Τοῦ κ. Ἰωάννου Παλαμήδη, θεολόγου
Ἕνα καλὸ στὴν ἐποχή μας εἶναι τὸ ὅτι μποροῦμε νὰ μαθαίνουμε ἀπὸ τὸ διαδίκτυο πολλὰ ἀπ’ αὐτὰ ποὺ γράφουν ἢ λέγουν πολιτικὰ ἢ θρησκευτικὰ πρόσωπα. Ἔτσι ἔπεσε στὰ χέρια μου ἕνα «μήνυμα» τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνοῦ γιὰ τὴν Κυριακὴ 10 Σεπτεμβρίου 2023. Ἀφορᾶ τὸ τρίτο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγελίου, δηλ. τὸν διάλογον τοῦ Κυρίου μας μὲ τὸν φαρισαῖο Νικόδημο. Γράφει λοιπὸν ὁ Σεβασμιώτατος μεταξὺ ἄλλων:
«Ποιὸς εἶναι ἀληθινὰ ὁ Χριστὸς καὶ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς σκοπὸς τοῦ ἐρχομοῦ Του στὴ γῆ;… Ἡ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου… περιέχει θεμελιώδεις θεολογικές ἀπαντήσεις… οἱ ὁποῖες διαφοροποιοῦν ἐντελῶς τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ μας ἀπὸ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν νοοτροπία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ πολλῶν σημερινῶν συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι ρυθμίζουν τὴ ζωή τους μὲ βάση μία διαστρεβλωμένη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ».
Παρατηρήσεις: Μένω ἐνεός, ἄφωνος, ἀπὸ τὸ μέγεθος τοῦ «μαργαριταριοῦ» ξέφυγε ἀπὸ τὰ χείλη Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου καὶ ποὺ ἀγγίζει τὰ ὅρια τῆς αἱρέσεως.
Ὥστε, Σεβασμιώτατε, τὸ πρόσωπο καὶ ἡ ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ διαφοροποιοῦνται ἐντελῶς ἀπὸ τὸ πνεῦμα καὶ τὴ νοοτροπία τῆς Π.Δ.; Ἀφοῦ ἡ Π.Δ. εἶναι ὄχι μόνον ἄχρηστος, ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνος σὲ ὅσους ρυθμίζουν τὴ ζωή τους μὲ τὴν «διαστρεβλωμένη» εἰκόνα περὶ Θεοῦ, ποὺ μᾶς παρέχει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη!
Γιὰ νὰ δοῦμε τί μᾶς λέει γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ἡ Π.Δ. καὶ τί ἡ Κ.Δ «Ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν… καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος… Θεὸς ἰσχυρός, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»,γράφει ὁ Ἡσαΐας στὴν Παλαιὰ (Ἡσ. Θ΄ 6). Καὶ στὴν Κ.Δ., ὁ Ἰωάννης:
«Λέγει αὐτῷ ἡ γυνὴ (ἡ Σαμαρεῖτις) ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός… λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγὼ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι» (Ἰωάν. δ΄ 25, 26).
Ὡς πρὸς τὴν ἀποστολὴ τοῦ Κυρίου ἡ Π.Δ. ἀναφέρει: «Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἡσαΐας, 53,4). Καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη ὡσαύτως ἐπισημαίνει: «Δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ, σωθησόμεθα ἀπὸ τῆς ὀργῆς (Ρωμ. ε΄ 9).
Ἂς δοῦμε τώρα τί διδάσκει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος γιὰ τὴν Π.Δ. καὶ ποία ἡ σχέση Του μὲ αὐτήν: «Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς. Ὤ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ Προφῆται!… καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν Προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ» (Λουκ. ΚΔ΄ 27).
«Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς…Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῶ· τοῦ Δαυίδ. λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυὶδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ» (Ματθ. ΚΒ΄ 41-43) .
«Ὅτι δεῖ πληρωθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως καὶ προφήταις καὶ ψαλμοῖς περὶ ἐμοῦ» (Λουκ. ΚΔ΄ 44).
Στὸ ἴδιο πνεῦμα κινοῦνται οἱ Ἀπόστολοι:
Γράφει ὁ Παῦλος: «Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς Πατράσιν ἐν τοῖς Προφήταις, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ» (Ἑβρ. Α΄ 1).
«Ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. Β΄ 19,20).
«Ἐπιλήψει γὰρ με διηγούμενον ὁ χρόνος… Δαυὶδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν Προφητῶν οἵ διὰ πίστεως… ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός…» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 32, 33, 34).
«Καὶ ἐν αὐτῇ (τῇ Βαβυλῶνι) αἵματα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς (Ἀποκ. Ἰωάν. ΙΗ΄ 24).
Καὶ ἐρχόμαστε τώρα στοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Θὰ ἀναφέρω σχετικὲς ἀποσπασματικὲς φράσεις ἐκ δύο μόνον Πατέρων, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων. Γράφει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος γιὰ τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη: «ἐν ἀμφοτέραις τὸ Πνεῦμα. Κύριος παρὰ Προφήταις καταγγέλλεται• Χριστὸς ἐν Καινῇ κηρύσσεται» (PG50, 796).
Καὶ ὁ Ἅγ. Κύριλλος γράφει στὶς «Κατηχήσεις» του: «Ἕνα εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα… Κανένας νὰ μὴ λέει ὅτι ἄλλο ἦταν τὸ Πνεῦμα στὸ Νόμο καὶ τοὺς Προφῆτες καὶ ἄλλο στὰ Εὐαγγέλια καὶ στοὺς Ἀποστόλους· ἀλλὰ εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα ποὺ μίλησε στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη» (PG33, 920Al).
Ἡ γνώμη τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὅτι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη «προσφέρει διαστρεβλωμένη εἰκόνα περὶ Θεοῦ φανερώνει ὄχι μόνον περιφρόνηση καὶ ἄγνοια τῆς Π.Δ. ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἀποτελεῖ δεινὴ ὕβρι κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο διέπει ὅλες τὶς σελίδες τῆς Π.Δ. Εἶναι φοβερὸς ὁ λόγος τῆς Ἁγ. Γραφῆς, ὅτι «Πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς σ’ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ· οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» (Ματθ. ΙΒ΄ 31, 32).
Στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» (ἀριθμ. φύλλου 2464) διάβασα ἄρθρο τοῦ Ἱερέως π. Ἠλία Ὑφαντῆ ποὺ καταγγέλλει τὸν Σεβασμιώτατον γιὰ κάτι τὸ ἀδιανόητο. Ὅτι δηλ. μὲ ἐγκύκλιό του ἀπαγόρευσε τὸ Κυριακάτικο κήρυγμα σὲ ὅλους τούς κληρικοὺς τῆς ἐπαρχίας του παρὰ μόνον νὰ διαβάζουν ἄνευ σχολίων τὸ κήρυγμα τῶν ἐγκυκλίων του! Διαταγὴ αὐθαίρετος μὴ στηριζομένη σὲ κανένα κανόνα τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ μαρτυρεῖ ἐγωϊσμὸν καὶ πνεῦμα Δεσποτοκρατίας. Ξεπέρασε καὶ αὐτὸν τὸν Πάπα Ρώμης καὶ δυστυχῶς δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἀπαξιώνοντας ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς κληρικοὺς του φανερώνει τὴν δική του ἀνεπάρκεια.
Ἀπὸ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου ποὺ ἔχω στὰ χέρια μου, προκύπτει ὅτι ἀπεχθάνεται τὸν ἔλεγχον προπαντὸς τὸ ἐλεγκτικὸ κήρυγμα. Ἄς μοῦ ἐπιτρέψει νὰ τοῦ ὑπενθυμίσω τί λέει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ: «Ὁ μισῶν ἐλέγχους, ἄφρων» (Παρ. Σολ. ΙΒ΄,12) «Οἱ δὲ μισοῦντες ἐλέγχους, τελευτῶσιν αἰσχρῶς» (Παρ. Σολ. 16,10).