Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Κυριακή πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως σήμερα καί ἑορτή πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, ἀπό Ἀδάμ ἕως καί Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος. Κάθε χρόνο αὐτή τήν ἡμέρα, ἀκοῦμε ὡς Εὐαγγελική περικοπή τόν κατάλογο τῶν ὀνομάτων ἀπό Ἀβραάμ μέχρι τοῦ Ἰωσήφ, τόν Μνήστορα τῆς Παναγίας Παρθένου.
Παρατηροῦμε ὅτι ὁ Χριστός ὡς ἄνθρωπος, ὅπως ὅλοι μας, εἶχε τούς προγόνους Του. Ἑνώθηκε μέ τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, τήν ἔλευσί Του προανήγγειλαν οἱ Προφῆτες μέ κάθε λεπτομέρεια πολλές γενεές πρίν Αὐτός λάβει τήν ἀνθρώπινη φύση. Τόν ἀναμένουν ὅλες οἱ ψυχές, πού ποθοῦσαν νά λυτρωθοῦν ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας. Ὅλα τά Ἀναγνώσματα ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη καί οἱ ὕμνοι τῆς Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων μᾶς βοηθοῦν νά κατανοήσουμε, ὅτι ὁ Χριστός ἦταν ἱστορικό, ἀλλά καί Θεανδρικό πρόσωπο. Ἦταν ἀπόγονος συγκεκριμένων ἱστορικῶν προσώπων, ἀλλά ταυτόχρονα εἶναι ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Ἄναρχος καί αἰώνιος Θεός «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο» καί ἡ Γέννησή Του στήν γῆ ἦταν ὑπερφυσική. Ἀποτελεῖ Μυστήριο ξένο καί παράδοξο. Ἡ Σύλληψίς Του στή Μήτρα τῆς Θεοτόκου ἔγινε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί ἔτσι ἡ Παρθένος Μαρία παρέμεινε Παρθένος κατά τή Γέννησι καί μετά τήν Γέννησι τοῦ Χριστοῦ.
Αὔριο θά ἑορτάσωμε καί πάλι τήν Γέννησί Του, μέ χαρές μέ ὕμνους. Εἴθε ἡ χαρά αὐτή νά μήν εἶναι ἐπιφανειακή, ἀλλά ἄς προσπαθήσουμε μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ νά αἰσθανθοῦμε τό Μέγα αὐτό Μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μέ τήν συναίσθησι ὅτι ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, εἶναι μαζί μας, θέλει νά εἶναι μαζί μας, θέλει νά μᾶς λυτρώση, νά μᾶς μεταμορφώση, νά μᾶς κάνη Θεούς κατά Χάριν. Ἀμήν.-