Ὁ μακαριστός ὁμολογητὴς Ὅσιος Γέροντας, ζοῦσε ὡς τὰ μύχια τῆς ὕπαρξής του τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας καὶ βίωνε τὴν ἀπόλυτη προσήλωσή του στὴν Ὀρθοδοξία, τὴν μόνη σώζουσα πίστη. Δεῖτε τί εἶπε σὲ ἕνα περιεκτικὸ λόγο του:
«Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πορεία τοῦ ὁλοκληρωμένου ἀνθρώπου πρὸς τὸν Πλάστη του, πρὸς τὴ θέωση. Ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν πλήρη ἀνάπτυξή του ἐν τῷ Χριστῷ καὶ γιὰ τὸν Χριστό. Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι μόνο ἡ κατ’ ἐξοχὴν θεολογία, ἀλλὰ εἶναι συγχρόνως καὶ ἡ ἀληθινὴ ψυχολογία, ὁ γνήσιος ἀνθρωπισμὸς καὶ κοινωνισμός. Εἶναι ἕνα πολύεδρο διαμάντι, τὸ ὁποῖο ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρὲς παρουσιάζει νέες ἀντανακλάσεις τῆς ἀλήθειας. Ἂς γνωρίσουμε, λοιπόν, τὴν Ὀρθοδοξία μας. Ὄχι θεωρητικά. Ἂς τὴν αἰσθανθοῦμε καὶ ἂς τὴ ζήσουμε σὲ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὸ πλάτος της. Ἔτσι μόνο θὰ μποροῦμε νὰ τὴν προβάλλουμε καὶ νὰ τὴν ἀξιοποιήσουμε. Πανέμορφη Ὀρθοδοξία, αἱματοστόλιστη νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ποτέ, ποτὲ νὰ μὴ σὲ ἀρνηθοῦμε οἱ ἀνάξιοι, ἀλλὰ ἂν τὸ καλέσουν οἱ περιστάσεις καὶ οἱ καιροί, ἀξίωσέ μας, ὢ φίλη, γιὰ σὲ νὰ χύσουμε καὶ τὴν τελευταία ρανίδα τοῦ αἵματός μας. Ἀμήν»!
Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν θεοφώτιστο Γέροντα οἱ θιασῶτες τοῦ ἐπάρατου οἰκουμενιστικοῦ οἴστρου, ἀπομειώνουν τὴν Ὀρθοδοξία, ἐξισώνοντάς την μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς δαιμονικὲς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, θεωρώντας τες ὡς «πολλοὺς δρόμους» ποὺ «ὁδηγοῦν στὸν ἴδιο Θεό»! Φεῦ!