Τιμωρία τῶν Ἑβραίων
Τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ Ἑβραῖοι ἐθανάτωσαν ὅλους τοὺς προφήτας, ὅλους τοὺς δικαίους διδασκάλους χιλιάδες φορὲς ἄφησαν τὸν Χριστὸν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν διάβολον, καὶ τόσον, ὅπου ἔκαμαν ἕνα μοσχάρι καὶ τὸ ἐπροσκυνοῦσαν διὰ Θεόν, καθὼς τὸ ἔχουν ἕως τὴν σήμερον1. Καὶ τώρα τὸ αὐτὸ εἶνε νὰ συναναστρέφεσαι καὶ νὰ πραγματεύεσαι, νὰ τρώγῃς καὶ νὰ πίνῃς μὲ τὸν διάβολον. Ἐτόλμησαν καὶ ἐσταύρωσαν καὶ τὸν Χριστόν μας. Ὁ Πανάγαθος εἰς ὅλα αὐτὰ τοὺς ἐφύλαγε, τοὺς ἐσκέπαζεν.
Ἐκαρτέρησεν ὁ Κύριος ὕστερα ἀπὸ τὴν σταύρωσίν του τριάντα χρόνια νὰ μετανοήσουν, ἀλλὰ δὲν μετενόησαν. Τότε τοὺς καταράσθῃ, τοὺς ἀφώρισε, τοὺς ὠργίσθῃ καὶ ἀφῆκε τὸν διάβολον μέσα εἰς τὴν καρδίαν των, καθὼς τὸν ἔχουν ἕως σήμερον. Ἐσκοτίσθησαν, ἔφυγον ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Σηκώνει ὁ Θεὸς τὸν βασιλέα ἀπὸ τὴν παλαιὰν Ρώμην καὶ πολιορκεῖ τοὺς Ἑβραίους μέσα εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ οἱ πατέρες καὶ αἱ μητέρες ἔσφαζον τὰ τέκνα των καὶ τὰ ἔτρωγον2. ὁ διάβολος θέλει νὰ τρώγουν οἱ γονεῖς τὰ τέκνα των, καὶ ὄχι ὁ Θεός.
Ἀκούετε, ἀδελφοί μου, ὁ ἄνθρωπος τί κακὸν παθαίνει ὅταν ἁμαρτάνῃ καὶ τὸν ἐγκαταλείψῃ ὁ Θεός; Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος. Μεγάλην εὐσπλαγχνίαν ἔχει ὁ Θεός, ἀλλὰ ἔχει καὶ μεγάλην ὀργὴν καὶ καθὼς ἐπαίδευσε τοὺς Ἑβραίους, παιδεύει καὶ ἡμᾶς, ἀνίσως καὶ δὲν κάμνωμεν καλά.
Βάνει ὁ Θεὸς τὸν βασιλέα μέσα εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θανατώνει χίλιες ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες Ἑβραίους, καὶ τόσον, ὅπου ἔγινε τὸ αἷμα ὡσὰν θάλασσα. Τριάντα φλωρία ἐπώλησαν οἱ Ἑβραῖοι τὸν Χριστόν μας, τριάντα εἰς τὸ φλωρὶ ἐπώλησεν ὁ Χριστός μας χίλιες χιλιάδες “Ἑβραίους. Ἐσὺ ἔμαθες καὶ πωλεῖς τὸν Χριστόν, καὶ ἐκεῖνος δὲν ἠμπορεῖ νὰ σὲ πωλήσῃ;
Ἡ κακία τῶν Ἑβραίων
Καὶ τώρα μὴ δυνάμενοι οἱ Ἑβραῖοι νὰ τὸν μετασταυρώσουν τὸν Χριστόν, κάθε Μεγάλην Παρασκευὴν τὸν κάνουν ἀπὸ κερὶ καὶ τὸν σταυρώνουν, καὶ ὕστερα τὸν καίουν· ἢ παίρνουν ἕνα ἀρνὶ καὶ τὸ κτυποῦν μὲ τὰ μαχαίρια καὶ τὸ σταυρώνουν ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ. Ἀκούετε κακίαν τῶν Ἑβραίων καὶ τοῦ διαβόλου; Καθὼς γεννηθῇ τὸ Ἐβραιόπαιδον, ἀντὶ νὰ τὸ μαθαίνουν νὰ προσκυνῇ τὸν Θεόν, οἱ Ἑβραῖοι, παρακινούμενοι ἀπὸ τὸν πατέρα των τὸν διάβολον, εὐθὺς ὅπου γεννηθῇ, τὸ μαθαίνουν νὰ βλασφημὰ καὶ νὰ ἀναθεματίζῃ τὸν Χριστόν μας καὶ τὴν Παναγίαν μας καὶ ἐξοδεύουν πενῆντα, ἑκατὸν πουγγία νὰ εὕρουν κανένα χριστιανόπουλο νὰ τὸ σφάξουν, νὰ πάρουν τὸ αἷμα του, καὶ μὲ ἐκεῖνο νὰ κοινωνοῦν. Ὁ διάβολος θέλει νὰ πίνωμεν τὸ αἷμα τῶν παιδίων, καὶ ὄχι ὁ Θεός. Ὁ Χριστὸς μᾶς παραγγέλλει νὰ εὐχώμεθα ὅλον τὸν κόσμον. Ὁ Ἑβραῖος, ὅσον καὶ ἂν εἶνε φίλος σου, πήγαινε, καλημέρισέ τον, καὶ βάλε τὸ αὐτί σου νὰ ἀκούσῃς τί σοῦ λέγει. Ἐσὺ τὸν εὔχεσαι καὶ τὸν χαιρετᾷς, καὶ ἐκεῖνος σὲ καταρᾷται καὶ σοῦ λέγει, κακὴ ἡμέρα σου, διότι ἡ καλὴ ἡμέρα εἶνε τοῦ Χριστοῦ, καὶ δὲν θέλει οὔτε νὰ τὴν ἀκούσῃ οὔτε νὰ τὴν εἴπῃ ὁ Ἑβραῖος. Κοίταξε εἰς τὸ πρόσωπον ἕνα Ἑβραῖον ὅταν γελᾷ τὰ δόντια του ἀσπρίζουν, τὸ πρόσωπόν του εἶνε ὡσὰν πανὶ ἀφωρισμένο, διότι ἔχει τὴν κατάραν ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ δὲν γελᾷ ἡ καρδία του. Ἔχει τὸν διάβολον μέσα τοῦ ὅπου δὲν τὸν ἀφήνει. Κοίταξε καὶ ἕνα χριστιανὸν εἰς τὸ πρόσωπον, ἂς εἶνε καὶ ἁμαρτωλός· λάμπει τὸ πρόσωπόν του, χύνει ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σφάζει ὁ Ἑβραῖος ἕνα πρόβατον, καὶ τὸ μισὸ τὸ ἐμπροσθινὸν τὸ κρατεῖ διὰ λόγου του, καὶ τὸ πισινὸν τὸ μουντζώνει καὶ τὸ πωλεῖ εἰς τοὺς χριστιανοὺς διὰ νὰ τοὺς μαγαρίσῃ. Καὶ ἂν σοῦ δώσῃ ὁ Ἑβραῖος κρασὶ ἢ ρακί, εἶνε ἀδύνατον νὰ μὴ τὸ μαγαρίσῃ πρῶτον: καὶ ἂν δὲν προφθάσῃ νὰ κατουρήσῃ μέσα, θὰ πτύσῃ. Ὅταν ἀποθάνῃ κανένας Ἑβραῖος, τὸν βάζουν μέσα εἰς ἕνα σκαφίδι μεγάλο καὶ τὸν πλένουν μὲ ρακί, καὶ τοῦ βγάνουν ὅλην του τὴν βρῶμα, καὶ ἐκεῖνο τὸ ρακὶ τὸ φτιάνουν μὲ μυριστικά, καὶ τότε τὸ πωλοῦν εἰς τοὺς χριστιανοὺς εὐθηνότερον, διὰ νὰ τοὺς μαγαρίσουν. Πωλοῦν ψάρια εἰς τὴν πόλιν οἱ Ἑβραῖοι; Ἀνοίγουν τὸ στόμα τοῦ ὀψαρίου καὶ κατουροῦν μέσα, καὶ τότε τὸ πωλοῦν εἰς τοὺς χριστιανούς.
Ὁ Ἑβραῖος μοῦ λέγει πῶς ὁ Χριστός μου εἶνε μπάσταρδος3, καὶ ἡ Παναγία μου πόρνη. Τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον λέγει πῶς τὸ ἔγραψεν ὁ διάβολος. Τώρα ἔχω μάτια νὰ βλέπω τὸν Ἑβραῖον; Ἕνας ἄνθρωπος νὰ μὲ βρίσῃ, νὰ φονεύσῃ τὸν πατέρα μου, τὴν μητέρα μου, τὸν ἀδελφός μου, καὶ ὕστερα τὸ μάτι νὰ μοῦ βγάλῃ, ἔχω χρέος ὡσὰν χριστιανὸς νὰ τὸν συγχωρήσω. Τὸ δὲ νὰ ὑβρίσῃ τὸν Χριστόν μου καὶ τὴν Παναγίαν μου, δὲν θέλω νὰ τὸν βλέπω. Καὶ ἡ εὐγενία σας πῶς σᾶς βαστᾷ ἡ καρδία νὰ κάνετε πραγματείας μὲ τοὺς Ἑβραίους; Ἐκεῖνος ὅπου συναναστρέφεται μὲ τοὺς Ἑβραίους, ἀγοράζει καὶ πωλεῖ, τί φανερώνει; Φανερώνει καὶ λέγει, πῶς καλὰ ἔκαμαν οἱ Ἑβραῖοι καὶ ἐθανάτωσαν τους προφήτας καὶ ὅλους τους διδασκάλους καὶ ὅλους τους καλούς. Καλὰ ἔκαμαν καὶ κάμνουν νὰ ὑβρίζουν τὸν Χριστόν μας καὶ τὴν Παναγίας μας. Καλὰ κάμνουν καὶ μᾶς μαγαρίζουν καὶ πίνουν τὸ αἷμα μας.
Ταῦτα διατί σας τὰ εἶπα, χριστιανοί μου; Ὄχι διὰ νὰ φονεύετε τοὺς Ἑβραίους καὶ νὰ τοὺς κατατρέχετε, ἀλλὰ διὰ νὰ τοὺς κλαίετε, πῶς ἄφησαν τὸν Θεὸν καὶ ἐπῆγαν μὲ τὸν διάβολον. Σᾶς τὰ εἶπα νὰ μετανοήσωμεν ἡμεῖς τώρα ὅπου ἔχομεν καιρόν, διὰ νὰ μὴ τύχη καὶ μᾶς ὀργισθῆ ὁ Θεὸς καὶ μᾶς ἀφήσῃ ἀπὸ τὸ χέρι του καὶ τὸ πάθωμεν καὶ ἡμεῖς σὰν τοὺς Ἑβραίους καὶ χειρότερα.
1 Ἴδε ἐν τῷ βιβλία τῆς Ἐξόδου κεφ. 32ον. Τὸν χρυσοῦν μόσχον προσκυνοῦν καὶ σήμερον οἱ ἐρασταὶ τῶν χρημάτων, οἱ φιλαργυρίαν νοσοῦντες. Οἱ χρυσολάτραι εἶνε σύγχρονοι Ἰοῦδαι τῆς ἀνθρωπότητος. Οἱ Ἑβραῖοι διεσκορπισμένοι εἰς τὰς διαφόρους χώρας δεσπόζουν τῆς οἰκονομικῆς ζωῆς, ὡς τραπεζῖται καὶ δανεισταὶ πάντοτε διακρινόμενοι. Παλαιὰ αὐτῶν ἡ ἀσθένεια!
2 Πρόκειται περί της ὑπὸ τοῦ Τίτου κατὰ τὸ ἔτος 70 μ.Χ. γενομένης πολιορκίας καὶ καταστροφῆς τῶν Ἱεροσολύμων, τὴν ὁποίαν ἐξιστορεῖ ὁ Ἑβραῖος ἱστορικὸς Ἰώσηπος. Ὁ λιμὸς ὅστις ἐνέσκηψεν εἰς τὴν πόλιν ἦτο τοιοῦτος, ὥστε μητέρες κατέφαγον τὰ τέκνα των… Ἐξεπληρώθῃ ἡ ἕν Δευτ. 28, 53-57 προφητεία περὶ τῶν παραβάσεων τοῦ θείου νόμου καὶ τῆς φοβερᾶς θεοκτονίας, ὡς καὶ ἡ προφητεία τοῦ Κυρίου (Ματθ. 24, 1-3). (Ἰδὲ ἡμέτερον βιβλίον «Τὰ τέσσαρα χρώματα», Ἀθῆναι 1956, σελ. 152-154).
3 Τοιαύτας βλασφήμους ἐκφράσεις περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Ὑπεραγίας Αὐτοῦ Μητρός, καὶ ἀκόμη χειροτέρας, συναντᾷ τις εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ περιβoήτου Ν. Καζαντζάκη ἐκδοθέντα βιβλία. Καὶ νὰ σκέπτεται τίς, ὅτι ὁ λογοτέχνης αὐτὸς δὲν ἦτο Ἑβραῖος, ἀλλὰ βεβαπτισμένος ὀρθόδοξος χριστιανός. Τοιαύτη ἔχιδνα ἀσεβείας ἐξῆλθεν ἐκ τῶν σπλάγχνων τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος! Ἐὰν ἔζῃ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ τὸν ἤκουεν!… Καὶ ὅμως ὁ ὑβριστὴς οὗτος τοῦ Θεανθρώπου ἐκηδεύθῃ χοροστατοῦντος ἀρχιεπισκόπου (Ἰδὲ περιοδικὸν «Χριστιανικὴ Σπίθα», φύλλα 169, 199 καὶ 215).
https://orthodoxa-keimena.gr