσεις εμβολίου για τον COVID-19 μπορεί να
έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μακροχρόνια COVID-19.
Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο PLOS One, οι ερευνητές
εξέτασαν δεδομένα από 487 και 371 άτομα σε τέσσερις εβδομάδες και έξι
μήνες μετά τη μόλυνση από τον SARS-CoV-2, αντίστοιχα, για να εκτιμήσουν
τη συχνότητα, τα χαρακτηριστικά και τους προγνωστικούς παράγοντες του
μακροχρόνιου COVID μεταξύ των ασθενών.
Συμπτώματα long – Covid αναφέρθηκαν από το 29,2% των συμμετεχόντων τέσσερις εβδομάδες μετά τη μόλυνση.
Αυτός ο αριθμός μειώθηκε στο 9,4% στους έξι μήνες, υποδεικνύοντας ότι τα συμπτώματα μπορεί να μειωθούν με την πάροδο του χρόνου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η σοβαρότητα της
λοίμωξης που είχε ένας ασθενής, τόσο πιο πιθανό ήταν να εμφανίσει long – Covid.
Η συχνότητα εμφάνισης long – Covid σε τέσσερις εβδομάδες παρακολούθησης
σε όσους εμφάνισαν ήπια/μέτρια νόσο ήταν 23,4% σε σύγκριση με 62,5% σε
εκείνους με σοβαρές περιπτώσεις.
Στους έξι μήνες, η επίπτωση του long – Covid ήταν σημαντικά χαμηλότερη.
Για τα άτομα με ήπια/μέτρια λοίμωξη, μόνο το 7,2% ανέφερε συμπτώματα
σε σύγκριση με το 23,1% σε εκείνους με σοβαρές/κρίσιμες περιπτώσεις.
Το πιο συχνά αναφερόμενο σύμπτωμα ήταν η κόπωση.
Άλλα συμπτώματα περιελάμβαναν βήχα, γνωστική δυσλειτουργία ή ομίχλη του εγκεφάλου και απώλεια γεύσης και όσφρησης.
Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης τεσσάρων εβδομάδων, οι ασθενείς ήταν
πιο πιθανό να εμφανίσουν μακρά COVID-19 εάν είχαν προϋπάρχουσες
ιατρικές παθήσεις, μεγαλύτερο αριθμό συμπτωμάτων κατά την οξεία φάση της
νόσου COVID-19, εάν η μόλυνση τους ήταν πιο σοβαρή ή είχε ως αποτέλεσμα
τη νοσηλεία, ή εάν είχαν λάβει δύο δόσεις εμβολίου COVID-19.
Παρόλο που ο προηγούμενος εμβολιασμός συσχετίστηκε με μακροχρόνιο
COVID-19, οι συγγραφείς δεν μπόρεσαν να βρουν «κάποια επίδραση
αλληλεπίδρασης του εμβολιασμού κατά του COVID-19 και της οξείας
σοβαρότητας του COVID-19 στην πρόκληση μακράς COVID-19».
Αυτό σημαίνει ότι ο προηγούμενος εμβολιασμός «σχετιζόταν με την εμφάνιση long – Covid», εξήγησε ο καρδιολόγος Δρ Peter McCullough σε πρόσφατη ανάρτηση στο Substack.
Πώς τα εμβόλια κατά του COVID-19 μπορούν να συμβάλουν στη μακροχρόνια COVID-19
Σχεδόν το 7% των ενηλίκων των ΗΠΑ που συμμετείχαν
στην έρευνα το 2022 δήλωσαν ότι έχουν βιώσει long – Covid, μια κατάσταση
που συνήθως πιστεύεται ότι σχετίζεται μόνο με τη μόλυνση από
SARS-CoV-2.
Αν και οι ορισμοί του long – Covid19 διαφέρουν, τα Κέντρα
Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων ορίζουν ευρέως long – Covid19 ως «σημεία,
συμπτώματα και καταστάσεις που συνεχίζουν να αναπτύσσονται μετά από
οξεία λοίμωξη COVID-19» που μπορεί να διαρκέσουν για «εβδομάδες, μήνες ή χρόνια».
Ο όρος “long – Covid” χρησιμοποιείται επίσης για να αναφέρεται σε μετα-οξέα επακόλουθα της λοίμωξης SARS CoV-2 (PASC), του COVID μακράς διάρκειας και των μετα-οξέων επακόλουθων του COVID-19.
Οι ρυθμιστικοί φορείς των ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι ο εμβολιασμός κατά του COVID-19 μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης μακροχρόνιας COVID-19.
Μια θεωρία είναι ότι τα εμβόλια κατά του COVID-19 προλαμβάνουν την σοβαρή νόσηση και, όπως σημείωσαν οι ερευνητές στη μελέτη PLOS One, η σοβαρή νόσηση είναι ένας προγνωστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της πάθησης.
Ωστόσο, ορισμένες έρευνες υποδεικνύουν ότι η νόσηση
μπορεί να προκληθεί από μια ανοσολογική υπεραντίδραση στην πρωτεΐνη
ακίδας SARS-CoV-2 που χρησιμοποιούν τα εμβόλια COVID-19 για την πρόκληση
αντισωμάτων.
Μια θεωρία είναι ότι ο εμβολιασμός μπορεί να αναγκάσει ορισμένους ανθρώπους να δημιουργήσουν έναν δεύτερο γύρο αντισωμάτων που στοχεύουν το πρώτο.
Αυτά τα αντισώματα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν πρωτεΐνη ακίδας, η οποία στοχεύει τον υποδοχέα του μετατρεπτικού ενζύμου 2 (ACE2) της αγγειοτενσίνης – μια πρωτεΐνη της κυτταρικής επιφάνειας – και επιτρέπει στον ιό να εισέλθει στα κύτταρα.
Όπως η πρωτεΐνη ακίδας, αυτά τα «αντισώματα – απατεώνες» μπορούν επίσης να συνδεθούν με τον υποδοχέα ACE2 και να διαταράξουν τη σηματοδότηση ACE2, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει καταστάσεις που σχετίζονται με long – Covid.
Οι πιο σοβαρές περιπτώσεις…
«Οι πιο σοβαρές περιπτώσεις long – Covid που αντιμετώπισα,
είναι σε εμβολιασμένους ασθενείς που είχαν επίσης σοβαρά ή πολλαπλά
επεισόδια μόλυνσης από SARS-CoV-2», έγραψε ο Δρ McCullough στο X.
Στην πρόσφατη ανάρτησή του στο Substack, είπε ότι πιστεύει ότι το long –
Covid οφείλεται στη διατήρηση της πρωτεΐνης ακίδας SARS-CoV-2 σε
κύτταρα και ιστούς μετά τη μόλυνση από SARS-CoV-2.
Όταν οι άνθρωποι λαμβάνουν ένα εμβόλιο mRNA COVID-19, αυτό παράγει ένα «μαζικό πρόσθετο φορτίο πρωτεΐνης Spike πλήρους μήκους» που μπορεί να κυκλοφορήσει στο αίμα για έξι μήνες ή περισσότερο, έγραψε.
Επιστήμονες από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας το 2022 διεξήγαγαν μια μελέτη παρατήρησης σε 23 άτομα με long-Covid.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι «μια ποικιλία νευροπαθητικών
συμπτωμάτων μπορεί να εκδηλωθεί μετά τους εμβολιασμούς κατά του
SARS-CoV-2 και σε ορισμένους ασθενείς μπορεί να είναι μια διαδικασία που
προκαλείται από το ανοσοποιητικό».
Σε μια μελέτη του Φεβρουαρίου που δημοσιεύτηκε στο Journal of Medical Virology, οι
ερευνητές εξέτασαν τα επίπεδα πρωτεΐνης ακίδας και ιικού RNA που
κυκλοφορούν σε ασθενείς που νοσηλεύονται για COVID-19 με και χωρίς
μακροχρόνιο COVID. Διαπίστωσαν ότι η πρωτεΐνη ακίδας και το ιικό RNA
ήταν πιο πιθανό να υπάρχουν σε ασθενείς με long-Covid.
Σε ασθενείς με μακρά COVID-19, το 30% ήταν θετικό για πρωτεΐνη ακίδας
και ιικό RNA, ενώ κανένα από τα άτομα χωρίς long-Covid δεν ήταν θετικό
και για τα δύο.
Σε μια μελέτη του 2023 στην Ευρωπαϊκή Επιθεώρηση για Ιατρικές και Φαρμακολογικές Επιστήμες, οι
ερευνητές ανέλυσαν τον ορό 81 ατόμων με σύνδρομο long-Covid και βρήκαν
ιογενή πρωτεΐνη ακίδας σε έναν ασθενή αφού η λοίμωξη είχε καθαριστεί και
απέδωσε αρνητικό τεστ COVID-19 και ακίδα εμβολίου πρωτεΐνη σε δύο
ασθενείς δύο μήνες μετά τον εμβολιασμό.
«Αυτή η μελέτη, σε συμφωνία με άλλες δημοσιευμένες έρευνες, καταδεικνύει
ότι τόσο η φυσική πρωτεΐνη όσο και η πρωτεΐνη ακίδας του εμβολίου
μπορεί να εξακολουθούν να υπάρχουν σε ασθενείς με long-Covid,
υποστηρίζοντας έτσι την ύπαρξη ενός πιθανού μηχανισμού που προκαλεί την
επιμονή της πρωτεΐνης ακίδας στο ανθρώπινο σώμα για πολύ περισσότερο από
ό,τι προβλεπόταν από τις πρώτες μελέτες», έγραψαν οι συγγραφείς.
Πληροφορίες ἀπό: www.bankingnews.gr