Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος
Με τον σπόρο που έπεσε ανάμεσα στ’ αγκάθια και τα ζιζάνια που τον κατέπνιξαν, μαζί με τα πλούτη, τις απολαύσεις και τις μέριμνες του βίου, στις παρούσες συνθήκες πρέπει να κατανοήσουμε τις διάφορες ψευδοδιδασκαλίες, τις οποίες διαδίδουν οι διανοούμενοι.
Αυτοί έχασαν την Αλήθεια, αλλά και τον δρόμο που οδηγεί σ’ Αυτήν. Τέτοιες διδασκαλίες διαφέρουν πολύ μεταξύ τους: μερικοί εκφράζονται δημόσια και ανοικτά κατά της Αληθείας· άλλοι το κάνουν με πλάγια υπονοούμενα, που κατανοούνται όμως από εκείνους, στους οποίους απευθύνονται.
Στην ουσία ενεργούν, όπως το δηλητήριο με μονοξείδιο του άνθρακα: μπαίνουν απαρατήρητα, σκοτίζουν το κεφάλι και έπειτα μας οδηγούν στην απώλεια της καθαρής συνείδησης. Αυτός που προσβλήθηκε από το είδος αυτό του «δηλητηρίου με μονοξείδιο του άνθρακα» αρχίζει να παραληρεί σαν υπνωτισμένος, αφού όλα τριγύρω του εμφανίζονται όχι όπως είναι, ούτε όπως παρουσιάζονται σε κάποιον που έχει καθαρό νου.
Όταν συναντήσεις τέτοιο πρόσωπο, θα διαπιστώσεις πως σ’ αυτόν κάθε αίσθηση της Αληθείας έχει καταπνιγεί και το ψέμα έχει διεισδύσει σ’ όλα τα συστατικά του νου του.
Τι πρέπει να κάνει κανείς;
Να μην ακούσει και να μη διαβάσει αυτά τα παραληρήματα. Κι αν τύχει να τα ακούσει ακούσια, να τα διώξει αμέσως από το μυαλό του. Αν δεν αποβληθούν, πρέπει, μέσω της προσευχής, να τα υποτάξει στην λογική και τότε θα σκορπιστούν όπως ο καπνός.
Οσίου Θεοφάνη του Εγκλείστου, «Ο σωστικός χώρος της Εκκλησίας», τόμος Β΄, σελ. 140-141, εκδόσεις Πέτρου Μπότση, Αθήνα 2019. https://www.imoph.org/pdfs/2023/10/29/20231029aKyr-Louka-D.pdf