Σε έναν καιρό παλαβωμένο, που ερήμωσαν οι γιορτές από νοήματα και αδειάσαν από ουσιώδη μηνύματα, όσοι μένουμε γαντζωμένοι στις ευαγγελικές αλήθειες όχι μόνο δεν χάνουμε τον δρόμο μας, αλλά περπατώντας τον, ανακαλύπτουμε όλο και νέους θησαυρούς νοημάτων.
Κάθε χρόνο που μας αξιώνει ο Θεός να γιορτάσουμε Χριστούγεννα, μπορούμε να ανακαλύψουμε πολύτιμα μαργαριτάρια με κάθε εσωτερική ενατένιση σε εκείνο το ευλογημένο σπήλαιο της Βηθλεέμ που άλλαξε τον κόσμο.
Πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας περί αγάπης. Η διαστρεβλωμένη αγάπη έχει φτάσει να γίνει το μεγαλύτερο άλλοθι για το μίσος, την εγωμανία και την υπηρέτηση των παθών.
Όμως η αγάπη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν είναι μια ορφανή λέξη που αλλάζει θετούς γονείς κατά πώς τους βολεύει να την υιοθετούν κάθε φορά. Η αγάπη βρίσκει όλη της την πλήρωση και το εύρος της, μέσα σε ένα και μόνο πρόσωπο. Το πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Κυρίου. Και αν ψάχνεις να βρεις τη ρίζα και τον ορισμό της αγάπης, θα οδηγηθείς σε αυτήν την ταπεινή Φάτνη που αγιογραφείται στις εκκλησιές και απεικονίζει όλη τη θεολογία της σαρκωμένης Αγάπης.
Από εκεί ξεκίνησαν όλα και εκεί καταλήγουν όλα. Σε αυτήν τη Φάτνη βρήκαν την πηγή της αγάπης όσοι την αναζήτησαν προ Χριστού και χάθηκαν σε περίπλοκα φιλοσοφικά σχήματα και ανθρωποκεντρικές λατρείες. Σε αυτήν τη Φάτνη απαντήθηκαν όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα, εκεί όπου ο άκτιστος θεός κενώθηκε και πτώχευσε για να προσλάβει το κτιστό της ανθρώπινης φύσης. Εκεί θα βρίσκουν πάντα την αγάπη και όσοι την αναζητούν μετά Χριστόν. Όχι σε χίλιους δύο περισπασμούς της ζωής, αλλά εκεί όπου όρισε η υπέρλογη λογική ενός πανάγαθου Θεού, σε ένα φτωχικό παχνί που δεν θα καταδεχόταν κανένας βασιλιάς, καταδέχτηκε να γεννηθεί ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων.
Εκεί γεννήθηκε η αγάπη. Συνταιριασμένη με τη δικαιοσύνη, σαρκώθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, και έγινε η χαραυγή της σωτηρίας για το ανθρώπινο γένος.
Με μια νοερή μας ματιά, βλέπουμε ότι εκείνη την Άγια Νύχτα, ολάκερη η κτίση πανηγυρίζει, τα ορατά και τα αόρατα. Τα γήινα και τα υπερκόσμια.
Ο πνευματικός ουρανός πάλλεται χαρμόσυνα από το ωσαννά των Αγγέλων. Ο υλικός ουρανός φορά κι εκείνος τα γιορτινά του με το λαμπρό Άστρο της Βηθλεέμ. Η γη κι εκείνη σκιρτά από χαρά και προσφέρει τα σπλάχνα της για να αγκαλιάσει τον Πλάστη της μέσα σε ένα ταπεινό σπήλαιο, μια οπή της γης που γνώρισε μεγαλύτερη δόξα και από το πιο μνημειώδες παλάτι που πέρασε απ’ την ιστορία.
Γιορτή άφατη και για τα μακάρια μάτια των ανθρώπων που αξιώθηκαν τέτοιας ευλογίας, εκείνων των Μάγων και των Βοσκών που προσκύνησαν τον νέο Αδάμ που ήρθε για να αναστήσει τον μεταπτωτικό άνθρωπο. Αλλά και τα άλογα ζώα έγιναν μια ζεστή αγκαλιά για τον Δημιουργό τους. Ναι κι όμως, τα άλογα ζώα συμπεριφέρονται πολύ πιο λογικά από πολλούς παράλογους ανθρώπους που βλασφημούν ποικιλοτρόπως τον Θεό.
Η γέννηση του Χριστού είναι ένα άφατο και αιώνιο θαύμα. Αλλά και κάθε γέννηση ανθρώπου είναι ένα θαύμα που υμνολογεί εκείνη τη γέννηση του Θεανθρώπου, του Άρτου της Ζωής. Κάθε βρέφος γεννιέται ως καλεσμένος στο τραπέζι της Ουράνιας Βασιλείας, και αυτό από μόνο του είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός που ανοίγει τους Ουρανούς. Ο Χριστός όχι μόνο ευλογεί υπερθετικά τη γέννηση, αλλά την τίμησε και τη δόξασε με το να γεννηθεί ο ίδιος από την Παρθένο Μαρία, την υπεραγία Θεοτόκο μας.
Και πολλοί σήμερα έχουν φτάσει να θεωρούν τη γέννα ως… σκλαβιά και ως συμφορά γιατί μισούν τον άνθρωπο και τον Θεάνθρωπο. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που θέλουν να σβήσουν τα Χριστούγεννα από το ημερολόγιο.
Ο Χριστός έλαβε σάρκα για να λυτρώσει όλες τις ψυχές των αιώνων που περιβλήθηκαν με σάρκα. Σε ένα καταφύγιο για ποιμένες, κατέφυγε η Παναγία για να γεννήσει τον Αρχιποιμένα Χριστό που ποιμαίνει ολάκερη την οικουμένη. Τα Χριστούγεννα είναι ένας ωκεανός από ανεξάντλητα νοήματα που τέρπουν την ψυχή για όποιον τα αναζητά. Αυτή η Φάτνη δεν σταματά να γεννά αγάπη και συγχώρεση.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!