 |
| Ο Γάμος στην Κανά. Ευαγγέλιο. Τέλος 13ου αιώνα. Μονή Ιβήρων, Άθως |
Ο αρχιερέας Τζόσουα Τρένχεμ, υπηρετεί στην εκκλησία προς τιμήν του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στο Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας (της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας) από το 1998. Είναι παντρεμένος και έχει 10 παιδιά. Συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων. Είναι γνωστός ως υπέρμαχος των παραδοσιακών αξιών, συμπεριλαμβανομένου του δημοσιολογικού χώρου.
«Όποιος, λοιπόν, είναι εν Χριστώ είναι ένα νέο δημιούργημα. Τα παλιά πράγματα έχουν παρέλθει, τώρα όλα είναι καινούργια» (Β΄ Κορινθ. Κεφ. 5:17). Φτάσαμε επιτέλους στο Άγιο Ευαγγέλιο και στον χριστιανικό τρόπο ζωής! Η πληρότητα του χρόνου έχει έρθει, ο Θεός έχει στείλει τον Υιόν Του, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Πώς άλλαξαν όλα! Καμία πτυχή της ανθρώπινης ζωής δεν παραμένει η ίδια όπως ήταν πριν από τον ερχομό του Χριστού. Όλα πέθαναν μαζί Του και όλα αναστήθηκαν και μεταμορφώθηκαν μέσα Του. Τα πάντα για εμάς έχουν εξαγνιστεί, μεταμορφωθεί, θεοποιηθεί, εξυψωθεί και, με μια λέξη, κατέστησαν χριστιανικά.
Όταν ο Ιησούς ήρθε στη γη, Αυτός μας βρήκε χωλούς, αδύναμους, ανίσχυρους, Αυτός τελειοποίησε τα σώματά μας και τα επέστρεψε σε υγιή κατάσταση, ακριβώς όπως Αυτός διόρθωσε, διαμόρφωσε, βελτίωσε και εκπλήρωσε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος περιγράφει μερικά από τα θεραπευτικά αποτελέσματα της ενσάρκωσης του Χριστού στην ανθρώπινη φύση στον 37ο ύμνο του για την παρθενία:
«Το σώμα Του ενσωματώθηκε ξανά με το σώμα μας, και το καθάριο αίμα Του χύθηκε στις φλέβες μας, και η φωνή Του στα αυτιά μας, και η λάμψη Του στα μάτια μας. Τα πάντα από Αυτόν ενσωματώθηκαν σε όλους μας, χάρη στη συμπόνια Του και επειδή Αυτός αγαπά πολύ την Εκκλησία Του, δεν της έδωσε το μάννα του αντιπάλου της. Αυτός είχε ένα ζωντανό Άρτο[1 σ.τ.μετ.] που αυτή έπρεπε να γευθεί. Σιτάρι, ελιές και σταφύλια που δημιουργήθηκαν ειδικά για εμάς – όλα αυτά συμβολικά Σε εξυπηρετούν με τρεις τρόπους. Με τη βοήθεια τριών φαρμάκων, Εσύ θεραπεύσες την ασθένειά μας. Η ανθρωπότητα έγινε αδύναμη και λελυπημένη και εξασθενούσε. Την ενίσχυσες με τον ευλογημένο Άρτο Σου, και την παρηγόρησες με τον αμέθυστο οίνο Σου, και την χαροποίησες με την αγία Σου ειρήνη.»
Ο Θεός έγινε άνθρωπος, η γέφυρα πάνω από την άβυσσο έχει επικρατήσει, η διαμεσολάβηση έχει πραγματοποιηθεί, η δικαιοσύνη έχει τελειοποιηθεί και αποδειχθεί στη γη, ο θάνατος έχει ηττηθεί, ο διάβολος έχει ηττηθεί, η αμαρτία έχει λυτρωθεί, η κατάρα έχει καταργηθεί, η κόλαση έχει καταστραφεί, ο Χριστός έχει αναστηθεί, ο Θεάνθρωπος έχει αναληφθεί, ο παράδεισος έχει ανοίξει, η ανθρώπινη σάρκα έχει καθίσει στον ουρανό, ο θρόνος του Δαβίδ έχει καταληφθεί, η Βασιλεία εγκαθιδρύθηκε, οι δαίμονες ποδοπατήθηκαν, και ο άνθρωπος τιμήθηκε με μεγάλη τιμή. «Ο Θεός είναι μαζί μας, κατανοήστε τους ειδωλολάτρες και προσευχηθείτε: γιατί ο Θεός είναι μαζί μας»!
Η Ανάσταση της παρθενίας και του γάμου
Η καινοτομία ενός χριστιανού ανθρώπου εκδηλώνεται με σαφήνεια στο γάμο και τη σεξουαλική του ζωή. Με τη λύτρωση και την εξύψωση της ανθρώπινης φύσης, επέρχεται η λύτρωση και η εξύψωση όλων όσων συνδέονται με αυτήν, συμπεριλαμβανομένου του γάμου. Με την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, ήρθε και η ανάσταση της αγίας παρθενίας που χάθηκε κατά την πτώση. Όλες οι απερίγραπτα ένδοξες ευαγγελικές πραγματικότητες που αναφέρονται παραπάνω έχουν προκαλέσει τεράστιες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας.
Από τη γη στον ουρανό
Στο Ευαγγέλιο, η κυρίως προσοχή, απερίσπαστα, δεν είναι πλέον στη γη, όπως ήταν στο Νόμο, αλλά στους Ουρανούς. Μέχρι που να καταστρέψει ο Ιησούς τον θάνατο και η Βασιλεία Του να εγκαθιδρυθεί στη γη, η υπόσχεση μιας ουράνιας ανταμοιβής ήταν ένα σκοτεινό όνειρο και μόνο ένας κινητήριος παράγοντας για τον λαό του Θεού, γι' αυτό και στο Νόμο, ο Κύριος ενέπνευσε τον λαό Του με υποσχέσεις επίγειας ευημερίας και ασφάλειας. Διαβάστε το βιβλίο του Δευτερονόμιου (Κεφ. 27-29) ή το Λευιτικό (Κεφ. 26). Εκεί, θα βρείτε, τόσο τις ευλογίες, όσο και τις κατάρες της Παλαιάς Διαθήκης. Εκείνοι που υπάκουσαν στο Νόμο έλαβαν τεράστιες επίγειες ανταμοιβές: μακρά ζωή, ασυλία από σωματικές ασθένειες, ευνοϊκό καιρό, άφθονες συγκομιδές, ασφάλεια στις πόλεις, πολιτική ειρήνη, προστασία από άγρια ζώα, έχοντας πολλά παιδιά και κερδίζοντας πολέμους. Οι παραβάτες του νόμου, από την άλλη πλευρά, δέχτηκαν οδυνηρές κοσμικές κατάρες: ξαφνικό τρόμο, κατανάλωση και πυρετό, άγονα χωράφια, αποτυχίες καλλιεργειών, ήττα σε πολέμους, θάνατο ζώων και παιδιών και όλα αυτά ως «εκδίκηση για τη διαθήκη» (Λευιτ. Κεφ. 26:25). Βλέπετε τις εμφάσεις; Κοσμικά πράγματα.
Δεν δίδαξε έτσι ο Ιησούς. Αντί να στρέφεται συνεχώς σε κοσμικές ευλογίες και αναθεματισμούς, Αυτός απευθύνθηκε στις οντότητες του ουρανού και της κόλασης και στο υψηλότερο κίνητρο όλων – την αγάπη. Ο Κύριος υποσχέθηκε μια Βασιλεία, μεγάλες ανταμοιβές και μια «ευγενική απάντηση» στην έσχατη κρίση Του. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν έχει μιλήσει τόσο συχνά και με περισσότερες εκφράσεις για το αληθές των αιώνιων ανταμοιβών, για τον παράδεισο και την κόλαση, από τον Ίδιο τον Κύριο της αγάπης. Γιατί, όμως, ο Ιησούς μίλησε τόσο πολύ για την κόλαση; Επειδή δεν θέλει να φτάσει κανείς εκεί. Παρότρυνε τους μαθητές του να «ζητούν πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του» (Ματθ. 6:33) και να μην ανησυχούν καθόλου για τα κοσμικά πράγματα. Με το παράδειγμα και τη διδασκαλία Του, μας δίδαξε να περιφρονούμε τις επίγειες ανταμοιβές και τις τιμωρίες, καθ’ ότι οι ενήλικες δεν εκτιμούν πλέον τα παιδικά παιχνίδια. Δεν πρέπει να φοβόμαστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα, αλλά μάλλον εκείνους που μπορούν να καταστρέψουν και την ψυχή και το σώμα στην κόλαση (Ματθ. Κεφ. 10:28). Οι χριστιανοί πρέπει να στρέψουν το βλέμμα τους στις ανταμοιβές της Βασιλείας και στις φρίκες της κόλασης.
Σε αντίθεση με τους Εβραίους, στους Χριστιανούς δεν υποσχέθηκαν ότι τα σώματά τους, τα παιδιά και τα κατοικίδια ζώα τους θα ήταν απόλυτα υγιή, ευημερούντα και γόνιμα. Οι χριστιανοί δεν περνούν τη ζωή τους, προσπαθώντας να απολαύσουν τη γη της Επαγγελίας με την κοσμική έννοια, είτε τους γεμάτους σιτοβολώνες, είτε τα ανθισμένα χωράφια, είτε να έχουν προστασία από ασθένειες, είτε πολλούς επίγειους απογόνους, αν και όλα αυτά παραμένουν ως ευλογία από τον Θεό. Στους Χριστιανούς, η υπόσχεση ήταν διαφορετική, ώστε να πρέπει πάντα να είναι έτοιμοι για το ακριβώς αντίθετο σε αυτή τη ζωή. Το πεπρωμένο μας είναι ο κατατρεγμός, «όλοι, όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς» (Β΄ Τιμόθ. Κεφ.3:12). Το πεπρωμένο μας είναι τα βάσανα, «επειδή σας δίνεται για χάρη του Χριστού όχι μόνο να πιστεύετε σ' αυτόν, αλλά και να υποφέρετε γι' αυτόν» (Προς Φιλιππησίους, Κεφ. 1:29). Το πεπρωμένο μας είναι το ιερό μαρτύριο: «όποιος θέλει να με ακολουθήσει, να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει τον σταυρό Του και να με ακολουθήσει. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, και όποιος χάσει τη ζωή του για Μένα και το Ευαγγέλιο θα τη σώσει» (Κατά Μάρκον, κεφ. 8: 34–35). Δεν φοράμε σταυρούς στο στήθος μας για το τίποτα! Ετοιμαζόμαστε να πεθάνουμε για το Χριστό. Δεν φοβούνται πλέον τον θάνατο. Αντίθετα, τώρα τον αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση, κάτι που έχει αποδειχθεί από τους αμέτρητους μάρτυρες που έχουν διακοσμήσει την Εκκλησία με το αίμα τους τα τελευταία 2.000 χρόνια.
Οι μάρτυρες και οι πιστοί χριστιανοί, που είναι έτοιμοι να γίνουν μάρτυρες, δείχνουν ότι αναζητούν απόκοσμες ανταμοιβές, αλλά ανταμοιβές τόσο υψηλότερες από αυτές που προσφέρονται στους πιστούς στην Παλαιά Διαθήκη, όσο ο Ουρανός είναι υψηλότερος από τη γη. Σύμφωνα με τον Άγιο Απόστολο, είμαστε ευλογημένοι εν Χριστώ με «κάθε πνευματική ευλογία στους Ουρανούς» (Προς Εφεσίους, κεφ. 1:3). Δεδομένου ότι ο Ιησούς κατοικεί στους Ουρανούς, οι Ουρανοί βρίσκονται εκεί, όπου βρίσκεται η καρδιά μας, το μυαλό μας και η ελπίδα μας. «Η διαμονή μας βρίσκεται στους Ουρανούς, από όπου και προσμένουμε το Σωτήρα, τον Κύριο Ιησού Χριστό» (Προς Φιλιπ. Κεφ. 3:20). Προσπαθούμε να μην έχουμε πολλά παιδιά και ευδαιμονία στη γη, αλλά λαχταρούμε τον ίδιο τον παράδεισο. Δεν επιδιώκουμε να αυξήσουμε τα χρήματά μας, αλλά να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα (βλ. Λουκά, κεφ. 11:13). Δεν επικεντρωνόμαστε σε ορατά και προσωρινά πράγματα, αλλά σε αόρατα και αιώνια πράγματα (βλ. Β΄ Κορινθ. Κεφ. 4:18). Η ελπίδα του λαού του Θεού δεν είναι πλέον μια μακρά ζωή στη γη, αλλά η αιώνια ζωή στη Βασιλεία του Θεού (βλ. Κατά Ιωάννην, κεφ.17:3).